eddy DRUPPEL schreef op maandag 22 mei 2006, 9:54:


Vreemd, maar voor zover ik weet woon ik ook in België, en hier mag het niet. Het ging hier trouwens om een schuilhokje van 4m op 5m. Moest een vergunning voor aangevraagd worden. Ze wilden 'plannen van de constructie' en een hele rits andere documenten. Als hij nog 2 vierkante meter (vanaf 22 m2) groter geweest was, moest er zelfs een architect aan te pas komen.
En dat allemaal voor een paar houten palen met planken tegen. Mijn vader wou de moeite niet doen, en dus is de stal er zo gekomen. (lekker illigaal)

groetjes
Ans

Charly, mijn zus d'r pony heeft lichte artrose aan haar sprongewricht.
Alhoewel er op RX-foto's nauwelijks een afwijking te zien is, loopt ze toch aardig mank.
In overleg met de DA krijgt ze al sinds een 2-tal maanden primeval gelinaat. Ze lijkt daardoor ietsje beter te lopen, maar er is zeker geen opvallende verbetering. Omdat de pot nu leeg was, besloot mijn zus toch maar eens haar licht op te steken bij de DA om eventuele alternatieven te bespreken. Volgens de DA (was trouwens zijn vrouw aan de telefoon, maar die is ook DA) had het geen zin om iets anders, zoals bijvoorbeeld cortaflex, te proberen. Omdat er toch niet zo heel veel verschil is qua samenstelling tussen al die verschillende producten. En zou ze beter gewoon blijven voortdoen met de primeval.
Volgens haar moesten we trouwens niet verwachten dat ze ooit nog zou stoppen met manken en was die kleine verbetering al heel wat.
Ook was het volgens haar noodzakelijk om de pony pijnstillers te geven. De noodzaak hiervoor ontging mijn zus een beetje, dus vroeg ze hier over door: Of het de bedoeling was dat haar pony de rest van haar leven stoned op de wei stond? Nee, dat was volgens de DA nu ook de bedoeling niet, alleen als ze met haar pony ging rijden natuurlijk. (lees: want tja een paard heb je om te rijden en zo'n manke knol dat is nogal genant om mee buiten te komen hé.) Mijn zus antwoordde hierop: Dat als haar pony te mank was om te rijden, dat ze dan wel de fiets zou nemen. :) Waarop de DA iets zei in de trant van dat dat een persoonlijke keuze was. (Zijn er echt mensen die hun paard dan maar drogeren om te kunnen rijden???)

Mijn opmerkingen hierbij: Is wat die DA zegt correct? Moeten we er niet op hopen dat Charly ooit nog rad loopt? ( Ze is nog maar 9 jaar) En heeft het geen zin om andere producten te proberen?
Ik had uit de verhalen van anderen altijd verstaan dat artrose inderdaad niet te herstellen is, maar dat met de juiste voedingssupplementen, je paard wel weer rad kon lopen. Ook dacht ik dat het wel zinnig was om verschillende supplementen te proberen, omdat paarden soms beter reageren op één bepaald product dan een ander.
Ik weet niet of er mensen zijn hier, met een paard met artrose. Maar wat zijn jullie ervaringen?
Verder vroegen ik mij ook af, of het kwaad het kon om met Charly te gaan wandelen als ze mank staat. Wandelen zou goed voor haar zijn. Maar wat mij hierbij ontgaat is: of het de bedoeling is om met haar te wandelen ALS ze niet meer mankt of om met haar te wandelen ZODAT ze niet meer/minder zou manken.

Groetjes
Ans

Peter Donck schreef op maandag 22 mei 2006, 12:02:


Het gaat hier inderdaad om niet agrarisch gebied. Bufferzone van natuurgebied noemen ze het. Waarom dat zo is, ontgaat mij volledig. Het stukje land waarover het hier gaat is namelijk langs alle kanten ingesloten door bebouwing.

Tuurlijk had ik het liever een helemaal legaal stalletje gehad. Maar waarom maken ze dan alles zo ingewikkeld?

