marjolijn schreef op zaterdag 11 februari 2006, 20:39:


Pezen zijn wel degelijk elastisch doch binnen grenzen en daarbij enorm sterk.
De veergang van een kangaroo is voor een groot deel op de verkracht van pezen gebaseerd. Bij paarden is draf een voorbeeld.
Een pees slaat enórm veel energie op; de kracht die het kost om deze uit te rekken en deze kan bijna explosief vrijkomen door het weer snel samentrekken.
De meest succesvoolle boog aller tijden is de samengestelde recurve. Dit was dé boog van de scythen, de hunnen, de mongolen etc. De buitenkant van deze boog is bedekt met een laag peesweefsel in een composiet. De boog wordt over centrum aangespannen en slaat daarbij enórm veel energie op. Deze boog is een veelvoud sterker dan de houten handboog dankzij de pezen.

Door de enorme krachten die op het weefsel en de aanhechtingen komen is schade gelijk ernstig. Herstel is vrijwel onmogelijk omdat het peesweefsel niet doorbloed is.

Als je beelden van racende windhonden ziet, zie echt heel goed hoe belangrijk de rol van de pezen is.Het eeltkussentje op de pols dat zo hoog lijkt te zitten staat dan op de grond! Dat is de elestische rek van de pezen welke als bij een katapult (od de boog) weer vrijkomt.
Bij paarden kan je het mooi zien bij een 'prancende' hengst. Zeker als je erop zit tijdens dit stuiteren voel je duidelijk dat dit vooral veren in de pezen is.
Het stuiterdansen van de Watanabe- en Massaï-mannen is een ander goed voorbeeld.

Spirithorses schreef op zondag 12 februari 2006, 8:23:



Paarden zijn lettelijk etend doorlopend geëvolueerd. Ze kunnen zowat álles eten mits met mate: ruim voor de tijd dat de gegeten hoeveelheid schadelijk wordt zijn ze al weer doorgelopen. Dat is hét leidmotief bij het voeren van paarden buiten het stapelvoer aan hooi/stro: een beetje van veel.
Taxus en JKK zijn buiten exoten zo'n beetje de enige grote uitzonderingen.
Mijn paarden doen het ook nog steeds érg goed met het kleine beetje wei-toevoeging

HC