Fred Emmerig schreef :


Toen wij pas met Natuurlijk Bekappen bezig waren en wij nog erg zoekende waren heb ik bij enkelen van mijn paarden wel wat ge-experimenteerd met de hielhoogte.
Ik ontdekte namelijk dat , ondanks onze bekappingen, de hielen van sommige paarden lager ''afsleten" terwijl anderen hogere hielen behielden, zelfs na evenveel uren op onze beruchte harde ondergrond.
Bleek dus dat de hielen van de paarden zelf "kozen" voor hun eigen hoogte. (Ja ja, ik weet dat het woord kiezen niet helemaal op zijn plek is, maar ik hoop dat jullie begrijpen wat ik bedoel). Je kunt dus niet uitgaan van een standaard hielhoogte bij elk paard, zoals dat bijvoorbeeld bij de Strassermethode meer aangehouden wordt.
Mijn Arabier loopt beter met een randje hiel, terwijl onze Quarter echt héél erg lage hielen heeft. Ga ik de hielen van de Arabier platter zetten dan dat wat bij haar past loopt ze niet lekker, dan loopt ze kort en is ze minder voorwaarts.

* Let wel : We hebben het hier over millimeters, geen centimeters !!!!

Wat de steunsels betreft hebben wij in die tijd ook ontdekt dat wanneer paarden veel op het harde lopen (zoals in onze situatie, regelmatig 30 km per dag) ze beter gebaat zijn met een randje steunsel, juist, net in alleen dat hoekje van de hiel. Ik denk dat het te maken heeft met het feit dat de hoef zijn steun moet behouden bij het veelvuldig lopen op de harde weg, waardoor het hoefmechanisme wat teruggehouden wordt.
Bij paarden die uitsluitend op zachte ondergrond lopen is dit van veel minder belang.

Snijd je in de hielhoeken de steunsels helemaal terug tot op zoolnivo (dus lager dan de hiel) dan kan dat gevoeligheid opleveren, en ik denk dat dat te maken heeft met een té optimaal hoefmechanisme, waardoor de zool zijn stevigheid lijkt te verliezen op het harde. Met name ook bij paarden die nog volop in het genezingsproces zitten, (tot een half jaar na de eerste Natuurlijke Bekapping). Na dat eerste half jaar speelt dit een stuk minder.

Bij het snijden in het steunsel volg je de holling van de zool, eventueel dus iets oplopend naar de hiel, dan kom je altijd goed uit.

Uiteindelijk hebben alle paarden vanzelf plattere hielen gekregen, ook toen wij een tijdje niet sneden, maar ik moet er wel bij zeggen dat dat niet gold voor paarden die op de weide bleven, maar alleen voor de paarden die dagelijks op de harde weg kwamen/komen.
Daar hoeven wij alleen nog maar wat af te ronden en af en toe wat steunsel weg te snijden als we niet genoeg over de vuursteen gereden hebben.

Groet, Pien

conny didden schreef op zondag 19 maart 2006, 23:05:


Conny, wat ik zo op het eerste gezicht kan zien is een platte zool, wat steunselresten, maar vooral een uitstekende straal.
Dat kan druk geven. Met name de punt lijkt vrij dik op de foto.
Het lijkt alsof de straal boven de hielen uitsteekt en aan weerszijden wat omklapt, kan dat?
Door de kanteling van de foto kan niet zo heel goed de conditie van de witte lijn zien.
De beide andere foto's laten geen hoeven zien die flaren, dus ik verwacht dat het meevalt met de witte lijn, maar dat het hem vooral in de straal zit....

Het zou het beste zijn als het vanzelf zou slijten, maar het probleem is dat dit paard niet lekker loopt nu en je dus echt geen kilometers zult gaan wandelen om die straal af te laten slijten, dus moet je wat snijden.

Als je denkt dat mijn verhaal klopt dan kun je het uitproberen door een flinterlaag van de straal af te snijden, wel zodanig dat de straal de grond bij het neerzetten blijft raken.
Het paard zou dan in één keer beter moeten gaan lopen.
Groet, Pien

Piet schreef :

Waarbij, als ik het goed begrepen heb, de hoefwand door het niet belasten smaller wordt en dus als een soort van gips om het bot heen blijft zitten, waardoor dit stabiliseert.
Het paard zal vanzelf zijn gewicht er weer op gaan zetten wanneer de stukken aan elkaar gegroeid zijn.

Dan kan ik me bij de Strasseroplossing (no 5 uit de lijst van Fred) nog het meeste voorstellen.

Doen ijzers in feite niet iets vergelijkbaars ?!
Ze immobiliseren de hoefwand, vandaar dat dat best werken zal als tijdelijke oplossing, maar het paard schijnt het dus zelf ook zonder op te kunnen lossen door gebruik te maken van zijn eigen hoefwand die hij als gips 'gebruikt'.

