Ik heb sinds een jaar een Pinto ruin (10 jaar) type Normandische Cob. Hij is heel betrouwbaar om buiten mee te rijden want hij is gewoon NIET bang. Dat is dus erg fijn maar ik heb geen band met hem en dat is niet fijn. Daarom ben ik met Pasen met Parelli begonnen, geholpen door een meisje dat level 2 heeft en alle mogelijke n.h. cursussen heeft gevolgd. In het begin was Apache een blok beton en kreeg ik hem niet vooruit. Door met de fases te werken is hij wel lichter geworden maar hij heeft er geen plezier in. Hij doet het om er vlug vanaf te zijn. Hij zucht en steunt, doet zijn ogen dicht en wil liever een dutje doen. Bij fase 4, dat is bij hem dus echt een tik, staat hij nog met een ontspannen onderlip te kijken, ja, dan doet hij zijn ogen open.
Vandaag zijn we in het bos grondoefeningen gaan doen en de trainster zei dat ze eigenlijk nog nooit zo'n links paard gezien had. Circling game door het water, achteruit de berg op, hij doet het maar zo demonstratief tegen zijn zin. Hij heeft een heel groot denkvermogen.Hij vindt die oefeningen oerstom en hij vindt mensen ook oerstom.
Op de wei is hij een heel ander paard. Daar moet hij vanalles regelen, zijn merrie en een jaarling "beschermen" of "afschermen" tegen de anderen.
Dat is voor hem het echte leven. Hij ziet mij als een lastig mens. Dit paard heeft meer stimulansen nodig, oefeningen waarbij hij moet nadenken en ik moet met de fases heel consequent zijn. Heeft iemand ervaring met zo'n paard? Heeft er iemand ideeën. Hoe moet ik nu verder?

Marianne

Eva Saegerman schreef op maandag 19 juni 2006, 15:29:


Wij belonen Apache al met voedsel als hij wordt bekapt. Dit ging heel moeilijk omdat hij zijn hoeven steeds terug op de grond zette. Nu sta ik met een grote pot appelschijfjes voor hem. Zolang hij zijn hoef geeft krijgt hij stukjes. Zet hij zijn hoef terug op de grond dan draai ik me van hem weg. Dit had hij na 10 seconden gesnapt. Wanneer Gerd even stopte om uit te blazen begon hij eerst te schrapen en dan presenteerde hij om de beurt al zijn hoeven. Toen Gerd nog niet begon stak hij één voorbeen recht vooruit. Heil Hitler! Dat was wel grappig.

Ik aarzel wel om dit verder uit te breiden want hij is echt erg gefixeerd op eten. Vorige zomer kon ik bijna niet opstijgen omdat hij steeds in mijn zakken wilde snuffelen voor een snoepje. Ik ben daar toen helemaal mee gestopt.

Groeten, Marianne

Piet schreef op maandag 19 juni 2006, 18:23:


Best Piet,

Ik ben helemaal geen bulldozer type. Ik geef mijn paard héél véél tijd. Ik geloof niet dat anderen met Apache zoveel geduld zouden hebben. Ik ben een heel rustig mens en ik zie het liever allemaal wat af voor ik iets verkeerd doe. Ik doe sommige oefeningen nu bijna drie maanden zonder veel resultaat en ik kan daar nog mee lachen omdat hij me gewoon te slim af is en ik hem dan eigenlijk een slimme kerel vind.

Maar moet ik zijn ziel dan kopen met eten? Waar blijft het respect dan?
Ik heb het vanavond dus met voedselbeloningen geprobeerd. Doet hij iets goed, dan zeg ik "yes" en hij krijgt een snoepje. Onrust in de paddock want de anderen staan dan ook te bedelen. Morgen probeer ik het nog eens.

Het probleem is ook dat Apache zo'n echt dik vreetpaard is. Hij kan hoogstens 50% op de wei want anders ontploft hij. Hij eet al liggend in het gras. Hij heeft ook zomereczeem dat erger wordt wanneer hij te zwaar is. Naast hooi mag hij alleen appels.

Ik vind het niet gemakkelijk maar ik heb mijn paard wel héél graag (maar hij mij niet...denk ik)

groeten, Marianne

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 20 juni 2006, 10:01:


Dag allemaal,

Vanavond ben ik met Apache "gewoon" buiten gaan rijden samen met mijn man en Indy onze merrie. Geen vervelende grondoefeningen gedaan. Apache liep als een trein, hij vond het plezant en ik ook. En ik heb hem dat 100 keer gezegd. Dan zijn we Zela, onze jaarling van de wei gaan halen en zijn we samen naar huis gereden, terwijl de zon onderging, reuze...
Vandaag is iedereen tevreden.

groetjes,

Marianne

Nick Altena schreef op zondag 25 juni 2006, 14:19:


Vandaag heb ik het clickeren laten uitproberen met Apache,het spelletje met de A en de C. Koud kunstje, het lukte vrijwel meteen.
Dan ging de trainster een goede meter achteruit opdat Apache een beetje moeite zou moeten doen. "OK" dacht Apache, "als jij zo begint dan ga ik maar een dutje doen." En zo waren we weer terug bij af...
De overblijvende stukjes appel hebben we dan maar aan de andere paardjes gegeven.

