Marcia schreef op maandag 12 juni 2006, 10:35:


<--------- Knop links onder 'forum'. Hoef Natuurlijk, het hoevenforum.
Hihi, leuk nu te zien dat je meeleest....
Groetjes, Pien

Gisteren heb ik Mazir voor het eerst op een buitenrit gereden met 2 merries die hij al goed kent. Toch altijd wel spannend, zo'n eerste keer naar buiten.

De dochter van zijn oud-eigenaar heeft hem welgeteld één keer buiten gereden en dat was geen succes omdat zij erg gespannen was waardoor Mazir een trap tegen een voorbijrijdende auto gegeven heeft. Daarna durfde ze het niet meer en had Mazir de naam niet verkeersmak te zijn.

Goed, oké, erop dus en we zien wel. Uiteraard gelijk bitloos, Mazir reageert op één vinger, dus daar maak ik me niet druk over.
Zelden een zo blij paard gezien, de hele weg oortjes naar voren en superbraaf ! (Wel Holly in de kont willen bijten, zo van 'loop eens door jij'....ook wel weer stoer voor een paard dat 2 weken geleden nog bang was van de andere paarden).

Moet wel zeggen dat hij inderdaad wat gespannen reageert op auto's en brommers, maar dat kan ook een stukje herinnering van die keer zijn, dat krijgen we er wel uit. Hij is zelfs langs een tractor met draaiende motor gelopen die langs de weg stil was gaan staan.Voordeel is dat al mijn andere paarden goed verkeersmak zijn, dus hij ziet aan hen dat er niks aan de hand is en hij neemt dat gedrag wel vanzelf over binnen een paar weken. Komt vanzelf.
Ik heb hem ook in een weide aan de weg gezet waar dagelijks veel landbouwmachines langskomen.

De hoeven deden het goed, ik merk niks aan zijn manier van lopen. Er zijn dus ook paarden die gelijk goed lopen nadat ze van de ijzers af komen. Nu is het wel zo dat Mazir bijna zijn hele leven onbeslagen is geweest en niet te lang op ijzers gestaan heeft. Hij heeft van die typische smalle Arabierenvoetjes. Voorlopig doen we nog rustig aan op het harde om niks te forceren (ow wat zou ik hem graag eens voluit willen voelen gaan, maar dat kan nog niet op deze harde ondergrond en we moeten mekaar eerst beter leren kennen, anders heeft hij alleen maar snelheid in zijn hoofd en dat is geen goed idee).

Er viel ons iets anders op:
Mazir was geen buitenpaard en is gewend om altijd maar over egale bakbodem te lopen en dát merk je....
Op een stenig paadje stuurde ik hem 40 cm omhoog in de berm en hij wist in eerste instantie werkelijk niet hoe hij boven moest komen, je zag hem echt worstelen met zijn lijf en zijn balans.Verder ben ik extra in karresporen gaan rijden om hem te 'dwingen' een goede balans te zoeken, op te letten en zijn voeten goed neer te zetten. Hij had ook helemaal niet in de gaten dat hij in de berm makkelijker liep als er een zeer stenig paadje was. Hij legde hij die verbinding nog niet.
Hij liep dat eerste half uur ernorm te zwalken en te zoeken, daarna ging het prima. Maar als ie naar rechts liep te kijken (ja geen wonder, zo'n paard wil álles zien....) belandden we in het veld rechts, haha.

Evy maakte terecht de opmerking dat paarden vaak worden verkocht als zijnde "niet meer geschikt voor de sport, maar wel voor de recreatie". Net alsof recreatie 'minder' is, of voor afgeschreven paarden en dat irriteert me wel eens.
Hier zie je dus een paard dat in de bak en alleen dressuurmatig gereden werd, keurig netjes aan de longe loopt, maar moeite heeft met ongelijk terrein, heuveltjes, geulen enzovoorts.
Een goede ervaring dus voor mijn nieuwe recreatiepaard.

José, we hadden het in onze longeerdiscussie over spierversterkende oefeningen, dít zijn dus de oefeningen die ik Mazir aanbied, op lange rechte stukken zijn weg en dus zijn balans leren vinden in alle soorten terrein. Naar rechts lopen kijken zonder in de greppel te belanden enzo.
Leuker dan schouderbinnenwaarts in de bak, als je het mij vraagt.

Ik moet er wel bij zeggen dat ik de osteopaat nog wil laten kijken naar zijn lijf, ik doe dat met de meeste nieuwe paarden want ik vind dat wanneer je je paard sterk en in conditie wilt brengen, je wel moet weten of ie het ook daadwerkelijk aankan. Da's wel zo eerlijk naar het paard toe.

