Huertecilla schreef op woensdag 10 mei 2006, 10:25:
> Bij de belasting van een ruggengraat is de richting enórm
> belangrijk omdat daar de uitsteeksels op geëvolueerd zijn: die
> grijpen daarbij soort van in elkaar voor krachtoverbrenging; op
> die manier functioneert ook de S-boog in de humane ruggengraat
> als een kleine maar onmisbare schokopvanger.
> Bij een paard is die door de verkeerde lastrichting
> uitgeschakeld.
>
> Misschien snap je nu dat ik hoop dat je er nog wat zélf over
> nadenkt
De manier van belasten is me volkomen duidelijk , net als het verschil in deze belasting tussen mens en paard.
Waar mijn vraag om gaat en waarop ik echter nog steeds geen antwoord heb gekregen....is deze uitspraak van je:
>>>> Alleen een zéér lichte ruiter en, en, mits, maar, blijft
>>>> beneden een klaarblijkelijke vermoeidheidsgrens van dat
>>>> kraakbeen.
WAT is dan het gewicht van die ...zéér lichte ruiter.....
Wanneer , dus bij welk gewicht treed die klaarblijkelijke vermoeidheidsgrens in /op ...
Of anders gezegd....bij welk gewicht / verhouding treed dit dan klaarblijkelijk NIET op.
Ofwel...en duidelijker kan ik het niet stellen hoor....waar ligt dan die grens ongeveer precies :)
Cijfers dus.
DAT is wat ik weten wil...of waar ik daarover bron-info kan vinden.
Nick
Warboel