Ik hoop dat ik het zelf ook goed begrepen heb.

Groet, Pien

J. Pelgrim schreef :

Dat is een heel ander geluid hoor, dat hoor je aan de buitenkant, dat knetsende zit binnenin. Schijnt geheel onschuldig te zijn ja, (nagevraagd bij DA die zei dat het hetzelfde is als knakkende vingers) ik had het ook met 2 paarden en verdomd, ik ontdek nu dat ik het al een tijd niet meer hoor nu ze natuurlijk bekapt zijn. Fanny had dat héél erg.


Maar waardóór zou dat tekort aan synovia er zijn ????
Als je dat al denkt ga je toch zeker op zoek naar de oorzaak ervan ipv synovia als symptoombestrijding in het gewricht te spuiten?
Zou het dus met de stand van de gewrichten te maken hebben (manier van bekappen), met te weinig beweging, ijzers, bespiering etc. ?

Groet, Pien

Geertje schreef :Ow en het

Auwauwauwauw, ik kan me hier téveel bij voorstellen met mijn slechte bekken....

Heb wel een gebroken schaambeen gehad en toen moest ik, lach niet, in een hangmat gaan liggen om de boel bij elkaar te houden.
Heeft uiteindelijk meer dan een jaar geduurd eer ik weer kracht vooruit kon zetten met mijn benen.
Maar je voelt zelf wat je aankunt , als je tenminste luistert naar je lichaam, en ik denk zeker dat een paard dat wel zal doen.
Die zal alleen bewegen bij het hoognodige. Maar hij moet wel de vrijheid hebben om daar zelf voor te kunnen kiezen en daar ontbreekt het nogal eens aan.

Groet, Pien

Aaargh.... José, als ik het verhaal zo begrijp is er wél sprake van fixatie! Wat bij een mens het gips om de arm zou zijn is bij dit paard zijn hoefwand die smaller wordt en zo als gips om de breuk werkt.

Lézen, lieverd !

Groet, Pien

Fred schreef op dinsdag 21 maart 2006, 0:41:


Nou eh.... Muguet, als het niet teveel gevraagd is....
Wij kunnen ze gebruiken als demomateriaal bij de cursus.
Weet je nog dat Benny zijn Xrays op een schijfje gezet heeft , is dat wellicht een idee?

Groet, Pien

Mogge allemaal.

De foto-pagina wordt steeds vaker gebruikt om te reageren op foto's, wat ik natuurlijk helemaal super vind.
Maar daardoor ontstaan er daar ook weer discussies en als je alles wilt volgen is dat haast ondoenlijk.

Op PN houd ik het net allemaal bij, op HN loop ik gemiddeld een dag berichten achter, en om niks te missen zit ik dus ook nog eens de foto-pagina te volgen, en berichten lopen in elkaar over van de foto-pagina naar het HN forum.

Wat te doen?
Zal ik mijn paarden maar de deur uitdoen en hier lekker blijven ?
Ik kan jullie haast niet bijhouden, dat is ook de reden dat ik hier zo weinig schrijf.

Is dit op te lossen?

Zo, de koffie is op, we gaan maar eens aan het werk,
doei, Pien

(Jacqueline, het gaat zaterdag niet door bij TV Maastricht, Myriam weet er het fijne van, het wordt uitgesteld)
Maar we houden jullie op de hoogte.

Hans Arendse schreef op donderdag 30 maart 2006, 8:01:


Ja, voor mij hoeft de bekapperslijst eerlijkgezegd ook niet zo. Ik heb het gevoel steeds op 'sterrenjacht' te moeten als wij een paard bekappen.
Dat laat ik liever achterwege.

Groet, Pien

Gisteren liep ik in mijn drassige buitenbak wat naar de grond te turen en ik vond een aantal zeer leuke hoefafdrukken van mijn paarden.
Het is me nu ook gelukt eea op de foto-pagina te krijgen.

(En nu mag ik wéééér de blub in, wanneer houdt dat nou eens op?)

Groet, Pien

Fred schreef op donderdag 30 maart 2006, 13:19:


Ik wil niet zeuren Fred, maar Jack en ik hebben het bekappen helemaal van Raf geleerd. Pas daarna zijn wij op de natuurlijk bekappenmethode overgestapt, na 3 jaar strasseren.
Over Raf niets dan goeds ! Ook van mij uit !

Groet, Pien
(Had je lekker niet gedacht he....

J. Pelgrim schreef op donderdag 30 maart 2006, 22:53:


Dat méén je niet ....
Of heb ik nu de verkeerde uitleg begrepen ??????
Sjonge jonge jonge....
Pien

J. Pelgrim schreef op donderdag 30 maart 2006, 23:11:


Hahahahaha, Jack vraagt of ze vooraf of achteraf betalen, hahahahaha
Pien