Michiel schreef op dinsdag 2 mei 2006, 16:01:


Dat met 'meegaan met je paard' en ik ben erg benieuwd hoe de buitenritten op de halsring gaan

Ik denk dat de normale stervelingen zoals ik het met het goede belonen en leerprocessen volgens o.a. Skinner zullen moeten doen.


Ja, jij zal daar wel een eigen definitie voor hebben, van 'negeren', maar in míjn boekje reageer jij dus wel degelijk met afleiden en een succeservaring. Ík noem dat een reactie op de actie van het paard.
Als je het paard erop aan het werk zet zal het voor het paard mogelijk een vorm van positief straffen zijn zelfs. Dit in de normale sterveling-taal...

Interessant is trouwens jouw woorkeuze 'ongewenst gedrag'. Hieraan ligt blijkbaar tóch het onderwerpen aan jouw wil ten grondslag en dan niet eens door het gewenste te belonen. Hmmmmm.....

HC
http://user.telenet.be/huertecilla

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 3 mei 2006, 8:55:


Ja, allicht; een touwhalster is rétescherp. Dan moet je nog de fundamentele stap maken naar dwangloos, naar wíllen.
Met een touwhalster heb je een 'omheining' als beperking en een fase 4 als dwangmiddel in de hand.
De weg naar een halsring is dan nog een héél lange en vraagt vooral een fundamenteel ander uitgangspunt.

Een erg belangrijke fase is grondwerk op een 'pluvinel' kaptoom aan LOShangende enkelen lijn.
Vooral veel buiten.

Daarna kan je hierop met teugels rijden.
Dat uitbreiden naar een bitlessbridle

Tegelijk in de bak met de halsring beginnen en zien hoe het gaat.

Lees mijn site verder. Staat ook foto van mijn dekhengst op.

Het maakt trouwens erg veel uit of jouw hengst tot de 10% behoort die de hardheid, initiatief en vechtlust heeft om haremhengst geworden te zijn of tot de 90% 'overschot'.
Hengsten zijn makkelijker positief te belonen en te motiveren dan merries.
Bij hengsten is het doorgaans erg belangrijk dat je wanneer je de stap naar dwangloos wil maken deze stap een stap naar weerstandsloos moet zijn: een hengst kan en zal snel weerstand tegen druk hebben en daar kan je alleen met meer beloning mee omgaan zonder dwang achter de deur.
Hoe pittiger de hengst hoe nauwer dit luistert.
De '10%' zijn die waarmee je het verste kan komen doch ook de grootste valkuil m.b.t. 'landjepik'. Daarbij is postief straffen NIET de juiste actie maar dat weet je wel neem ik aan.

Mijn eigen hengst is een soort grote herdershond zo graag wil hij mij helpen doch een korzelig woord kan al te veel druk zijn als er voor hém geen directe beloning in zit. Is een heel leerzaam spel.

Veel succes.

HC
http://user.telenet.be/huertecilla

Feroza W schreef op maandag 17 april 2006, 0:15:

Vraagje: kun je dit wat specifiker beschrijven? Voor, achter, bij wendingen, wat? In welke gang? Glijden daarbij de hoeven naar voren, achtern of opzij?

Ik zie hier dat onze paarden áchterlijk veel grip hebben in bagger etc. Op mijn site kun je een foto zien in de sneeuw op een bevroren betonpad. Net als normaal een rit gemaakt en ik heb op die rit ook gewoon gegaloppeerd.
Mijn waarneming hier onder verschillende omstandigheden op verschillende paarden is dat voor een dressuurproef een onbeslagen paard meer dan genoeg grip heeft op welke ondergrond ook; kwestie van techniek van het paard en het niet verstoren door de ruiter.
Idem normale sprongen en wendingen.

HC
http://users.telenet.be/huertecilla

jose schreef op dinsdag 2 mei 2006, 8:41:


Gaat waarschijnlijk toch niets worden. Als 'beginner', want verse instroom, ga ik daar niet genoeg opsteken in vergelijk met andere mogelijkheden.

Heel verrassend vanuit Italië zowaar een veelbelovend kontakt naar Peter Speckmaier!! Kleine wereld is het soms toch; ik struikel nu vanuit Canada en Italië twee keer over deze Chiron-instructeur. Ik spreek duits dus ook daar kein Ploblem

HC

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 3 mei 2006, 13:56:

Hang de hartslagmeter (met geheugen) er maar eens op: inzichtelijk.

