Esther schreef op dinsdag 2 mei 2006, 20:17:


Zoals met alle wetenschappelijke onderzoeken is er altijd een gevaar dat de statistische significantie verkeerd wordt geinterpreteerd. Je schrijft dat "maar" 1% van de zaden wel wist te vliegen, en zoek was. Je schrijft ook dat 1 plant wel 200.000 zaden kan produceren.
Hoeveel is 1% van 200.000? Dat zijn er altijd nog 2000. Je kan dus ook zeggen dat er wetenschappelijk bewezen is dat 1 JKK-plant 2000 zaden weet te lanceren die goed kunnen vliegen en een onbekende afstand weten te overbruggen.
Nu komt niet alles in kiembare grond terecht. Laten we uitgaan van maar 10 zaden die "op grotere, maar onbekende afstand" uitgroeien tot een volwassen plant. Dan zijn er na 2 jaar al 100 zaailingen, afkomstig uit 1 plant. Na 3 jaar zijn dat er al 1000... Even los natuurlijk van al die zaailingen die WEL rond de plant zelf zijn terechtgekomen.

Aan de explosie aan JKK is al te zien dat de plant zich prima weet te verspreiden. Je mag er van uitgaan dat weidebezitters de plant niet zelf hebben neergezet. Zo hebben wij ook in de wei een plek waar JKK opkomt, terwijl de dichtsbijzijnde bloeiende plant aan de overkant van een kanaal staat, hemelsbreed zo'n 400 meter van hier. Kennelijk zijn er zaden geweest die die 400 meter wisten te overbruggen, vliegend, al dan niet op eigen kracht.

Groeten,
Frans

Wil schreef op dinsdag 9 mei 2006, 10:29:


Je kunt hier het beste groeistof voor gebruiken (een plantenhormoon dat de groei bevordert), een mengsel van mcpa en mcpp. Wij hebben dat nu ook gebruikt (eens in de zoveel jaar is er geen ontkomen aan, de ene helft van de wei was inmiddels boterbloem, en de andere helft stond vol zuring, distels, en ander gespuis), en het werkt fantastisch. De zuring groeit tien keer zo hard (waardoor het kapotgroeit), de boterbloemen zien er inmiddels ook gek uit, de distels kwijnen weg, en het gras florieert! De paar JKK-rozetten die we hebben gevonden beginnen er ook slecht uit te zien, maar het is taai spul, dus we houden het scherp in de gaten.

Het duurt een week of twee, maar dan is de meeste troep dus wel verdwenen.


Ja, dat zal best werken. Ik heb in het gootsteenkastje van alles staan, en ik denk dat het meeste wel effect heeft, van vaatwasserblokjes, wc-eend, tot koffiezetterontkalker. Azijn zal het ongetwijfeld ook goed doen, en zout schijnt ook prachtig te werken.
Alleen.... wat heb je er aan? Dat soort spullen werken niet selectief. Je moet de hele wei doorkruipen, en dan het betreffende plantje met het middel overgieten. Waarschijnlijk krijg je een bruine plek eromheen waar de rest ook weg is. En het bodemleven help je met dit soort middelen eveneens effectief om zeep.

Praktischer is een selectief middel, iets waar JKK niet tegen kan, maar gras en beestjes wel! Groeistof is zo'n selectief middel, maar helaas is JKK er niet bijster gevoelig voor, alleen de zaailingen/rozetten schijnen er dood van te gaan. Dit is dus een goed moment om het toe te passen.

Groeten,
Frans

riafri schreef op dinsdag 9 mei 2006, 22:07:


Het heet mcpa en mcpp en is bij agrarische bedrijven verkrijgbaar.


Wij laten ze er een dag of 10 af, op voorwaarde dat er tussentijds een regenbui overheen valt.

Groeten,
Frans

Moira schreef op vrijdag 12 mei 2006, 11:01:


Waarom denk je dat? Ik weet dat het door sommige supplementen-fabrikanten als goed klinkend verhaal wordt rondgestrooid om hun middeltjes beter te kunnen verkopen, maar iedere grond hiervoor ontbreekt. Gras is nog steeds gras, nog even groen als vroeger, en de voor de plant zelf benodigde stoffen, zoals vitaminen, worden nog op dezelfde manier aangemaakt als vroeger.


