Christel Provaas schreef op zondag 23 juli 2006, 22:56:


*****************

Ja, dat is 'm . Het is niet helemaal duidelijk geworden wat het precies was hoewel we wel redelijk een idee hebben. Het gaat met wat kunst- en vliegwerk nu wel weer ok met hem, hoewel ik het nog steeds niet 100% optimaal vind.

Christel Provaas schreef op maandag 24 juli 2006, 13:34:


Ik bespreek dat liever hier niet.

Dat hij nu voor de kar komt - tenminste ik hoop dat dat lukt - is ook mede vanwege het feit dat hij nog niet in conditie is, en hij heeft op dit moment een zwakke enkel. Ik kan zelf vanwege mijn rug de stap niet lang volhouden, en voor hem is het juist wel beter om vooral veel te stappen.

Nathalie Lagasse schreef op maandag 24 juli 2006, 15:50:
*****************
Alleen ter mededeling dan ... ik ga hier niet over discussieren.
De DA ontdekte dat het eiwitaandeel in zijn bloed erg laag was. Bovendien was zijn temperatuur te laag. Hij heeft dus meteen een dekentje opgekregen (en deed het daar duidelijk beter op). Enzymen zijn ook opgebouwd uit eiwitten, ik begon toen - pas later dus - te vermoeden dat dat de reden ook was waarom hij niet tegen kuil kon en waarom hij zo'n gevoelige buik had. Hij kreeg altijd al een bescheiden portie bijvoer (kilootje eiwitarm muesli per dag), maar daarna ben ik hem op advies van de DA echt gaan bijvoeren, hij heeft toen tijdelijk 2 kg muesli en 1 kg bix per dag erbij gekregen, verder alleen hooi (geen kuil). Bovendien kreeg hij een aantal supplementen voor zijn spieren: cetyl-M, gerstgrasconcentraat, creatine-monofosfaat en wat voor zijn spijsvertering/lever: ayurvedische kruiden en extra vitamine B-complex.

Het resultaat, de veel te hoge spierwaardes waren toen al heel snel genormaliseerd, en sinds een tijd al ontdek ik dat zijn buik helemaal niet gevoelig meer is. 70 % van zijn oude energie is terug maar daar blijft het hangen, hij oogt ook nog steeds wat moe en lauw. Misschien toch al een beetje de leeftijd? (hij is nu ruim 16 en als 2,5 jarige ingereden)

Blijkbaar heeft mijn paard dus meer eiwitten nodig. Het kan mogelijk veroorzaakt zijn door het feit dat hij een jaar lang vrijwel alleen op kuil/hooi heeft gestaan terwijl hij daarvoor altijd een redelijk volle wei gewend was. Misschien was dat gewoon niet genoeg (meer) voor hem. Sinds kort krijgt hij wel weer droge paardenkuil (tegen hooi aan) en nu gaat het eigenlijk al een hele tijd goed, hij heeft er geen last van en zijn buik is nog steeds niet gevoelig. Ik kan alleen merken dat z'n energie niet optimaal is. Bijvoer krijgt hij dus nog steeds en dat houd ik ook zo. En komende winter krijgt hij als enige dus een deken op.

Tot zover hierover.

******************
Ik heb een kar geleend van iemand. Een ouderwetse sulky.

Dus mijn training
*****************
Dat wandelen met lange lijnen heb ik met hem al veel gedaan. Zijn angst voor touwen is dan ook allang weg. Alleen een touw is weer geen tuig he , hij heeft wel oog voor detail .... en is dus nu toch wel weer angstig (nou ja) voor het tuig. Maar dat went ook wel denk ik.

Ik ben nu zover dat ik hem achteruit tussen de bomen kan vragen, hij stapt dan achterwaarts tot hij in de juiste positie is zeg maar, maar ik ben nog lang niet zover dat ik het tuig ga vastmaken. Dan doe ik een paar keer de bomen op en neer om te wennen. Als hij eruit wil mag dat, maar wel graag er meteen weer achterwaarts in. Dat vraagt nogal wat geduld maar lukt inmiddels wel goed. Ik heb graag dat hij weet dat dat gewoon zijn plek is. Verder laat ik hem naast de kar meewandelen terwijl ik zelf de kar trek, zodat hij went aan dat bewegende ding achter zich (dit tafereel maakt nogal wat los bij de toeschouwers ). De eerste keer ging dat zijwaarts dribbelend en snuivend (haalde mij in en ging achterstevoren dribbelen), de tweede keer al schrok hij al veel minder van de "bewegende hooiruif" en liep redelijk parallel mee. Gaat best goed dus .Later voeg ik al die dingen weleens samen zodat hij een echt karrepaardje kan worden.

Hoe bedoel je driving game uit zone 5? Ik ben er een beetje uit wat parelli betreft ...... ik doe tegenwoordig zomaar wat.

Nathalie Lagasse schreef op maandag 24 juli 2006, 15:50:


Ik had gereageerd maar die is volgens mij foetsie.
Of zie ik hem alleen niet?

Fr

Isabel van der Made schreef op maandag 24 juli 2006, 22:03:


Nou moe? Kon hem nergens meer vinden.

Wat die kartraining betreft, we doen het ook heel rustig aan, en stapje voor stapje. Maar doe het wel op m'n eigen manier.

