Hopelijk is het natmaken van de hoeven voor jouw paard inderdaad de oplossing, indien niet: denk eventueel aan overgevoeligheid door het gras? Dat is namelijk wat ik denk dat er bij mij aan de hand is. Ik word na zeventien maanden ijzerloos ook stilaan moedeloos van het gevoelig blijven. MAAR: Lolita is in april wel minstens één week goed geweest, ik ben toen niet alleen aan de hand gaan wandelen maar zelfs gaan rijden op grindpaadjes, het lukte toen echt. Nu lijkt het bijna een droom geweest te zijn want ze is weer progressief gevoeliger geworden, eerst de voorhoeven (schoenen weer aan dus), dan ook de achterhoeven een paar weken later (achterschoen weeral kapot dus dan maar weer alle steentjes en oneffen oppervlak proberen vermijden). Omdat het redelijk progressief eerder steeds slechter werd kan ik het niet echt wijten aan de strasserbekapping die rond die periode gebeurd is (om de acht weken komt Petra mijn tweewekelijkse bekapping controleren, zelf kom ik niet tot nauwelijks aan de zool). Petra vond toen net als ik dat de zool hol begon te worden rond de straalpunt. Dat holle is nu weer helemaal weg, ook zijn de hoeven warmer en zijn er duidelijk voelbare pulsaties. Omdat ook mijn ruin Cesar sinds recent eigenlijk dezelfde symptomen vertoont (gevoelig op steentjes, warme voeten, pulsaties, platte zolen) ging ik toch verder nadenken. Cesar wordt niet gestrasserd, hij wordt (na arthrodese operatie en toen trouwens ook ontijzering drie jaar geleden) niet meer bereden en ik bekap hem zelf volgens de principes van natuurlijk bekappen zoals hier op de site (heb trouwens de cursus gedaan, ook de cursus bij Wout, en nu pas ook de zeer goede vierdaagse cursus bij Fred). Hij was ook helemaal goed op steentjes voordien, liep overal overheen. Wat mijn beide paarden natuurlijk gemeen hebben is dat ze half april op de wei zijn beginnen gaan. Ik heb dat wel opgebouwd, maar toch, na drie weken gaf ik al geen hooi meer bij, dus niet zo super voorzichtig geweest toch. Mogelijk is dit hele lichte laminitis denk ik dan? Nu staan ze sinds tien dagen op hooi-strodieet, na zes dagen waren bij Cesar gedurende enkele dagen de warmte en de pulsaties weg, maar voor ik hem buiten op steentjes kon 'testen' op gevoeligheid kregen ze toch weer (gezeisd) gras van mijn man die de hongerige blikken niet kon aanzien en waren pulsaties en warme voeten er meteen terug, bij Lolita zijn ze nooit weggeweest. Ik hoop maar dat ik op het juiste spoor zit met de voeding. Voor de zekerheid is het Strasseren ook tijdelijk afgeschaft. Ik heb geen idee hoe lang ik het dieet moet volhouden eer een (hypothetische) laminitis weer overgaat.
Ik droom van die hoeven gewoon. Soms denk ik wel, niet overdrijven, op hun eigen (zachte) paddock lopen mijn paarden goed, maar op straat is het eigenlijk echt zielig om te zien zonder hoefschoenen, als ik dan lees over die legio blootsvoetse paarden die alles kunnen op alle terrein...
Herkent nog iemand dit?

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

jan seykens schreef op maandag 5 juni 2006, 6:02:


Bedankt, hier heb ik echt wat aan! Ik word op de duur een beetje radeloos, steun en raad van hier is echt een oppepper.
Is dat dan meer rijden in het algemeen (om meer suikers te verbranden) of meer op harde bodem? Dat laatste probeer ik nu vaker te doen, op straat (beton en asfalt) op blote voeten gaan wandelen aan de hand. Maar ik moet er niet mee overdrijven zie ik, van die om de twee drie dagen een halfuurtje zie ik de hoefwand wel slijten, ze loopt op een brede rand zool ook.

