Een van mijn paarden die in oktober ontijzerd is, kiest nog steeds de berm en loopt op het harde erg kort en gevoelig. Draven op het fietspad ziet er niet uit, ik vrees voor spierproblemen door deze houterige gang, dus ik doe het weinig.
Ik heb dit probleem al eens opgeworpen op dit forum -met foto's- en de conclusie was dat de grote stralen wellicht teveel grondcontact maakten, hij leek wat onderstandig, dus straal-ontziend te staan. De straal irriteerde misschien het bovenliggende straalkussen, dat nooit iets heeft hoeven doen tijdens de ijzertijd. Stralen inkorten leek wel enige verbetering te geven, maar niet spectaculair. Wanneer de hardgroeiende stralen te lang zijn -en dat is soms maar een milimeter- loopt hij NOG beroerder. Ik ben er dus wel van overtuigd dat het probleem dáár zit, maar het heeft gewoon veel tijd nodig... vermoed ik. Misschien is zoiets met Frouk aan de hand...?
Inmiddels was ik het zat en heb Smitjes besteld, ze zullen er binnenkort zijn.

Ik kan me zo voorstellen dat de droogte zorgt voor een droge en dus harde straal, die de klappen naar het straalkussen 'harder' doorgeeft dan wanneer hij zacht zou zijn. Ik herinner mij nu dat Buck, die probleemloos overstapte na 9 jaar ijzers, in april ineens op straat gevoelig liep, zomaar. Het was toen een warme droge week.

Ik kan me zo voorstellen dat de droogte zorgt voor een droge en dus harde straal, die de klappen naar het straalkussen 'harder' doorgeeft dan wanneer hij zacht zou zijn. Ik herinner mij nu dat Buck, die probleemloos overstapte na 9 jaar ijzers, in april ineens op straat gevoelig liep, zomaar. Het was toen een warme droge week.

Hoi Nathalie,
Pulsasties schrijf je. Toen ik Buck net had (10 jaar geleden) stond hij 2 x per dag 2 uur op het land. De dierenarts die voor hoest kwam, liet hem draven en merkte toen op dat hij kort liep. Ze voelde zijn voeten en benen en zei: er zit een hoefbevangenheid aan te komen, je voelt het aan de dikke ader die gaat kloppen. Dus het verband pulsatie-hoefbevangenheid lijkt er te zijn.

Ook bedenk ik, -sorry dat ik weer over mezelf praat maar misschien heeft iemand er wat aan- dat toen in april Buck ineens gevoelig liep terwijl hij juist probleemloos was overgestapt, hij die week een paar keer op het land heeft gestaan, juist vanwege het droge weer (waar ook de stralen hard van worden, de eerder genoemde reden voor gevoelig lopen) Met nat weer zet ik ze nl. niet in de wei ivm zwart trappen; het is maar zo'n klein stukje. De gevoeligheid zou ook een combinatie van fruktaan en droogte kunnen zijn.

Toen ik mijn in Spanje beleerde Andalusiër kocht, beet hij stilstaand maar ook tijdens het rijden in mijn schoenen. Ik heb ondervonden dat hij vond dat ik er teveel met mijn been aan zat en zo heeft hij mij geleerd hoe hij bereden wenst te worden: met de zit, niet met het been.
Het feit dat je paard het happen alleen naar één kant doet, kan betekenen dat je met dat been meer inkomt dan het andere, of het betekent dat je paard makkelijker buigt naar die kant en dus die voorkeurszijde neemt.
Ook doet hij het als ik tijdens een buitenrit te lang stil blijf staan of na het rijden niet meteen afstap. Hij trekt dan mijn aandacht (Hallo! je vergeet iets!) door naar mijn schoen te happen. Blijkbaar is mijn schoen voor hem het dichtsbijzijnde stuk van de baas om contact mee te maken. Wees blij dat je paard je iets duidelijk probeert te maken!

