Debbie schreef op zondag 21 mei 2006, 23:55:


Dat hoort zo. Bij mensenkinderen zie je als het goed is ook nog wat ribbetjes. Als je die niet meer ziet dan is dat, net als bij paarden, een slecht teken. Veel mensen willen echter een jong paard (<3 a 4 jaar) eruit laten zien als een miniatuur volwassen paard. Dat kan echt niet zonder de gezondheid aan te tasten!

Je paarden zien er beter uit dan ooit, en dat is de belangrijkste indicatie dat je paarden er wel bij varen!

Groeten,
Frans

Peet schreef op zondag 21 mei 2006, 11:57:


Ik weet niet wie dat artikel geschreven heeft, maar waarschijnlijk heeft diegene die zelf verzonnen. De fout in de redenatie is dat er gedacht wordt dat de eitjes van de niet-ontwormde paarden in de plaats komen van de eitjes van de wel ontwormde paarden. Dat is niet zo (ik zou niet weten waarom dat zo zou zijn), ze komen gewoon bovenop het aantal van de eieren van de wel ontwormde paarden. Je lost dus niets op, je krijgt er alleen maar extra besmettingen bij. Dus EN de eitjes van wormen die de ontwormkuur hebben overleefd, EN de eitjes van wormen die geen ontwormmiddel hebben gezien.
Resistentie (dat is waar we het hier over hebben) is een oud en veelvoorkomend probleem, dat zich allerminst beperkt tot ontwormmiddelen. Ook in ziekenhuizen heeft men veel met dit soort problemen te maken. Als de in het gewraakte artikel genoemde strategie zou werken dan zou dit in de medische wereld al op vele gebieden veelvuldig worden toegepast.


Die hebben dan dus nog steeds de eieren van de wormen die tegen het middel zouden hebben gekund (dat ze niet een wormkuur hebben hoeven overleven betekent niet dat ze ineens spontaan zijn verdwenen) PLUS de eieren van wormen die wel door het middel dood zouden zijn gegaan.

Ik hoop dat ik het zo een beetje goed heb uitgelegd.

Verder wil ik er nogmaals op wijzen dat het, in plaats van veelvuldig ontwormen, het beter is om de mest te laten onderzoeken. Als er geen wormen zijn (dat zal meestal het geval zijn) hoef je ook niet te ontwormen. Om het maar eens cru te zeggen: Je slikt toch ook geen hoofdpijnpillen als je geen hoofdpijn hebt?

Groeten,
Frans

Peet schreef op dinsdag 23 mei 2006, 19:26:


Tsja, we weten natuurlijk niet aan welke onderdelen van de tekst ze hebben meegewerkt. Het advies om niet alle paarden te ontwormen om zodoende resistentie te bestrijden kan echt niet serieus zijn. Wellicht is dat door de schrijfster zelf verzonnen.


Toch is het heel eenvoudig: Stel je een populatie wormen voor. Die zijn er met allerlei eigenschappen: sommige hebben blauwe ogen, andere bruine ogen. De ene heeft grote oren, de andere hebben een lange staart. Etc. etc.

Nu heb je een middel bedacht dat de wormen uitroeit. Jammer, alle wormen gaan dood. Hoewel? Er blijkt op een gegeven moment dat blauwogige wormen met kleine oren en lange staarten op miraculeuze wijze tegen het wormenmiddel kunnen. En die wormen gaan dus gewoon door met leven, en met voortplanten.
Natuurlijk krijgen die nog een tijdje jongen met bruine ogen, grote oren, en kleine staarten, maar die gaan iedere keer dood. De enige die blijven overleven zijn... jawel, de wormen met die specifieke eigenschappen: blauwe ogen, met korte oren en lange staarten.
Na een grote hoeveelheid generaties zullen er alleen nog maar blauwogige wormen met kleine oren en lange staarten worden geboren.
En die zijn niet gevoelig voor het gif.
Ze zijn resistent geworden...
(Eigenlijk is dit een incorrecte benaming: ze zijn niet resistent geworden, dat waren ze al, maar ze zijn uitgeselecteerd. We hebben eigenlijk een fokbeleid op blauwogige, kleinorige, langstaartige wormen ingesteld).

