Nick Altena schreef op dinsdag 18 april 2006, 18:35:


Waarom Piet, Nick, gaan jullie meteen uit van het meest negatieve ?
Nooit een mooi voorbeeld gehad waarin het tot een 'dans' kwam tussen paard en mens? Een soort van twee-eenheid?
Er zijn ook heel goede voorbeelden te noemen, blijkbaar hebben jullie daar dus geen ervaring mee !

Pien

roweentje schreef op woensdag 19 april 2006, 8:38:


Nee, schat; andersom:
Paarden moeten juist wél koper hebben terwijl schapen dood gaan van koper. Het probleem met die universele blokken (ook de rode) is dat er zowel paardjes als schaapjes op getekend zijn, en die zijn dus eigenlijk niet goed, want ondanks dat paardentekentje krijgt je paard niet alles binnen. Oftewel : Blok nemen zonder schapetekentje

Greetz, Pien

Christel Provaas schreef :

.... En dát is nou wat ik bedoelde met een 'dans' tussen paard en mens.... Het kan zo prachtig zijn zo'n los en dansend paard om je heen dat anticipeert op je minste signaal, dat wacht op wat jij aangeeft en vraagt om mee te mogen dansen. Daarbinnen zijn geen gezagsverhoudingen, maar het is een totaal samenspel tussen 2 wezens.

De allereerste keer dat ik dit heb mogen ervaren was met een wildvreemd paard waarmee ik aan het werk was.
Ineens begon het heel sterk en vragend op me te reageren en om me heen te dansen en daar móést ik in meegaan, ik kon niet anders.
Jack, die stond te kijken, zei achteraf dat het haast een spirituele ervaring was omdat we zo opgingen in elkaar.
Dat paard heette heel 'toevallig' Spirit en ik heb die ervaring altijd met me meegedragen....
(Zo, nu weet je waar de naam Spirit vandaan komt en dit is echt waar!)

Pien
(met het kleine Spiritje gaat het gelukkig weer prima!)

Trouw, vriendschap onder paarden:

Toen Spirit gisteravond zo'n buikpijn had en ik een paar uur met hem door de bak gesloft heb, kwamen drie van onze paarden één voor één even kijken en met ons meelopen. Ze wisselden mekaar af als het ware.

Het waren alledrie de paarden metwie hij het meeste heeft, zo liepen we in een lange sliert in het donker te kriskrassen achter het veulen aan.
Steeds stond Spirit stil om naar zijn buik te kijken en van Izzy, Dies en BD viel me op dat ze geen moment van zijn zijde weken, neusje tegen neusje hoor, erg teder allemaal.

Toen hij telkens wilde gaan liggen heeft BD hem zelfs met haar neus een zet gegeven alsof ze wilde dat hij bleef lopen en ik vraag me werkelijk af of zo'n paard dan begrijpt dat wat het baasje doet op dat moment effe heel erg nodig is.
De paarden waren heel stil, daar om ons heen, zoiets voelt bijna magisch.

En dan kom je 's ochtends aan, alles is oké en de betovering verbroken....
Vraag je je bijna af of het écht zo geweest is.

Pien

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 20 april 2006, 23:40:


Hahahahaha, ow sorry,
Ik kan er niks aan doen Eddy, ik moet dat weer gelijk voor me zien, jij paardskieënd achter de merrie aan en zo'n blij veulen dat alle kanten op huppelt....
Het rottige is dat zo'n moeder dan niet te houwen is he, die wil gewoon naar d'r kind en gaat over de z**k.
Daar sta je dan met je goede opvoeding he....

Ik heb het ooit één keer meegemaakt dat we een Quartermerrie hadden die ook achter d'r eigen kind aan moest gaan ipv het kind achter mams.
Ze had totáál niks te zeggen over haar eigen kind (hm.... waar ken ik dat van....).
Desbetreffend veulen is ook een heel sterk veulen geworden dat zeer goed wist wat ze wou en nu nog dusseh..... hou je maar vast voor de toekomst....

Raad heb ik niet voor je. Maar ik vind het wel een leuk verhaal, ook al zul jij dat op dat moment niet zo ervaren hebben.
Het is gewoon een veulen dat weet wat ze wil.