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Piet schreef op maandag 5 juni 2006, 8:42:

Toen ze wel goed liep was het zeven weken geleden dat ze gestrasserd werd, zelf had ik net nog bekapt. Als ik in mijn logboek nu terugkijk had ik toen de laatste keren vooral steunsels en kwartierboogjes bijgewerkt, en was het een maand geleden dat ik nog echt hielen en mustangrol geraspt had. Interessant om dat nu terug te lezen eigenlijk.

De voorbenen hebben het ook veel erger dan de achterbenen, ik ben een paar weken nog naar buiten kunnen gaan met enkel hoefschoenen vooraan.

Bedankt voor de tip, dat ga ik inderdaad proberen. Weet je, nu ik op cursus bij Fred een hoop kadaverhoeven heb kunnen doen viel het me enorm op dat die ongelooflijk verwaarloosde voeten waar centimeters hoefwand en steunsels vanaf konden eigenlijk onder al die troep een mooie holle zool hadden. Kvond het bijna oneerlijk dat die voeten in wezen goed waren en dat mijn paard waar ik zoveel moeite voor doe helemaal niet goed is. Misschien moet ik ook echt gaan denken in 'less is more' en de boel gewoon laten groeien. Toen Lolita pas door de reguliere hoefsmid ontijzerd en traditioneel bekapt was liep ze trouwens ook goed (geen idee hoe haar zool eruit zag, toen kende ik er nog niks van). Haar hoeven zagen er niet uit, ze brokkelden lelijk, maar het gevoelig lopen is eigenlijk maar met het Strasseren begonnen.

Het zijn de Smit schoenen, ik ga gemiddeld een keer per week buiten wandelen, redelijk rustig. Op een dik jaar tijd heb ik de achterschoen links drie keer kapot gehad. Twee keer echt gescheurd-kapot, één maal daarvan inderdaad door een onvoorzichtige sprong, één keer zomaar in een rustige draf, en één keer ging de sluiting kapot terwijl we rustig draafden/galoppeerden op zandbodem. Ik heb er dus nu weer een nieuwe besteld, en heb in principe een reserveschoen voor iedere voet, alleen die linksachterreserve had ik dus al gebruikt, en ik hoopte een beetje er geen meer nodig te zullen hebben... Ik ben anders wel tevreden van de schoenen hoor, maar heb ook nooit een ander merk geprobeerd dus echt vergelijken kan ik niet.

Nogmaals bedankt voor de hulp,
Nathalie

Piet schreef op maandag 5 juni 2006, 13:28:


Ik heb ook niet echt iets tegen Strasser hoor, en wijt mijn huidige problemen daar juist niet aan. Ik ben wel wat noodgedwongen aan de Strasser omdat Petra de enige natuurlijk bekapper was die tot bij mij kon komen, maar ik heb wel veel hulp aan haar, en eens minder zool afhalen ed. is altijd bespreekbaar.

Ik snaptenem wel. Maar zo had ik het inderdaad nog niet bekeken. Dus wil dat zeggen dat als je zo'n verwaarloosde hoeven (bij een levend paard) correct bekapt de zool tijdelijk platter kan worden tijdens de genezing?

Groeten,
Nathalie

Hoi Eva,

Leuke verhalen hoor! Das om inspiratie van op te doen!
Las ik nu goed dat je ergens schreef dat het ballen apporteren moeilijk aan te leren is omdat je paard niet spontaan in de bal hapt om dat te kunnen belonen? Of was dat iemand anders? Ik ben maar beginnend klikkerster (gevorderd Parelli wel), maar een bal apporteren heb ik mijn Cesar makkelijk kunnen leren. Eerst gewoon de bal leren targetten ipv. mijn hand, dan enkel nog maar 'goed zo' als hij er met zijn lippen en tanden tegen kwam, dan langer laten volhouden, tot ie in de bal ging happen. Ik heb een kleine plastieken voetbal half leeg gemaakt, dat hapt makkelijker. Eens hij de bal goed uit mijn hand kon happen de overgang gemaakt naar de bal oppakken van de grond, en dan de bal een beetje verder weg langzaamaan. Nu kan ik de bal een paar meter wegschoppen of gooien, Cesar gaat em dan met de neus over de grond zoeken, hapt em op en brengt hem bij mij, soms laat ie em eerst voor mijn voeten vallen, maar hij weet dan al dat ie em weer moet oprapen en echt in mijn hand duwen om wat voer te verdienen. En dat kan nu ook al met de minder platte voetbal, omdat hij beter weet wat hij met zijn tanden moet doen. Soms natuurlijk... schop ik de bal weg en dan komt Cesar gewoon meteen tot bij mij 'mag ik het voer gewoon alvast nu al niet?'