Nu gaan we het experiment herhalen, maar nu geven we niet alle wormen het gif. Alle wormen die in het dorp "Paard-A" wonen krijgen het gif, maar de wormen in het stadje "Paard-B" krijgen geen gif.
De wormen in Paard-A gaan zich vermeerderen zoals in bovenvermeld schema, er verandert niets.
Met de de wormen in Paard-B loopt het nu wel anders: Daar blijven alle blauwogige, klein orige, lang staartige exemplaren leven (net als voorheen) maar nu blijven de anderen OOK nog leven. Het wordt druk in Paard-B...

Netto zijn er in het 2e scenario nu dus veel meer wormen, ALLE blauwogige-etc. wormen zijn blijven leven, maar ook nog een stel anderen. Die zijn extra.

Heeft scnenario 2 ook maar in enige mate bijgedragen aan de teloorgang van de "resistente" blauwogige-kleinorige-langstaartige wormen? Nee, die konden tegen het gif, dus of ze nu wel of geen gif kregen maakt niet uit, in beide gevallen blijven ze allemaal leven!

Misschien dat het iets aanschouwelijker gemakkelijker voor te stellen is.

Groeten,
Frans

Peet schreef op woensdag 24 mei 2006, 18:48:


Voor wat betreft de resistentie maakt het niets uit, het hele "fokbeleid" speelt zich in het paard af.
Het is wel zo dat de wormen een levenscyclus hebben, en dat de wormmiddelen over het algemeen alleen de volwassen wormen doden. De eitjes blijven leven, en komen zo'n 6 weken later uit. DAT is de reden dat je rond die tijd nogmaals moet ontwormen, niet eerder want dan zijn de eitjes nog niet uitgekomen, niet later want dan hebben de wormen al weer nieuwe eitjes gelegd.
Het meest effectief is het om alle paarden tegelijk te ontwormen. Anders eet het zojuist ontwormde paard de eitjes op van de niet ontwormde paarden en besmet zich op die manier weer onmiddellijk.

Groeten,
Frans

Michiel schreef op woensdag 24 mei 2006, 18:53:


Yep. Alleen al om die reden is het verstandig om je paard op wormen te laten onderzoeken alvorens tot ontwormen over te gaan.


Het verkleint zelfs de kans op resistentie. Beter fors ontwormen wanneer het nodig is, dan altijd "normaal" ontwormen terwijl het niet noodzakelijk is.

De grootste oorzaak van het ontstaan van resistentie is overigens "onderdoseren". Je kan je voorstellen dat het toedienen van een dosis die zo laag is dat het alleen de zwakste wormen doodt juist zeer effectief is om de sterkste wormen uit te selecteren en daarmee verder te "fokken".

Vanuit dat oogpunt zijn ontwormmiddelen als Verm-X beslist geen aanrader. Ze doden niet alle wormen en kweken daardoor dus steeds sterkere wormen.
Het is beter om wormonderzoek te doen, en pas wanneer er echt sprake is van een wormbesmetting een sterk en bewezen middel te gebruiken dat zo veel mogelijk (liefst alle) wormen om het leven helpt.

Groeten,
Frans

Moniek schreef op maandag 12 juni 2006, 10:16:


Wij hebben onze drachtige merries nooit wat bijgevoerd. Ze kregen gewoon gras, en in de winter hooi. En natuurlijk een standaard mineralenblok ter beschikking. Verder niets: Geen krachtvoer, laat staan allerlei extra's. Er kwamen kerngezonde veulens uit en de merries bleven ook gezond.
Het verhaal dat je een drachtige merrie iets extra's moet voeren lijkt mij nergens op gebaseerd. Het risico wordt dan juist groter dat je van alles in de war schopt.

