Piet schreef op zondag 2 juli 2006, 12:10:
> Ik denk dat we na het trailertrainen, wat hij dus zonder
> problemen deed, een keer of 5 weg geweest zijn. Waarbij
> ik de laatste 2 a 3 keer merkte dat hij met meer en
> meer tegenzin erin stapte.
Dat zou dus het wiebelen kunnen zijn, wat hij niet meer wil.
Een heel aantrekkelijk doel zou hem kunnen laten accepteren.
Wat aantrekkelijk genoeg is, dat valt te bedenken.
Het kan ook zijn, terug naar huis, na een lange wandeling.
Of met 2 paarden in de trailer en dan een mooie wandeling samen.
Het wiebelen wordt ook wel met toestellen geoefend dacht ik, mag
je een mooie hindernisbaan omheen bouwen

> Hier is de druk aanwezig van toch graag ergens heen te
> willen en dus het onplezierige op den duur maar even voor
> lief te nemen, lijkt me.
> Wanneer was het paard gekomen als hij vermoedde dat
> hem iets onplezierigs stond te wachten? Dus niet naar
> de kudde, maar naar iets onplezierigs?
Ja door slechte ervaringen bij vorige eigenaars verwachte hij iets vervelends en daardoor liet hij zich niet vangen. Hij heeft genoeg kunnen merken (in een maandje tijd ? ) dat de oude man heel vriendelijk was tegen alle paarden, dus die gok nam het paard toen hij zo graag wou, en zich liet halsteren door hem.
> Ik moet niet met hem gaan rijden Michiel, ben ervan
> overtuigd dat ik hem vroeg of laat de trailer wel in
> krijg, maar zal denk ik een afspraak moeten maken dat we
> niet gaan rijden

> Want zoals ik het nu zie begint dan het hele spel
> opnieuw.
Ja eerst een aantal keren, verspreid over weken, eerst er in en er uit, zonder rijden. Maar ook weer niet zo dat het hem verveeld. Daarna een ritje zo belonend mogelijk laten zijn. Een mix dus van kort qwa tijd en fantastisch van bereikte plek om te zijn. Hij moet echt gaan zeuren om weer mee te mogen

Snap je en met dit alles hebben we het niet over taal of over een trainer die op de juiste knoppen weet te drukken, dat alles kun je zelf als de beste.
Michiel