Nick Altena schreef op dinsdag 20 juni 2006, 2:37:

Nee, die methode kent hij niet echt. Ik heb het wel een tijdje gedaan om zijn gebekkentrek tijdens het poetsen te onderdrukken, maar vond dat achteraf symptoombestrijding en ben ermee gestopt.


Ik moest hem vangen nadat hij de oprit afgerend was. "Kijk es! Appeltje!" is dat geruststellen? Ja, het is eigenlijk belonen.

Dat vind ik een briljante, ga ik doen. Stukkie tape eraan.

Ik heb dat gedaan na de tweede losruk-actie, is dat desensibiliseren? Beetje achteloos met die schoenen langs hem fladderen -hij stond los-, voetje vragen, met de schoen erlangs strijken, ermee weglopen naar het andere paard die nieuwsgierig was, schoenen neerzetten, oprapen, op zijn rug zetten, linksrechts hem ermee bekloppen.


Het risico van niet vastzetten is dat hij wegholt met een schoen al dan niet half aan, waarover hij al dan niet struikelt of de schoen stukmaakt, het rondzwiepende staalkabeltje kan schade aanrichten en door het gezwiep en gefladder houdt hij dan de vluchtreactie zelf in stand. Loszetten in een stal vind ik riskant in een panieksituatie, het is dan zo klein! En wie mag het eerst door de deur? Daarbij is het nogal een geëtter om die schoenen om de hoef heen te wrikken, je staat krom en gespannen, bent niet zomaar opzij gesprongen.

Ik denk dat ik met een helper in de paddock ga oefenen nadat ik hem eerst opnieuw vertrouwd heb gemaakt met de schoenen en het zwiepende rinkelende staalkabeltje op de manier zoals je beschrijft. Een helper kan hem een paar passen laten gaan en dan weer stilzetten.

Bedankt voor het meedenken!

Huertecilla schreef op dinsdag 20 juni 2006, 8:51:


Is discussiëren vanaf je paard niet natural? Bedoel je dat?

Nick Altena schreef op dinsdag 20 juni 2006, 10:50:


Als een vrouw ligt te bevallen, maakt het lichaan toch ook stoffen aan die de pijn op dat moment minder voelbaar maken? Zal niet uit romantische overwegingen van moeder natuur zijn.

Helaas begint het roofdier niet altijd aan de lip om de verdoving alvast in werking te stellen!

Eva Saegerman schreef op dinsdag 20 juni 2006, 15:50:


Ik bedoel niet dat clickeren symptoombestrijding is. Ik bedoel dat het 'bekkentrekken' een neurotische tic van mijn paard is en dat het af willen leren ervan symptoombestrijding is.


Ik MOEST hem gaan halen, want hij was in paniek de straat op gerend, dat kon ik beslist niet negeren ivm veiligheid. Toen ik hem te pakken had, hij bleef nl trillend staan op mijn "wachten!" was het meer dan vier seconden na zijn misdaad, en dan associeert hij volgens de boekjes de beloning niet meer met de actie! Ik beloonde hem met het appeltje voor het voldoen aan mijn verzoek tot stilstaan ondanks de enge dingen aan zijn voeten. Ik heb dus positief gedrag beloond, zo zie ik het.

En dat blindenverhaal, daar kan ik het eerlijk gezegd niet zo erg mee eens zijn. Ik zou het erg op prijs stellen als iemand behalve "ja" bij de goede stappen ook "nee" zou zeggen als ik een misstap zou begaan ipv het zwijgen ertoe doen.

sandratien schreef op dinsdag 20 juni 2006, 16:28:


Ook een haai kan scheuren, dat zijn niet altijd mooie snedes die hij maakt. Dagelijks te zien op Discovery. Een krokodil kan inderdaad niet knippen, die klemt vast en tordeert zijn prooi.
Wat is radicaal doorsnijden precies? Is dat iets anders dan gewoon doorsnijden zoals de lancet van de chirurg? Amputatie met jarenlange fantoompijn?
Welkom terug!

Mij niet. Moet je op je eigen benen gaan staan als je gaat discussiëren dan? Is dat meer natural? Je paard intussen in een weiland met kruiden zetten? Sorry.

Dressuur. Basis. AdB doet niet aan niveaus, alleen basis. Recht dus in balans lopen in alle gangen onder de ruiter.