Groeten,
Frans

van lennep schreef op woensdag 14 juni 2006, 9:48:


Nou nee, dat lijkt me niet. Het Magnesium wat wij verkopen doet het enorm goed bij paarden met insuline-resistentie, met de bijbehorende symptomen (hoefbevangenheid, dikke manenkam, etc). We krijgen daar veel positieve reacties op, met echt heel duidelijke onmiskenbare signalen. Die signalen bestaan uit het uitblijven van nieuwe episoden van hoefbevangenheid, gewichtsvermindering, en verdwijnen van de typische symptomen. Gedragsveranderingen zijn (gelukkig!) minder aanwezig.

Of magnesium helpt tegen seme weten we niet. We prijzen het ook niet aan tegen seme, maar uiteraard zijn we heel benieuwd of het helpt. Zelf hebben we geen seme paard meer (Bala loopt nog steeds zonder deken, 24uur buiten, is niet drachtig maar nog wel zogend) dus kunnen we het zelf niet uitproberen.


Als er niets verandert mbt tot de seme dan zou ik er mee stoppen, als je het tenminste alleen daartegen gebruikt. Als je het ook gebruikt tegen insulineresistentie is de dosis overigens te laag om merkbaar effect te geven.

Groeten,
Frans

van lennep schreef op donderdag 15 juni 2006, 13:18:


Dan zou ik er gewoon mee stoppen om te kijken wat er gebeurt. Verandert er niets dan heb je geen reden meer om het opnieuw te gaan geven, maar gaat het opnieuw achteruit dan zou je weer opnieuw kunnen gaan geven om te kijken of het echt helpt.

Groeten,
Frans

Wendy de Meij schreef op donderdag 15 juni 2006, 13:43:


Probleem is natuurlijk dat je, als het om insulineresistentie gaat, suikers zoveel mogelijk moet zien te beperken. (Denk je ook even aan de muesli, waar vaak melasse overheen gegoten is, en waarbij de granen sowieso veel te snel worden opgenomen?). Bananen zijn dus niet bepaald geschikt.
Is misschien geweekte lucernebrok iets (lijkt op spinazie a la creme)? (En dan wel lucerne nemen zonder melasse). Of geweekte bietenpulp. Of gemalen wortel?
Iemand nog andere tips?

Groeten,
Frans

iss schreef op vrijdag 16 juni 2006, 16:57:


De zoekfunctie werkt pas op woorden van 4 tekens of meer.

Wat PZP betreft, het is een vaccin tegen drachtigheid. Het is ontwikkeld om de gezinsuitbreiding van wilde paarden wat te beteugelen. EEN keer per jaar een shot, en de merrie maakt antistoffen die een bevrucht eitje vernietigen.

Het goede nieuws is dat het niets met hormonen te maken heeft en de dieren hun normale gedrag blijven vertonen.

Het slechte nieuws is dat het middel niet bedoeld is voor gedomesticeerde paarden en derhalve ook niet in het diergeneesmiddelen circuit zit.

Hoe je er aan komt... tja. Wij hebben de ontwikkelaar ervan in de USA gemaild, en die was zo vriendelijk om een koelbox met wat spuitjes mee te geven aan een student die naar Spanje ging, en die heeft het weer vanuit Spanje per luchtpost naar ons gestuurd. Omslachtig, maar het scheelt "formaliteiten". We hebben het zelf bij de paarden ingespoten.

Binnen enkele maanden gaan we wellicht weer PZP bestellen en op een of andere manier hier naartoe laten komen. Als je hierin interesse hebt moet je ons maar even mailen.

Groeten,
Frans

Moniek schreef op zaterdag 17 juni 2006, 0:56:


Onze paarden drinken hier gewoon grondwater. In dit veengebied is de pH van de grond 4 a 5, dus dat zal met het water niet anders zijn.