Het verschil tussen binnen en buiten de omheining is het omgaan met beperkingen, leren letterlijk ongebreideld te gaan.
Zo is het met halsring rijden met een hoofdstel/teugels om op terug te vallen en binnen een paddock voor het paard hetzelfde.
De stap om binnen de virtuele beperkingen door de ruiter te blijven is een fundamentele.

Denk er niet te licht over (de HSM zal je wel wat vertellen ) en veel succes uiteraard.

HC

Margot van Lare schreef op woensdag 3 mei 2006, 16:21:

De mustangroll maakt geen verschil mbt grip: is alleen van belang bij het afrollen bij optillen. Is overigens ook in het geheel niet kritisch; scheelt hier op rots en split wat 'chippen' en dat kan ik voorkomen door de hele buitenrand wat af te ronden. Dat chippen ziet er echter alleen wat slordig uit; het zijn zulke kleine stukjes dat het feitelijk niets uitmaakt.

Strasser, witte-lijn, 'traditioneel', tsk het zal wat...; blootsvoets heeft prima grip en wat daarbij écht telt is:
- de vaardigheid en soundness van het paard
- een ruiter die het niet in de weg zit

Een stalpaard dat nooit geleerd heeft zich te bewegen en met daarbij een 'ondersteunende' ruiter op de schouders zal nooit vast ter voet of been zijn. Daarbij zullen ijzers met pinnekes of kalkoenen alleen maar voor overbelasting en dus blessures zorgen.

HC
http://users.telenet.be/huertecilla

Nils Vellinga schreef op donderdag 4 mei 2006, 0:49:


Gebaseerd op doén: bb werkt, touwhalster niet, sidepull ook niet, bosal evenmin. Zéér goede kaptoom, mits en maar, werkt ook.

Verder is het erg belangrijk dat je op het netvlies houdt dat ALLE mennen inherent onveilig is.
Bitloos is een stap in de goede (veilige) richting doch je zit per definitie op afstand van je paard met per definitie een escalatiefactor.

Voor veilig mennen is het páárd de kritische succesfactor: je hebt een paard nodig dat als primaire reactie stoppen en kijken heeft en niet een schriksprong.
Een paard dat niet geschikt is met een bit willen controleren is een illusie.
Een wel geschikt paard is met bb veiliger.
Hoe dan ook echter blijft dat mennen per definitie inherent onveilig is.

HC
http://users.telenet.be/hurtecilla

Peet schreef op woensdag 3 mei 2006, 22:36:

Dát, 'bedrijfkleding', is nu net een van de zeldzame dingen die we op stel en sprong kunnen regelen. Netjes geborduurd en al. Is wel vaker omgekeerde wereld hier

Ik heb de tatoeage van de Pazyrik ice-maiden wat gestyleerd en aangepast voor een logo.
Voor de auto en aanhanger gróóte stickers laten maken en klein op t-shirt, polo, sweater en bodywarmer laten zetten. We vonden het eerst overdreven doch kleding moet je toch aan en het kost via via ook hetzelfde.
Staat ook heel 'schattig' bij Borretje en hij is zo trots als een aap met zeven staarten op zijn logootje 'igual que papá'...

Hoog tijd om het logo op de site te zetten doch ik heb die niet opgeslagen en de CD-Rom met de logo-afbeelding ligt nog bij de kledingboer en als je de kleding al hebt is de motivatie om langs te gaan klein en zo duurt zelfs wat we zelf in de hand hebben soms toch lang

¡Sterkte met de kledinglijn F&I !

HC
http://users.telenet.be/huertecilla

ElkeW schreef op donderdag 4 mei 2006, 10:23:


...en naar míjn ervaren is het verschillen wíllen identificeren vooral veel geneuzel.

Nogmaals: Strasser, witte-lijn, 'traditioneel'.... voor grip (want dáár ging het over!!) is het verschil arbitrair.

Op zachte ondergrond zal een hoef in de regel iets meer grip hebben van een hoefwand die 'scherp' is en op harde ondergrond juist door het lopen op de zool.
Veel paarden zullen op wisselende ondergrond lopen en dus het meeste hebben aan een compromis.
Hier bij ons is dit vooral een seizoenskwestie. In de natte maanden laat ik de rand langer en scherp ('laat'; doé dus eigenlijk nauwelijks iets), in de droge hou ik deze gelijk met de zool en ietsje afgrond.
Door de extreme hellingen merk ik (bij lange afdalingen) meer positief effect van een afronding aan de híelzijde dan van een echte mustangrol. Die mustangrol is wel een voordeel bij het afrollen, doch een nadeel bij bergop. Kwartierboogjes doe ik niet meer aan.

