jose schreef op vrijdag 21 april 2006, 18:12:


We hadden het over een veulen, dus wat dacht je van 1000 stappen, 1000 mogelijkheden, 1000 situaties, 1000 ervaringen verder zijn? Afgezien van lichamelijke en geestelijke ontwikkeling.

Karin

e m kraak schreef op vrijdag 21 april 2006, 18:38:


Het keyword voor mij is eerder "opsluiten".


De uitdrukking technisch communicatief is geen begrip wat ik snel zal hanteren en ik denk niet in stimuli, plussen en minnen.
Dus als je wil dat ik verschillen aangeef, zal ik dat in mijn denk en belevingswereld moeten aangeven.
Al zal ik wel proberen me in jouw denkwereld te verplaatsen, dan moet je maar zien wat je er van kunt bakken

Wat ik kan aangeven dat met "techniek" te maken kan hebben, is het verschil in timing.Waarbij ik denk aan de moeite die mensen hebben met de juiste timing met 1 hand, laat staan met 2 handen met een veulen ertussen.

In stimuli zit een verschil in ruimte, afstand, positie en flexibiliteit.
De mogelijkheden om hiermee te "spelen" en te ontdekken en in te spelen op "hoe de ontvanger" bepaalt is groter. De keus is groter, zowel voor mens als paard. Ik noem maar wat: een signaal geven vanaf 1 meter kan door de ontvanger anders beleefd worden dan een signaal vanaf 2 of 3 meter.
Een signaal met of zonder aanraking kan ook anders beleefd worden, met een touw is er geen keus.
Een touw blijft een touw, de mate van druk kan verschillen, maar dat signaal is er. Zonder touw meer flexibiliteit in de stimulus die je kunt geven.
Kortom, dingen die de ontvanger beter kunnen aangeven en dus in communicatief opzicht meer tweerichtingsverkeer ipv eenrichtingsverkeer kunnen zijn.


Handig is een mensending. Dat iets handig is wil nog niet zeggen dat je daarvoor moet kiezen.



Yep, ook pima.


Ik denk dat ik het daar wel mee eens kan zijn.


De minste weerstand zal mijn uitgangspunt niet zijn.
De vraag is of je in het beginsel wijken voor druk wil leren met een touw.
Het is voor mij logischer dat in stappen op te delen. Ik probeer bijna alles wat ik mijn paarden leer in eerste instantie te leren zonder touw of halster. Dat dat niet altijd lukt en ik toch halster en touw nodig heb is eerder mijn onvermogen dan dat van mijn paarden.


Ik heb geprobeert het me zo technisch mogelijk voor te stellen

Karin

e m kraak schreef op zaterdag 22 april 2006, 16:24:


Ja, en jij weet van te voren hoe dat ene veulen dat ervaart?
Er kan nooit sprake zijn van "overload", dus ik doe er touwen om?
Doe ik mijn best om met " de ontvanger bepaalt" te schrijven en jij schrijft dit? Sorry, maar ik begrijp je in dit stukje dus gewoon niet.


Dat zou ik kunnen doen, ik communiceer echter al 46 jaar zonder wat jij onder communicatiewetenschappen verstaat, geleerd te hebben en zou niet weten waarom ik dat zou moeten doen. Ik noem dat leven, dat heeft niets met drempels te maken, dat heeft te maken met hoe je in het leven wil staan en de manier waarop iemand leert.
Dat mensen dat niet (willen) leren onder jouw "voorwaarden" is jouw probleem, niet dat van die mensen.
Om iets over hoeven te zeggen helpt het inderdaad om iets over anatomie te weten. Het verschil is dat anatomie, anatomie is maar er vele stromingen zijn in communicatieve "wetenschappen".
Tussen aanhalingstekens want wetenschap kan niets meten oid over bv sfeer, hetgeen wel degelijk een vorm van communicatie is.
Communicatie is zo dicht mogelijk langs elkaar heen praten, was een uitspraak van een prof communicatiewetenschappen bij wie mijn zoon "dat vak" studeert, dat lijkt mij een prima en leefbaar uitgangspunt.


Een onzin antwoord dus, ik weet verder niet wat ik hiermee moet, daarvoor is onze communicatie tever uiteengelegen, zeg maar



Nee.



Pfffft


Er is altijd de mogelijkheid een helper in te schakelen dus ik zou niet willen zeggen dat er geen keus is.