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Nu een modderbad kennelijk zo'n positief effect kan geven ga ik toch ook weer eens proberen mijn man te overtuigen een stukje water aan te leggen. Ik heb hem al zover gekregen dat er een stukje grasdallen liggen (grind of steenslag wil ie echt niet), nu nog wat verder werken. Nu ik de paarden niet meer op de wei laat is de dagelijkse dauw er immers niet meer om de hoefjes te bevochtigen, en de houtsnipperbodem van de paddock is redelijk uitdrogend.
Heeft iemand trouwens enig idee hoe lang het duurt eer actieve laminitis overgaat eens gras en krachtvoer gestopt zijn?
En ik heb nog een interessante site die ik hier (denk ik) nog niet zag voorbijkomen: www.safergrass.org

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

marielle schreef op dinsdag 6 juni 2006, 17:27:


Daar hoop ik op, dat die grasdallen hetzelfde effect hebben ja. We hebben ze gewoon zo bovenop de houtsnippers gelegd, dus ze liggen niet helemaal vlak, er zijn dus tussen de stenen onderling kleine hoogteverschillen en dus randjes. Maar gewoon los grind of stenen zal toch beter zijn, dat zie je zo.

Groetjes,
Nathalie

Onlangs was ik op een clinic met Horst Becker (Duitse dressuurtrainer). Zijn idee over de natuurlijke scheefheid van paarden wil ik toch graag even aan jullie kennis toetsen. Wat hij vertelde komt hierop neer: de meeste paarden hier in WestEuropa zijn linksgebogen. In IJsland zijn de meeste paarden rechtsgebogen. Hier stappen we traditioneel aan de linkerkant op, in IJsland aan de rechterkant. IJslanderpaarden die naar WestEuropa verkast zijn of hier geboren zijn blijken ook overwegend linksgebogen te zijn. Dus... die natuurlijke scheefheid komt volgens Horst niet door hoe het veulen in de baarmoeder ligt ofzo, het is ook niet genetisch bepaald maar zou dus veroorzaakt worden door de eenzijdige belasting door de ruiter bij het opstijgen???
Kan hier iets van kloppen? Ik ben helemaal niet thuis in de IJslanders, wie weet hier meer over?
Het zou wel leuk zijn anders, dat het zo simpel was. Hier op PN zijn we dan al goed bezig, want ik veronderstel dat de meesten van jullie net als ik aan beide kanten opstijgen? En het hele verhaal van het paard die van nature scheef is en door de ruiter moet geholpen worden om recht te lopen zou ook wel grappig zijn als blijkt dat die scheefheid juist door de ruiter veroorzaakt is.

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Rody schreef op woensdag 7 juni 2006, 18:17:


Leuk, dat wist ik niet!

Nathalie

Monique Meijer schreef op donderdag 8 juni 2006, 9:31:


