ingrid van der post schreef op maandag 6 maart 2006, 10:37:


Hallo, Ingrid,
Een steentje in de schoen hebben we nog nooit gehad, daar is gewoon geen ruimte voor. Zijn jouw schoenen dan niet iets te groot?
Mijn paard heeft geen verschillend grote schoenen gehad, ik heb het verschil in voorvoeten in het begin met oude sokken van mijzelf opgelost. Rechts wel een extra sok, links niet. Nu is rechtsvoor groter geworden en is de extra sok niet meer nodig. Wel moet ik de skisluiting rechtsvoor nog steeds wat anders zetten, maar niet meer zo extreem.
Ik neem mijn schoenen altijd mee in mijn zadeltassen, handig voor onderweg, want je weet maar nooit!
Groeten,
Monique

jose schreef op maandag 6 maart 2006, 12:34:


Hallo,
De schoen zelf is van hard materiaal, de zool van rubber. Er zit ook een stuk rubber op de plaats waar de straal de schoen raakt. Aangezien mijn paard er op de weg met gespitste oortjes zo mee wegdraafde en niet meer wilde stoppen, denk ik dat het haar goed bevalt! Draven op de weg was anders een probleem en ging (als het al ging) erg houterig en wilde ze liever in de berm of alleen stappen.
Groeten,
Monique

Monique Meijer schreef op maandag 6 maart 2006, 12:41:


Wat is nog vergeten ben, Marquis heeft ook voor paarden met gevoelige hoefballen een zachtere uitvoering van de luchtkamer.

Nick Altena schreef op maandag 6 maart 2006, 15:07:


Hallo, Nick,
Op maat gemaakte schoenen zijn ongetwijfeld de beste!
Ik heb wel Smit overwogen, maar toch voor Marquis gekozen omdat ik bij Smit tegen het probleem van de mal maken aan zat te hikken, of liever gezegd Indy. Indy had toen nog zodanige problemen met vreemde mensen (vooral mannen) dat het een heel gevecht geweest zou zijn die dingen aan te meten.
Met de schoenen van Marquis kon Indy met af en toe wat creatieve oplossingen van mijn kant prima uit de voeten. Nu zou het denk ik geen probleem meer zijn schoenen aan te meten, ze wijst vreemde mensen niet gelijk meer af (ze vond Simon zelfs erg leuk en liet hem bereidwillig haar hoefjes zien!), maar nu zijn we zo ver dat we de schoenen slechts sporadisch gebruiken. Nieuwe hebben eigenlijk geen nut meer.
Groeten,
Monique

Els Kleverlaan schreef op maandag 6 maart 2006, 15:29:


Is dit de afbeelding van de helft die je al bijelkaar hebt? :)
Monique

conny didden schreef op dinsdag 7 maart 2006, 13:47:


Ik wilde jullie ook nog even sterkte wensen!
Monique

Marit schreef op woensdag 8 maart 2006, 8:00:


Hallo Marit,
Hoezo geestelijk? Kun je dat uitleggen?
Groeten,
Monique

Marit schreef op woensdag 8 maart 2006, 9:52:


Hallo, Marit,
Ik had al zo'n vermoeden...... Belachelijk zeg, dat inenten op zo'n manier moet. Mijn dierenarts is gelukkig een schat van een man. Over inenten bestaan verschillende meningen, ook over het nut ervan.
Mijn paard laat ik wel regelmatig inenten, ookal rij ik geen wedstrijden en maak ik buitenritten met een collega van mij die bij ons in de buurt woont.
Groeten,
Monique

Nick Altena schreef op woensdag 8 maart 2006, 10:20:


Hallo, Nick,
Ik wilde even reageren op "recht zetten" hieronder mijn ervaringen daarmee.
Je weet denk ik dat ik eerst een reguliere cursus bekappen gedaan heb. Om Indy haar scheve stand te corrigeren (naar buiten gedraaide achterhoeven) kreeg ik het advies haar rechter achterhoef te corrigeren door rechts aan de buitenkant net naast de toon de zool te gaan raspen. IN de zool, want daar komt toch een hoefijzer, dus dat geeft niks. Je zet dan dat stukje wat lager waardoor je paard zijn voeten naar binnen draait en in een andere houding wordt gedwongen. Het ziet er eerst mooi recht uit (optisch recht), kijk je verder zie je dat de haarlijn scheef loopt. Na twee weken waren haar hoeven echter weer scheef geworden en naar de oorspronkelijke stand teruggekeerd. Natuurlijk heb ik het daar ook over gehad gedurende de cursus en vragen gesteld, maar ja, dat heb je he? Bij een paard wat op blote voeten loopt. Dat is vragen om moeilijkheden. Moet je er maar hoefijzers onder slaan. (GRRRRR........)
In het begin heb ik dit advies mbt bekappen (niet de ijzers) wel enkele keren opgevolgd en het voorzichtig geprobeerd, maar ik zag al snel dat dit niet werkte: snel resultaat wat echter ook snel weer verdwijnt. In mijn ogen een veel te grote belasting voor mijn paard: binnen twee weken van scheef naar recht naar scheef (en hoe scheef!).
Het interesseert mij ook hoe de bekapper van Perdida dat doet. Ik volg nu gewoon wat ik in de cursus van Frans en Ilona geleerd heb en volg de zool en raspe de hoefjes mooi rond. Haar stand verandert nu wel, langzaam maar gestadig, en wat het belangrijkste is: het is ook blijvend. Ik zie wel hoe recht haar achterhoeven willen worden. Verder beschouw ik Indy haar scheve achterhoeven maar als schoonheidsfoutje. Ik ben ook niet perfect... :) , zolang ze er prima mee kan lopen......
Groeten,
Monique