Nog even een stukje uitleg over grip: op zachte ondergrond zoals klei, sneeuw, modder, zand en dergelijk zal er doorgaans een laagje van die ondergrond onder de hoef plakken. Dat laagje zorgt voor maximale hechting = wrijving met die ondergrond.
Als het laagje dikker wordt zal het door het bewegen van de hoef afgeworpen worden en weer een vers opgebouwd worden.
Op deze manier houdt de hoef continue een vers en stevig dun grip-laagje onder de hoef. Hoe die ook niet-beslagen is

HC
http://users.telenet.be/huertecilla

Piet schreef op donderdag 4 mei 2006, 12:24:


Dat staat er duidelijk NIET, maar als jij dat blijkbaar zo wil lezen Piet, dan is dat zo.



Doe je dit expres? Op een zachte ondergrond gaat de íetsiepietsie 'uitstekende' hoefwand de ondergrond in tot de zool weer draagt. Die zool pikt ondergrond op en zo is bij de volgende stap het pietse wand weer... inderdaad.


Nee.


Dát is nu geneuzel Piet: de verschillen tussen de individuele hoeven van paarden zijn even groot of groter en het basisprincipe van wat ik uitleg veranderd niet.
Als jij graag een specifieke methode wil verheerlijken dan moet je dat doen; ik ben wat genuanceerder. Persoonlijk vind ik je in dat 'strikte' niet veel verschillen van dat van de hoefsmeden.
Ik vind het érg spijtig dat er binnen het niet-beslaan een controverse in stand gehouden blijft worden tussen de verschillende wegen naar hetzelfde Rome.
Opvallend trouwens dat dit 'verschil' op het italiaanse forum, het land waarin Rome ligt , geen enkel onderwerp is

Terug naar het topic:
In míjn beleving is de manier van houden/managen van een paard cruciaal voor de soundess van alles, inclusief de hoeven. Zonder paard geen hoef en niet andersom!
Een langjarig paardgericht gehouden sound paard kan fatsoenlijk met zijn poten overweg.
Een sound paard op min of meer nette niet beslagen hoeven heeft genoeg grip om ook de ruiter onder niet extreem sportgebruik sliploos rond te brengen.
Uitzonderingen 'horen' in de worst; dát is nu natuurlijk
Het beetje links of rechts van de-gulden-middenweg-manier aan de hoeven frutten is mijns inziens ... geneuzel. 'Mijns inziens': bezie jij het gerust anders hoor.

HC
http://users.telenet.be/huertecilla

e m kraak schreef op donderdag 4 mei 2006, 15:02:


Wat betreft bekappen voor niet-beslagen: ja.

Een paard dat al tijd (minimaal een paar jaar) robuust gehouden wordt en redelijk op de hoeven staat loopt goed. Zo niet, dan is er een ander probleem dan een hoefprobleem dat zich natuurlijk best in de hoeven kan uíten. Dat is dan echter een symptoom, geen oorzaak.

Kortom: ik 'geloof' in het paardgericht robuust houden en bijbehorende minimale, inderdaad zelfoverbodigmakend, hoefonderhoud. Inderdaad vind ik de verschillen tussen Strasser, witte-lijn, en weidetrim schijnnauwkeurigheid. Ik zie deze methodes als 'tools not rules'. Wat ik daarmee bedoel te zeggen is dat voor sommige paarden, die bovendien wellicht natuurlijk uitgeselecteerd zouden zijn, een bepaalde methode beter uitpakt dan voor andere doch dat dit niet inhoudt dat die methode dan als régel voor álle paarden beter is.

Wie gaat er fotos maken van de hoeven van zeg 100 willekeurige rad lopende volwassen Oostvaardersplassen Koniks in januari en van diezelfde weer in augustus?
Maakt op zeker veel duidelijk voor de paardenhouders in NL. Die paarden lopen daar jaar-in-jaar-uit, worden daar door de 'natuur' op 'geselecteerd' en de hoeven horen er onder díe omstandigheden dus zó uit te zien
Je kan over details steggelen, maar in de grond (drassig of droog) komt het daar op neer.

