Nick Altena schreef op vrijdag 3 maart 2006, 20:52:
> Naar aanleiding van enkele recente discussies zit ik met wat
> vragen.
>
> Vragen die voor mij iig. nog geen antwoord hebben...voor jullie
> wel?
>
> Nick
Dag Nick,
Typisch vragen van "een hoofdmens". Het lijkt erop dat je een absolute zekerheid wilt wat betreft de perfecte omgang met je paard. Laat ik je meteen uit die illusie halen: Die krijg je niet! Jouw omgang met je paard is gewoon gebaseerd op een egocentrische insteek. Ikke, ikke, ikke! De kans is aanwezig dat jouw paard alles wat je met haar onderneemt (hoe goedbedoeld ook) met tegenzin doet. Klote gevoel, hè! Ikzelf verzin altijd de smoes dat ik haar bescherm tegen de roofdieren (verkeer, boze dorpsgenoten wanneer ze door de tuinen heen zou baggeren, etc.). Als tegenprestatie vraag ik haar met mij samen te werken op een manier die ikzelf voor ogen heb en waar zij zelf ook een redelijk grote inbreng heeft.
Ik maak mezelf ook wijs dat ik haar vaak begrijp. Zeker weten doe ik dat natuurlijk niet, maar ik probeer door waarneming in de meest brede zin van het woord een oordeel over haar verstandhouding met mij te vormen. Gisteren zat ik, zoals zo vaak, op de hurken bij haar toen ze aan haar hooi stond te knabbelen. Ze maakt dan altijd geluidjes, die ik bestempel en ervaar als uitingen van tevredenheid. Het kan echter ook zijn dat ze ermee bedoelt: "Rot op, ik ben aan het eten." Ze komt ook altijd hooi oppikken vlak bij mijn hand terwijl ik het hooi wat uitelkaar haal. Liefst raakt ze mijn hand even aan en maakt weer een geluidje. Ik beschouw dit als haar manier van contact zoeken vanuit liefde. Maar misschien bedoelt ze: "Blijf van mijn hooi af! Maar......, zo VOEL ik het niet. Er hangt op die momenten iets in de lucht, dat maakt dat ik het gevoel heb dat we elkaar begrijpen. Gisteren gebeurde er iets dat voor mij en mijn paard heel bijzonder, vind ik (je moet Katy hier eigenlijk voor kennen). Terwijl ik op de hurken bij haar zat stopte ze met hooi eten, kwam met haar mond bij mijn mond en zoende me. Ja, je leest het goed, ze zoende vol op mijn mond en ging weer rustig verder met eten onder het genot van een zacht knorretje.
Wat ik wil zeggen. Liefde en begrip liggen heel dicht bijelkaar. Dus..... wanneer je veel echte liefde geeft aan en ontvangt van je paard is volgens mij de kans groot dat je elkaar redelijk goed begrijpt. Die liefde voel ik diep en volgens mij mijn paard ook. Hoe dieper je elkaars liefde voelt hoe beter je elkaar gaat begrijpen, volgens mij. Maar de kans is aanwezig dat dit klinklare onzin is natuurlijk, want zekerheid heb je nooit! Zit je gewoon de gedachtenspinseld van een gek te lezen en is de kans groot dat jij en ik elkaar niet begrijpen, of toch wel......of niet......of wel.......?
Ik hoop dat je daar als hoofdmens iets mee kunt. Denk niet te veel na, maar neem waar in de meest brede zin van het woord, met onvoorwaardelijke liefde als uitgangspunt !! Wellicht dat het je helpt een (weliswaar onzeker) antwoord te krijgen.
Groeten,
Gregoor
Warboel
