Frans Veldman schreef op maandag 6 maart 2006, 10:00:


Als ik kijk naar de in hoge mate aanwezig zijnde lusteloosheid bij ijslanders in de verharingsperiode, dan geeft dat toch wel iets aan. Jij zegt nooit iets gemerkt te hebben aan jou paarden. Als je op een ijslander gaat zitten met een zogenaamde "verharingsdip", nou berg je maar, das echt geen lolletje. Paarden die normaal blaken van energie en looplust hebben moeite de ene voet voor de andere te zetten.
Ik zeg niet dat het door het verharen komt, want het zal ongetwijfelt kloppen dat het fysiologisch gezien weinig energie kost. Maar het komt wel met de verharingsperiode overeen, dus dat geeft het vermoeden dat het wel ermee te maken kan hebben.

Ook vind ik het niet raar dat het beide keren hetzelfde effect geeft. Een zomervacht is misschien minder haar om aan te maken, maar zoals al gezegd, strikt fysiologisch stelt het aanmaken van dat haar niet zo bijzonder veel voor. Juist na een winter, wanneer de reserves wat aangesproken zijn, het lijf een zuinige periode heeft gehad lijkt me het activeren van zoiets een hele klus. Misschien is dat iets wat ermee te maken heeft? De overgangen tussen het zeer efficient zijn in de winter en het iets minder noodzakelijk efficient kunnen zijn in de zomer? Dat die omschakeling nogal wat teweeg brengt in het lichaam?

Groetjes Karin (die wel blij is dit voorjaar geen haarbal te hoeven poesten hahaha)

Hoi Egon

Willen heel graag. Alleen het niveauverschil staat mij steeds in de weg. Ik ben aan de skinner-cursus begonnen maar echt ver ben ik nog niet. Wat al genoemd was, het beheersen van het engels staat mij in de weg, ik ben niet zo heel goed in het geheel foutloos schrijven terwijl ik me concentreer op een stukje theorie.
Als ik jou berg kennis elke keer weer voorbij zie komen, dan ontbreekt mij, naar mijn gevoel de kennis om hier zinnig in mee te praten. De wil is er wel, jou stukjes en de reacties van anderen hierop over dit soort onderwerpen houden me altijd bezig.

Groetjes Karin

Hoi hoi

Ik ga wel, ondanks de ijzers. De paarden die meedoen zijn alleen maar wedstrijd-cracks en die staan hoe dan ook jaar-rond op ijzers. Ben ik het uiteraard niet mee eens, maar ze worden niet opeens voor die ene wedstrijd beslagen.

Over het op ijs rijden, traditie he. In IJslands zijn jaarlijks vele wedstrijden op natuurijs, ze hebben der immers nogal wat van daar En alles wat ze daar doen is helemaal geweldig en moet hier dan ook. En aan het einde van het schaatsseizoen vind zo'n ijsbaan het niet zo'n probleem om hun baan aan gort te laten lopen.

Groetjes Karin (die geen paardje heeft om mee te gaan wandelen.....zou dat het zijn.....)

Omdat je in de tolt niet uit het zadel gewerkt word, zoals bij de draf en dus geen schokken te verwerken krijgt. Een goede tölt is lekker los en ritmisch, ik kan me persoonlijk geen grotere weldaad voor mijn rug bedenken

Groetjes Karin

Hoi Egon

Het zou mij allemaal een heel stuk duidelijker worden als uitgelegd wordt wat P en R en de + en - daartoe in relatie precies betekenen. Zal vast zeer herkenbaar voor mij zijn, maar zoals jij ze gebruikt valt bij mij het kwartje niet met voor mij herkenbare termen.

Groetjes Karin

Zeker heel erg mooi! Ik vind het ook ontzettend goed dat het toegestaan word dat de agenten zulke dingen doen. Zo kan er verbetering mogelijk zijn door persoonlijke ontwikkeling.

