Fred schreef op zondag 12 maart 2006, 21:30:


Ben het met je eens, zonder maar
Het is duidelijk waar je voor staat, en dat is prettig te weten, als klant. Als ik een strasser practitionair wil dan moet ze me niet een jaar laten wachten op goede hoeven doordat ze de witte lijn methode volgt. En andersom natuurlijk ook. En als ik als klant zo'n duizend poot wil met een goede eigen stijl dan bel ik jou. Voorlopig ben ik nog zo enthousiast dat ik de methode toepas die me hier geleerd is, als dat anders word, zou ik jou kunnen bellen.

Michiel

Snoopy schreef op zondag 12 maart 2006, 18:47:


Je zou ook een kunnen beginnen met een opleiding fysiotherapie, daarna 2 jarig voor paardenfysiotherapie en daarna 3 jarig voor osteopaat. Kijk maar eens hoe deze meiden dat gedaan hebben:
http://www.osteopathiepaard.nl/

Mariëlle Kamphorst
In 1995 studeerde Mariëlle af aan de Hogeschool van Nijmegen voor haar opleiding fysiotherapie. Daarna heeft zij de twee-jarige opleiding tot dierfysiotherapeut afgerond. Mariëlle wilde zich hierna nog meer verdiepen in het behandelen van paarden, daarom heeft ze bij het ICREO (International College for Research on Equine Osteopathy) de drie-jarige opleiding osteopathie voor paarden gedaan.

Martine Burgers
In 1996 begon Martine in Enschede aan de opleiding tot humaan fysiotherapeut, in 2000 ontving zij hiervoor haar diploma. Daarnaast heeft ze de eerste en tweede fase van de ORUN (instructeuropleiding) afgerond. Via Mariëlle kwam Martine in aanraking met de paardenosteopathie, waarna ze besloot de opleiding bij het ICREO te gaan volgen.

Michiel

Huertecilla schreef op maandag 13 maart 2006, 18:25:


Met je passie geld verdienen .... ik heb dat ook zo'n jaar of tien met plezier en succes gedaan. Toen kwamen de klanten niet meer, en ben ik voor de poen andere dingen gaan doen. Zo weinig mogelijk trouwens, omdat de passie ook tijd nodig heeft.

Collega's van me klaagden vaak, over dit gebrek aan inkomsten. En ze steken hier al hun energie in, met folders, websites, kranten artikelen, gratis open lessen, nieuwe visite kaartjes en alles om hun image op te poetsen. Het is een triest en ongelukkig iets, dat gebedel om de centen. Geen klant is net zo goed als 25, het is wat het is, er kan zelfs meer tijd en kwaliteit vrij komen voor passie. Dus ik treur geen moment, dat mijn inkomsten nu ergens anders verdiend worden.

Tevreden zijn met dat wat is. Is de oplossing van elk probleem, zo simpel als dat. HC je bent erg rijk man, je bezit elke meter waar je paard rijd, de maan en sterren twinkelen alleen voor jou, en in je warme huis kun je languit rusten en de zon in je glas rode wijn vangen. Wat wil je nou nog meer? Rijkdom is een kwestie van bewustzijn.

Nu ik toch doordraaf, passie hé :)
Er is een groot verschil tussen gebruiks bezit en economisch bezit. De tuinman die in loondienst kan genieten van zijn werk, bezit de gehele tuin. De eigenaar die op zondag er even met zijn kenissen door heen loopt, bezit bitter weinig van zijn tuin. Dát verschil is een kwestie van bewustzijn. Wie ooit denkt dat hij niet rijk is, mist de feiten van zijn eigen leven. Heb een fijne rit morgen HC.

Michiel

Piet schreef op dinsdag 14 maart 2006, 7:56:

Er zijn vele brillen om naar je werk of je/het leven te kijken.