Heerlijk gereden dus, ook al wat gegallopeerd (hij kan in een galopje terwijl de rest in een rustig drafje is en da's wel errug rielekst) en in de galop voel je de power die zo'n Volbloed heeft.
Maar hij bleef keurig bij me en had geen rare gedragingen of neigingen.
Erg fijn dus!
(Nick - hij blijft gewoon lekker bij ons, als het effe kan gaat dit paard nóóit meer bij ons weg!) Als je zo ver bent dat je er een paard bij kunt/wilt hebben zoek ik er wel een voor je.

Groet, Pien

Wil schreef :


Eigenlijk kom ik steeds meer tot de conclusie dat ik degene ben die hier leert.
Ik leer oude patronen los te laten, dat het paard MIJ aangeeft wanneer hij klaar is voor iets nieuws, dat ik degene ben die zijn vertrouwen moet zien te winnen. Dat elke dag en elk paard anders is dan de vorige.

Mja, het doet wel veel met me, merk ik....
Ik voel me inderdaad steeds veiliger bij hem.

Pien

Geertje schreef op maandag 12 juni 2006, 12:48:


Joyce kwam zelf net met Takoda : betekent vriend van iedereen.
Ook erg mooi !
Ik vind zowiezo Indianennamen erg mooi bij dit gevlekte veulen.
Wat een pláátje he, Geertje, zeg eens gauw tegen Joyce hoe ze die foto op PN kan krijgen, want hij is echt heel mooi.

Groetjes, Pien

Piet schreef :

Gatsie, doet me aan die reclame denken van die skieende geitenpeter die met zijn haren achterover gekamd popie de kroeg binnenkomt met de woorden "Biertjuh?" Krijg ik dát weer niet uit mijn hoofd....
Enne.... bedankt he....

Pien, DIE NU EINDELIJK EENS DE RAMEN GAAT WASSEN....hou eens op met dat gereageer, ik kom niet weg hier....op mijn vrije dag. Kijk ik hier naar links zie ik alweer 2 berichten....

Wil schreef op maandag 12 juni 2006, 15:14:


Jack is in de brandende hitte 2 opslagstalletjes aan het leegruimen, bij ons komen de eerste 400 balen overmorgen.
Van de 2000 ongeveer
Dus troost je, Eddy, je bent niet alleen.
(En ik ben de binnenplaats aan opruimen en het vegen.)
Nog geen raam gelapt....

Doei, Pien

Dus jullie komen hier op PN, houden je paard zo natuurlijk en paardvriendelijk mogelijk, buiten, hooi enz enz. , lekker alternatief allemaal, daar hebben we heerlijk leerzame discussies over, maar je loopt wel als een stel legkippen zonder kop achter een goeroe die zijn paarden op ijzers heeft staan, met bit en zweep rijdt (tikje om het paard voorwaarts te houden, hoe durft ie ,) en als klap op de vuurpijl ook nog loopt te prediken dat paarden wel eens gelukkiger zouden zijn in de stal omdat ze zich op de weide weer scheef lopen of stress krijgen ?????????????????????

Over zijn methode waarschijnlijk niks dan goeds, maar wel effe het onderscheid blijven maken he, want al wat ik hoor is dat die man weliswaar een goede methode ontwikkeld heeft, maar dat er erg veel niet klopt in zijn denkwijze en dat hij een ego heeft van hier tot Tokio, alleen al als ik hoor hoe hij mensen behandelt. En jullie píkken dit?

Dat méén je toch niet ?!
Wake up, girls....
Kan ie nog zo goed zijn....

Pien

Christel Provaas schreef

Gaat het niet om : Ik zeg niks, maar dan ook niks over zijn trainingsmethode en weet je waarom? Omdat ik zeer zeker wil aannemen dat het werkt, daarom ! Net als jij geloof ik niet dat ijzers DE oorzaak zijn, er is meer dan alleen de voeten, maar de voeten zijn voor mij wel de letterlijke basis van het paard, hoewel je de rijstijl niet mag wegvlakken. Ik ben het dan ook met AdeB eens dat de meeste ruiters abominabel slecht op hun paarden zitten/hangen, dat loop ik hier toch redelijk vaak te verkondigen, dacht ik zo.

Maar ik wijs de hele rest eromheen af, ik dacht dat ik dat duidelijk gemaakt had, welnu, dan bij deze.
Lees het bericht van Egon over zijn hengst en de slinger de slanger, precies zo denk ik erover, had ik ook gisteren nog duidelijk gemaakt met mijn verhaaltje over Mazir, niet?