Ik ga het goede nieuws eens een stukje verspreiden

Groetjes Karin

Snoopy schreef op zondag 12 maart 2006, 18:47:


Ik heb diermanagement gestudeert aan het Van Hall Instituut in Leeuwarden. Heb daarin Paard&management gedaan en alle opdrachten altijd zoveel mogelijk richting paarden gedaan evenals mijn stages.
Op zich wel een leuke opleiding, maar ook veel andere onderwerpen en heeeel erg traditioneel vwb de paardenonderdelen. Kan je zelf wel veel invulling aan geven, maar of het echt nuttig is.....

Groetjes Karin (Toos werkeloos momenteel, ook heel bemoedigend...)

Uh, link vergeten: www.vhall.nl

Groetjes Karin

Hoi hoi

Het is zeker goed om dat beeld uit te dragen, want het ís hard werken en weinig geld.
Wat ik echter heel jammer vind, in het algemeen gesproken, is dat daarom jonge mensen zowat bang gemaakt worden. Kijk Pien beschrijft de realtiteit en dat vind ik goed. Dat geeft een realistisch beeld. Het beschrijft hoeveel moeite het kost en de moeilijke momenten. Maar ook dat wat het je oplevert, zowel in geld als in gevoel.
Ik ben nu een paar jaar bezig om mij qua baan bezig te gaan houden met paarden. Ik heb mijn opleiding gevolgd, stages gelopen, bijbaantjes gehad, vrijwilligerswerk gedaan. Nu ben ik op zoek naar een baan en nee, dat valt niet mee. Maar ik word zoooo moe van iedereen (algemeen gesproken dus he) die mij dat moet vertellen. Die mij moet vertellen dat het hard werken is en je er niet rijk van word enz enz. Als ik dat nou nóg niet wist dan was ik stom genoeg om er zelf achter te mogen komen. Ik heb op 1mans bedrijfjes gewerkt en op stoeterijen met 10 man personeel. En op allemaal is het vechten voor wat centen. En op allemaal werken er mensen die bereid zijn lange dagen te maken, consessies te doen en mensen die beseffen dat het paard niet kan kiezen en je het dus in orde voor hem moet hebben. Niet dat ieder bedrijf evenveel "natural" oid was, maar hoe traditioneel ook, dat plichtsbesef was er overal.

Ik wíl dit. Dat weet ik zeker. Ik wil géén eigen bedrijf, want ik heb (nog) geen idee of ik over zo een lange adem beschik. Een rijke papa heb ik niet en mijn lover bulkt ook niet van het poen. Maar ik ben gelukkig als ik mijn handen vies mag maken en wie weet een droge boterham verdien. Dan zorgt mijn lover maar dat daar beleg op komt vanuit een "normale" baan.

Groetjes Karin

Ik kan alleen voor onszelf spreken. Bij ons is het simpelweg dat ik een grote droom heeft en hij niet. Hij heeft nu een baan als postbode en is daar heel gelukkig bij. Hij wil niet per se iets worden of iets zijn. Hij wil gewoon lekker werken, in een fijn team en zelf zijn eer uit zijn werk halen door het goed te doen. Ik daaraantegen loop tijdens elk baantje wat niet met paarden te maken heeft vroeg of laat alleen nog maar te dromen wat ik met die tijd had kunnen doen als ik wél bij paarden was.
Beiden hebben we geen binding met de plaats waar we wonen, beiden willen we graag ergens in een natuurlijkere omgeving wonen (ik bedoel niet midden in de stad, liever iets meer ruimte, groen ed). Dus voor ons is de keuze op die manier duidelijk. En toevallig ben ik het meisje en is hij het jongetje. Als het andersom was, dan had het ook goed geweest. Bovendien maak je hoe dan ook consessies naar elkaar. Ik heb best wel even geduld moeten hebben eer we samen zover waren om dit te gaan doen. Krijg prompt een mail binnen tijdens het schrijven met een afwijzing erin. Ach ja, zij geven tenminste antwoord....Ik ga vrolijk verder en in de tussen tijd ga ik ook nog leuk postbode spelen

Groetjes Karin

Ruimer en hoger zijn twee verschillende dingen. Ruimer lopen hoor je veel rondom het natuurlijk bekappen, maar mensen willen dat ze hun pootjes ook hoog optillen. En daar heb je (buiten een stukje ingefokte aanleg) gewicht voor nodig. Wanneer je dikke ijzers, zooltjes ed en daarnaast ook nog eens springschoenen, balleboots en/of gewichtsringen gebruik, dan gaan die beentjes wel. Voor de méns uiteraard.