Hoe dan ook, werken met innerlijke rust is de verwezelijking van alle idealen, wat je ook doet en wat je omstandigheden ook zijn.
Etters van klanten worden dan plotseling markante figuren.
Veel hard werken zonder innerlijke rust is slopend, zelfs een klein beetje werken is dan slopend. Ik zit hier nu met mijn oppas baby op een zitbal voor de pc, te typen met 1 vinger. Een peuter kruipt rond om ons heen. Baby Sophie kan elk moment beginnen aan een half uur huilen op schoot. "Om gek van te worden", is slechts 1 bril om het paradijs te verstoren. Its all in the mind.

Michiel

Frans Veldman schreef op dinsdag 14 maart 2006, 15:54:


Mijn eerder verwoorde oplossing voor de hongerdood, is met behoud van natuurlijke selectie en daardoor met waarborg voor diersoorten die steeds beter aangepast raken aan onze omstandigheden.

Lichtelijk verzwakte dieren kun je er uit halen en er iets anders mee gaan doen, zonder dat ze zich verder mogen voortplanten. De bestemmingen kunnen divers zijn, waaronder slacht. Super scharrelvlees, daar zullen weinig mensen bezwaren tegen hebben toch? En ze mogen ook naar dierentuinen hoor, particulieren, etc etc. Als er maar niet mee gefokt word.

Overigens ik heb eens een hondenboek gelezen, waarbij de schrijver ging kijken bij een Duits universitair fokproject met beagles. Daar hadden ze inderdaad alleen gefokt met inteelt en alleen de goede jonge honden in het programma gelaten om mee verder te fokken. Net zolang totdat de genenpool alle gebreken kwijt was En daarna konden ze eindeloos goede honden fokken.

Michiel

Frans Veldman schreef op dinsdag 14 maart 2006, 22:01:


Geen jagers die de kuddes niet kennen, maar beheerders die van week tot week zien welke dieren zwakker worden. En dat is de natuurlijke slectie. Die echter niet afgewacht hoeft te worden, tot de dieren sterven. Ruim daarvoor worden ze weg gehaald, dus die ingreep van de mens is nog strenger dan de natuur zelf. Geeft niets met ons milde klimaatje. Kijk als we over zo'n super oplossing nog gaan twisten, dan komt er natuurlijk nooit een goede oplossing :)

Michiel

Peter Donck schreef op dinsdag 14 maart 2006, 22:19:


Ach als die schrijver daar honderden perfect gezonde honden gezien heeft, gefokt uit enkele ouderparen, wie ben ik dan om dit niet te geloven. Jouw uitleg kan even goed waar zijn hoor, das de theorie die bij de beagels daar in de praktijk omzeilt heeft kunnen worden. Of die schrijver heeft het verhaal verzonnen, dat kan ook nog.

Michiel

Frans Veldman schreef op woensdag 15 maart 2006, 12:32:


Prima natuurlijk, alleen hadden we het hier over dood laten hongeren of bijvoeren. De zwakke broeders er uit halen zie ik niet zoveel nadelen hebben, buiten dat het veel duurder is als afschieten. De door jouw genoemde natuurlijke selectie criteria dragen allemaal indirect ook bij tot "niet zo snel uithongeren". Bijvoorbeeld een koe of paard dat in het najaar een jong krijgt (slecht paar gedrag en slechte verzorgings drang) zal in de winter sneller uithongeren en er dus uitgehaald worden, met jong en al.

Er is dus wel een simpele oplossing voor voor het bijvoeren-dood hongeren probleem. Kiezen voor één van de twee uitersten, is een machtstrijd waarvan je mag hopen dat de tegen partij het niet wint

Michiel

Frans Veldman schreef op woensdag 15 maart 2006, 16:25:


Ik denk dat, als je enkele goede en simpele eisen opstelt waaraan ruiters moeten voldoen, mensen bang worden, en het hele examen afgeblazen wordt.

Er zijn namelijk heel weinig ruiters die kunnen voldoen aan:
Er wordt met één paard, het eigen paard, door de stad gereden.
Herhaaldelijk schoppen is verboden.
Er mogen geen hulpmiddelen zoals hulpteugels, zweep of sporen mee.

Alleen dit al, zorgt dat de meeste mensen, niet kunnen voldoen aan de examen eisen, dus gaat het hele examen niet door.

Michiel