Eva Saegerman schreef op vrijdag 16 juni 2006, 10:18:
> Ik ken mensen die van een kleine tik hun mama roepen en andere
> die tegen een harde stoot kunnen, het aangenaam vinden

>

> op subtiele signalen van het paard, maar ook van de ruiter!
> Stop onmiddellijk met wat je doet als je paard zwiept met zijn
> staart. Het is onaangenaam of doet pijn. Doe het anders;
> vraag het anders; beloon het anders.
Inderdaad, Eva, dat was precies wat ik bedoelde. Leuk om eens begrepen te worden.

> We kicken derop

>
> Groetjes
> Eva
Eva, ik kan het alleen maar 100% met je eens zijn.
Ik denk vaak dat het eigenlijk alleen maar een nadeel is om lang met paarden bezig te zijn geweest in het tijdperk van paard is slaaf. Bij alles wat ik vroeger geleerd heb, moet ik nu mijn vraagtekens zetten, en me afvragen wat er eigenlijk het nut van is.
Jij staat er zoveel onbevangener tegenover, en doet wat goed is, er vanuit gaande dat een paard een gelijkwaardig leven op deze planeet mag opeisen.
En ik denk door maar zacht te blijven zijn met je paard, je uiteindelijk beloond wordt met zachtheid. Open staan voor wat ze je te zeggen hebben, proberen te begrijpen waarom iets tegenstand of onwil oproept, en ga zo maar door.
De praktijkgevallen zijn op zich niet van belang, het gaat om de houding waarmee je het paard benadert. En dan bedoel ik niet de onzin van roofdier en dominantie.
Shit, ik stik in mijn woorden, moet ook weg, als het verkeerd begrepen wordt, merk ik het wel.
Isabel