schanulleke schreef op vrijdag 17 maart 2006, 14:49:


Om de beste te worden in dit voor Nederland en Belgie hele nieuwe vak, heeft het weinig zin naar Nederlandse collega's te kijken. Je moet daarvoor in het buitenland zijn. In Amerika/ Canada heeft men lichtjaren meer ervaring, daar komt het vandaan.
Er zijn buitengewoon goede serieuze mailgroepen, waar alle voorbeelden en oplossingen van blootvoetse probleemhoeven voorbij komen, waar je op je vragen gratis antwoord kunt krijgen van de wereldtop.
Wie was het ook alweer die zei dat natuurlijk bekappers eens om zich heen moesten kijken?
Ik geloof dat er bedoeld werd naar voeten met ijzers onder te kijken. Ja.... Duhhh
piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

Havank schreef op vrijdag 17 maart 2006, 19:15:


er is een groot verschil tussen gebruiken en op lopen
piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

Havank schreef op vrijdag 17 maart 2006, 19:52:


Ah, nou dan verschillen we daar van mening, of we begrijpen elkaar verkeerd.
Ik heb het niet over draversvoeten , dat is een wereld die ik niet ken.
Het gaat hierbij om een paard wat op ijzers staat en die de overgang naar blote voeten moet maken.
Dit paard heeft een straal die misschien de laatste 10 jaar niet meer op de grond heeft gerust, omdat deze weggesneden is door de smid. Door het natuurlijk bekappen zullen hoogstwaarschijnlijk de hielen in relatief vrij korte tijd lager gezet worden, waardoor de straal contact gaat maken en er druk op komt te staan. Maw de straal en het daarboven gelegen straalkussen zal voor het eerst sinds lange tijd belast worden. Aan die taak is het weefsel niet meer gewend en zal pijnlijk worden en soms lange tijd blijven.
Misschien is het zo duidelijker wat ik bedoel.

piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

Muguet Theelen schreef op zaterdag 18 maart 2006, 7:31:


bekkenbreuk, schouder, bovenarm,sleutelbeen, niet dat dat bij mij allemaal gebroken was, maar wel mijn arme 3 gebroken ribben, die moesten beteren zonder hulp van operatie of fixatie.
Pijnlijk? as de klere goedgekomen? tuurlijk :)

Onze beroemdste wielrenner van het moment heeft zijn voetbeentje gebroken,spelenderwijs met zijn kind. Op tv kon je hem zien met zijn onderbeen in het gips, geen voorjaarsklassiekers voor Michael Bogaards.
Zich afvragende of dit herstel echt 6 weken moest duren, zag je hem weer uit de kliniek komen ditmaal zonder gips.
"nu kan ik mijn enkel bewegen voor de doorbloeding en voorkomen dat mijn spieren achteruit gaan, dagje of 5 rusten, dan beginnen met voorzichtig te fietsen en over een paar weken hoop ik mijn raceschoenen weer aan te kunnen.
Zelfs bij mensen werkt de natuur dus ook nog :)

piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

Nick Altena schreef op zaterdag 18 maart 2006, 12:10:


Elke verandering gaat volgens een vast patroon Nick.
Ooit, in een vorig leven, heb ik een cursus verander-management gevolgd. Ofwel: het begeleiden van nieuw in te voeren werkwijzen of omstandigheden en het aanleren en de acceptatie daarvan door werknemers.
Mensen willen door de bank genomen helemaal niks veranderen.
Kreten als :"we doen het al jaren zo en zo gaat het goed" zijn de eerste die je tegen komt. Ja, ambachtsmensen hebben vaak een soort van "technische clubs" waar men op eigen niveau wel wat vernieuwing probeert in te brengen, maar logischerwijze nooit iets wat het vak of de verdiensten mogelijk kan schaden.

