Wil schreef op dinsdag 6 juni 2006, 16:01:


Tja, daar zeg je wat..... :)
Monique

Spirithorses schreef op dinsdag 6 juni 2006, 22:32:


Hallo, Pien,
Ik weet welke helm je bedoelt, ik heb hem zelf al een keer gepast bij een ruitersportzaak in Leer. In Duitsland krijgen een keurmerk met nummer en daaraan kun je aflezen tegen welke schokken/smakken zo'n helm bestand is.

Niet om jouw helmen af te kraken Pien, ik vind ze erg mooi, maar in Duitsland worden deze helmen steeds verkocht met de mededeling dat ze slechts beschermen als je je hoofd stoot tegen een tak o.i.d.. Als hoogste norm geldt EN 1384, alleen dan heb je de best mogelijke bescherming.

In Duitsland heeft de helm voor onder je hoed als nummer CE/EN 812, bijvoorbeeld een omschrijving van de Pferdepapst, waar je ook ruiterartikelen kunt bestellen: "Reithelm LAS Hartschale Exclusiv Kappenschale für Westernhut. Diese Kappenschale ist geprüft nach der EN-Norm 812 für Kopfschutz gegen Abschürfungen P.P.E Point 4 "Equipment for the Protection of the Head" Kategorie. Die Kappenschale für Westernhüte ist ausgestattet mit einer 3-Punkt-Verschnallung. Die Innenpolsterung besteht aus COOLMAX der Firma DuPont und gewährleistet ein Abschwitzen am Kopf. Diese Westernhartschale ist kein Schutzhelm und nicht nach der EN-Norm 1384 geprüft, Die Kappenschale bietet jedoch einen gewissen Schutz gegen Äste und für leichten Sturz.

Maar eh, wellicht dat Duitse hoofdjes gevoeliger zijn dan Nederlandse? :)
Groeten,
Monique

Monique Meijer schreef op dinsdag 6 juni 2006, 16:08:


Hallo
Helaas geen foto's - Toen ik Indy van het weiland haalde om foto's te maken, ontdekte ik tussen de bomen langs ons weiland een prachtig wit bloeiend en heerlijk geurend boompje. Omdat het boompje verdacht veel op een wilde witte variant van gouden regen lijkt en naar ik meen, giftig is, heb ik maar het zekere voor het onzekere genomen en het boompje eruit gehaald. Toen ik eindelijk de eindeloze wortels eruit had (ik wilde ze niet doorkappen, want zo'n pronkstuk moest ik natuurlijk in mijn tuin hebben...) was het helaas al te donker om duidelijke foto's te maken.
Vanmorgen heb ik tijdens hoefjes uitkrabben echter wel gezien dat de hielen nu ook beginnen te kruimelen. De hoef is van onderen momenteel een chaos, geen gezicht, ik ga vanavond flink de loszittende delen wegschrapen en ook haar hielen voorzichtig iets verlagen. Indy heeft er gelukkig geen hinder van, ik heb nog een stuk met haar gewandeld vanmorgen, ze stapt er vrolijk op los.
Groeten,
Monique

Annemieke B schreef op woensdag 7 juni 2006, 15:21:


Hallo, Annemieke,
Bedankt! Ik wilde vanavond op zoek gaan naar de naam en of het boompje giftig is. De klimvariant (Wisteria) groeit in blauw en wit rond ons terras (ver buiten bereik van Indy natuurlijk) en daar lijkt het blad van het boompje heel erg op, alleen heeft het boompje uit het weiland ook nog stekels, was ik vergeten er bij te zeggen. In ieder geval staat het boompje nu veilig ver buiten bereik van Indy, helemaal aan de andere kant van ons grondstuk.
Je moet er toch niet aan denken dat je paard van een giftige boom o.i.d. snoept.....
Groeten,
Monique

Fred Emmerig schreef op woensdag 7 juni 2006, 23:18:


