Piet schreef op zondag 2 juli 2006, 9:52:
>> Nee, geen oren, maar we kunnen bijvoorbeeld wel een touw in
>> onze hand nemen, en daar mee zwaaien, wat een beetje lijkt op
>> met je nek zwaaien, dat is wat ik bedoelde.
>
> Weet niet ,want wat zeggen we dan ? ok : ik zwaai hier
> met mijn touw en als hij ertegen loopt is t zijn eigen
> schuld, dan heb ik hem niet geslagen.
Sorry, ik was niet duidelijk.
Ik gebruik het touw niet op z'n
Parellisch (als het dat is), door ze er tegen aan te laten lopen. Ik zwaai het met het paard mee als ik wil dat ze door loopt. Beetje dom voorbeeld van me inderdaad, aangezien jij over het '
Parelli' touwgebruik begon.
Maar omdat Opal met haar nek wappert, als ze wil dat haar maatje het voortouw neemt, als er iets engs is, heb ik dat van haar overgenomen door met een touwtje te wapperen om haar aan te moedigen door te gaan.
> Paard leert dus dat ie uit de buurt moet blijven van
> dat touwtje (wat jij vast hebt, want een paard is niet
> gek) als je er mee zwaait, want kom je ertegen dan doet
> dat pijn. Dit kun je over het hele lichaam toepassen en
> het paard zal wijken waar je wilt. Is dat paardentaal?
> Nee, het is een taal
Verder dus helemaal met je eens, en zo gebruik ik het touw nooit bij Opal.
Zat even in mijn eigen taal te denken, en dan krijg je misverstanden.
Isabel
Warboel