Zoals er in iedere scene dingen genegeerd worden, bewust of onbewust.


Je hebt gelijk, ik wist al dat ik dat niet juist geschreven heb omdat ik de context waarin jij het schreef verkeerd gelezen heb, mijn excuus is dat het
vanmorgen erg vroeg was


De plussen en minnen zijn voor en van jou, geinterpreteerd door jou van mijn woorden, er kan dus imo nogal wat "vervuiling" inzitten.
Ik ga hier afhaken met technisch mee willen denken.
Ik weet dat er in ieder geval voor mij (en dus vermoed ik ook voor anderen, waaronder paarden) een verschil is wie, wat, wanneer, waar hij/zij mij aanraakt of niet, het hoe die me aanraakt maakt zelfs verschil.
Zoals ook in ruimte een verschil is voor mij en paarden zijn vele malen ruimtegevoeliger dan ik ben.


Karin

e m kraak schreef op zondag 23 april 2006, 3:50:


Nee, dat deed ik niet, ik was nl degene die zou willen onderzoeken hoe dat veulen iets ervaart, zijn perceptie. Degene die er bij voorbaat een touw omdoet heeft een verwachtingspatroon, nl dat ie zich niet opgesloten zal voelen. Je wacht dus de "gegevens" die het veulen geeft niet af, waar ik ze wel zou willen afwachten.
Als je eerst de gegevens van en in plussen en minnen van dat individu wil, moet je het ook nalaten wat voor methode dan ook te gebruiken en het veulen lekker laten lopen tot je die gegevens wel hebt en dat wordt dan voor de rest van zijn leven



Precies, ieder zijn eigen weg, jij volgt het mijne ook niet en wil dat waarschijnlijk net zo min als ik het jouwe wil volgen

Karin

Karin schreef op zondag 23 april 2006, 9:48:


Als je uitgaat van ervaring, dan is het toch JUIST iets dat verwacht wordt.
Dan ga je er toch vanuit dat individu A hetzelfde zal "reageren" dan individu B? Als je, zoals Egon, denkt vanuit "de ontvanger bepaald", dan is de ontvanger een individu dat wel eens anders kan reageren dan wat je gewend was.
Ik snap wel dat je je ervaringen "meeneemt" hoor, maar dan hebben we het dus naar mijn idee niet meer over de plussen en minnen van Egon die de ontvanger bepalen en dus individueel zijn. Dan bepaald de "gever" vanuit zijn ervaring en dus vanuit een verwachting.

Karin

Huertecilla schreef op maandag 24 april 2006, 9:44:


Maar wat is het onthouden van stimulering van hersenactiviteit en wanneer vind je dat dan misdadig?
Ik heb nu al een aantal keer van verschillende mensen gehoord dat hun kuddes die op 7 en 12 ha wonen, regelmatig uitbraken en dan niet naar het gras van de buurman gingen dat altijd lekkerder is, maar een paar kilometer verderop op hun gemakkie door het dorp gingen wandelen. En niet 1 keer bij toeval, maar verscheidene keren.
Zoveel hectares, in kuddeverband, voor de meeste paarden een paradijs,maar zich blijkbaar toch verveelden? en de "spanning"? van het dorp gingen opzoeken.
Moet erbij vermelden dat deze mensen, behalve de paarden verzorgen, weinig met hun paarden "doen".
Maar je zou kunnen zeggen dat die paarden toch op zoek gaan naar prikkels, waarom zou je anders direct een dorp opzoeken en geen graanveld.
Maar is het misdadig dat die paarden zo gehouden worden?

Ik ken zoiets ook wel van een van mijn merries, zij gaat eigenlijk liever naar het dorp toe en op haar gemak zien wat de mensen voor TV programma op hebben of in hun tuintje staan te doen, dan dat we naar het bos gaan waar minder te beleven valt aan prikkels van buitenaf. In het bos zoekt ze dan haar eigen prikkels wel door liever niet op de zandpaden te blijven maar het bos in te duiken, slootjes over te willen, "heuveltjes" over te willen, door het kreupelhout te gaan enz, daar niet van, ze mag het alleen niet altijd van mij, want dan ben ik de crimineel die niet op de paden blijft
Aan de andere kant is zij niet in voor allerlei "spelletjes" in de bak wat haar hersenactiviteit zou kunnen prikkelen, wat dat betreft doet ze liever niet mee (hetgeen ik dan ook maar respecteer)

Dus ja, geestdodend is toch ook maar een relatief begrip.

