Karin Haneveer schreef op vrijdag 21 april 2006, 16:27:


Hallo, Karin,
Dat is inderdaad niet bij elk veulen gemakkelijk! Met mijn veulen heb ik ontzettend geluk gehad, ze liep van begin af aan erg netjes mee. Later heeft ze nog een fase gehad dat ze mij steeds in wilde halen, maar de laatste jaren loopt ze keurig mee, ze haalt niet in, stopt wanneer ik stop, draaft keurig aan de hand.
Mijn collega heeft daarentegen een veulen gehad (is helaas overleden wegens aangeboren leverafwijking) dat vreselijk overmoedig en tegendraads was. Hij vond zichzelf een hele bink, probeerde toen hij een paar maanden oud was al te dekken en wilde absoluut niet meelopen. Hij ging dan heel raar doen, beet in je rug en ging tegen je aan steigeren of bleef als een blok staan. Erg fijn dus. Mijn collega had hem al een paar tikken gegeven omdat hij haar regelrecht aanviel; daar was ze niet zo gelukkig mee, ze is niet iemand die snel een mep uitdeelt, dan moet de nood al erg hoog zijn. Een goede vriend van mij die ook mijn paard getraind heeft, heeft haar veulen toen dmv een touw achter de kont langs aan een touw leren lopen. Het veulen bleek het touw achter de kont erg goed te accepteren en kon na een uur zelfs op commando stoppen en achteruitlopen. Wat een verandering! Mijn collega nam het toen over en dat ging prima. Ze oefende elke dag even en na een paar dagen kon ze het touw achter de kont zelfs achterwege laten.
Helaas is het veulen dus een tijdje daarna overleden, ik had graag gezien wat van die dondersteen geworden zou zijn. De vader was namelijk onbekend. Enkele weken voor de bevalling kwam mijn collega er pas achter dat haar merrie drachtig was en waarschijnlijk nachtelijk bezoek door een van de paarden van de buurman had gehad.
Wat jij noemt, het met twee man leiden van een veulen, waarbij een achter aanspoort: zo werkt een touw achter de kont langs eigenlijk ook, alleen kun je dat zelf doen. Bedankt voor je uitleg, het is altijd interessant te lezen hoe anderen bepaalde dingen doen!
Zo, en nu snel naar huis, Indy heeft gisteren een flinke zwieper gemaakt in een overmoedige bui in het weiland. De therapeut komt zo om haar even te bekijken. Is mijn eigen rug net weet goed, heeft zij weer wat, tis ook altijd wat.....
Groeten,
Monique

Hallo,
Nu Indy zonder problemen over grind kan lopen wil ik het pad naar het weiland verharden, liefst met grind/kiezels. Ik kreeg al de tip dat met gebroken dakpannen te doen. Heeft iemand daar ervaring mee? Moet er nog een bepaalde ondergrond onder? Iemand een ander idee?
Bedankt,
Monique

Simon Lingbeek schreef op maandag 24 april 2006, 10:21:


Hallo,
Bedankt voor jullie reacties. Grastegels lijken me wel wat. Had bij dakpannen niet gedacht dat het zo lang duurt voordat ze gebroken zijn.
Ik zal eens kijken wat ik ga doen.
Groeten,
Monique