Groet, Pien

Coralie van W schreef op donderdag 20 april 2006, 19:12:


Spirit ? Die was 2 uurtjes na de spuit alweer helemaal de oude.
Maar ik durf hem even niet op het gras te zetten, over een paar dagen pas weer. Terwijl hij dus degene is die de hele winter wel gras gegeten heeft, ik snap er niks van.
Onze Haffen hebben meer dan 24 uur aan één stuk gras gesnaaid en hadden gelukkig nergens last van....

Morgen de hele club maar een lijnzaadkuurtje geven, want ik was al bang dat het was omdat ze afgelopen weken veel op het zand in de bak gestaan hebben, dat was immers de enig droge plek, ook al voeren we ze daar niet.

Ik was niet zo heel bezorgd, Jack wel, het laatste veulen dat koliek had was Fenja van Jacqueline en zij is op zijn schoot in de trailer gestorven.
En zo zijn er toch teveel gestorven het afgelopen half jaar.

Pien

jacqueline postmes schreef op donderdag 20 april 2006, 22:50:


Jeetje Jacqueline, wat een toestand !
Denk je dat die meiden Fjara hadden willen meenemen?
Maar ze stonden toch achter een draadje?
Waar? (Bij de speeltuin?)

Wat beleef jij toch altijd voor avonturen met je paarden....
Ongelooflijk....
Maar goed dat we Lievekes les verplaatst hadden (of juist niet).

Pien

Sky schreef op donderdag 20 april 2006, 12:35:


Dat bericht zakt vanzelf naar de achtergrond, ik neem me nog niet de moeite om hierop terug te reageren.
Lekker laten l*llen....
Pien

Karin Haneveer schreef op vrijdag 21 april 2006, 10:57:


Ach welnee, niks veulenonvriendelijks, je leidt heel het lijfje van het veulen ipv aan zijn hoofd te staan trekken. Hij voelt druk aan de achterkant van zijn lijfje en weet dattie naar voren moet lopen, en dat is precies dezelfde manier waarop zijn moeder dat ook doet.

Hij zal toch moeten leren om mee te lopen en daar kun je niet vroeg genoeg mee beginnen, dan gaat het allemaal vanzelf.
Spirit van ons liet zich na een maand nog niet vangen door ons, die was verschrikkelijk terughoudend en als je maar een hand uitstak om hem te willen kriebelen was-ie al weg dus dat schoot niet op.

Dus hebben we hem een paar keer moeten vangen, vastgehouden, gekriebeld tot zijn hartslag weer rustig werd, halster omgedaan, weer gekriebeld en daar hebben we welgeteld 3 keer voor nodig gehad, daarna liet ie zich zo aanraken , hij had immers geleerd dat aanraken fijn was.

Nu is het een bijna eenjarig hengstje en hij is superrustig, vol vertrouwen en zeer goed gemanierd. Toen hij afgelopen week koliek had hebben we hem in zijn eentje aan een touwtje mee naar huis genomen en heeft hij een paar uur bij ons op de binnenplaats gestaan en ik kan werkelijk niet zeggen dat dat paardje nou minder vertrouwen heeft hoor, sterker nog : Hij volgt ons overal, ik leid mijn éénjarig hengstje gewoon aan een touwtje door de bak als de rest om hem heen galloppeert en het maakt hem geen ene bal uit !

Als dát ook al niet meer zou mogen......

Pien

Karin Haneveer schreef op vrijdag 21 april 2006, 14:22:


Karin, als jij dít al machtsmisbruik noemt, hoe wil je het dan noemen als jij voor jouw plezier op een paardenrug plaatsneemt en vervolgens te paard het bos ingaat omdat jij van de natuur wilt genieten?!
En te draven omdat jij het zo leuk vindt in draf te gaan?

Dan is het hele paardrijden en het houden van paarden achter een omheining machtsmisbruik, een zadel erop leggen machtsmisbruik, aan een teugel trekken, meeleiden aan het hoofd, hem vasthouden om er een wormkuur of een spuit in te krijgen, bepalen wat - en hoelaat ze die dag eten krijgen, hem poetsen (omdat jij vindt dattie schoon moet zijn) terwijl ie eigenlijk fun wil hebben en vies wil zijn met zijn vriendjes ectetera.