Ze hebben een experiment uitgevoerd waarbij een aantal paarden iedere ochtend even een praam opkregen.
Na een paar dagen kwamen ze al zelf aanrennen als ze de man met de praam zagen aankomen...
Wat overigens niet wil zeggen dat ik voorstander ben van het klakkeloos toepassen van een praam.
Groeten,
Frans

Net zoiets al gretig happen in het bit? Niet weglopen als de baas met het boomloze zadel aan komt lopen?

Elly Muller schreef op dinsdag 20 juni 2006, 22:13:


Dank! Dank! Ik ga het allemaal doen! Maar eerst moet hij zijn angst overwinnen. Ik poetste hem vandaag en zette ter illustratie de schoenen naast me op de grond. Gevolg: hevig snorken, touwtrekken, strakke bibberbillen, bolle rug.

Wat er staat. De dressuurtak.

Huertecilla schreef op zondag 18 juni 2006, 17:26:


Bedankt voor de link, zeer interessante site!

Hoi Milena,

Het moment van voet neerzetten -eerst mét en later zonder schoen- is het paniekmoment. Als ie ze eenmaal aan heeft, lijkt hij zelfs vreugde te beleven aan het feit dat hij kan veren, hij heeft zijn knie-actie uit de ijzertijd weer terug! In de wei met schoenen zal dus best goed gaan, maar daarna moeten ze uit en dat is het probleemmoment.

Eva Saegerman schreef op woensdag 21 juni 2006, 14:25:


Hoe zeg ik mijn paard 'neen'?
Ik spreek uit: "Nee" alsof het een commando is zoals bijvoorbeeld: "wachten", "pak je halster" of "geef voetje". Negeren vind ik nl net zoiets als zwijgen. Wanneer we lekker gaan, doe ik er ook het zwijgen toe. Samen genieten. Dat lijkt dan wel heel erg op het negeren wat je zou doen als hij iets fout doet. Ik vind, maar dat is mijn eigen idee, dat wanneer hij zich tussen "ja" en "nee" beweegt, het voor hem het duidelijkst is. Ik zou het moeilijk vinden om te negeren als hij op mijn voet staat bijvoorbeeld.
Nee, da's flauw.
Opnieuw.
Ik zou het moeilijk vinden om te negeren als hij bijvoorbeeld aan mijn rits trekt. "Nee" heeft dan meer effect dan negeren, het betreft nl een aanwijzing.
Nogmaals, dat is persoonlijk en dat is wat IK snappen kan. Ik vind het woord "nee" overigens niet positief straffen. Straffen? Ik vind het een aanwijzing dat hij moet ophouden met wat hij doet.
Maar ik erken dat de verwoede clickeraars onder ons er anders over denken...!

Fijn, bedankt voor je reactie! Ik was al aardig op weg met de hier geopperde adviezen, maar ga het yes-stuk-met-voer meenemen als mijn assistent beschikbaar is. Yes kent hij immers nog.
Na enkele dagen geen schoenenzaken heb ik het schimmeltje gisteren neergezet in de omheinde zandbak, om diezelfde reden die jij noemt, Piet: weinig verschil in voelen neerkomen van de voet. Touw op de grond gelegd, voetje links en rechts gevraagd, braaf. Schoen (met vastgeteept staalkabeltje) opgepakt, voetje gevraagd, beetje gefrut met de schoen om de hoef alsof ik hem ging aantrekken, voet neergezet, paard draait hoofd weg bij het neerzetten en verplaatst de neergezette voet van me af maar blijft bij me. 'Braaf' want hij blijft staan. Zelfde gedaan met de andere voet. Achtervoeten opgepakt (die hoeven geen schoenen aan), dan weer voorhoeven om beurten, af en toe langer en korter met een schoen al dan niet half eromheen wrikken en weer eraf, hij heeft er dus niet op gestaan, dat vond ik te vroeg. Steeds bij het voet neerzetten was er spanning, maar hij spatte niet weg en bleef staan wat ik meteen beloonde. Hij merkte ook dat er geen touwdruk was als hij zijn hoofd bij het voet neerzetten wegdraaide -stond immers los- en dat leek al het los willen rukken te voorkomen. Daarna heb ik een half uurtje met hem gespeeld en toen nogmaals het voeten optillen, schoenfrutten en braaf-ritueel gedaan. We waren klaar en ik zette de schoenen opzij, hij keek alsof hij ze toen pas zag en liep snorkend weg. Ik riep Buck bij me en kroelde hem, een schoen in de hand. Daar wilde Cadiz ook wel bij zijn, dus hij overwon zijn angst en kwam er ook bij staan.
Niet slecht voorlopig vind ik.