Waarom ijzers ? (Ook al zou hij het afwijzen ; één van de eerste foto's die je ziet is hem met paardenbeen met ijzer).
Waarom stal ? Iedere gek weet dat een paard dat gewend is aan een stal zich onzeker en gestressed kán voelen als je hem in de weide zet, maar of dat dat nou een reden is om het paard dan maar op stal te zetten? Is die methode zo vluchtig dat het paard dat los loopt weer scheef wordt wanneer hij zelf kan kiezen (want dat zou de werkelijke reden zijn; dit is niet de eerste keer dat ik deze discussie voer).
Bovendien went een paard binnen no time aan de weide, da's misschien één stressdagje, nou én?

Kijk, het gevaar van uitspraken als stress en stal vind ik dat er weer verkeerde conclusies getrokken worden; voor je het weet staat ieder paard dat 'in training' is weer dag en nacht op stal, want laten we wel wezen; wij met ons allen ijveren voor de meer natuurlijker manier van paardenhouden en dan komt er een adb met een stresstheorie en voor je het weet zijn we wéér terug bij af.
Dat van die kippen geloof je toch zeker zelf niet he, misschien was die onderzoeker wel een bouwer van kippenstallen, weet ik veel....

Nee dan heb jij mij niet goed begrepen : Ik zeg alleen maar dat je niet in een stal of zandbakkie (Egon) hoeft te rijden om je paard rechtgericht te krijgen. En al helemaal niet met die cultus daaromheen.

He he

Pien

Nick Altena schreef :


Dat heb ik nou precies hetzelfde:
Was vandaag een kast aan het uitmesten en kwam daar een verzameling bitten en wat sporen tegen; deels ook weer gekregen.

Verkopen wil ik ze niet omdat een ander er dan mee gaat rijden.
Sjonge, wat een Heras hekwerken zeg, dat ik dacht dat nodig te hebben om controle te hebben....

Pien

Michiel schreef op woensdag 14 juni 2006, 9:12:


Ineens in een grote groep van 40 paarden ís ook veel, Michiel.
In zo'n grote groep ontstaan subgroepen en dat moet door de paarden onderling geregeld worden, zoiets duurt een tijd. Ik merk ook dat er veel rust is als je de groepen niet te groot houdt en niet onderling teveel wisselt.

Een nieuw paard brengt in mijn groep veel onrust met zich mee, het is dan net alsof de onderlinge rangorde weer even opnieuw bevestigd moet worden en dat gaat door tot in de laagste regionen.
Paarden kiezen hun eigen maatje, en dat is vaak anders dan wij tweebeners voor ogen hadden.
Vaak wel beetje karakter bij karakter ( en soort bij soort).

Winner (quarter/welsh) is hier de onbetwiste leider en hij heeft de 3 koudbloeden uit zijn groepje gezet. Hij duldt ze wel, maar het is rustiger wanneer zij hun eigen stukje hebben. Ik zie dat Fanny afvalt van het gejaag van Winner (hij zelf ook trouwens). De paarden gaan ongemakkelijk lopen , raken gestressed wanneer ze overal overheen/doorheen gejaagd worden en dat is nergens goed voor.
Ik kan me voorstellen dat een paard een beetje ondersneeuwt in een grote groep, en al zeker zonder maatje of subgroepje waarin hij zich veilig voelt.

Mazir, Holly en Bombita zijn ook van die paarden en laten die nu net een stabiel groepje ontwikkeld hebben, ze vallen niet af, hebben hun rust, maar zijn toch met een hek ertussen verbonden met de rest.
's nachts, in de paddocks staan alle paarden samen aan de hekken.
Ze lopen ook wel samenmet de rest (Mazir nog niet, Winner en Dies zijn te heftig tegen hem, dat kan ie nog niet aan) want ik wil wel dat de paarden zonder te rotzooien samen in de bak of op buitenrit kunnen lopen, dus daaraan moet gewerkt worden.

Fanny krijgt van Winner veel op d'r lazer omdat ze telkens weer weigert zich naar hem te schikken, ze gaat altijd en eeuwig de confrontatie met hem aan. Izzy daarentegen wordt zelden gejaagd, omdat zij geen gooi naar de troon probeert te doen, die gaat alles uit de weg, maakt zich niet druk, draait zich om en gaat ergens anders verder eten. Het ligt dus ook aan het karakter van het paard of ie daarin meegaat of niet.

Misschien helpt het je wat als je zo naar Jur kijkt.

Groetjes, Pien

Spirithorses schreef op woensdag 14 juni 2006, 9:57:


Hee Michiel, hoe groot moet die weide dan wel niet zijn als daar 40 paarden opkunnen? Die moet hectáres groot zijn dan.... want anders hebben de paarden zo weinig ruimte en ook dat geeft stress.
Doei, Pien

van lennep schreef op woensdag 14 juni 2006, 9:48:


Ik weet het niet, Esther.
Fanny ging ook goed totdat ik haar weer op de weide liet.
Nu schuurt ze weer licht en is ze weer van het gras af. Het is ook maar een gedeelte van de manen, staart is verder oké, dus er zit vooruitgang in. Waarschijnlijk is ze volgend jaar erdoorheen.

