Hoi allemaal,
N.a.v. mijn vraag over het bijten van Froukje werd ik door Piet gewezen op een clinic klikkertraining gegeven door Inge Teblick bij mij in de buurt. Daar ben ik afgelopen zaterdag vol enthousiasme met Froukje naar toegeweest. Hier een (kort?) verslag.
's Morgens om half negen van huis vertrokken. Bij aankomst bij de stal in Groot-Schermer bleek ik de enige te zijn die een eigen paard meehad. Langzaam stroomden de overige deelnemers ook binnen. Bij de kennismaking bleek dat het overwegend honden-klikkeraars waren, die wel eens wilden zien hoe je dat met een paard deed. Gelukkig waren er ook nog een paar "paardenmensen".
Na de kennismaking werd één van de paarden in de geïmproviseerde binnenbak gezet van circa tweeëneenhalf bij vier meter. Dit paard vloog bijna meteen weer over het hek eruit en Inge stelde voor om eerst maar eens in de stallen te gaan kijken wat we konden doen, vooral omdat het voor alle paarden de eerste keer was dat ze met klikkeren in aanraking kwamen.
Daar met allevier de paarden targetten van de hand geöefend. De eerste twee paarden pikten dit feilloos op. Het derde paard was een volkomen blind paard. Het was ontzettend leuk om te zien hoe snel het paard doorhad wat er van hem werd verwacht. Via een tussenbridge (jajajajaja) wist hij al snel de targethand te vinden. Ook kon je duidelijk zien dat het paard er plezier in had. Het vierde paard was een beetje afstandelijk en vond duidelijk al die mensen een beetje eng. Ze targette heel voorzichtig en we zijn niet te lang met haar bezig geweest.
Daarna Froukje uit de trailer gehaald en haar naar de geïmproviseerde bak gebracht. Ik wilde haar nl. niet telkens in en uit de trailer halen voor iedere oefening. Froukje had geen enkele interesse in mij, wortels of omgeving. Nee, de houtmot op de grond was interessant, daar kon je lekker in rollen! Toen ze weer stond geprobeerd haar aandacht bij de les te krijgen, maar dat hielp niets, want ook op de andere kant moest nog gerold worden. Het na enige pogingen opgegeven, ze moest eerst maar een beetje wennen aan de vreemde omgeving. Gelukkig mocht het hek naar de bak open, zodat Frouk in en uit kon lopen, ik had haar niet alleen in haar binnenverblijf durven achterlaten.
Daarna nog met twee anderen paarden het targetten gedaan, waarbij een shetlander, die scheen te bijten. Dat liet hij nu i.i.g. niet zien. Met hem ook het targetten op een bal met handgreep ingezet. Het was Inges bedoeling dat hij de bal zou gaan vastpakken en vast houden, zodat hij niet meer zou kunnen bijten, hij had dan immers wat in zijn mond. De pony begon de bal al na een paar keer vast te houden. Toen weer even naar Frouk. Over het hek heen getarged, maar ze had nog steeds niet veel belangstelling. Na vijf keer hield ze het al weer voor gezien. (Terwijl dat thuis juist zo goed gaat!!!)
's Middags aan het free-shapen gegaan. Het was de bedoeling dat de paarden hun hoofd naar beneden deden. Ik vond het verbazingwekkend hoe snel de dieren door hadden wat er van hen werd verwacht. I.i.g. sneller dan de mensen, getuige een vrouw, die na het belonen, het paard telkens de rug toekeerde en totaal niet doorhad, dat het paard allang weer met zijn hoofd laag stond. (Maar wel commentaar had, dat de methode die we leerden niet perfectionistisch genoeg was naar de paarden toe, hoewel Inge steeds aangaf dat dat later wel kwam.)
Het blinde paard mocht targetten op de bal. Eerst in de hand, later op de grond. De tussenbridge werkte goed. Het paard had razendsnel door waar de bal was. Knap hoor!
Een tinker van anderhalf al targettend achterwaarts laten gaan, zonder het paard aan te raken, was voor mij ook heel opzienbarend. Vond het alleen eng, werd gedaan in een m.i. veel te lage schuur, waar het paard voortdurend tegen de kerstverlichting stootte met zijn hoofd. Maar 't was zo koud buiten..... (arme mensen...)
De shetlander nam de bal nu goed vast. Ook hij had duidelijk schik in het werken. Was zelfs teleurgesteld toen het afgelopen was.
Tussendoor liepen Inge en ik steeds even naar Froukje. Maar Froukjes belangstelling voor ons bleef matig. Tien maal mijn hand aanraken lukte echt niet, bij zeven haakte ze al weer af. Veel van de anderen hadden niet eens door dat we steeds even bij Frouk waren, vroegen zich aan het eind van de dag af, of ik wel wat met haar gedaan had.
Al met al best wel veel geleerd, ook al pratende en luisterende naar wat Inge te zeggen had. Jammer dat er zoveel, niet bijster geïnteresseerde mensen bij waren, die alleen maar vergeleken met hoe je het bij en hond zou doen. En jammer dat er niet een paard was met de nodige ervaring, want door te zien leer je het toch het gemakkelijkste. Ben al verscheidene malen in het boek van Inge begonnen, maar loop toch vast in teveel theorie.
Wat ik vooral frappant vond, was dat de paarden (op Frouk na) er allemaal zo'n plezier in hadden en dat ze heel snel leerden, terwijl verschillende mensen, verschillende bridges gebruikten. Zelf ook geleerd dat de stem makkkelijker werkt dan een klikker. Je hebt je beide handen vrij en één van de paarden was zelfs bang van de klikker, schrok telkens terug als ze dat geluid hoorde.
Met Froukje kan ik nu thuis in ieder geval wat verder. Inge adviseerde om steeds heel kort met haar bezig te zijn en dat geleidelijk uit te breiden, om te proberen haar bij de les te krijgen. Nu gaat dat thuis gelukkig veel beter dan in deze haar volkomen onbekende omgeving. Het verbaasde mij ook ten zeerste dat ze daar ging liggen rollen, terwijl er allemaal vreemde mensen om haar heen stonden. Zo stoïcijns, zich nergens iets van aantrekkend. 't Blijft voor mij toch een apart paard!
Groetjes, Els.
Warboel