Groetjes Karin

Huertecilla schreef op zaterdag 18 maart 2006, 16:31:


Volgens mij geeft Trudy aan dat haar individuele paard zich prima kan handhaven in de geboden omstandigheden. Dat zegt niets over haar mening of je rekening moet houden met de speciale eigenschappen van het ras.

Ik vind je stelling zeer goed en ben het er ook mee eens. Ik vind alleen dat je volledig voorbij loopt aan zaken als individuele verschillen en voorkeur. Sommige zwaar gebouwde paarden vinden het ook gewoon leuk om een keer een sprintje te trekken met baaslief op hun rug. Sommige ongeschikte paarden vinden het leuk om een sprongetje te nemen. En zo kan ik een eindeloze waslijst maken met wat paarden leuk kunnen vinden om te doen ook al past het niet bij hun bouw oid.
De zomerexceem die je bij de ijslanders noemt vind ik trouwens een heel slecht voorbeeld, aangezien ze er op ijsland zelf ook last van hebben. Die mogen dus nergens meer voorkomen?

Hoewel je uitgangspunten naar mijn idee goed zijn, vind ik dat je behalve je rekensommen, wiskunde en natuurkunde ook moet kijken naar het wézen paard. Naar karakter en liefhebberij van het dier zelf. Dat het aan ons mens is dat goed in te schatten en niet, zoals maar al te vaak, tot in extremen door moeten voeren dat is voor mij duidelijk. Maar door elk ras en elk type maar enkel en alleen te mogen gebruiken waar het voor gefokt is of daar te houden waar het oorspronkelijk vandaan komt, dat vind ik iets te kort voor de bocht.

Groetjes Karin

Oke, das fijn om te lezen. De reden dat ik het aangaf is dat je op Trudy haar antwoord op een dermate manier reageerde of die uitzonderingen niet kunnen of mogen. Gelukkig denk je daar anders over.
Overigens vind ik het geen "uitzondering" maar gewoon een karakterquestie. Jij hebt het over bouw, herkomst ed, ik over karakter. Misschien twee verschillende punten, dus ik zal je discussie niet verder vervuilen.

Groetjes Karin

Die heb ik ook gelezen. Ik reageerde op jou reactie op Trudy, díe stuite mij tegen de borst. Ik heb allang duidelijk gemaakt dat ik het met de rest eens ben.

ja én. Dat dit bokt niet is dat merk ik elke keer als ik www.paardnatuurlijk.nl intiep. Dat daarom nog niet iedereen hier hetzelfde van mening is lijkt me duidelijk.
Als ik jou hoor over jou belastingssommen in de verschillende tempo's ed, dan ga jij gewoon mijn interesse voorbij. Wanneer jij stelt dat een zwaar type paard niet geschikt is voor lang galopeerwerk, dan geloof ik je direct. Maar dat wil niet zeggen dat ik vind dat we er daarom maar niet op mogen gaan zitten of eens een galopje mogen maken. Jij stipt naar mijn idee teveel extremen aan en ik wil aangeven dat er tussen die extremen en jou stelling nog een heel groot acceptabel gebied zit.

Terug naar jou stelling. Ja ik vind dat je rekening moet houden met het type paard en geen dingen moet verlangen die het niet aankan. Wil je dressuurruiter worden, koop dan geen fjord enz enz. Maar daarnaast zeg ik dat wanneer je met een individueel paard omgang hebt, je best ook dingen kunt doen buiten het vooraf gestelde, zolang het binnen de grenzen van het dier blijft. Of een noriker dan een toch naar Spanje aankan, ik weet het niet, maar er lijken me betere keuzes mogelijk.

Nou ja, ik hou erover op, ik voeg ws bijzonder weinig toe....

Groetjes Karin