e m kraak schreef op maandag 8 mei 2006, 17:26:


PÍNG. Héél goed meegedacht en bedankt voor die positieve instelling Egon.


Dát is een niet helemaal correcte weergave van mijn mening. Alle verschillende methodes van niet beslaan hebben hun nut. Het zijn imho echter tools, geen rules en in die zin zeker in het licht van het voorgaande daarom schijnnauwkeurigheid.

Het is imo net als NH of andere paard'vriendelijke' manieren van beleren een berg paardenvijgen als de basis van paardgericht huisvesten en -managen niet in orde is.

Terug naar hoeven geloof ik dat als je het paard paardgericht houdt de hoeven al snel goed zijn en vermeende perfectie nastreven onnodig gehannes. In die zin zie ik de in voorkomende gevallen zonder meer bruikbare verschillen tussen de methodes van niet beslaan als schijnnauwkeurigheid. Dát is de crux.

HC
http://users.telenet.be/huertecilla

Geertje schreef op maandag 8 mei 2006, 21:03:


Tuurlijk, smaakt stuk beter


Oh. Ik meen van wel: een vervormbaar pakketje tussen niet vervormbare plakken.
Levend kraakbeen is heel mooi flexibel spul dat binnen grenzen ook schokdempend is. Bij overbelasting echter bezwijkt en wijkt het en deze vervorming is permanent. Als extra voetangel leidt het aan materiaalmoeheid en neemt de functionaliteit door 'gebruik' af.


??? Die snap ik niet.
De ruggengraat van het paard is een flexibel lager met als nevenfunctie bescherming van het centrale zenuwstelsel. Dat doet het perféct.
Als jíj wel eens ruggenwervels in de vinger gehad hebt dan heb je ook gezien hoe ontzéttend fraai dit lager beweegt en beperkte last verdeelt BINNEN DE GRENZEN VAN DE EVOLUTIONAIRE EISEN.
De ruggengraat is één van de meesterstukjes van de natuur doch niet bedoeld voor de last van een ruiter. Is dat 'slecht gemaakt'? Verkeerd gebruikt lijkt me juist.

HC
http://users.telenet.be/huertecilla

Huertecilla schreef op maandag 8 mei 2006, 21:30:


Voor een goed begrip: wij houden geiten en slachten regelmatig voor eigen gebruik. Hiervan maak ik dankbaar gebruik om de ruggengraat te 'bestuderen'.
Ook de bewegingsvrijheid heb ik uítgebreid bekeken. Nee, uiteraard is een geit geen paard: een paard is veel 'stijver' en heeft letterlijk en figuurlijk nog veel minder 'rek' in het ontwerp van de ruggengraat
Verder heel vergelijkbaar en érg leerzaam.

HC
http://users.telenet.be/huertecilla

marjolijn schreef op maandag 8 mei 2006, 22:23:


Die vraag, en anderen, ís gesteld door Elke wordt door de curator nagezocht.

Maakt echter fundamenteel niets uit voor de illustratie m.b.t. 'TomPouce' en gewichtsverdeling.
Deze wervelfusering is kenmerkend voor bereden paarden en een indicatie voor bv. archeologen.
Nu, in het heden geeft één bezoek aan het slachthuis je letterlijk bewijs in handen. Kwestie van schoonmaken en aan de muur hangen als dagelijkse herinnering

HC
http://users.telenet.be/huertecilla

Piet schreef op dinsdag 9 mei 2006, 8:53:
Die mustanghoef is één type hoef bij één type (marginale) omstadigheden; dat is de revue al gepasseerd.

'Een optimale voet' is anders naar gelang de omstandigheden. Daar één model van maken is mijns inziens net zo star als hoefijzers aan blijven hangen als het enige goed
'De' optimale paardenhoef bestaat niet.

Inderdaad blijven we herhalen; we verschillen blijkbaar fundamenteel van mening Piet. Met Egon is het verschil meer een verschuiving van prioriteit. Mocht gericht onderzoek het belang van de eventuele echte verschillen van niet beslaan ooit aantonen, dan verschuif ik de mijne graag en zonder weerstand. Voor alsnog hou ik me aan wat ik aan de praktijk van de paarden die semi-vrij in de werkelijke wereld lopen en niet aan één dogma. Ík kan mij daarom erg goed vinden in meer relativerende publicaties op het web. Ik vond de woordkeuze 'religie' ook erg treffend in dit geval

HC
http://users.telenet.be/huertecilla

Nick Altena schreef op dinsdag 9 mei 2006, 1:12:


Nogmaals dan:
'Maakt echter fundamenteel niets uit voor de illustratie m.b.t. 'TomPouce' en gewichtsverdeling.' etc.

Natuurlijk Nich, sloop je een jonge paardenrug makkelijk snel; dat is evident.
Op een minder kwalijke leeftijd en op een verstandiger manier berijden bewerkstelligt een minder snel en minder ernstig verloop. Meer niet echter!
De 'vermoeidheid' van kraakbeen garandeert dat de overbelasting door berijden op den duur tot schade leidt.
Alleen een zéér lichte ruiter en, en, mits, maar, blijft beneden een klaarblijkelijke vermoeidheidsgrens van dat kraakbeen.
Wie dat net als gewichtsverdeling, hard/zacht, niet kan volgen of geloven die is daar uiteraard vrij in of neemt het gewoon aan. Take It Ot Leave It

HC
http://users.telenet.be/huertecilla
'Save a horse, burn a treeless saddle'