Als je verder een 5 jarige van 1.75 schofthoogte nog moet leren lopen aan een halster dan ben je rijkelijk te laat want het paard heeft inmiddels al zoveel vrijheid leren hebben dattie zich niet zonder slag of stoot aan jouw touwtje zal overgeven.
Bij dat veulen valt het onder omprinting en hoort het er vanaf het begin bij, net als dat zijn moeder hem opvoedt.

Máchtsmisbruik omdat je een veulen voor zijn eigen veiligheid en bestwil leert je te volgen , aan een touwtje te lopen?

Hoe ver moet je gaan met je paardenliefde ?
Wees eerlijk : Wij hebben allemaal paarden voor ons plezier, daarbinnen proberen we het ze wel zo aangenaam mogelijk te maken, maar er zijn nou eenmaal dingen die moeten. So what?

Nu MOET ik gaan want ik MOET nu boodschappen doen want ik MOET morgen de cursus Natuurlijk bekappen geven, omdat paarden in Nederland en Belgie nou eenmaal bekapt MOETEN worden, en ik geld hiermee mijn geld MOET verdienen om mijn gezin en mijn paarden te eten te KUNNEN geven.

Groet, Pien

Spirithorses schreef:

Moet natuurlijk zijn Imprinting.... krijg je als je haast hebt omdat je nog vanalles moet.

Groet, Pien

epona schreef:

Klopt, kan. BD heeft ook sarcoids (-en?) gehad en die begonnen in de oksel , naast de singelplek en later heeft ze ze ook op de rug en op haar hals gehad, maar deze zijn nooit open gegaan. Omdat ze kwaadaardig kunnen zijn wilde de DA ze wegsnijden maar ik wilde dat niet.
Na een kuur van ontstekingremmers overigens toen ze spierbevangen was zijn ze kleiner geworden en uiteindelijk weggebleven.
Nu zit er al 4 jaar niks meer maar ik controleer wel regelmatig, juist omdat ze kwaadaardig kunnen zijn. Bij haar begon het als verdikte bobbels, het zag eruit als wratten maar ze werden al gauw groter maar deze lagen los onder de huid, ik kon ze zo vastpakken.

Pien (inmiddels terug met een hele auto vol boodschappen....)

Karin Haneveer schreef op vrijdag 21 april 2006, 16:27:


Ow gemenerd ! Da's machtsmisbruik, want jij wilt dat dat arme veulentje vooruit loopt....
Snap je wat ik bedoel te zeggen?
Hoever moet je gaan ?

Effe zonder flauwekul : Zo hebben wij dit dus uiteindelijk met Spirit gedaan : Jack erachter en ik aan de voorkant, maar ik heb het dus wél met een halster om gedaan, terwijl ik heel lichte druk gaf drukte Jack hem aan zijn achterhand naar voren. (Nééééé, ik heb niet lopen trekken....)

We konden hem ook leiden door onze armen om zijn borst en kontje heen te vouwen, net zoals José het met het touw zou doen, en nu nog zodra je je armen om hem heenvouwt is ie weer helemaal klein en kun je hem zo leiden; hij heeft (nog) niet in de gaten dat hij heel sterk aan het worden is en makkelijk weg kan lopen, alleen moet ik nou mijn armen véél verder uit elkaar doen om hem bij me te houden.

Pien

mairim schreef :

Ook met 24/7 hooi?
Dus altijd zoveel hooi ze wil om te eten?

Wij hebben de hele winter de paarden goed in het vlees weten te houden met alleen hooi en wat voederbieten, maar dan wel echt 24/7 hooi.
Nu pas, aan het eind van de winter, zijn ze aan het afvallen, maar daar was die extra vetlaag die ze vorige zomer hadden opgebouwd dan ook voor bedoeld. Het is nu ook de tijd om weer volop op het gras te gaan dus dat heeft de natuur weer prettig geregeld zo.

Moet er wel bij zeggen dat een paar paarden wat 'mat' zijn nu, dus ik voeg nu wel mineralen toe. Het drukke seizoen is aangebroken dus de paarden moeten veel werken en kunnen dan wat meer mineralen gebruiken.
Ik geef ze overigens ook electrolyten op dagen dat ze veel werken en meer zweten dan anders.
Mijn Arabier is nog nooit zo mooi stevig gebleven als deze winter, geen deken meer, geen hopen bijvoer, niks!
En ze heeft het voor het eerst niet meer koud gehad.

Pien