Wroeging is een van de ergste emoties die je als mens kunt hebben. Het vreet aan je alsof er een worm in je zit. Toen ik mijn 15-jarige hond op aandringen van de dierenarts liet inslapen, heb ik er zo'n enorme last van gehad! Ik vond dat ik hem geen eerlijke kans meer had gegeven door te wachten of hij nog op zou knappen van zijn attaque. Niemand helpt je van dat gevoel af en het blijft heel lang zo'n vuile broeierige plek in je hart.
Bedenk dat je Frouk NU hebt en dat haar laatste herinneringen haar beste zullen zijn. Wat gebeurd is, is gebeurd. Tis om en voorbij, je leeft nu en een paard al helemaal, die kijkt niet vergelijkend terug maar ervaart wat NU is. En kent godzijdank ook gevoelens als wroeging niet.

En inderdaad... die valkuil van het verwennen...! Toen Cadiz matraspaard geweest bleek te zijn, heb ik eerst de ogen uit mijn hoofd gehuild en hem vervolgens overladen met medelijden, aandacht en liefde. Na enkele weken werd het een verwende eikel, die continu staakte en in mijn schoenen beet. Inmiddels heb ik geleerd dat hij het meest gebaat is bij een kordate, duidelijke, consequente houding. Da's nl ook een vorm van liefde, de vorm die hij begrijpt.

Gatsie wat naar Conny. En koliek is zo akelig... arm paard. Enig idee waar de koliek door veroorzaakt werd?
Wees blij dat je iets voor het paard hebt kunnen betekenen, zodat je niet voor niets in zijn leven bent geweest.

En dan zou ik haast je hond nog vergeten, Klein, maar niet over het hoofd te zien! Hoe oud was hij?

Nu snap ik waarom Nick weinig rijdt...

Please... niet weer...!

Cadiz slijt rechtsachter aan de buitenkant meer af dan links. Beide achterbenen staan een beetje O. De smid corrigeerde dat met recht bekappen en widiastiftjes onder de buitentak. Gevolg was dat hij op straat voor het oog recht liep maar de overige tijd in de bak zette hij zijn voet gewoon scheef neer. Kortom: een cosmetische actie. Hij had er geen last van, kreeg er ook geen last van. Nu ik hem bekap, kan ik aan de binnenkant wat afraspen, de buitenkant doet hij dus zelf! Om nou te zeggen dat het aan de buitenkant harder groeit en zichzelf corrigeert omdat ie ook harder slijt, nee. Is misschien ook te vroeg (5 maanden). Hij zet hem net zo scheef als altijd neer, maar hij had er al nooit last van, dus ik denk dat het bij het hele paard hoort.
Wel zie ik dat deze witte hoef een grote rode vlek aan de buitenkant heeft, vanaf ongeveer de helft tot onderaan, met een duidelijk horizontale bovengrens. Het lijkt mij een kneuzing veroorzaakt door de dwang van het ijzer, ca een half jaar geleden dus. Zou dat kunnen?

Hi Piet,

Dit mag de nederlandse bereden politie best weten, vind je niet? Wat gaaf dat er al meerdere officers bitloos door de stad gaan om de orde te handhaven.

Die van jou mag er anders ook best wezen Muguet. Een Spanjaard? Hoe noem je deze kleur?

Die van jou mag er anders ook best wezen Muguet. Een Spanjaard? Hoe noem je deze kleur?

kristel schreef op dinsdag 14 maart 2006, 11:57:


Het ziet er gezellig uit, voor mens en paard. Mooie manier om een bedrijf te voeren met respect voor de natuurlijke behoeften van de paarden. Ik zie echter op de foto's voornamelijk stangen met scharen, dat bitloze rijden is zeker heel recent?

Op hoefkatrol.com" target=_blank>www.hoefkatrol.com staat beschreven hoe je de scheefheid van je paard vaststelt en hoe je hem rechtricht. Ook kun je er een dvd bestellen, die goed laat zien hoe je een scheef (en dus onregelmatig/kreupel lopend) paard rechtricht door het gewicht gelijk over twee schouders te verdelen en hem niet zijn voorkeurschouder extra te laten belasten. Het is een feeling die je moet ontwikkelen, ik heb het ook gedaan, ik ben geen talent maar het is goed te leren en o zo belangrijk!

Het ging toch om een blessure aan één schouder? is het dan onlogisch om gewicht gelijk over twee schouders te verdelen?!
Dat er zo veel mogelijk gewicht door de achterhand moet worden overgenomen is evident, daar is de dressuur voor uitgevonden. Maar met alleen dat los je een eenzijdige schouderblessure niet op lijkt me. Voorkomen doet niet zoveel als het kwaad al geschied is.

Maar goed, ik ben dan ook een halve analfabeet van bedenkelijk laag niveau dus mijn mening hoeft niet serieus genomen te worden.

Een nuancering in de zwartwit-discussie hoefsmid versus (zelf)bekapper:

Ik heb mijn hoefsmid vorig jaar verteld dat ik wilde ontijzeren en natuurlijk bekappen. Zijn mening gevraagd, want de man ziet 1000 x meer hoeven dan ik. Hij heeft mijn cursus thuis doorgenomen, want krijgt er vragen over van klanten en wil dan ook een antwoord hebben. Hij vindt dat er maar één soort bekappen bestaat en dat is goed bekappen, subtitels als Natuurlijk Bekappen, Witte-lijnstrategie en Strasser zeggen hem niets. Hij zette de hielen altijd al lager dan wat "in de mode is" (hoge hielen staan volbloedachtig en dat willen de mensen graag) omdat hogel hielen slecht zijn voor de gewrichten en het hoefmechanisme.
Hij erkent dat ijzers een noodzakelijk kwaad zijn en dat veel paarden zonder zouden kunnen. De straal hoort de grond te raken, maar omdat dat de eerste tijd tot gevoeligheid kan leiden, zegt de klant: mijn paard is kreupel, dus de volgende keer snijdt hij de straal wat korter maar veel haalt hij er nooit af. Bij dravers laat hij de straal juist wel meedragen, dat is in die sport gebruikelijk. Hij dunt de zool iets uit naast de straal zodat de hielen wijder kunnen worden en hij wil geen closetrolletjes zien. Zooltjes, siliconen, natural balance-ijzers en kunststof hoefbeslag vindt hij onzin. Hij vindt dierenartsen en klinieken geldfabrieken. Dat iedereen veel te rijk voert, zijn paard verwent waardoor die niet stil blijft staan en dat een paard geen deken hoeft.

Kortom: op zijn kort door de bocht-manier is hij heel 'modern' bezig.