Hallo,
Even over de opmerking "safety is in your head, not on your head".
Maar welk paard is 100% verkeersmak, schrikt nooit, welke ruiter let altijd 100% op, is altijd 100% zeker van zichzelf en valt er absoluut nooit af? Zelfs als dat al het geval is, dat paard en ruiter een 100% bomvast team vormen, je paard kan ook simpelweg struikelen! (zoals ik al eerder melde wat mij overkomen is, in volle gallop over de kop gaan). Voor dat soort onverwachte dingen heb ik toch liever een helm op.
Mijn collega heeft ooit bij het opstijgen een vreselijke smak gemaakt. Ze stond op een bankje om op te stijgen, zit ze er bijna op, doet haar paard een stap opzij, mijn collega verliest haar evenwicht en valt achterover met haar hoofd op de leuning - zonder cap. Ze heeft een tijd bewusteloos achter de bank gelegen totdat iemand haar gelukkig vond. Gevolg was enkele dagen ziekenhuis, fraaie hoofdwond en zware hersenschudding. Een ongeluk zit soms in een klein hoekje. Ze rijdt nu altijd met cap, ookal is dat bij haar paard niet nodig. Wie het voor elkaar krijgt van haar paard te vallen, heeft wel heel erg rare dingen gedaan.
Ik vind het niet fijn dat een helm in de zomer zo warm is en ik mis de brede rand van een hoed, maar ik persoonlijk vind het wel veiliger met helm te rijden. Ik denk erover puur voor de zomer een helm met luchtspleten aan te schaffen ivm de warmte. Heeft iemand trouwens zo'n helm? Hoe bevalt zoiets?
Groeten,
Monique

Huertecilla schreef op donderdag 8 juni 2006, 10:56:


Hallo, HC,
Mee eens dat alle protectoren een vals gevoel van veiligheid geven. Ik heb al veel mensen gezien die zichzelf en hun paard daardoor overschatten en dingen deden waar ze absoluut nog niet aan toe waren.
Mbt. vaardigheid, ik denk dat je daar veel mee oplost, maar niet alles. Er blijft altijd een stukje over waar je nu eenmaal geen controle over hebt, hoe graag je dat ook zou willen. Dat jij eraf gedonderd bent, had dan toch ook niet gemogen met jouw ervaring? Val maar eens met je hoofd op een steen, ik denk dat een goede cap echt wel verschil maakt. En een goede valtechniek is ook geen 100% garantie. Het gaat in veel gevallen gewoon veel te snel.
Ik vind een helm nu eenmaal geen overbodige bescherming, dat kan dan net het beetje uitmaken tussen ernstig letsel en minder ernstig letsel. Ik probeer me altijd te realiseren wat in Indy en mijn geval al kan en wat niet kan, en dat is tot dusver goed gelukt.
Ik rek mijn tijd liever een beetje met een goede cap totdat de hemel werkelijk naar beneden komt en we allemaal dood zijn. :) In tussentijd kunnen Indy en ik er lekker samen op uittrekken, met cap.....
Groeten,
Monique

e m kraak schreef op donderdag 8 juni 2006, 11:26:


Zeg Egon,
Mensen belachelijk maken is niet leuk. Mijn collega probeert altijd vanaf een opstapje op te stappen om de rug van haar paard te ontlasten, en dat is ook niet verkeerd dacht ik zo. Mijn collega en ik zijn beide niet met lange benen gezegend, onze paarden zijn niet groot (1,45 en 1,50), dus waar heb je het over? Ik gebruik ook een opstapje sinds ik een onderzoek gelezen heb wat voor krachten op een paard werken als je normaal opstapt. Ik doe het om de schouder van mijn paard te ontlasten.
Nee, Egon, dit vind ik erg onaardig......
Monique

e m kraak schreef op donderdag 8 juni 2006, 11:51:


Hallo, Egon,
Het kwam wel onaardig over, maar het zij je vergeven....... :)
Op Indy springen is voor mij en Indy geen optie, Indy met haar schouder en ik met mijn knie. Een kennis merkte eens treffend op: "Knappfuß und Knappfuß", allebei een slecht been. Vandaar dat ik een opstapje een goede optie vindt. Mijn rechterbeen is niet soepel genoeg om als een atleet op het paard te springen en zal dat helaas ook nooit weer worden.
Met vallen heb ik geen problemen, ik heb jaren actief judo beoefend en de valtechnieken zijn er toen zo ingesleten dat ik nog steeds instinctief de juiste houding aanneem en het ergste af kan wenden. Toen ik bezig was met de laatste loodjes voor de zwarte band heb ik helaas mijn knie blijvend beschadigd, toen was het in een keer over. Door de problemen met mijn knie ben ik niet meer de held die ik altijd was, ik weet dat ik er eerder afgewipt kan worden dan een ander omdat mijn knie soms blokkeert en mijn been helemaal verkrampt. Dat is erg geinig op een bokkend paard heb ik al eens ondervonden, je kunt niet blijven zitten en je kunt er niet af, helemaal aan de genade van dat paard overgeleverd.......
Iedereen moet voor zichzelf uitmaken of een helm nodig is of niet, de wet schrijft dat tot dusver gelukkig nog niet voor (is toch zo?), dus iedereen is er vrij in.
Een cap ondervind ik ook als een hinderlijk ding, en ontneemt je inderdaad een stukje van je vrijheid die je ondervindt als je heerlijk met je paard onderweg bent, maar een stukje veiligheid is ook niet weg.
Groeten,
Monique