Hoi Monique, toen ik mn vijf jaar oude cap die toch al een paar keer (meestal zonder mij) op de grond gevallen is wou vervangen vond ik een leuke en niet te dure helm gewoon in de ruitersportzaak, eigenlijk model fietshelm (inderdaad met van die grote spleten) maar dan in het zwart en met een randje vooraan (hoe heet dat? zonneklep???) wat een fietshelm niet heeft. Hij is redelijk luchtig maar er zitten toch altijd onderdelen tegen je hoofd aan zonder verluchting: de band rondom (traploos verstelbaar, ook handig) en de driepuntsbevestigde riem onder je kin. Ik draag de helm alleen maar bij het buitenrijden, dat zou dus eigenlijk altijd moeten zijn...
Een jaar of twee geleden stond in het Belgisch tijdschrift voor geneeskunde ook een overzichtsartikel over letsels veroorzaakt door paarden en paardrijden, daar kwam toch wel uit dat de hoofdletsels het grootste probleem zijn gezien die het meeste (erge en evt. blijvende) schade meebrengen, en dat het dragen van hoofdbescherming daar duidelijk iets aan verandert. Er bleek uit de cijfers ook dat de meeste ongevallen gebeuren niet bij beginners maar bij mensen die al een tijdje rijden ('overmoedig' las ik eruit).