HC
http://users.telenet.be/huertecilla

Niki schreef op donderdag 4 mei 2006, 23:42:


Correct. Dat is echter niet met dwang en kracht zoals 'aanleuning' doorgaans ingevuld wordt.
'Hulp'teugels lijken me zelfverklarende NoNo's.

Het paard van wijlen Solinksi waar ik afgelopen najaar op les kreeg was 34 en zo lenig en soepel als ik zélden een klassiek gedresseerd paard heb gezien.

Overigens zijn paarden die robuust in een familiegroep leven zonder énige menselijke 'hulp' al leniger en soepeler dan het lenigste dressuurpaard van stal
Wat die paarden wel moeten leren is met het ruitergewicht om te gaan en daar meer met de achterhand onder te stappen. Dat is echter wat ik in de klassieke dressuur niet zíe. Veel blabla en mooie verhalen over hoe het inderdaad zou moeten, maar zoals zo vaak in die hoek dekt die vlag de praktijklading in het geheel niet.

HC
http://users.telenet.be/huertecilla

Els Kleverlaan schreef op donderdag 4 mei 2006, 12:43:


en dat heet dúwen

Dat is nogal fundamenteel want als je dát op je netvlies hebt, dan begrijp je gelijk waarom trekpaarden vooral zwáár moesten zijn. Waarom er geen enkele selectie op rugkwaliteit is geweest. Waarom specifieke trekpaarden slechte rijpaarden zijn.

@veiligheid: ja de menner heeft letterlijk de touwtjes in handen en is natuurlijk belangrijk, dat lijkt me evident
Toch zit de beste menner van de wereld in dezelfde inherent onveilige situatie als wie ook. De mode om met warmbloeden te mennen is een riskante. Waarom denk je dat de cavalerie ruiters op de helft van die paarden had zitten?!
De befaamde NL Gele Rijders zijn een écht goed voorbeeld.

HC
http://users.telenet.be/huertecilla

e m kraak schreef op vrijdag 5 mei 2006, 1:14:

Omdat ik ze niet funamenteel vind


Kan ik niet duidelijk uitleggen dan ik al gedaan heb.

Verklaar het als je wil nat als Piet met het verschil in bodem maar ík ben er inmiddels van overtuigd dat robuust gehouden paarden maar erg weinig onderhoud nodig hebben. Dat hun hoeven dan wat minder 'net' zijn is een mensenprobleem.


Gelijk heb je Egon, doch voor nu nét de hoeven kan je er wél naar kijken. De paarden die daar rad lopen hebben blijkbaar geen hoefprobleem. Een gedomesticeerd paard, geen onderhoud wel typische NL-kleibodem. Wat wil je nog meer?!

Bedenk allemaal heel goed dat de modelhoeven van de 'wilde' Mustangs op harde ondergrond in droog en marginaal milieu ontstaan. Die paarden lopen realtief lange afstanden en over geaccidenteerd hárd terrein. Inderdaad zoals in de zomer bij ons. Logisch dus dat die hoeven er anders uitzien dan die van de net zo verwilderde paarden die in de winter in moerassige streken leven.
Die Mustanghoeven zijn géén goed voorbeeld van hoe de hoef van een in NL op de wei rondklossend paard er uit zou moeten zien. Ook de hoeven van die van ons zien er in de wintermodder anders uit. De NL model-hoeven kan je in de Oostvaardersplassen gaan bekijken.
Dé modelhoef bestaat niet en dáárom zijn de in mijn ogen krampachtig gepositioneerde verschillen tussen de verschillende methodes van niet-beslaan schijnnauwkeurigheid. Het zijn tools, geen rules.

De link naar een heerlijk relativerende site heb ik niet zo lang terug gegeven en deze http://www.tribeequus.com bevat ook een paar leuke voorbeelden van verschillende 'natuurlijke' hoeven in verschillende leefmilieus. Mooi?? Ach, dat is in the eye of the beholder. Goed? ja hoor.

HC
http://users.telenet.be/huertecilla

En dan nu terug naar het topic:

v. Hoe glijdt paard niet uit op dressuurwedstrijden??

a. Door het robuust te houden en het als ruiter niet in onbelans te brengen of anderszins te hinderen.

HC
http://users.telenet.be/huertecilla