Volgens mij zijn we met zijn allen weer heerlijk aan het miscommuniceren.

Er zijn heel veel goede berichten her en der te vinden over de methode van AdB. Ik ben er inmiddels wel nieuwsgierig naar geworden in ieder geval. Al is het alleen maar om de kennis te verbreden.
Verder stoor ik me flink aan de manier waarop dressuurruiters hier steeds worden neergezet.
Iedereen is op zijn manier met paarden bezig. Het enige dat daarbij voor mij telt is dat ze dat richting paard op een paardvriendelijke en verantwoorde manier doen.
Ik kom tijdens het bekappen zo ontzettend veel mensen tegen die dingen doen die ik niet goed vind, maar dat geeft me niet het recht om ze als halve debielen af te schilderen. Ik kom nooit mensen tegen die willens en wetens een paard verknallen of slecht behandelen. Men denkt in ieder geval het goede te doen, behandel ze dan ook positief.

We benoemen ze als "dressuurmiepjes", wat ik nou niet echt vriendelijk vind. Winnen ze vervolgens weet ik veel wat voor prijs op blote voetjes, worden ze aan alle kanten aangehaald als voorbeeld van hoe het allemaal wel kan zonder ijzers.

We verwijten de halve wereld "tunnelvisie" maar zijn hier geen haar beter.

Stel dat je als onbekende hier leest....en leest dan al deze non-discussies onderling, waarbij men elkaar neersabelt op basis van boeken van voor de tijd dat er paarden waren en op basis van een enorme brei aan ingewikkelde termen en verwijzingen.........

Volgens mij schrik je je dan de kelere..... en ga je maar weer naar een ander plekje op het web.

sandratien schreef op dinsdag 20 juni 2006, 12:28:

Hoi Sandratien,

De werking van de praam is eigenlijk tweeledig.
=>het is een dwangmiddel in die zin dat het paard direct straf krijgt als hij schopt. De praam wordt dan even aangezet, waarmee een paard even duidelijk gemaakt wordt wat wel en niet gewenst gedrag is.
=>Door het gebruik van de praam wordt endorfine aangemaakt, met het door jou omschreven gevolg.

Overigens geloof ik niet in het gebruik van een praam, ik ben van mening dat als je geweld gaat gebruiken, je steeds meer moet gebruiken. Het zal op den duur alleen maar lastiger worden. Ik ben wel elke keer weer blij verrast hoe vergevingsgezind de paarden zijn. Ik heb heel wat paarden die voorheen mbv de praam bekapt werden en die bij mij al snel vrijwillig hun voeten geven en zich zonder verzet laten bekappen, zodra ze in de gaten hebben dat er niets te vrezen is.
Vaak is haast van de smid/hoefverzorger de oorzaak van stress bij de eigenaar, waardoor het paard ook gestressed raakt en de cirkel weer rond is.

Verder blijven er altijd paarden bestaan die gewoon gericht proberen je een schop te verkopen en daar lastig vanaf te brengen zijn. Dit soort paarden blijven toch wel een probleem. Als hoefverzorger wil je geen geweld gebruiken, het paard moet toch bekapt worden en verder is er dan ook nog zoiets van je gezondheid. Blijft toch heel erg lastig.
Je kan dan eenvoudigweg zeggen dat je dit paard niet bekapt, maar daar is het paard in ieder geval op de korte termijn niet mee geholpen.

Nathalie Lagasse schreef op woensdag 21 juni 2006, 11:43:


Hoi Nathalie,

Een alternatief voor sokken is wellicht te vinden in het gebruiken van Tubigrip.
Dit zijn een soort steunkousen die je bij de drogist kunt kopen.

Groet,
Simon

Hoi allemaal,

Was vannacht pas diep in de nacht terug.
Ik was samen met Hans Arendse en Klaas Feuth gegaan. Verder was ook Frederique vanuit Belgie over gekomen.
Mijn eerste korte reactie is de volgende:
-er waren nauwelijks professionele bekappers aanwezig. Ik vond dit erg jammer, had graag meer kunnen spreken met collega's.
-er is veel theorie behandeld, waarvan het overgrote deel bekende kost. Het deel over gevoeligheid was wel zeer interessant.
-er werd uitvoerig aandacht besteed aan de natuurlijke huisvesting. Zeer interessant voor de meeste aanwezigen, maar voor mij bekende kost en voor de lezers van dit forum ook, hier was ik niet voor gekomen.

