Karin Haneveer schreef op vrijdag 28 april 2006, 9:54:


Het ene heeft toch verband met het andere?
Koudbloedhoeven die van oorsprong gewend zijn om op zachte ondergrond te leven zijn van nature zachter en ze hebben een plattere vorm dan volbloedhoeven. Je kan het inderdaad omdraaien: ze hebben een plattere vorm en ze zijn zachter omdat ze van origine op zachtere ondergrond leven. Whatever.
Strasser zegt dat die zachtere, plattere koudbloedhoeven hoeven minder goed gedijen op een al te harde ondergrond en dat heb ik nu in de praktijk ondervonden.
Het kan evt. te hard slijten, die harde ondergrond (dat was bij mij niet zo) en ze hebben de neiging om platvoeten te worden met te volle en te dikke zolen wat het mechanisme al te zeer belemmert (was bij mij wel zo).
Ook bleven de hoeven op de harde ondergrond toch zachter dan die van de volbloedbuurvrouw die bikkelhard waren.

Nick Altena schreef op vrijdag 28 april 2006, 11:11:


Vanaf juni vorig jaar tot en maart dit jaar met 14 uur per dag op het harde: na aanvankelijk hol worden, toch weer plat worden en steeds heel erg vol lopen van de zolen. Waar echt een scherpig mes bij moest om de zolen van dof materiaal te ontdoen waarna ze duidelijk beter liep.
Eind maart verhuist naar een andere plek met alleen maar in de zachte paddock en dikke lage stro (en door mijn omstandigheden eerst heel weinig ritjes op de weg) werden de hoeven ineens heel snel mooi hol en ze loopt nu aanmerkelijk beter op de weg!
Ik heb deze ervaring meer gelezen dat koudbloedhoeven die veel op het harde staan de neiging hebben om de dikke zolen te krijgen.

Wat strasser betreft: ik zal vanavond het boekje erbij zoeken en overtiepen wat hierop slaat.
Maar wat mij betreft kern van het verhaal: kijk naar de hoeven van je paard en durf met behulp van logisch nadenken, je gevoel aan te spreken en ervaringen van andere mensen, van vasstaande methodes en regels af te wijken als blijkt dat dat beter bij dat betreffende paard past. Niet elke hoef en paard is gelijk.

Karin Haneveer schreef op vrijdag 28 april 2006, 12:00:

Ik heb die ervaringen een paar keer gelezen en ik heb het nu dus zelf ook gemerkt.

Dan maar niet genoeg getraind, maar ik heb 'ineens' holle zolen nu mijn paard op zachte ondergrond staat en een weer goed, normaal lopend paard op de harde weg.

Iets wat met 14 uur per dag, met heel veel ritjes ook nog over de weg, gedurende de maanden juni t/m maart jl. niet echt mogelijk is geweest.

Het zal dan niet geheel volgens de methode zijn, maar ik heb toch voorkeur aan deze omstandigheid. Wat heb je aan het volgens de boekjes geheel goed doen maar een paard wat er niet op loopt?

Karin Haneveer schreef op vrijdag 28 april 2006, 13:08:


Ja, inderdaad schreef ik een paar keer Strasser zegt en ook scheef ik iets wat ik zelf merkte. Twee aparte dingen dus die nmi verband met elkaar hebben.


Ik geef helemaal niets de schuld maar ik kijk wel naar oorzaak en gevolg.
Ik heb nergens gezegd dat koudbloeden niet op harde ondergrond kunnen. Ik baseer me alleen op het verband: ondergrond - ras - hardheid/zachtheid hoeven wat ik las in het boek van Strasser, mijn eigen ervaring nu en dingen die ik lees die dat bevestigen.

Maar hier is de tekst van Strasser dan kan iedereen het lezen:

Gezonde hoeven vereisen dagelijkse blootstelling aan water en 15-25 km per dag aan beweging op aangepaste bodem (afhankelijk van het ras en het werk dat met het paard wordt gedaan).
Het terrein moet zijn aangepast aan basisvereisten van het ras:

Zo hebben Arabieren een hardere bodem nodig dan bijv. Friezen.

Arabieren, ezels, Quarters en andere veulens met harde hoeven hebben een harde ondergrond nodig opdat hun hoeven behoorlijk kunnen ontwikkelen en het hoefmechanisme kan werken.

Er zijn duidelijk verschillen in model en vorm naargelang het ras, functie (voor en achterhoef) en het individuele paard.
De hoef links (foto van smalle hoef) is typisch voor een harde, steile hoef zoals van een arabier, terwijl de hoef rechts (foto van breeduitlopende hoef) typisch is voor bijv. een trekpaard.

Op zachte bodem zinkt de wand in de grond, en de grond duwt tegen de straal. Zoals we weten bestaat de straal uit twee plooien, en zoals elke plooi die onder druk staat, worden die plat en uiteengeduwd, waarbij de zool en de wanden openspreiden.
Dat is de reden waarom paarden die voornamelijk op zachte bodem leven een wijde, grote straal hebben die het grootste deel van de zool beslaat.
Rassen met hardere hoeven, die op harde bodem leven, hebben kleinere stralen aangezien de straal bij hen van minder belang is voo rhet hoefmechanisme.