Drinkwater is over het algemeen armer aan mineralen dan grondwater (daar zoeken ze het speciaal op uit).

Realiseer je overigens dat drinkwater ook grondwater is. Het komt van wat dieper, maar verder is er geen verschil. In tegenstelling tot wat velen denken krijgt drinkwater geen speciale "reinigingsbehandeling". Ze zoeken water uit waarbij de pH >=7 is om de waterleidingen niet te laten oplossen, waar geen raar geurtje aan zit, en waar liefst weinig mineralen (ketelsteen!) in zitten, en waarbij de hoeveelheid ecoli's binnen bepaalde perken blijft. Het laatste mag wat hoger zijn als je er chloor bijdoet. Het water wordt belucht om het O2 gehalte op peil te brengen, en het gaat door een bezinkbak zodat zanddeeltjes eruit zakken. Meer wordt er niet mee gedaan. Wat er uit de kraan komt, komt dus regelrecht uit de grond.

De kwaliteit van je eigen grondwater kan net zo verschillend zijn als de kwalieit van het drinkwater in verscheidene gebieden. Mensen en dieren zijn gelukkig prima aangepast om hun dorst te kunnen lessen met water van uiteenlopende samenstellingen. Als je nagaat wat mensen drinken (Cola e.d.) dan blijkt dat de samenstelling van je "drinken" niet bepaald een kritische factor is. Dat zal bij paarden echt niet anders zijn. Ik zou me dus geen zorgen maken.

Groeten,
Frans

Moniek schreef op zaterdag 17 juni 2006, 11:09:


Zoveel mineralen zitten er nou ook weer niet in. Gelukkig is je spijsverteringsgestel gemaakt om zeer uiteenlopende hoeveelheden te verwerken.


De hoeveelheid aan calcium e.d. die in voedingssupplementen zitten krijg je met de beste wil van de wereld niet in water opgelost. Dan heb je het dus echt over heel andere dingen!


Het is nog veeeeeel erger als je groente eet. De planten krijgen nagenoeg uitsluitend... grondwater!
Oh, enne, als je bezorgd bent over het drinkwater van de paarden, denk je er dan wel om dat je het gras ook uitsluitend leidingwater laat drinken? Anders krijgen je paarden nog steeds grondwater binnen, via het gras....

Groeten,
Frans

Nick Altena schreef op zondag 18 juni 2006, 0:34:


Waar staat dat dan?


Ik weet dat het voor veel mensen een schok is, maar toch is het zo.


Het komt dieper uit de grond, of is door zand gefilterd. Meer niet. Het is ook bijzonder lastig om opgeloste stoffen uit water te halen. Denk alleen maar aan zoiets simpels als zout. Pas sinds heel kort (een jaar of zo) is men er in geslaagd iets te maken waardoor je het zout uit zeewater kan halen zodat je er drinkwater van kan maken. Met destillatie lukte het natuurlijk al langer, maar dat is geen optie voor een drinkwatersysteem. Een heel vervelend probleem voor alle landen met woestijnklimaat die wel aan zee liggen maar met het zeewater niets kunnen aanvangen.
Een verder probleem is dat je niet iets kan maken dat alles uit het water haalt, je zult voor ieder specifiek stofje een behandeling moeten verzinnen.
Met de technieken die er nu zijn lukt dat niet, is het bovendien veel te duur, dus wordt er niets met het drinkwater gedaan.


Probleem is de bacteriologische verontreiniging, maar dat is vrij simpel op te lossen. Met chloor bijvoorbeeld.


En dat krijg je dus niet het drinkwater uit.


Hooguit bacteriologisch, en ontdaan van zanddeeltjes enzo. Meer niet.
Overigens is de kwaliteit van het drinkwater, zeker bij Arnhem in de buurt, beter dan mening mineraalwater dat je in flesjes kan kopen. Het valt dus allemaal nogal mee.

Groeten,
Frans