Huertecilla schreef op vrijdag 7 april 2006, 8:36:
> De rem is de bereidheid van het paard om te stoppen. De
> oplossing is dus eenvoudig.
> Zo lang je met 'ja maar áls....' in je hoofd blijft zitten heb
> je nog werk

Je hebt ALTIJD nog werk. De ruiter die denkt dat ie alles 100% onder controle heeft komt op een goed moment zeker voor een probleem te staan.
Nogmaals, hier heb je natuurlijk helemaal gelijk in. Ik heb zelf het idee dat mijn paard bij me blijft, no mather what. Dankzij een ernstig vervelend joch die het presteerde een strijker pal achter ons te gooien en de 2 paarden naast me die aan de run gingen, weet ik dat redelijk zeker omdat ze, zelfs toen de andere wegrenden, bij me bleef.
Hoogst verbaasd was ik daar zelf over en erg tevreden natuurlijk. Maar echt, de illusie dat er nooit iets mis kan gaan heb ik toch niet.
Los van dit alles ging het mij, en de originele vraagstelster nog steeds gewoon om de vraag: doet ie het of doet ie het niet, die ORS in de blindepaniek-modus. En ik denk, en heb net een paar keer bevestigd gezien, dat dat dus niet zo is.
Daarop te vertrouwen vind ik een vals veiligheidsgevoel geven. Want zoals je zelf al aangeeft, er is wel wat meer voor nodig, dan een buigreflex aan te leren (als dat al kan, een reflex aanleren en als dat al de juiste definitie is).
Dan blijft de ORS nog over als mogelijke rem onder bepaalde omstandigheden.
Tja, sorry, maar dat vind ik dan ook weer niks. Als je paard niet gewoon luistert naar minimale beweging of stem zodat zo'n zgn. noodstop niet nodig is, dan heb je er niks op te zoeken en al helemaal niet naar buiten te gaan. (om maar even soortgelijke bewoordingen te gebruiken..

)