Overigens HC, er had al eens iemand naar gevraagd, maar daar heb je bij mijn weten geen antwoord op gegeven. Waar heb je de info vandaan dat paarden maar 5 of 6 "diepgaande" relaties aan zouden kunnen gaan in hun leven.

Karin

marjolijn schreef op maandag 24 april 2006, 15:51:


Ik heb geen flauw idee, daarom vraag ik er naar omdat dat een paar keer ter sprake is gebracht. Ik ben daar wel benieuwd naar, ik kan me er zelfs nog wel iets bij voorstellen, bij mensen zullen dat er misschien ook niet zoveel meer zijn, ik heb alleen geen idee hoe je dat zou kunnen weten.
Tis natuurlijk ook maar de vraag wat je onder diepgaand wil verstaan.

Karin

Huertecilla schreef op maandag 24 april 2006, 16:32:


Onze oude man van 29 krijgt soms smerige medicijnen en door hoeveel eten ik het ook doe, hij eet het niet. Ik doe dat dus door een grote dikke "optrekspuit" (gewoon bij de dokter of apotheek halen) waar voldoende appelmoes in kan en dan heeft ie het maar te slikken

Karin

Het heeft niets te maken met hard of zacht, het heeft te maken met de vorm van de hoef, zoals Frans dat al aangaf.
Strasser maakt onderscheid, in zoverre, dat een "hardhoevige" die in zachte ondergrond moet leven in omstandigheden leeft die eigenlijk niet geschikt voor hem zijn. Je hebt daar dus meer werk aan en de trim zal in detail wat verschillen.
Ik heb nergens Strasser zien of horen beweren dat een koudbloed zachtere hoeven heeft en niet op harde grond zou kunnen. Wel dat ze beter tegen zachte ondergrond kunnen , maar daarmee kun je de zaak niet omdraaien.

Karin

jose schreef op vrijdag 28 april 2006, 10:12:


De hard of zachtheid van de hoef heeft te maken met ondergrond, weersomstandigheden en de kwaliteit van de hoef . De hoef van mijn "koudbloed" is net zo knetterhard als die van mijn "hardhoevige" als het effe niet geregend heeft.
Als je problemen ondervind op harde ondergrond komt dat waarschijnlijker omdat de hoef nog niet goed genoeg is en/of je te weinig heb "getraind" op harde ondergrond.
Ik weet niet waar je vandaan hebt dat een platte hoef op harde ondergrond te volle en dikke zolen zal hebben (het is eerder andersom in mijn ervaring, die van een hardhoevige op zachte grond groeien eerder dicht ), maar dit klinkt mij in elk geval volledig in strijd met Strasser, als je te volle zolen krijgt ligt dat aan de trim die niet goed genoeg is aangepast aan de leefomstandigheden of het aantal kilometers.

Dit is wat dr Strasser zegt in haar boek over "koudbloedhoeven" die "verhuizen" naar een harde ondergrond.
"So horses initially stemming from areas of soft,boggy ground (for example draft horses), have a much wider wall, broader hooves, and softer horn stemming from stony ground (for example Arabians) This is also what makes it possible for the hoof wall to adapt to various terrain hardnesses.
For example: a horse migrates from soft to hard ground. The coronary corium draws together en becomes narrower (perhaps in response to higher inpact forses). This results in the production of a narrower, steeper wall with increased density of hard spiral horn tubules."

Kwestie van tijd.


Karin

jose schreef op vrijdag 28 april 2006, 12:31:


Maar je schreef : Strasser zegt dat......het is dus niet wat Strasser zegt, en waarschijnlijk ook niet afkomt van mensen die de Strassertrim toepassen, want die staat immers berucht om het snijden in zolen , maar wat je gelezen hebt van anderen en zelf gemerkt hebt , da's iets anders.



Niks......maar der is ook niemand die zegt dat je iets zou moeten doen of laten.
De discussie ging over de (vermeende) hard of zachtheid van hoeven, je moet de zachtheid van de hoeven van jouw paard de "schuld" niet geven en zeggen dat "koudbloeden" niet op harde grond zouden kunnen. Dat is waar ik op reageerde, verder niks.

Karin