jose schreef op dinsdag 14 februari 2006, 20:23:


helaas heb ik die "minder dan halve waarheid"ook ontdekt, nadat ik het berichtje, in mijn naiviteit , op het forum had geplaatst.
op een ander forum wist men mij te vertellen dat dit (ijzer/geen ijzer) vrij normaal is voor dravers: langdurige trainingen op gravelbanen zouden de hoeven sneller doen slijten dan ze kunnen aangroeien.
toch blijft er ergens bij mij iets onduidelijk: hoe kan het dan dat maratonlopers uit b.v. afrikaanse landen als kenia of ethiopie wel op blote voeten maratons uit kunnen lopen? hebben hun voeten zich dan niet, na min of meer langdurige voorbereiding , optimaal aangepast aan deze ongewone prestaties? en zou dat dan met een paardenvoet niet mogelijk zijn? (vergeef mij de antropomorfische vergelijking)

Karin ment graag schreef op woensdag 15 februari 2006, 11:35:


kijk, dit bewijst voor mij dat er toch wel heel veel blootsvoets kan.

de vergelijking van paarden die blootsvoets drafsport "beoefenen" en menselijke marathonlopers op blote voeten gaat naar mijn idee niet direct mank op het feit van snelheid.
marathonlopers ontwikkelen toch zeker ook een heel hoge snelheid, relatief gezien dan voor mensen.
en extra gewicht lijkt me voor slijtage aan de voeten minder uit te maken dan voor belasting op de spieren, pezen en gewrichten.
ja, en pijntjes of zwakke plekken tijdens de training is mogelijk, daarbij moet de mens zijn paard lezen en hem verantwoordelijk managen.

maar ik ben geen natuurkundige en geen expert op het gebied van duursporten, dus misschien is er iemand anders op het forum die hier nog eens zijn beter gefundeerde mening over kan geven.
verder lijkt het me interessant te horen hoe e.e.a. zich in de endurancesport ontwikkelt.
behalve het verslag op de site heb ik nog geen andere verhalen hierover ontdekt.

Eva Saegerman schreef op zaterdag 10 februari 2007, 21:20:


hallo,
ik schrijf hier niet vaak, maar in dit geval denk ik misschien een bijdrage te kunnen leveren.
wij hebben ook te kampen gehad met ernstige mokproblemen bij 1 van onze paarden. na zo ongeveer alles geprobeerd te hebben (via de dierenarts), een paar maanden later en een paar fikse rekeningen rijker, kwam onze trimmer met het idee de korsten te wassen met Head and Shoulders, de neutrale versie (dus zonder extra geurtjes of zo)
we keken wat ongelovig, want wassen met shampoo is zo ongeveer wel het laatste waar we aan gedacht hadden. maar enfin, erger kon het niet worden dus alle rommel aan de kant gegooid, elke dag lekker gesopt met HaS, daarna de benen afgedroogd en dan, hups het land weer in.
en wat denk je? binnen 14 dagen was alles rustig, dwz geen nieuwe korsten erbij, de bestaande korsten droogden in, en de huid werd normaal van kleur. volgens de aanwijzingen moest ik nog verder gaan met wassen, b,v, 1 x in de weeek, maar ik heb het snel afgebouwd en de rest op z'n beloop gelaten. de mok is keurig uitgegroeid" (dwz,korsten groeien met het haar mee van de huid af) paard volkomen mokvrij!!!
okee, het is symtoombestrijding, en wat er in die shampoo zit weet ik ook niet, maar het hielp wel!
misschien dat het ook in jou geval helpt.
het is een in de praktijk zeer succesvol middel gebleken voor vele paarden met hetzelfde probleem.

Eltina Pot-van den Broek schreef op maandag 19 maart 2007, 13:02:


onze pony is ook, ondanks weinig ruwvoer, geen krachtvoer en geen additieven, veel te dik.
ik overweeg een graaskorf voor haar, omdat ik haar wel weidegang gun, maar geen hoefbevangenheid.
kijken of ik mijn dochter van 10 (het is haar pony) ook van de noodzaak kan overtuigen :))