We hebben het trouwens erg discreet gehouden, om zoveel mogelijk last met de gemeente te vermijden. We hebben de stal zelf niet verankerd in de grond, maar hij steunt op een soort metalen houders met een pin aan. Voor de rest is hij helemaal uit hout en bestaat de vloer uit gewoon zand.
Als de gemeente ooit moeilijk gaat doen, is zo'n bouwsel nog altijd gemakkelijker te legaliseren dan een betonnen kot met betonvloer.

groetjes
Ans

Christel Provaas schreef op woensdag 24 mei 2006, 8:32:


Dat wil ik allemaal best geloven, maar deze pony heeft geen artrose gekregen omwille van spanning in de rug. Ze heeft een stamp gehad van een andere pony op haar sprongewricht en haar gewricht is daarna een tijdje ontstoken geweest. Het is sindsdien dat ze mankt.
Ik heb trouwens al contact gehad met een medewerker van AdB. Omdat ik met mijn paard graag eens een stage wou volgen. Maar ik kreeg bericht dat ie ermee ophoudt in België. Hij verhuist en geeft alleen nog maar lesdagen in Nederland. En om voor een half dagje mijn paard op transport te zetten richting Nederland, dat zie ik nu ook niet zitten. Spijtig want zijn trainingscentrum was hier niet zo ver vandaan.

groetjes
Ans

Christel Provaas schreef op woensdag 24 mei 2006, 14:55:


Inderdaad wel interessant. Maar volgens de DA in de kliniek zou het degeneratieproces reeds gestopt zijn. Om 100% zeker te zijn zouden er dan wel nieuwe foto's gemaakt moeten worden. Maar omwille van de plek en de geringe hoeveelheid aangetast kraakbeen, zei ze dat we zo goed als zeker konden zijn dat het gestopt was. En de schade die er reeds is, kan je er natuurlijk niet mee ongedaan maken.

Monique Meijer schreef op woensdag 24 mei 2006, 13:21:


Wow Monique, Indy heeft precies al heel wat voorgehad!! En ik dacht dat ik last had met onze paarden, maar Indy is precies toch nog een geval apart! :) Heeft ze trouwens nog last van haar schouder?
Maar lasertherapie of iets dergelijks lijkt mij wel zinnig. Misschien moeten we maar op zoek gaan naar een oplossing in die hoek.
Weet je trouwens hoe zoiets juist werkt?
En heb je geen ervaring met voedingsupplementen zoals primeval of cortaflex?
groetjes
Ans

We zitten op de wei een beetje met een kraaienplaag.
Ze vinden mijn omheining ideaal om op te gaan zitten en schijten steeds mijn handvaten onder. (En ik, blonde doos, pak daar natuurlijk altijd recht in.Grr)
Ook gebruiken ze mijn wei als eetplaats, van overal brengen ze rotzooi aan om die dan op mijn wei smakelijk te komen verorberen. Mijn weide begint hoe langer hoe meer op een vuilnisbelt te lijken. Overal liggen de schalen van kippeneieren (ze gaan eieren pikken bij de buurman, zo ongeveer een vijftal per dag) en rottende resten van halfopgegeten prooien of afval. Gisteren heb ik zelfs de rib van een schaap of geit (denk ik) gevonden en het dijbeen van een kat (met nog nog rottende vleesresten aan. jamie!!!)
Mijn waterbak vinden ze ideaal als drinkplaats (met als gevolg een ondergescheten waterpomp en waterton) en als ze doodgaan besluiten ze steeds om hun laatste adem bij mij uit te komen blazen. Zo stond ik vorig jaar wel voor een heel onaangename verassing. Na enkele weken leeggestaan te hebben, ging ik eens langs om die wei weer in orde te brengen voor de paarden. Had één van die rtzkken besloten om in de waterton dood te gaan. Gevolg: De waterton was voor de helft gevuld met een rottende kraaiensmurrie met een hele hoop krioelende maden, met hier en daar nog een pluim die herkenbaar was. Ik heb die ton wel drie keer uitgewassen met dettol en javel, voor ik ze weer geschikt achtte als drinkton voor de paarden.
Daarnet heb ik weer een halfopgegeten pad gevonden samen met een soort smurrie waarvan ik absoluut niet weet wat het geweest kan zijn.
Normaal ben ik heel gastvrij, maar nu is het oorlog!!! Ik wil die r*tkraaien weg!
Iemand tips??

groetjes
Ans

Christel Provaas schreef op maandag 29 mei 2006, 17:45:


Knallen is geen optie. Mijn wei ligt midden in een woonwijk. Denk niet dat de buurtbewoners dat zo leuk zullen vinden. :)
Ik kan eventueel wel wel een beetje met een lotjesgeweer van mijn vader(wat hij gebruikt om de ratten te vermoorden) op de wei gaan spelen.
Maar als ik dat maar af en toe doe, zouden ze dan daarna ook wegblijven?
(En dan moet ik natuurlijk ook achteraf al die stukjes metaal gaan zoeken)
Mag ik ze eigenlijk afschieten? Of is dat verboden?