Hoezo dat dan? Natuurlijk verbruiken planten grondstoffen, dat is al miljarden jaren zo. Maar planten gaan ook weer dood, en dan komen die stoffen weer vrij. Dat is een reden om te bemesten. Tegenwoordig kunnen we zelfs precies meten wat er in de grond zit, en wat weer aangevuld moet worden.


Op dat laatste kun je zo antwoord krijgen als je een grondmonster laat analyseren. Kost ongeveer 50 to 75 Euro.

Onze ervaring is dat Staart en maneneczeem een typische welvaartsziekte is, juist veroorzaakt door allerlei toevoegingen zoals vitaminepreparaten. Geef het paard gewoon hooi, en de kans is groot dat de problemen zichzelf oplossen.

Baladeika had toen ze nog krachtvoer kreeg behoorlijk last van zomereczeem, maar nu ze al geruime tijd uitsluitend hooi/gras krijgt is ze er vanaf. Ook nu staat ze 24 uur per dag buiten, en schuurt nog steeds niet.

Groeten,
Frans

Wil schreef op vrijdag 12 mei 2006, 13:53:


Ja hoor, ze had bijna geen manen meer over, liep onder een boett-deken, en de ellende was duidelijk gekoppeld aan die kleine mugjes, etc. Absoluut Seme.


Ik heb er vaker van gehoord en dat is op dit forum al eerder aan de orde geweest.


Op internet is van alles te vinden. En natuurlijk zijn er mensen met vitaminetekorten. McDonalds draait overuren. Maar om dan maar de grond de schuld te geven...


Dan mest je dat toch bij?


Waarom hebben mensen dan niet vaker een ijzertekort?


Kunstmest bestaat nu juist uit de voedingsstoffen die de planten nodig hebben, anders was het geen kunstmest.


Dat ligt natuurlijk maar net aan het soort gras en de grondsoort. Toevallig hebben we hier een grens met twee grondsoorten, en inderdaad heeft het gras precies vanaf de "breuklijn" een blauwe waas. Is dat verkeerd?


Toch niet omdat er in het gras geen vitaminen zitten?


Kunstmest is gewoon mest, alleen dan "kunstmatig" samengesteld. Dat hoeft niet per definitie verkeerd te zijn.

Groeten,
Frans

Wil schreef op zaterdag 13 mei 2006, 11:07:


Insulineresistentie kan verschillende oorzaken hebben:
Een overvloed aan snel verteerbare koolhydraten (lees: krachtvoer) kan insulineresistentie veroorzaken (los van leeftijd), een tekort aan magnesium (al dan niet opgewekt door een overschot aan calcium) kan dat ook, en genetisch is de aanleg ook vastgelegd. Wat dat laatste betreft: sobere rassen ontwikkelen veel sneller insulineresistentie.

Groeten,
Frans

Tineke Nolet-Verdel schreef op dinsdag 16 mei 2006, 13:53:


Met interesse de hele discussie gevolgd, maar tot mijn verbazing is het nog niemand opgevallen dat de namen van glucose en glucosaminesulfaat nogal op elkaar lijken? Zou het misschien zo kunnen zijn dat het aminesulfaat en de glucose na opname een gescheiden leven gaan leiden? Waardoor er dus pure glucose in het bloed terecht komt?

Een zelfde "truuk" halen we namelijk uit met "ons" Magnesium: het is magnesium gekoppeld aan een aminozuur, en na opname wordt het magnesium en aminozuur van elkaar gescheiden. In dit geval juist de bedoeling, om het magnesium via een achterdeur naar binnen te krijgen met minder concurentie door o.a. Calcium.

Maar om op zo'n manier pure glucose via een achterdeur in het bloed te dumpen is vragen om problemen. Op die manier bekeken is de link tussen IR en glucosaminesulfaat nog niet zo gek...

Wat is eigenlijk de werking van glucosaminesulfaat? (En dan bedoel ik niet de uiteindelijke uitwerking, maar de manier waarop het "iets" zou moeten doen).

Groeten,
Frans