Nils Vellinga schreef op vrijdag 9 juni 2006, 1:25:


Hallo,
Ik begrijp niet goed wat nu eigenlijk het probleem is. Altijd en overal loop je een bepaalde mate van risico. Je hebt zelf veel in de hand, echter nooit alles 100%. Ik snap niet dat dat zo moeilijk te begrijpen is. Waarom die afkeurende houding tegen een helm? Veilige stijgbeugeltjes mag wel, een helm en chaps e.d. niet? Gaat het nu alleen om ijdelheid, kapsels of te laten zien dat je zo goed bent dat je geen helm nodig bent? Waarom je aan extra risico's blootstellen, om nog niet eens te denken aan je familie, als er iets gebeurt?
Met het voorbeeld wat ik gaf van mijn collega, wat Egon zo nodig belachelijk moest maken, wilde ik aangeven op wat voor eenvoudige manier je ernstig letsel kan krijgen, zelfs bij een paard waar je zoiets nooit bij zou verwachten.
Maar goed, wie meent zijn paard zo goed getraind te hebben en zelf zo geweldig te zijn dat hij/zij alle risico's 100% uit kan sluiten, die moet vooral zonder helm gaan rijden. Ieder zijn/haar eigen keus. Dat is pure zelfoverschatting in mijn ogen en onnodige blootstelling aan risico's.
Zondag gaan we weer fijn op pad, opstijgend vanaf bankjes met een helm op.
Groeten,
Monique

Huertecilla schreef op vrijdag 9 juni 2006, 9:28:


Hallo, HC,
Zoveel mensen, zoveel meningen, dat is nu eenmaal zo. Het gaat jou om de betutteling, mij in eerste instantie niet. Het gaat mij om een extra stukje bescherming.
In jouw weerstand tegen die betutteling kan ik me voor een groot deel wel vinden. Maar sommige mensen zijn zo verschrikkelijk onvolwassen en lijden aan chronische zelfoverschatting dat een zekere mate van betutteling soms niet verkeerd is. Dat degenen die wel weten wat kan en niet kan en wat hun eigen rijkunsten voorstellen zoals altijd weer onder die betutteling moeten lijden, is erg sneu.
Ik had me in Duitsland in eerste instantie bij een rijvereniging aangesloten, om wat mensen te leren kennen in mijn omgeving. De regeltjes bevielen mij echter niet, o.a. de verplichting met bit te rijden, nou, dan rij ik daar maar niet. Ook heb ik geen zin tussen Davey Crocketts te rijden, die in de zomer bij 30 graden een wasbeer muts op hun hoofd hebben, tussen al de franje nauwelijks hun teugels kunnen vinden en bij elke versnelling jeehaaa!! brullen. Ach, spaart tijd, geld en vooral een hoop ergernis. De westernafdeling mocht gek genoeg zonder helm rijden, de anderen moesten beslist met cap, waarom dat zo was, geen idee. Ik heb inderdaad gelezen dat jij af en toe extra bescherming gebruikt, dat vind ik heel goed.
Het heeft mij veel moeite gekost in Duitsland een verzekering te vinden die mij als ruiter wilde hebben op mijn voorwaarden. En dat is zonder aangepaste kleding, zonder cap, zonder zadel, zonder hoofdstel, kort gezegd paard en ruiter geheel kaal. Mijn collega daarentegen heeft een verzekering die eisen stelt. Overkomt haar wat en ze kan niet aantonen dat ze passende maatregelen genomen heeft (cap, bit, zadel), dan kan ze de ziekenhuisrekening zelf betalen. Echt schandalig, kan ik bijna niet geloven.
Opstappen kan ik ook zonder bankjes e.d., dat doe ik alleen voor mijn paard. Het komt onderweg vaak voor dat ik ook normaal opstap, is die mogelijkheid er echter, dan maak ik liever gebruik van een opstapje. Mijn paard komt het duidelijk ten goede.
Groeten,
Monique

marielle schreef op vrijdag 9 juni 2006, 11:35:


Hallo, Marielle,
Zou ik maar wel doen hoor, ramen lappen is erg gevaarlijk..... :)
Groeten,
Monique

Huertecilla schreef op zaterdag 10 juni 2006, 18:50:


Hallo, HC,
Inderdaad, je beperkt je tot de ruiters, en daar ligt je fout vind ik. Paarden zijn paard, zelfs het nog zo goed opgevoede, getrainde, volgens Parelli, of weet ik het wat getrainde paard, blijft een paard, dus een vluchtdier.
En dat is nu net dat ene stukje wat je niet in de hand hebt, ondanks de hersenen van de mens. Als je paard van mening is dat zijn leven in gevaar komt dan zal het je paard een rotzorg zijn of jij de betere hersens hebt, hij volgens Parelli getraind is, jij er opzit en of hij wel samen met jou door die smalle doorgang past.
Er zijn nog een ander stel hersens en ook gevoelens waar je rekening mee moet houden, en dat zijn die van je paard. Ik heb het idee dat die steeds vergeten worden. Ook al zou je met opvoeding dat alles uitschakelen, wat hou je dan over? Een machine.
Groeten,
Monique

Hallo,

De problemen rond Indy haar vreemde huppeldrafje zijn bijna opgelost! Haar achterhand heeft een heel andere vorm gekregen en ik voel haar veel meer bewegen onder mij. Rechtsom buigt ze nu mooi met de bocht mee en raast niet meer zo snel mogelijk met haar hoofd naar buiten door de bocht. Haar rechter achterbeen wil bij stretchen nu net zover naar voren als haar linker achterbeen. Strek ik daarbij ook haar rechterhoef, trilt haar been nog iets, maar dat wordt ook al veel beter. De spieren rechts achter zijn niet meer zo verschrikkelijk hard, ik kan ze nu vastpakken. Als ik die spieren na inspanning masseer, geeft ze met gapen en zuchten aan dat het goed voelt wat ik aan het doen ben. Bekappen gaat ook steeds beter, doordat ze soepeler is kan ze haar achterbenen steeds hoger optillen en steeds langer op de hoefstandaard laten staan.

Bij het rijden merk ik steeds duidelijker verschil. Bij een bocht naar rechts volgt haar lichaam veel beter, ik heb niet meer het idee dat ik scheef hang en ik hoef haar haast niet meer te corrigeren. Indy is ook meer voorwaarts geworden, haar achterbenen komen er steeds beter onder, al trekt ze de eerste rondes nog iets met haar rechterachterbeen. Als ze warm is, is er geen verschil te zien. Een hele opluchting dat het toch haar spieren blijken te zijn. Met Indy haar geschiedenis ga je toch aan slijtage en andere enge dingen denken.

Groeten,
Monique

van lennep schreef op woensdag 14 juni 2006, 13:38:


Hallo,
Wat je niet al voor je paardjes doet, he? Ik herinner me mijn fanantieke pogingen om zelf een vliegenmiddel te maken aan de hand van allerlei recepten die ik her en der verzameld had. Ik had mijn brouwsels gewoon in de keuken staan, in flessen en in een oude theekan.
Toen ik zag dat mijn vriend op het punt stond zich een kopje van mijn nieuwste brouwsel in te schenken, heb ik de hele handel maar naar de schuur verplaatst. Nou ja, ik denk niet dat mijn vriend er iets van overkomen was, maar of het zo lekker zou smaken, was een tweede. Hij vraagt nu eerst bij twijfel of het voor paardjes is of voor mensen. :) Ach, het zit ook in de familie denk ik, zijn jongere broer heeft bij ons eens een paardesnoepje gegeten, en hij maar mopperen dat we vieze Duitse koekjes hadden, die muffig smaakten en bovendien steenhard waren met rare stukjes erin, net hooi. Ik heb me doodgelachen, eigen schuld, moet hij maar niet stiekum in mijn kasten gluren......

Even heel wat anders: Mijn vriend is ooit bij de grens Nieuwe Schans aangehouden door de Duitse douane. Hij had een doosje achterop de fiets met daarin een zak biotine. In eerste instantie wilden ze zijn paspoort zien en ze wilden toen nog weten wat er in het doosje zat, want daar kwam een eigenaardige doordringende geur vanaf. Hij zei dat het een voedigssupplement voor ons paard was, maar werd natuurlijk niet geloofd. Ze dachten dat hij een drie kilo zak weat o.i.d. wilde smokkelen. De zak moest open en het goedje werd grondig bekeken. Vooral de ene douanier meende een geweldige vangst gedaan te hebben. Ze kwamen echter al gauw tot de conclusie dat het wat anders moest zijn, het smaakte te muf. Mijn vriend kon het niet laten te zeggen dat ze daar een mooie vacht en sterke hoefjes van zouden krijgen. Gelukkig konden de heren wel tegen een geintje en mijn vriend mocht doorfietsen......
Groeten,
Monique

Eva Saegerman schreef op woensdag 14 juni 2006, 15:12:


Hallo, Eva,
Wat goed zeg!
Groeten,
Monique