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Hoi,

Gisteren werd op Academy Bartels een zogenaamde 'Hoefslag Masterclass' georganiseerd rond Natural Horsemanship. Het is mooi dat de familie Bartels zich hierin gaat interesseren, zij zijn in Nederland een voorbeeld voor heel veel mensen in de traditionele paardenwereld. Erg veel publiek was er niet, tussen de 100 en 200 man denk ik. Niet verwonderlijk, de kaarten kostten immers 60 euro. Ik denk ook dat de meeste aanwezigen reeds zelf met Natural Horsemanship in één of andere vorm bezig waren. Zelf wist ik er ook maar van door een mailing van Parelli Nederland. De belangrijkste impact van deze dag op de traditionele paardenwereld zal niet zozeer via het aanwezige publiek komen. Veel belangrijker is het feit dat zo'n dag uberhaupt georganiseerd wordt, en ook dat mensen zoals de familie Bartels en Albert Voorn (toonaangevende Nederlandse jumpingruiter en -instructeur die in het publiek zat) een hele dag geluisterd en gekeken hebben.
Er werden drie demo's gegeven, telkens gevolgd door discussie tussen de persoon die de demo gegeven had en een panel bestaande uit Eric Van Breda, gekende Nederlandse paardenfysioloog (ik ken hem bv. van lezingen op Horse Event, advies in de Bit, hij ging ook mee met de Olympische paarden naar Athene als ik mij niet vergis), Tineke Bartels, Fenna Westerduin (dierenarts en docent HAS Den Bosch) en een student van de NHB Deurne. Joep Bartels zorgde voor een inleiding en modereerde zo'n beetje. Na de paneldiscussie was er telkens ook tijd voor vragen uit het publiek.
De eerste demo werd gegeven door Annemarie van den Toorn als vertegenwoordiger van Monty Roberts, zij was vergezeld van twee engelstalige instructeurs van Monty's systeem. Ze werkten in een rounpen van grote metalen hekken. Met een grote warmbloed demonstreerden ze hoe ze gewenning aan plastic aanpakten, met een gevlekte ruin (die Annemarie steeds 'zij' bleef noemen) werd een trailerlaadprobleem getoond. Na de middag was Eddy Modde, de Nederlandse Parelli-instructeur aan de beurt, hij heeft verteld over het systeem, korte filmpjes laten zien van Pat Parelli zelf, en deed grondwerk (on line en liberty in de grote piste) en rijden (heel kort, hij ging toen al over tijd) met zijn eigen paard Opere (nu ja, het paard van zijn vriendin). Laatste was Emiel Voest, hij had een dressuurhengst mee die ook door hem getraind werd (tenminste zo begreep ik het, er was niet zoveel van te merken). Hij toonde grondwerk zowel los als aan het halster in een met draad afgezet vierkant, dan nam hij het paard ook aan de lange lijnen op het bit, dan reed hij ook (hier was eigenlijk wel niks natural meer aan). Over de verdere inhoud van de demo's en vooral over wat ik er zelf van vond vertel ik nu even niets meer, ik ben zelf immers Parelli student en het kan niet anders dan dat ik dus bevooroordeeld ben. Van de andere methodes weet ik wel wat af maar zeker niet zoveel als van Parelli. Het zou kunnen dat ik dingen die ik in de demo's van Annemarie en Emiel minder goed vond gewoon niet goed begrepen heb. Als je in mijn persoonlijke mening toch geinteresseerd bent, laat maar weten!
Er ontbrak volgens mij duidelijk iemand van de clickerkant (er ontbrak nog wel meer natuurlijk, daar niet van), eigenlijk had Inge daar moeten staan. Gelukkig hebben we haar kunnen overtuigen toch haar boek aan Joep Bartels te overhandigen (daar moet ze zelf maar meer over vertellen!). Toen in de namiddag ergens het woord clickertraining viel merkte Joep dan ook meteen op 'er zit hier in de zaal een dame die daar een boek heeft over geschreven' en gaf haar het woord. Jammer genoeg begon Inge dan meteen zelf over wat ze gezegd had juist te willen vermijden, namelijk 'het is clickertraining, en geen voertraining', terwijl eigenlijk niemand van het panel daar iets over gezegd had. Daarop kwamen de reacties natuurlijk, zowel Annemarie als Emiel die vertelden dat ze al paarden gezien hadden die door clickeren agressief waren geworden. En dat ze het zelf dus niet gebruiken (maar zeg nooit nooit zei Annemarie veiligheidshalve). Eddy heeft niks tegen het clickeren gezegd, wat ik wel bewonderenswaardig vind gezien het paard waarmee hij op de demo was voordien inderdaad agressief door (fout) clickeren geweest is. De niet-natural leden van het panel hadden denk ik nog steeds geen idee wat clickeren nu eigenlijk was. Tineke Bartels vertelde toen namelijk dat zij allang met haar tong klakt, om haar paard van piaffe naar passage te doen gaan of zo. Het kan ook zijn dat ze het gewoon nog had over wel of geen stem gebruiken, waar ze het voordien ook nog over gehad hadden. (Wel grappig: Emiel Voest die zei 'ik gebruik mijn stem niet', maar met zijn paard aan de lange lijnen liep hij almaar door met zijn tong te klakken, zoiets kan je met een microfoon namelijk goed horen.) Een tijdje later heeft Kim (mijn Parellivriendin en ook leerlinge van Inge) met een opmerking vanuit de zaal toch nog het clickerverhaal te proberen in een positief daglicht stellen. Ze vertelde dat voor haar paard belonen met voer (en een beloningssignaal) juist heel goed werkt, en ze stelde dat het niet iedereen gegeven is om tijdens het rijden op het juiste moment het lichaam en de hulpen te ontspannen als beloning, en dat een bridge dan handig is om toch op dat juiste moment je paard te laten weten dat hij het wel degelijk goed deed. Nu, ik denk dat als ze nog zo'n dag organiseren ze nu tenminste van het bestaan van clickertraining afweten en Inge er waarschijnlijk ook wel officieel bij zal zijn een volgende keer.
Het allerbelangrijkste van de hele dag vond ik dat Eric Van Breda tot twee keer toe opmerkte dat wat hem betreft iedere ruiter die wil springen of dressuren of wat dan ook eerst maar eens natural horsemanship moest gaan doen!!!!!! Hij zei 'net zoals nu iedereen die wil jumpingwedstrijd starten eerst winstpunten in de B-dressuur moet hebben, zou zou iedereen die wedstrijd wil starten eerst winstpunten bij jullie (natural horsemanship) moeten halen'. Nu kunnen we maar hopen dat er iemand naar hem gaat luisteren, ik heb hem op een lezing op Horse Event ook al horen vertellen dat bandages eigenlijk de pezen oververhitten en dus niet zo gezond zijn, maar zie de bandages ook nog niet meteen verdwijnen. Maar alle begin is moeilijk, en volgens mij is dit weer een mini stapje dichter naar meer paardenwelzijn in Nederland (Vlaanderen volgt dan wel na een jaar of tien).