Huertecilla schreef op maandag 5 juni 2006, 12:28:


Ik begrijp er helemaal niets van! Niet van de foto's en niet van de begeleidende tekst! Wat wil je aantonen?

Hoi Els,

Die krappe ruimte tussen hielen en hoefballen heeft Buck (14) zijn hele leven al, dus in zijn geval staat dat los van die week gevoelig lopen. Sterker nog, er zit totaal geen ruimte tussen, de weefsels gaan in elkaar over. Hans Arendse liet me zien door de hoef naar elkaar toe te knijpen, dat er genoeg hoefmechanisme is, dus ik maak me er niet druk over. Strasseraars zouden er wellicht opening cuts in willen snijden, maar ik laat het zo en ga ervan uit dat het bij het paard hoort.

Maar jij bent dan weer getrouwd met je paard, dat kunnen er niet veel zeggen.

Paarden ervaren de kleuren geel en blauw het duidelijkst.
Ene Michael Geitner, Duits paardengedrags- ehhh...tiepje heeft er zelfs z.g. Dualaktivierungsgassen voor ontworpen. Dat zijn canvas hulzen, die je tot een soort 3 meter lange balken kunt opvullen, in setjes van twee gelen en twee blauwen, waarmee je allerlei longeeroefeningen kunt doen door je paard er tussendoor, overheen en omheen te sturen. Het feit dat deze twee kleuren in de paardenbeleving het verst uit elkaar liggen maakt dat er in het paardenhoofd iets gebeurt wat hem erg bewust maakt van zijn balans, zijn centrum. Iets... neurologisch of zo. Anyway, ik kreeg die dingen voor mijn verjaardag en ervaar ze als een welkom speeltje in de paardenbak.
Kortom, blauw en geel zijn dus de best onderscheidbare kleuren voor een paard.

Eva Saegerman schreef op dinsdag 6 juni 2006, 23:15:


Huertecilla schreef op maandag 5 juni 2006, 12:28:
Ik begrijp er helemaal niets van! Niet van de foto's en niet van de begeleidende tekst! Wat wil je aantonen?

Nathalie Lagasse schreef op woensdag 7 juni 2006, 10:46:


Lijkt me een plausibele verklaring. Ten dele. Want ook in West-Europa zijn rechtsgebogen paarden. Ik denk dat een paard van nature links- of rechtsgebogen is, net als dat mensen van nature links- of rechtshandig zijn. Wanneer je die (minimale) scheefheid van je paard niet bemerkt en dus niet corrigeert, bevestig je hem in zijn scheefheid door erop te gaan rijden. Daar komt ook nog eens je eigen links- of rechtshandigheid bij, die bemoeilijkt te voelen wat exact gecentreerd is omdat je zelf een sterkere en zwakkere kant ontwikkeld hebt.

Eva Saegerman schreef op woensdag 7 juni 2006, 10:56:


Tegen HC. Ik begreep niet wat hij met de foto's en begeleidende tekst wilde zeggen. Ik zie op de foto een man met paard in een mooi landschap staan en eronder de tekst:
"Aan de lijn, wel grondwerk, geen longeren. Net nog weer even 'met mijn voeten op de grond' gezet Wel op de grond, niet met mijn voeten en geen grondwerk. Heel leerzaam ."
en begreep het niet.

Peter Donck schreef op donderdag 8 juni 2006, 7:37:


Heeft zo'n fokker geen bewezen merrie dan die zijn fokideaal benadert?
Ik vind het eerlijk gezegd discriminatie om alleen de moeder verantwoordelijk te houden voor de kwaliteit van het veulen. Nee, ik vind het kortzichtige tunnelvisie van eilandbewoners.

Hoi Gabriella,

Kun je misschien af en toe een punt in je teksten zetten, want die ene meterslange zin is moeilijk te volgen.
Staat de pony alleen? Als ze met meer zijn, wordt er meer gespeeld en beweging is altijd goed.

Mie maan...?