Huertecilla schreef op vrijdag 21 juli 2006, 14:36:


tja nou had ik een heel verhaal geschreven, kreeg ik visite, wil ik het later verzenden en toen was het weg. waar het op neer kwam is dat je gebruik kunt maken van dat toekomen van druk door eerst te laten wijken op het binnen been naar het buitenbeen toe (picture maar een volte) en dan doormiddel van steviger en minder stevig tegen druk te geven de volte kleiner en groter te maken. (hihi dat was een stuk minder teks dan eerst) dus puur op het buitenbeen maar gesteld om het binnen been. in feite nodig je ze uit naar het buiten been en geef je daar verder de grens aan, maak je de cirkel kleiner dan werkt het pricipe wijken voor druk weer maar als je de volte groter maakt door minder tegendruk te geven nodig je hem uit naar druk toe te komen, kortom je laat hem tussen je benen balanceren. Dat is nog niet zo moeilijk maar wat trainen pas leuk maakt is je paard uitnodigen om bv zijn schouder meer of minder op te laten tillen door een uitnodiging van je eigen lichaam, of een heup of schouder voor of of of nou ja bedenk het maar, het is gewoon leuk om die band zo te hebben dat je elkaar begrijpt zodat het bijna vanuit een gedachte gaat, en daar dus eigenlijk alleen een gebalanceerde onafhankelijke zit de basis van is, de rest zijn dingen die je gewoon met je paard afspreekt.
Ina

sandratien schreef op zaterdag 22 juli 2006, 1:01:


mooi voorbeeld! Zo hoort het te zijn wat jij wil is wat Bright doet jij denkt ik wil naar rechts je kijkt al eens en Bright( in een goede bui) voelt dat en bereid zich voor om naar rechts te gaan, zou je nu ineens naar links gaan breng je haar helemaal in de war en dikke kans dat je op verzet stuit, Je kent het gevoel wel als je meerijd bij imand in de auto en er wordt besloten naar rechts te gaan op de t splitsing maar in het laatste moment gaat ie naar links... dan krijg je last van je evenwichtsorgaan omdat je je al voorbereid had op rechts, ik denk (ikke hoor jongens vast niet onderzocht of zo) dat iets dergelijks ook gebeurt in een paardelichaam. Nou is mijn Filly qua ras iets makkelijker en gevoeliger denk ik als jou Bright bovendien is Bright er ook op gefokt om een bepaalde dosis zelfredzaamheid te gebruiken, dat maakt het des te intressanter om goed te voelen bij haar wat jou wil en haar wil is en hoe je dat dus samen kortsluit wat er uiteindelijk gebeurt, kortom je ontwikkelt een eigen afspraken systeem wat buiten rechtdoor links en rechts en vooruit gaat (dat is de basis die vrij universeel is qua techniek ) vandaar dat een incidentele ruiter vaak moeite heeft om die specifieke dingetjes te krijgen. Filly en ik hebben onze taal zo uitgebreid gemaakt dat als ik voel dat ze iets een schouder laat zakken ik alleen maar mijn eigen schouder iets hoef op te tillen om haar er toe te bewegen ook die schouder op te tillen, idem met haar heup buik en andere delen die ik wil besturen, dit gaat buiten het vooruitlopen om, bijna als een setje draadjes die ons met elkaar verbint waarover we comuniceren, daarbij zijn mijn benen de grenzen die haar aangeven waartussen ze mag lopen, dus mijn stuur, en voor wat betreft haar neus zolang ze die in de juiste richting draait hoef ik daar niet zoveel aan te doen, draait ze hem niet daar waar ik hem hebben wil dan doe ik aan die kant een beetje harder knijpen in de teugel zodat ze haar nummerplaat in de juiste richting zet,of als ze mij niet begrijpt zet ik aan die kant de 'deur open' zodat ze op eigen gelegenheid er door kan,. kortom nooit trekken (als ik trekken moet ben ik het kwijt, dan moet het wel noodsituatie zijn oid) Bij Filly en mij gaat dit nu zo automatisch dat ik altijd even helemaal sta te kijken als ik op een ander paard zit en die snapt niet wat ik wil, daar heb ik nog niks mee afgesproken dus dat gaat heel stuntelig allemaal in het begin. Kortom geef het tijd en blijf voelen.
Ina

sandratien schreef op zaterdag 22 juli 2006, 10:27:


Ik denk dat Michiel dit ook bedoelt alleen hij gaat denk ik nog meer mee met het paards initiatieven, dat heb ik juist weer wat minder, ik beslis het, altijd tenminste als ik in de bak rijd, maar buiten dat is recreatietijd voor ons twee en dan ga ik ook wel eens niks doen en kijken waar zij uitkomt, met andere woorden dan geef ik geen grenzen met mijn benen aan en dan kachelen we de hele bos door omdat Filly absoluut geen richtinggevoel voor naar huis gaan heeft, ik ben dan voornl passagier zij geeft tempo aan, en richting, dat is denk ik wat Michiel voelt bij het going with.. Wel heerlijk hoor want dan ben ik uitsluitend aan het voelen, en is mijn hoofd ver verwijderd van alle beslommeringen, zucht duurt wel even weer want met die kleine pruts wil ik nog niet naar de bossen gaan, ze raakt helemaal over haar toeren als Filly het zadel op heeft, ze herkent dan mams niet meer en is haar helemaal kwijt, dus we moeten maar even iets meer geduld hebben en het wat langzamer aanpakken. Het is een schatje die kleine Maggie, en ze blijft!!!!
Ina

eddy DRUPPEL schreef op zaterdag 22 juli 2006, 10:42:


Ik heb een Neopreen geval met vilt laag die opneemt maar het zweet druipt er onder weg nu in de zomer draai ik hem om zodat het vilt niet op de rug ligt, het maakt niet veel uit en ik vind het frisser qua restjes ik heb een keer dat vilt proberen uit te spoelen en hij was drie weken zeik nat vandaar, hoewel het zweten gewoon wel doorgaat denk ik niet dat ze extra veel zweet het neemt nu niet op in wol oid dus druipt gewoon van het velletje, ik vind dat wel weer Hygienisch eigenlijk.
Ina

Piet schreef op zaterdag 22 juli 2006, 11:46:


kan niet genoeg verteld worden, plus dat er nog zoveel meer moois is om te doen voor je er opstapt, of niet dan Piet!
Ina