Bij werkelijke vernieuwing, verandering, komt het moord en brand schreeuwen het eerst aan de orde. Dat is altijd de eerste reactie.
Misschien omdat men dan moet accepteren dat ze het al die jaren beter hadden kunnen doen, als ze het maar geweten hadden, terwijl er toch altijd met hart en ziel gewerkt is.
En ook omdat men zijn eigen plaats daar nog niet in ziet. Niet kan inzien of toegeven dat iets bv. makkelijker werkt of economischer is.
Uiteindelijk gaat dat hele aanvaarden van nieuwigheden via vaste patronen. Het is gewoon een stukje wetenschap. De laatste stap is er voor gaan alsof men het zelf uitgevonden heeft.
Daarom zijn bv. gestopte rokers ook altijd het fanatiekst t/o hun nog rokende medemens.
Dan nog is er een categorie die uiteindelijk afhaakt, door "het zal mijn tijd wel duren" of gewoon blinde halstarrigheid of dommigheid.
In een werknemersituatie wordt zo iemand uiteindelijk gevraagd te vertrekken evenals de ondernemer die niet naar zijn klanten luistert, of niet volgens de laatste ontwikkelingen werkt, zijn klanten niet zal houden.
Deze zal iets anders moeten gaan doen.
Voor smeden geen probleem, siersmid is een prachtig vak. Is dat pok niet aan de orde? Ach, er wordt af en toe ook nog wel eens een klompenmaker gevraagd he.

piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

Idunn schreef op zondag 19 maart 2006, 10:10:

Absoluut mee eens Sas. Ik denk dat 90 % van de manegewereld zo bekapt of beslagen wordt. Dus hoge hiel , straal niet dragend, vaak toonlandend enz.
In mijn vriezer kun je zonder de onderkant te zien (en zonder op de ijzergaten te letten) zonder uitzondering zeggen welke hoef beslagen is geweest omdat het een soort prototype is geworden.
Dus daarom is het niet vreemd om te stellen dat de soms lastige overgangsperiode niet zozeer aan de zool ligt (vaak ook, maar is dat het eerste over) maar aan de niet aan druk gewende, dus gedegenereerde straal en straalkussen.
Op internet zwerven foto's van een duidelijk verschil in weefsel in het straalkussen, bij beslagen paarden en paarden op blote voeten.
piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

e m kraak schreef op zondag 19 maart 2006, 14:17:


Ik ben het er ook niet mee eens dat een ras niet uitstekend verbeterd kan worden door de inbreng van een ander ras.
Ik geloof dat jullie schreven dat dat niet aan te bevelen was?

Ik kom dan maar weer even bij mijn kippen, omdat je daar zo heerlijk snel nakomelingen van hebt en de F1 gaat na een maand of 5 weer broeden.

Neem als voorbeeld het tot de dertiger jaren, en eigenlijk nu nog bij de liefhebber, zo beroemde vleesras "het Mechels Hoen"
Een Belgisch landras ingekruist met o.a. de Brahma, een reus van een kip.
Wat na veel selectie een koekoek gestreept hoen opleverde, zwaarder, rustiger, ( de inbreng van het Indiaanse ras Brahma) en de hardheid, vleesstructuur van het landhoen.

Alle rassen zijn ooit door de omstandigheden ontstaan en daar waar ze in contact met mensen kwamen voor hun gemak aangepast of samengesteld Zie bv Tinker. Bij een gerichte selectie kom je bv. tot een rijpaard of een trekpaard van een bepaalde hoogte en kleur met een bepaalde lengte manen
Ik denk dat deze weg dichter bij de werkelijkheid staat , dan het gezegde een paard hoort daar waar hij optimaal kan produceren.
Maar misschien begrijp ik jullie wel helemaal verkeerd.

piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

Piet schreef op zondag 19 maart 2006, 14:45:


hum, ik bedoel natuurlijk presteren ipv produceren :)
piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

e m kraak schreef op zondag 19 maart 2006, 15:26:


Jawel ik begrijp het ook wel, ben het ook wel eens, zeker met wat Peter Donck nu schrijft, maar het voordeel van simpel gestelde kippetjes vragen is dat schrijvers ook plotseling hun best gaan doen om simpele antwoorden te geven. Gaan rekening houden hen die geen genetica gestudeerd hebben en toch een beetje begrijpelijk voor de meelezers willen overkomen :)

Maar de volgende opmering wil ik nog wel maken:
Mensen zijn niet meer dan een omstandigheid voor een paard, zeg je.
Ik denk dat het zo is:

Zonder mensen geen paard!

piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

Huertecilla schreef op zondag 19 maart 2006, 17:30:


Ha! het kietelt blijkbaar.
Ik had het over onze westerse wereld toen ik die kreet slaakte.
Ras....niet meer dan een samenraapsel, geselecteerd door de mens of de omstandigheden uit voorgaande werelden.
Om even op mijn kippen terug te komen: Schilderijen uit de middeleeuwen van bv Hondecoetervan Hollandse hoenders en die met kuif, Friese, Groninger, Brabanterhoenders, Drentse Grijzen en bolstaarten. Niet een ervan zou meer bestaan als er niet af en toe eens een hennetje van een Groninger bij een Fries gefrommeld werd, of een Mechelse, bij een Noord Hollandse Blauwe.
Waarom? Omdat de "zee der zieken", zoals heer Donck zegt niet meer te stuiten is en men daarmee weer enig uitstel koopt.

piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

Spirit schreef op zondag 19 maart 2006, 23:52:


Ja, ook in mijn ogen is de zool nog plat, of lijkt het alleen maar zo, op de foto?
Half oktober begonnen....... vijf maanden bezig. Je moet eens kijken of er net voor de punt van de straal niet een putje in de zool komt.
Dit is altijd het begin van het holtrekken van de zool, wat uiteindelijk altijd gebeurd.
Ik heb ook wel eens een paard met platte zolen behandeld en gedacht dit komt nooit meer goed, dus het kan frustrerend lang duren.
Wat Pien aangeeft is tegelijkertijd ook goed mogelijk.
piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

anton1973 schreef op donderdag 16 maart 2006, 22:07:


Ik neem aan dat dit brweken van een bot je zwaarste bewijs was dat ijzers nodig zijn, want over andere ziekten heb je het niet meer.
Helaas moet ik je dan toch teleurstellen.
Er is geen boxrust voor nodig, geen beslag en alleen een operatie als je wilt dat de boel weer sneller aan elkaar zit.
Omdat Fred geen antwoord geeft voel ik me geroepen om het dan maar te doen.
In het wild gaan ze niet dood aan zo'n aandoening. Of ze moeten opgevreten worden door een roofdier, tuurlijk, dat kan.
Wij mensen veronderstellen dan dat zo een geblesseerd dier minder snel is.
Zelf denk ik dat de adrenaline het dier doet vergeten dat het zijn hoefbeentje gebroken heeft en net zo hard loopt als de rest van de kudde. Overleven is de grootste drang.
Ok, terug naar het gebroken hoefbeentje.
Het paard ontlast de voet. Door minder gebruik zal de hoef smaller worden.
M.a.w de hoefwand zal nog strakker rond de inwendige voet gaan zitten.
Zo zal het botje weer aangroeien en het paard zal de voet weer gaan belasten, waardoor de hoef weer uitzet.
Zo simpel , maar tegelijkertijd zo perfect dat geen mens het exact kan of hoeft na te bootsen, werkt de natuur.
.

piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

Huertecilla schreef op maandag 20 maart 2006, 11:38:


Geloof ik direct allemaal. Denk maar aan de uitdrukking "indianen verhalen"
Ik heb ooit eens ergens een plaatje gezien van een Indiaans "bit".....
Een touw rond de onderlip gebonden..... ook heel fijn

piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

jose schreef op maandag 20 maart 2006, 14:32:


Dit kan toch niet anders dan weer een bericht om te stoken zijn.
Ondanks alle uitleg in de voorgaande berichten moet je met zo'n niet relevante vraag komen.
Wordt het je weer te rustig? Teveel de ijzersmeden in de kantlijn gedrukt? Of waarom stel je anders zo'n vraag, zo stom ben je niet.
Hoelang pikken we hier pure kwaadaardige opruiing?
piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

jose schreef op maandag 20 maart 2006, 16:57:


Toch is het nu een heel andere vraag.

Het gaat niet om een been het gaat om een hoefbeen, een wezenlijk verschil. Het botje wat van voren en opzij via de witte lijn aan de hoefwand vast zit.


Vaak is er sprake van een tak breuk van het hoefbeen, dat is dan al aardig verzwakt door verkalking, verbening, door de klappen die het gekregen heeft van een ijzer.
Met een ijzer onder is dit ook een zaak van vele maanden.
Krijg je meer doorbloeding door een voet die vanzelf, door minder beweging van de hoefwand een soort gips maakt, nog eens vast te spijkeren op een ijzeren plank met vier of vijf lippen?

Juist....en een paard dat verdomd goed voelt hoeveel het de breuk kan belasten, zonder veel meer pijn te krijgen.
Iedereen die wel eens een schouder, bovenarm, sleutelbeen of andere plek gebroken heeft zal het wel uit zijn hoofd laten dit te zwaar te belasten en kan beamen dat je dat niet wilt.


Ja inderdaad, zie o.a. alle punten van Fred,


Er is dus geen sprake van dat het hoefbeen niet gefixeerd zou zijn.
piet
nah' tuurlijk Natuurlijk