jose schreef op maandag 1 mei 2006, 9:52:


Hallo,
Mijn paard heeft achter ook volle zolen. Gisteren zijn we nog ons Stapelmoorerheide bos (hum, groot woord voor die kleine verzameling bomen) ingegaan omdat ze de paadjes opnieuw met grind bedekt hebben. Indy liep er zonder problemen overheen en deed geen enkele poging liever naast het paadje te lopen. Voor Indy schijnen volle zolen dus niets uit te maken. Ik kan er trouwens ook helemaal niets af krabben, het materiaal is keihard. Zolang Indy er geen last van heeft, blijf ik er mooi van af. Vorig jaar in de zomer werden haar achterhoeven plotseling hol en vielen er grote stukken uit, richting herfst/winter werden de hoeven weer vol. Ik ben dus benieuwd of haar achterhoeven deze zomer ook weer plotseling hol worden. Maar zoals gezegd, voor Indy maakt het niets uit, ze loopt met beide varianten even goed.
Groeten,
Monique

Hallo,
Indy is momenteel onder behandeling van een fysiotherapeute ivm een vreemd huppeldrafje. De laatste twee weken merkte ik dat ze onregelmatig ging lopen in draf en dat ze een vreemd huppeltje ontwikkelde. Ik voelde op verschillende plekken veel spanningen die ik niet helemaal met massage wegkreeg en het leek mij verstandig toch een therapeute in te schakelen.
Het schijnt dat dit huppeldrafje het gevolg is van de vele hoefzweren in het verleden en de trap tegen rechter schouder. Daarbij komt nog een pleasure training die haar een erg langzaam drafje aanleerde. In het geval van Indy helaas doodverkeerd - maar dat wisten we enkele jaren geleden nog niet. Door de vele hoefzweren aan de voorhoeven wilde ze die niet graag belasten en ging meer de achterhand belasten, echter op een verkeerde manier: de achterhand als steun gebruiken en niet als aandrijving. Daar kwam ook nog haar rechter schouder bij; ze kon haar rechtervoorbeen niet zover naar voren brengen als haar linkervoorbeen, daardoor ging rechtsom longeren op een kleine circel in draf en gallop erg moeizaam. Ze bracht haar benen niet zo ver onder haar lichaam als eigenlijk zou moeten. In het begin viel het niet zo op, tussen al die periodes met hoefzweren en schouderproblemen, dan ben je blij met elke stap zonder te manken! Maar nu ze geen problemen meer heeft met de voorhoeven en nauwelijks met haar rechterschouder, blijken de verkeerde spieren te zwaar ontwikkeld te zijn en andere spieren nauwelijks ontwikkeld. Ik ben in ieder geval erg blij dat het een kwestie van spieren lijkt en niet beginnende artrose, pffffffff........
Indy wil de laatste tijd erg graag ruimer gaan lopen, dat lukt haar in stap erg goed, zowel linksom als rechtsom, ze stapt zelfs af en toe over de afdruk van haar voorhoeven heen, maar in draf blijkt rechtsom erg moeilijk te zijn. In een rustige draf zit er 30-40 cm tussen de afdrukken van voor en achterhoeven, in een uitgestrekte draf twintig cm. Haar rechter achterbeen kan ze niet ver genoeg optillen en veroorzaakt het huppeltje. Ze heeft haar rechter achterbeen schijnbaar altijd als "standbeen" gebruikt". In een langzaam en kort drafje viel dat eerder niet zo erg op, nu ze haar voorbenen echter goed kan gebruiken maakt ze veel grotere stappen en valt het wel erg op. Haar linker achterbeen kan ze veel verder naar voren brengen dan rechts achter. Haar rug is aan de rechterkant behoorlijk stijf met een verdikking in de rechter rugspier. Nu moet ik elke dag oefeningen met haar doen om te zorgen dat haar rechter achterbeen en haar rug soepeler worden en de verdikking in de rechter rugspier verdwijnt. Ze moet ook veel meer rechtsom uitgestrekt draven.
Indy heeft sinds twee dagen wat spierpijn, geen wonder, maar ze schijnt zich er wel aardig goed bij te voelen. Ze komt er in ieder geval onmiddelijk aan als ik de oefeningen met haar wil doen en ze laat zich bereidwillig masseren en stretchen. Ze staat er met gesloten ogen bij en zit vreselijk te gapen. De bak heb ik op advies van mijn therapeute afgezet zodat Indy niet even razendsnel van hand kan veranderen als ze last van de rugspier krijgt en besluit dat het genoeg geweest is voor vandaag. Rechtsom vind ze niet zo leuk in draf (geen wonder als je rug pijn doet), maar het zal helaas voor haar toch wel moeten. In ieder geval gaat dat nu al iets beter en laat ik haar veel overgangen lopen. Het lijkt erop dat ze rechtsom al wat soepeler wordt, ze houdt haar hoofd in stap ontspannen naar beneden en in draf komt haar hoofd steeds lager. Ze begint wat regelmatiger te lopen.
Ik hou het de komende tijd maar bij wandelen ipv rijden, omdat de verdikking in de rugspier naar mijn smaak te dicht bij het zadel ligt zit. Ik wil haar niet onnodig in de weg zitten. Wandelen is ook leuk (en bovendien goed voor mijn lijn :) ) Veel werk aan de winkel dus, maar dat geeft niet. De hoefjes hebben we ook goed gekregen, dit lukt hopelijk ook. Over een maand maak ik een nieuwe afspraak met de therapeute om te kijken of de oefeningen voldoende resultaat hebben gehad en hoe verder te behandelen.
Groeten,
Monique

Spirithorses schreef op maandag 1 mei 2006, 12:01:


Hallo,
Bij Indy was ik helaas 2 dagen te laat om haar wond te laten hechten. De boer waar zij toen stond had verzuimd mij te bellen dat ze een grote wond in de vorm van een kruis op een van haar achterbenen had. Ze had toch altijd wat, dus belde hij mij maar niet, die idioot...... De wond was 10 cm breed en ongeveer 20 cm lang. Indy heeft geluk gehad dat de wond niet is gaan ontsteken, maar om de wond te hechten was het al veel te laat. Ze heeft er een aantal dagen ontzettend last van gehad, de wond stond wijd open en er kwam bloed en vocht uit. Ik heb wel gelijk de dierenarts laten kijken en die heeft haar de nodige injecties gegeven (tetanus en pijnstiller) en wat huidresten weggeknipt. Ik heb de wond en de omgeving van de wond regelmatig met ontsmettende zeep schoongemaakt. Het heeft een hele tijd geduurd voordat de wond dicht was. Van de verticale wond heeft ze haast geen litteken overgehouden, de horizontale wond kun je nog steeds als verdikking voelen.
Groeten,
Monique

Monique Meijer schreef op maandag 1 mei 2006, 11:58:


Hallo,
Gisteren was gelukkig de ergste spierpijn over. In vergelijking met afgelopen donderdag merk ik dat ze duidelijk soepeler wordt, de rugspier is niet meer verdikt. Gisteravond kon ik voor het eerst haar ruggewervels duidelijk laten veren, haar rug voelt niet meer aan als een plank. Rechtsom draven gaat stukken beter, haar rechter achterbeen kan steeds verder naar voren; er is haast geen verschil meer te zien. Er zit gelukkig vooruitgang in, een hele opluchting.........
Groeten,
Monique