Piet schreef op dinsdag 28 februari 2006, 23:28:


Hallo,
Bedankt voor jullie pogingen, het is inderdaad erg moeilijk om van een foto iets zinnigs te zeggen!
Kwartierboogjes kan ik niet maken omdat ik anders in de zool moet snijden, maar dat is ook moeilijk te zien op de foto.
Piet, ik begrijp denk ik wat je bedoelt.
Even ter verduidelijking: Indy loopt overal op het donkere gedeelte, alleen aan de binnenkant loopt ze ook gedeeltelijk op het lichtblauwe stuk, daarna wordt het erg hol. Op de foto kun je een streep zien waar het stuk waar ze op loopt ophoudt. Je ziet een wit stuk in de steunsel verder naar de straal toe een donker stuk. Vanaf dat donkere stuk kun je een streepje zien. Dat is de scheiding tussen het stuk waar ze op loopt en waar het hol wordt. Aan de buitenkant loopt ze alleen op het donkere stuk.
Je hebt gelijk, de hoef is inderdaad wat krom en de hoefwand wijkt nog wat naar buiten. Ik vernieuw elke week de mustangrol en wacht maar even af....... Haar linker voorhoefje verandert de laatste weken zo snel, wie weet hoe het er over een paar weken uitziet.
In ieder geval heel erg bedankt voor de moeite! :)
Groeten,
Monique

Isabel van der Made schreef op woensdag 1 maart 2006, 1:17:


Tja, HC,
Niet iedereen durft zomaar dat overboord te gooien wat je jaren hebt gedaan. Bij de ene mens speelt angst een grotere rol dan de ander.
Het eindresultaat, dat telt. De een doet er nu eenmaal langer over dan de ander, om er tenslotte achter te komen dat een bit helemaal niet nodig is.
Groeten,
Monique

Huertecilla schreef op woensdag 1 maart 2006, 9:39:


Hallo, HC,
Dat scheelt inderdaad enorm, als je geen angst hebt! Ik kom zelf oorspronkelijk uit de bitten-zweepjes-dekens-stal-hoefijzers e.d. hoek, zoals zo veel mensen. Ik had niet het geluk gelijk de andere kant te leren kennen, zonder bit, e.d.. Ik reed als kind eerst op een manege en leerde daar dat je een paard met een bit bij je houdt, is het paard lastig dan hang je er gewoon een scherper bit in, klaar is kees. Of je mept met je zweep, dan krijg je hem wel klein. Na een paar lessen hield ik het voor gezien, bah, mij veel te gemeen, dan maar niet paardrijden. Ik kreeg altijd te horen: "Niet aaien, meppen! Je bent gewoon veel te lief en te zacht, voor een paard moet je hard zijn".
Na een paar jaar begon het toch weer te kriebelen en waagde ik de overstap naar westernrijden. Mijn eerste kennismaking met bitloos rijden had ik op vakantie, een arabier/haflinger merrie die met een side pull gereden werd. Eerst doodeng, waar is de rem als je geen bit hebt????? Maar wat luisterde ze goed, geheel op stem en lichte been en gewichtshulpen en dat geheel zonder bit! Heel anders dan ik eerder op de manege geleerd had. Maar dit was een jong paard en zou over een jaar toch een bit in krijgen, want dat hoorde zo, werd me verteld. Wat zonde, je kunt toch doorgaan met een side pull als dat goed werkt? Waarom beslist overstappen op een bit?
Toen ik jaren later een eigen paard kocht wilde ik graag bitloos, maar toen rende ik helaas nog achter de meute aan die meende dat een paard slechts in de tijd dat hij wisselt met een bosal of side pull gereden kan worden. Daarna moet je overstappen op een bit (liefst een met lange scharen), omdat je anders dominatie problemen krijgt en niet aan wedstrijden mee mag doen. Omdat mijn paard duidelijk aangaf dat ze niets met een bit kon beginnen, ben ik bij een bosal blijven hangen. Ik ben door veel mensen gewaarschuwd, dat ik problemen zou krijgen. Nooit wat van gemerkt trouwens! :) Ik krijg onderweg af en toe nog steeds waarschuwingen dat ik haar niet met dat rare ringetje om de neus kan houden. Met bit wel dan?
Binnenkort stap ik trouwens op de touwbosal over die ik van mijn vriend gekregen heb. Die heeft geen harde ring en dat zit ongetwijfeld veel fijner. Ben benieuwd wat ik daar voor opmerkingen over krijg.......
Groeten,
Monique

Peet schreef op woensdag 1 maart 2006, 14:37:


Hallo,
Hoe goed ook bedoeld, je kan het ook helemaal mis hebben.....
Een mevrouw van verderop wilde ook eens de dierenbescherming op mijn dak sturen. Ik was er nooit, mijn paard stond apatisch tot aan de buik in de blubber en was sinds dagen verschrikkelijk kreupel. Die blubber was dus een huismiddeltje van mijn buurman om de zwelling van haar been tot aan haar buik als gevolg van een verschrikkelijke hoefzweer te laten afnemen. Ze was wat apatisch omdat mijn dierenarts haar een kalmeringsmiddel en antibiotica had gegeven. En ja, ik was er niet, ik durfde gerust de hele dag aan het werk omdat mijn buurman bijna elk uur bij haar keek en haar goed in de gaten hield en zijn huismiddeltje regelmatig vers op haar been aanbracht. Dat doet hij altijd, die schat!
Ik zou er bovendien ook niet van gediend zijn als vreemde mensen mijn paard zomaar zouden voeren. Indy haar waterbak is ook elke morgen en avond bevroren, dat is de tijd van het jaar. En ja, er zit ook vaak blubber in als ze er weer eens te enthousiast langs gerend is.
Je kunt beter eerst contact opnemen met de eigenaar, zou er toch iets niet in de haak zijn kun je nog altijd actie ondernemen.
Groeten,
Monique

Nick Altena schreef op woensdag 1 maart 2006, 22:56:


Mee eens Nick, in de jaren dat ik western rij heb ik nog nooit met aanleuning gereden, (mocht ik niet, dat hoorde niet zo!) niet met bit en niet met bosal of side pull.
Wat ik wel van een kennis gehoord heb, is dat het op wedstrijden de laatste tijd een trend wordt dat een paard in de krul loopt met lichte aanleuning, dus geen ruim doorhangende teugels meer en extreem ontspannen paarden zoals in de pleasure. In de Cavallo (die ik wel eens van een collega lees)staat daar ook een stukje over. Wellicht dat die mevrouw in haar lessen dat benadrukt? Pien (of iemand anders), heb jij daar ook van gehoord?
Groeten,
Monique

Niki schreef op donderdag 2 maart 2006, 19:52:


Hallo, Niki,
Dacht dat je dat bedoelde...... :)
Toen ik nog les kreeg, was de loodlijn ook het ideaal en toen mijn paard getraind werd, werkte mijn trainer in eerste instantie ook naar de ideale wedstrijdhouding toe. Mijn paard loopt tegenwoordig de ene dag boven de loodlijn, de andere dag onder de loodlijn, soms in een krul (als ze hard wil en ik haar met stem tot kalmte maan), en dat is goed zo. Ik doe immers niet aan wedstrijden mee waar mijn paard in een bepaalde houding MOET lopen, ik heb liever dat ze in een houding loopt die prettig voor haar is.
Maar rij instructeurs werken nu eenmaal graag naar het ideaal toe! :) Daar is op zich helemaal niets mis mee, maar ik merk wel dat mijn paard veel meer ontspant als ze haar eigen hoofdhouding mag kiezen, zowel buiten als ook in de bak.
Groeten,
Monique