Wat betreft het bekappen:
-de aangeboden paarden hadden weinig achterstallig onderhoud, waardoor de bekappingen erg beperkt bleven.
-de bekappingen gingen uit van een interval van 4 weken. Er werd dus heel erg behoudend bekapt. Ik begrijp dat dit een prima manier is, maar in de praktijk blijkt dat deze interval haast nooit realiteit is.
-Ik vond dat bij het bekappen wel heeeel erg weinig werd gedaan. Er was wel veel aandacht voor de straal, maar de steunsels werden soms te weinig weggehaald vond ik. Prima voor een interval van 4 weken, maar niet als de interval langer is.
-Een bok werd niet gebruikt tijdens het bekappen, alles ging uit het handje. Lijkt me op den duur niet echt goed voor de rug.
-Qua veiligheid schrok ik toch behoorlijk. Gereedschap lag steeds op de grond, hetgeen ik een onnodig risico vind. Verder deed Pete alle achterbenen los uit het handje, naast het paard zittend of staand. Ik doe dit ook als ik een paard ken, maar blijf het een groot risico vinden voor degene die bekapt.
-de eerste dag werden alle hoeven nog met schuurpapier schoongemaakt, de 2e dag bij geen enkel paard. Ik heb dit nooit gedaan, omdat ik van mening ben dat de glazuurlaag een beschermende functie heeft en je die glazuurlaag met rust moet laten indien mogelijk. In de vragensessie heb ik dit naar voren gebracht en kwam als antwoord dat dit alleen nodig was bij paarden waarvan de wand lichtjes van die kleine scheurtjes/vliesjes heeft. Toen ik vervolgens vroeg of het schuren van de wand de opname van vocht zou bevorderen, kreeg ik alks antwoord dat hij eigenlijk nooit te droge hoeven tegenkwam. Hiermee werd eigenlijk wel bevestigd dat er vanuit andere weersomstandigheden wordt geredeneerd. Ik kom wel degelijk te droge hoeven tegen. Ik ben dan ook benieuwd of mensen hier ervaring mee hebben.
-Pete heeft als standpunt dat als een paard dat van de ijzers afgehaald wordt, per definitie aan hoefschoenen moet. Ik begrijp de voordelen, maar denk niet dat in de praktijk altijd nodig is en zeker niet altijd haalbaar. Ik zie veel van mijn klanten twijfelen over hoefschoenen, en das meestal omwille van de kosten.

Het was even snel deze reactie en dus per definitie incompleet, waarvoor excuses.

Wat ik geleerd heb het afgelopen weekeinde is in een notedop het volgende
-Veel informatie gehad over gevoeligheid, waardoor mijn kijk daarop toch wel is veranderd.
-Ik zie in dat hoefschoenen meer gebruikt zouden moeten worden als ondersteuning tijdens de overgangsfase, maar denk daar iets gematigder over.
-De hoefschoenen die gepresenteerd werden, waren standaard schoenen, maar vergden nog veel aanpaswerk. Kortom over 20 jaar ben schoenmaker ipv bekapper....
-We hebben als vereniging van natuurlijk hoefbekappers (onlangs opgericht) goede kontakten gelegd met de UK afdeling van de AANHCP, waarbij al samenwerkingsvormen zijn besproken. Op termijn zal men in de UK zelf gaan certificeren, hetgeen het voor de mensen op het continent eenvoudiger en vooral goedkoper zal worden om zich te certificeren.Dit vond ik zeer positief.
-Met name de Smit hoefschoenen werden goed ontvangen door de Engelsen. De eerste gesprekken om deze ook in de UK beschikbaar te maken zijn op gang gekomen.

Ik zal in de komende dagen nog wat aanvullingen plaatsen, zodat deze losse flodders wat meer samenhang gaan krijgen.

Simon Lingbeek

Nathalie Lagasse schreef op maandag 26 juni 2006, 19:32:


IK ben vorige week naar een clinic van AdB geweest en was toch wel onder de indruk. De aanwezige paarden gingen zonder uitzondering beter lopen na zijn instructie. Ik geloof niet dat alleen rechtrichten de zaak kan oplossen, maar zeker wel kan bijdragen.
In tegenstelling tot veel verhalen die ik had gehoord, was hij buitengewoon vriendelijk.
Weer wat bijgeleerd dus.

Isabel van der Made schreef op dinsdag 27 juni 2006, 19:30:


Hoi Isabel,

We hebben het niet specifiek gehad over het feit of hij wel of niet Hoefkatrolonsteking]">HKO geneest. Hij zegt dat kreupelheid vaak veroorzaakt wordt door scheefheid van het paard, hetgeen dan ook nog wordt verergert door verkeerd rijden.
Training in rechtrichten heft de kreupelheid vaak op. Tevens gaf hij aan dat alles wat als Hoefkatrolonsteking]">HKO wordt bestempeld dat vaak niet is. En daar kan ik me wel in vinden. Hij heeft met name moeite met de wijze waarop het onderzoek wordt uitgevoerd. Kreupelheidsonderzoek vindt hij vaak van onvoldoende kwaliteit.
Groet,
Simon