Marianne

marjolijn schreef op maandag 26 juni 2006, 16:43:


Dat bomenslepen moest ik eigenlijk eens proberen want Apache is een Normandische Cob en je moet op Google maar eens kijken wat voor kerels dat zijn.

Ik heb hem vandaag rondjes laten lopen in het bos, half door een ven en half op het strandje. Dat vond hij dus wél weer leuk, tot aan zijn buik in het water.

Groeten, Marianne

Nick Altena schreef op maandag 26 juni 2006, 17:35:


Ik heb het clickeren door iemand laten doen die les heeft gehad van Inge Teblick, daarom dus.

Ik wil van Apache geen bomproof paard maken want dat is hij al. Ik zou alleen hééél graag hebben dat hij mij een beetje ziet staan, dat is alles.

Marianne

Nick Altena schreef op maandag 26 juni 2006, 17:35:


Ik heb het clickeren door iemand laten doen die les heeft gehad van Inge Teblick, daarom dus.

Ik wil van Apache geen bomproof paard maken want dat is hij al. Ik zou alleen hééél graag hebben dat hij mij een beetje ziet staan, dat is alles.

Marianne

marjolijn schreef op maandag 26 juni 2006, 16:43:


Dat bomenslepen moest ik eigenlijk eens proberen want Apache is een Normandische Cob en je moet op Google maar eens kijken wat voor kerels dat zijn.

Ik heb hem vandaag rondjes laten lopen in het bos, half door een ven en half op het strandje. Dat vond hij dus wél weer leuk, tot aan zijn buik in het water.

Groeten, Marianne

Apache wordt vanaf october natuurlijk bekapt. Zijn hoeven vooraan waren echt slecht met een verbrede witte lijn. Wij wonen in het bos maar er zijn veel wegen met zand en scherp grind. Hij heeft de hele winter gevoelig gelopen.
's Winters staan onze paarden in een paddock, met betontegels voor hun eetplaats. Ze kregen sober eten: hooi + een schep spelt.

Vanaf mei staan ze halftime op de wei wegens te dik en zomereczeem.
Wat betreft zijn zomereczeem verloopt het prima (injecties Traumeel)
maar zijn hoeven zijn nu terug slechter. Er is opnieuw een knik in de hoefwand verschenen onder de kroonrand en de witte lijn is terug breder. Zijn hoeven voelen niet warmer aan. Wij rijden nu alleen nog met hoefschoenen.
Wat kan er nu verkeerd gelopen zijn? Met de andere paardjes is er geen probleem.

Marianne

Zijn er paarden met zolen die niet hol worden maar altijd plat blijven?
Apache wordt sinds october natuurlijk bekapt. Sinds hij(50%) op de wei staat zijn zijn hoeven terug slechter met een nieuwe knik in de hoefwand onder de kroonrand en een witte lijn die terug breder is. Misschien begin van hoefbevangenheid?

Hij heeft nu hoefschoenen van Marquis, waar hij wel een beetje raar mee loopt. Hij wil nu steeds zeer snel draven in plaats van galoperen.

Zijn zolen zijn dus nog steeds zo plat als een strijkijzer. De zolen van Indy, die zagen we gewoon hol worden. Zou het bij Apache ook lukken?
Erg spijtig dat zijn hoeven weer achteruit zijn gegaan. (shit)

Marianne

Christel Provaas schreef op woensdag 12 juli 2006, 16:19:


De hoeven van Apache zijn wel wat harder geworden maar niet echt van "wow". Gewoonlijk staan de paarden 's nachts op de wei en overdag in de paddock, met harde bodem voor de eetbak.
Apache is een Normandische Cob (eigenlijk een licht trekpaard). Hij heeft een hele zware voorhand en zware hals. Zijn achterhand is in verhouding te weinig ontwikkeld. Zijn galop vertrekt steeds vanuit zijn voorhand en bij een traag galopje blijft hij vanachter gewoon draven, niet echt comfortabel.
Als ik hem dan vraag om sneller te galoperen, dan begint hij supersnel te draven terwijl de andere paarden volop in galop zijn. Ook niet echt comfortabel.
Iemand heeft mij gezegd dat, om zijn achterhand te ontwikkelen, hij veel achteruit bergop moet stappen. Daar heeft hij zelf erg weinig zin in, na een paar meter stopt hij en begint hij te zuchten. Op vlak terrein kan ik hem bij mij vragen en achteruit sturen terwijl ikzelf blijf staan maar achteruit bergop,
dat lukt echt niet.

Marianne
Wat wél echt is verbeterd, is dat hij bijna nooit meer struikelt.

Marianne Sychold schreef op woensdag 12 juli 2006, 17:30:


Apache is nu mank beginnen lopen in draf, op het zachte zand van de paddock. Ik denk dat hij hoefbevangen is.
Weet er iemand een natuurljk bekapper in de buurt van Schilde bij Antwerpen? Ik zou heel graag het advies hebben van iemand die hier meer ervaring mee heeft. Spijtig genoeg hebben wij zelf geen trailer.

Groeten, Marianne