Hopelijk hebben jullie wat aan dit verslag, wie weet zaten er wel een hoop mensen van het forum en hebben we mekaar gemist.
Met vriendelijke groeten,

Nathalie

van lennep schreef op zondag 18 juni 2006, 22:33:


Hoi Esther,

Waarom ik zelf voor Parelli gekozen heb... zoveel jaar geleden was ik op Equitana in Duitsland, Monty Roberts zou er zijn en hem wou ik zeker zien. Door omstandigheden niet gelukt, maar wel een demo van Pat Parelli gezien, en waar ik toen enorm van onder de indruk was was niet zozeer wat Pat zelf kon (hij had z'n eigen paarden niet eens mee) maar wat zijn studenten allemaal konden met hun paarden. Tot vandaag blijf ik er bij dat Pat Parelli zelf niet noodzakelijk de allerbeste horseman van de wereld is (maar wel een hele goeie), maar dat hij het als tot nu toe enige echt goed kan overbrengen op zijn studenten.
Over de demo's zaterdag: die van Eddy vond ik uiteraard goed, wat hij toonde met Opere was vooral een hele goeie verstandhouding, niet zozeer spectaculaire oefeningen (voor mij niet, omdat ik ook al een tijdje Parelli doe natuurlijk, misschien voor anderen wel), nu dat vind ik nog steeds bewonderenswaardig als je weet van hoever Opere komt, dat er tot nu toe zelfs nog steeds niemand anders dan Eddy op zijn rug mag. Het eerste filmpje wat hij liet zien was een promofilmpje voor de Amerikaanse toer van Pat, heel erg professioneel amerikaans gemaakt, maar wel weer inspirerend om hem allerlei leuke spelletjes te zien doen, hem te zien piafferen (niet echt goed, dat weten we wel) terwijl hij met een reusachtige bal stuitert, terwijl hij een ander paard in vrijheid mee stuurt, hoe hij zijn paard laat neerliggen zonder hem aan te raken, en nog veel meer, op een paar minuutjes maar hoor.
De demo van Emiel Voest: die viel voor mij echt door de mand ja, zoals Wendy ook al schreef? Grondwerk kan hij wel (puur van Parelli geleerd, de oude versie dan wel), alhoewel het paard niet echt onder fijne controle stond, terwijl hij het paard wel al een tijd in training had? En we zelfs nadien op dia's zagen dat de eigenaresse er ook grondwerk volgens Emiel Voest mee deed, dat was totaal niet te merken toen ze voor de demo met het paard door de piste liep. Je weet wel, ze hield em kort vast, hing er zowat achteraan te bungelen, paard had totaal geen respect of zelfs aandacht voor haar. Toen Emiel met de lange lijnen aan het werk ging vond ik het niet meer leuk om te zien, hij gebruikte een leren bit, het paard had continu echt veel druk in de mond, liep niet alleen achter de teugel en gestressed maar stak ook echt z'n tong uit z'n mond. Toen Emiel's assistente hem dat na tien minuten toch maar discreet in z'n oor fluisterde zei hij iets als 'O ja, dit paard heeft tandpijn' . Toen ging hij ook rijden (vond ik eigenlijk wel dapper, ik zou het in zijn plaats niet gedaan hebben met een grote jonge hengst die met het grondwerk niet echt blijk gaf van een solide relatie met Emiel). Toen wou ik dus echt liever niet meer kijken. Het leek nergens op. Meteen maar contact op dat bit en aan de teugel lopen, paard liep schuin waar hij bang was van dingen waar hij voordien niet bang was geweest, in de galop gingen ze vechten, paard bokken en Emiel maar blijven vasthouden op dat bit. Niet mooi, en zelfs buiten het feit dat Emiel gewoon andermans dressuurpaard aan het verknoeien was had het qua manier van rijden niks met iets naturals te maken, of ik zag het toch niet. Ja, nu word ik onderhand wel heel persoonlijk natuurlijk... Emiel ligt mij gewoon ook niet, zijn ego is mij te groot, hij lijkt teveel overtuigd van zijn eigen kunde, ik zie paardenmensen toch liever nederiger, we hebben allemaal nog zoooo veel te leren van paarden...