Marcia schreef op woensdag 13 juni 2007, 11:16:


volgens mij kan het geen kwaad wat verstoppingen betreft.
bij de reguliere paardenhouderij is het al jaren de gewoonte om het gras af en toe te bloten, vooral de mestplekken.
de paarden hebben een (vreemde?) voorkeur voor dat gemaaide gras en gebruiken de grasmat dus "ecomischer".
wijzelf doen het ook sinds 2 jaar. de paarden trekken zich niets aan van onze oude, grommende en ronkende trekker met weidebloter en we halen ze dus ook nadien niet van het gras af.
wat ik me wel afvraag is hoe het fructaangehalte zich gedraagd t.o.v. niet gemaaid gras.
misschien kan Frans of Ilona hier iets zinnigs over zeggen?
of iemand anders?

ik schrijf dit bericht voor een kennis die een paardje heeft, dat sinds een half jaar kampt met een vreselijk probleem.
in de tijd van ongeveer een half jaar heeft het paard (een merrie van 14 jaar)
3 aanvallen gehad, waarbij je gaat denken aan epilepsie.
1 aanval kreeg zij in aanwezigheid van de eigenaresse en deze aanval is dus nauwkeurig te beschrijven: eerst wordt het paard stijf, overstrekt zich, en valt om.
daarbij strekken benen, rug en hals zich en draaien de ogen weg.
het lijkt alsof het paard zich niet meer bewust is van de omgeving.
daarna staat ze weer op maar lijkt problemen te hebben met de coórdinatie en wil ahw. tegen dingen aan leunen. (weidepalen, muren) als zij die niet vind, (bv in het weiland) dan valt zij door de draden en raakt verwond.
de beide andere "aanvallen" zijn vermoedens, daar er op dat moment niemand bij haar was, maar zij toch met verwondingen buiten het weiland wordt aangetroffen, waarbij telkens de omheining is vernield.
er is al bloed afenomen en onderzocht, maar daar kwam niets uit.
tussen de aanvallen in is het een normaal, rustig en ogenschijnlijk gezond paard, eet goed, is sociaal en gedraagt zich naar mensen toe ontspannen.
het paard staat 24/7 buiten op de wei, krijgt hooi bijgevoerd in de winter en heeft een liksteen.
de dierenarts staat voor een raadsel. hij adviseerde een hersenscan te laten maken in Utrecht.
we hebben ook al op het net gezocht, maar kunnen geen relevante info vinden.
is er iemand die ons tips kan geven, of misschien (direct of indirect) iets dergelijks heeft meegemaakt?

Esther schreef op vrijdag 29 juni 2007, 9:11:


fantastisch, al deze reacties!
Bianca, Esther,Eddy, Egon en alle anderen hartelijk dank!
we gaan alle suggesties/adressen/telefoonnummers uitpluizen.
ik houd jullie op de hoogte van de ontwikkelingen.
nogmaals dank!

hallo mensen,
ik had beloofd jullie verder op de hoogte te houden van de ontwikkelingen betreffende het paardje van een kennis van mij.
de eigenaresse heeft, met jullie adviezen in het achterhoofd, gekozen voor een diagnose door de kliniek in utrecht.
daar is haar paard zorgvuldig en uitgebreid onderzocht (o.a alllerlei neurologische testjes, bloedonderzoek en een MRIscan).
helaas moesten hier ook de arsten unaniem constateren dat er sprake was van epileptie, of in ieder geval een aan epileptie verwante hersenstoornis.
behandeling met medicijnen was geen optie: de dosering was een probleem, en testen met een paard (in de zin van: is dit nu de dosis die ze hebben moet om stabiel te blijven) bengt grote risico's mee voor het dier zelf en zijn omgeving.
na een lange periode van ongelukken (tot bijna verdrinking aan toe) en verwondingen heeft ze besloten haar paardje in te laten slapen.
helaas, het heeft zo moeten zijn.
overigens vertelden ze bij de kliniek ongeveer 3 tot 4 gelijksoortige gevallen per jaar aangeboden te krijgen. hun vermoeden is dat er nog meer paarden met deze verschijnselen zijn, alleen die "halen" het niet tot in utrecht.

Wil schreef op woensdag 11 juli 2007, 0:44:


ha Wil, je schreef over dat medicijn: inderdaad, daar hebben we het over gehad. de dierenarts vertelde dat het paard daardoor de hele tijd gedrogeerd rond loopt, inderdaad dus een soort zombie wordt.
vond de eigenaresse dus geen optie.

http://www.horses.nl/rs/appl_php/newsshow.php?id=6595

hopelijk doet het linkje het.
hier een prakijkvoorbeeld van iemand die een behoorlijke prestatie van haar paard verlangt en hem toch geen krachtvoer geeft.