Bombita gaat super! Die heeft nog steeds geen gras, maar schuurt een stuk minder dan vorig jaar. Is ook veel rustiger nu, trapt niet meer zo naar elk vliegdingetje dat bij haar in de buurt komt.
Vorig jaar was echt een ramp, zo zielig....
Moet er wel bij zeggen dat ze op het punt van bevallen staat, dus het kan ook hormonaal zijn dat het zo goed met haar gaat. Ze is werkelijk aan het opbloeien, een heel ander paard aan het worden. Maar goed; er komt een veulen aan, dus we kunnen pas wat zeggen als het veulen over een hééééle tijd van haar af is.

Izzy schuurt niet, maar staat niet op het gras omdat ze wel een verdikte manenkam heeft en ik geen risico wil nemen. Toen we haar kregen had ze dat ook en was ze vééél te vet, dus ik moet dit onder controle houden, zij wordt ook te dik van hooi hoor, 24/7 hooi zorgt ervoor dat ze dichtgroeit. Maar ze heeft prachtige lange Fjordenmanen en dito staart.

Dus 3 niet op gras staande paarden waarvan er één een week op het gras stond en begon te schuren. Tja....



Wij hebben Fanny, Bombita en Holly aan de magnesium gehad, maar één verpakking en niet verder besteld.
Fanny vanwege haar drukte (ik gaf het haar vanwege haar stress en dat hielp goed, wordt vaker gedaan, ken ik van vroeger, het is bekend dat stresgevoelige paarden wel eens vaker een magnesiumtekort hebben).
Holly voor haar zenuwen, die had een trillende achterhand en is ook zo'n juffrouw ooievaar, zat gewoon niet goed in mekaar (en moet je haar nu eens zien : Hollands welvaren met dikbilquarterspieren!)
En Bombita voor haar eczeem, da's nu ook minder erg dus.
Fanny en Bombita krijgen zeer bewust alleen hooi en een mineralenliksteen, zodat het van binnen zo schoon mogelijk blijft.
Holly heeft bergen bijvoer achter de rug omdat ze zo mager was.
En dat niemand mij meer zegt dat een paard niet aankomt van granen, binnen een maand was ze weer in conditie, zonder enig medicijn of spierversterker.

Met alle paarden gaat het goed, (met Fanny's drukte ook, al is haar eczeem in een lichte vorm teruggekeerd) maar ik kan niet zeggen dat dat aan die ene verpakking gelegen heeft, ik denk dat de tijd daar te kort voor geweest is.

Dus ja, maar of je hier wat aan hebt?

Groet, Pien

Wil schreef op woensdag 14 juni 2006, 11:45:


Bij ons heeft salmonella geen kans gekregen (en dan nog geloof ik dat dat erg zal meevallen, ze krijgen het eerder van op elkaar gepakt zitten dan vrij in de natuur, als je alleen al aan hun afweer denkt....). :

Voor de winter hadden we nog 26 kippen en wat hanen, maar we hebben een vossefamilie in leven gehouden, elke dag verdween er wel een, of ze nu buiten of binnen zaten maakte niet uit - hij wist ze te vinden.
Nu hebben we geen kipjes meer en moeten we voor het eerste eieren kopen, nooit zo lekker als je eigen eitjes he....

Pien

Wil schreef:

Ik was maar aan één kipje gehecht en dat was Piepje, die hebben we vanaf haar ei op een kruikje groot getrokken omdat haar moeder haar niet meer wilde nadat zij in een rattenhol gevallen was. Piepje was zo verschrikkelijk tam dat ze altijd voor je voeten liep en toen is er dus iemand op gaan staan, dat heeft ze niet overleefd en ze is onder mijn trui gestorven. Dat vond ik wel erg ja.

Van de andere kippies vond ik het zielig dat ze één voor één verdwenen en je alleen wat veren terugvond, áls je al wat terugvond, of ze nu opgehokt zaten of niet.
Maar de vos moet ook leven en we hebben dit te danken aan de overbejaging in dit gebied. De jagers hebben afgelopen herfst zo verschrikkelijk veel wild gekild, dat de vos dichtbij de mensen moest komen om aan eten te geraken.
Tja, weer die natuur he, en wij maar altijd zeggen dat we het zielig vonden om ze zelf te slachten....

Nu staan we voor de keuze om een hermetisch afgesloten hok + uitloop te maken voor nieuwe kipjes, maar het druist ook weer tegen ons vrijheidsgevoel in wat onze dieren betreft.
Ik vind het niet eerlijk als de paarden wel de ruimte mogen hebben en de andere diertjes niet. We zijn er nog niet uit.

Groet, Pien