Maatje Bon schreef op dinsdag 7 maart 2006, 19:01:


Hallo, Maatje,
Eigenlijk toch grote onzin, want wat heeft een paard op een ijsbaan te zoeken? Ik was ook liever gaan wandelen met mijn paardje!

Uhh, absoluut niet kwaad bedoeld, maar met de kreet "horses on ice" moest ik gelijk denken aan "pigs in space" van de Muppetshow, kun je ook zo spectaculair aankondigen.......
Niet verkeerd opvatten a.u.b. :) !
Groeten,
Monique

Nick Altena schreef op woensdag 8 maart 2006, 13:13:


Ja hoor, Nick, :) je raspt zover weg totdat de hoef niet anders kan dan de juiste richting op "kantelen", hoefwand en zool. Daar komt het eigenlijk op neer. Het is toch gewoon griezelig om zoiets te doen. Mijn voormalige hoefsmeden waren er zeer bedreven in om Indy haar "kankerhoefjes" even bij te stellen, kon makkelijk, jong genoeg. Oogt mooi, loopt echter verschrikkelijk. Ach, daar moet dat beest aan wennen, en anders gewoon inruilen of slager. Simpel toch? Koop een normaal paard waar je hoefijzers onder kan slaan. Probleem opgelost toch? GRRRR..... Van dat soort opmerkingen krijg ik dus wurgneigingen. Ik WILDE GEEN ander paard, Indy was en is uniek, met of zonder hoefzweren, scheve hoeven en weet ik wat allemaal. En met al die problemen moesten we toen leven en een zo goed mogelijke oplossing zoeken. Waar zou ze terecht komen als ik haar weg zou doen? Moet er niet aan denken, zeg!!



Een ijzer moet waarschijnlijk tegengaan dat de hoef dingen gaat doen die de hoefsmid niet wil, zoals zijn scheve stand weer opzoeken door op de verkeerde plaats af te slijten. Ik kan me er eigenlijk niets anders bij voorstellen?

Helemaal mee eens....


Tja, wie heeft zijn paard nu vanaf veulen tot bij wijze van spreken vanzelf een keer dood omvallen in de wei op 30 jarige leeftijd? Veel toenmalige manegevriendinnen bedreven levendige ruilhandel. Vaak niet bij te benen wie welk paard had. Ze waren op een gegeven moment "uitgereden" met een paard. (Lees: ik ben te goed geworden voor het paard wat ik nu heb). En ja, wil je succes hebben moet er een nieuwe komen.....


Ik vind het alleen nog steeds jammer (en voel mij best wel schuldig tegenover Indy dat ik haar niet eerder kon helpen) dat ik pas eind 2004 een andere manier van bekappen ontdekt heb. (en zoveel geld uitgegeven heb voor een cursus regulier bekappen, waar ik in de praktijk geen fluit aan heb......
Groeten,
Monique

Nick Altena schreef op woensdag 8 maart 2006, 16:39:


Nick,
De cursus van de groene welle is helemaal gebaseerd op een boekje wat je zo kan bestellen (heb ik thuis liggen), en de persoonlijke inbreng van de hoefsmid die lesgeeft. Het cursusmateriaal heb ik ook nog liggen.
Ik wil wel een kopie voor je maken van het cursusmateriaal? Mijn boekje mag je ook wel lenen. Kun je kijken of je het waard vindt de cursus een keer te volgen. De hele cursus is namelijk op dat boekje gebaseerd.
Hoor het wel.......
Groeten,
Monique

Nick Altena schreef op woensdag 8 maart 2006, 16:46:


Hallo,
Indy lust graag druiven.
En ehhhh, een tijd geleden een lolly van een buurmeisje. Indy smakkend en flemend lolly met stokje en al opkauwend, kind aan het huilen en getroost met een stukje chocola......
Groeten,
Monique