Groetjes,
Nathalie

Annemieke Stuart schreef op maandag 19 juni 2006, 17:45:


Hoi Annemieke,

Net reageerde ik al op een eerdere mail, ik had de jouwe nog niet gelezen. Ik heb het net zoals jij ervaren allemaal.
Over de Monty Roberts methode, die vind ik zelf niet echt vernieuwend of veel beter dan de traditionele methode, enkel de join up is niet traditioneel. Ik vond het trouwens zeer goed dat er werd gezegd dat als een join up meer dan vijf minuten duurt er iets mis is! Als iedereen die wil joinuppen hier nu eens naar luistert is dat alvast een grote vooruitgang. En ook dat er gezegd werd dat het zeker geen alles-fixer is. Maar het plasticwennen en het trailerladen was zo traditioneel als wat, OK er wordt geen geweld gebruikt, maar het idee om een paard met zes man en ijzeren hekken in te sluiten is niet echt nieuw of natural, en belangrijker, helemaal niet zelf thuis in je uppie toe te passen. Je hebt trouwens ook nog een speciale buitenmaatse trailer nodig, die schaf je ook wel even aan.
Maar je hebt gelijk, je blik verruimen is altijd goed. En ik ging vooral om te supporteren voor NH in al z'n vormen, om de Bartelsen reden te geven om zo'n dingen te blijven organiseren, en zich verder in deze materie te verdiepen.

Groetjes,
Nathalie

marielle schreef op maandag 19 juni 2006, 17:54:


Ja, klopt Marielle, zo ging het nu ook ongeveer. Het was wel niet de eerste keer dat het paard op de trailer ging, Annemarie en de Engelse mannen waren hem de dag voordien thuis gaan ophalen. We weten niet hoe het daar gegaan is, hoewel er vast niks 'ergs' gebeurd zal zijn, de eigenaresse was er immers bij. Het paard gaf mij niet de indruk bang te zijn van de trailer, hij miste vroeger misschien wat leiderschap? Nu, ik kan het natuurlijk helemaal mis hebben, of misschien was de angst de dag voordien er wel geweest en al opgelost.
Als je zegt dat jij het zo zou doen, meen je dat ? Want dat vind ik nu het enorme nadeel aan deze methode. Kan jij een speciale driepaardstrailer regelen, en een paar goed op je ingespeelde mannen die met hekken sleuren? Dan vind ik Parelli handiger, dat doe je zelf alleen, met de trailer die je hebt, of met een wasplaats of opvoelbox of hoek van de stal of andermans paardenvrachtwagen die nog open staat of wat dan ook als je geen trailer hebt. (Tenminste zo heb ik het gedaan)

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

marielle schreef op dinsdag 20 juni 2006, 0:02:

knip...

Proficiat met je flinke paard! Of goede partnership, jeweetwel. Nu snap ik wat je precies bedoelt. Het waren inderaad geen zes mannen, ik overdreef een beetje. Weet niet meer het juiste aantal, misschien vier? Het verhaal van de hekken: er stond al een roundpen helemaal uit van die grote hekken gemaakt, hierin werd eerst geoefend aan meelopen, vlot achterwaarts gaan en dergelijke. De trailer stond hier vlak tegenaan, voor die door Annemarie + paard werd benaderd werden de hekken van de roundpen geopend en deed men ze aansluiten bij de opening van de trailer. Zo had je een roundpen met aan één eind een trailer. Hierin ging Annemarie dan approach en retreat doen met het paardje, telkens naar de trailer toe en achterwaarts weer weg, tot ze dicht genoeg bij de trailer waren om er de eerste pasjes in te zetten, op dat moment gingen de mannen-met-hekken weer aan de slag om de hekken dichtst bij de trailer naar elkaar toe te brengen tot er een kleine ruimte overbleef, er was voor het paard niet veel keus over behalve in de trailer gaan (deed ie rustig hoor, zag er goed uit). Paard keren in de trailer (daarvoor heb je die grote maat trailer nodig), weer eruit, erin, eruit, eens dit enkele malen goed ging werden de hekken weer geopend en kon het paard ook van een eind verder de trailer benaderen (hij volgde Annemarie wel steeds, hij ging niet alleen erop zoals bij Parelli).
Zie je het voor je?

Groetjes,
Nathalie