Het belangrijkste voor mij is , dat hij zich volkomen relaxed voelt bij de kar zelf, of die nu beweegt, rammelt of kleppert of niet. Dat is zijn zwakke punt en daar zal dus de meeste aandacht naar toe gaan. Maar als ik kijk naar het verschil tussen de 1ste en de 2de keer dan zou dat nog best eens mee kunnen vallen.

Het zal wel aardig wat tijd gaan kosten denk ik, voor ik het 100% goed heb, en als hij nog z'n twijfels heeft over die bewegende kar zet ik hem er ook nog niet voor. Maar dat geeft niet. Ik heb tijd. Hulp heb ik eigenlijk niet, dus ik doe alles alleen. Ik wil wel proberen om er even iemand bij te krijgen als voor de eerste keren het tuig vast moet gaan, dat is echt niet handig (veilig) om alleen te doen.

Nathalie Lagasse schreef op dinsdag 25 juli 2006, 15:57:
Zelf heb ik ook een
*****************
Ja, ik heb ook echt van alles en alles wel geprobeerd.
Wat fijn voor je dat Cesar uiteindelijk er toch weer bovenop gekomen is!

*******************
Wil ik best doen. Eigenlijk hebben we nog maar 2 x met kar geoefend hoor. Maar ik deed sowieso altijd al veel oefeningen met hem, vooral met touwen, palen (terug yoyo-en tussen 2 palen bijvoorbeeld), dus dat komt nu heel goed van pas. Heb het ook een tijdje leuk gevonden om "karretje" te spelen, gewoon met een paar touwen bevestigd aan het halster, gewoon puur om onze communicatie te verbeteren. Dan stuurde ik hem zijwaarts, zijwaarts-de-bocht-om ... dat soort dingen. Dat doet hij perfect en op de vierkante centimeter, vindt dat ook leuk om heel goed contact te houden en z'n best te doen. Ook daar heb ik nu weer voordeel van.

in Parellitaal is zone 5 namelijk de zone die
****************
Gos dat was ik helemaal kwijt zeg! Wist ik niet meer.
Ik deed aardig wat Parelli maar was een beetje allergisch voor die boekjes. Dus zodra ik het algemene principe snapte, dan vogelde ik het zelf verder wel uit haha .... de termen zitten er bij mij dus niet zo heel goed in, maar ik volg het hele concept van fases en dergelijke wel stipt op, omdat ik gewoon aan hem merk dat dat goed aansluit.

******************
Ja, ik loop er ook wel eens los achter (handen op z'n bips), althans, probeer dat , maar dan houdt hij al snel in, omdat hij verwacht dat we naast elkaar moeten lopen ). Wat ook leuk gaat, is (los) achter hem vragen met mij mee achteruit te lopen (ik loop dan achter hem vragend achteruit, hij volgt). Dat vergt aardig wat aandacht en gaat bij ons heel traag, maar hij doet het wel, vind ik altijd een heel apart gevoel dat hij daarop antwoord.

*****************
Haha, leuk omschreven . Hij heeft er dus wel wat moeite mee om voorop te lopen.

****************
Errrug enthousiast, errrug opdringerig bij tijden en al heel aardig gegroeid. Heeft als hobbies: uitbreken (zo'n 2x per dag zonder dat iemand snapt hoe), hindernissen omgooien, met ballen spelen en eten.
Het is net een groot kind . Ik heb al eens met haar geoefend met een been erover, daar maalt ze niet om eigenlijk. Ze is nu ruim 2, heeft al eens een zadel opgehad, verder spelen we vooral met haar als het zo uitkomt, en dat doet ze enthousiast mee. Het lijkt me wel een hele toer om in zo'n oer-krachtig paard een beetje manieren te krijgen, af en toe is dat nog ver te zoeken. Maar misschien ben ik gewoon teveel gentleman Torop gewend, .....

Wat betreft ons kar-avontuur .... nou we hebben wel bekijks moet ik zeggen . Dit weekend bezig geweest met het tuig, dat ging allemaal heel soepel, alleen de staartriem vindt hij niet fijn (en staart masseren ook niet). Heb zaterdag een half uurtje achter hem aan gewandeld en heel voorzichtig een drafje uitgeprobeerd (geen problemen), maar zondag hebben we samen al slangenvoltes gehold door het weiland, ging allemaal super, ik had ook niet anders verwacht want dit vindt hij allang niet eng meer, dat gedoe met touwen. Ook over het terrein heen gewandeld met hem voorop in het tuig (tussen en langs dingen door), tsjaaaa, dat was wat minder, want dan moet hij bij enge dingen voorop en mag niet plots omdraaien, gezien het feit dat dat nu eenmaal niet kan met een kar achter je. Dus dat was veel gestop en gekijk, maar het idee ging wel goed. Hij moet leren dat stoppen best mag, maar dat omdraaien absoluut NIET mag, tis even wennen voor hem.

Het grootste probleem blijft de kar met die enge bomen eraan, maar ook daar begint wat verbetering in te komen, ik probeer hem met zijn hoeven af en toe het metaal juist te laten aanraken omdat hij DAT het engst vindt, zodat hij leert dat het niet eng is, dat het niet bijt en dat hij er best bovenop mag trappen. Beste resultaat, achterwaarts lopend naar tussen de bomen, de bomen (licht) met zijn scheen raken en vervolgens TOCH blijven staan (wel met grote witte ogen hoor, en de eerste keer dat dat gebeurde schoot hij er als een raket weer uit ). Kijk dat hij dan toch blijft staan vin'k toch knap van hem.

Het derde deel wat we dus oefenen is het meelopen met een bewegende kar (ook eng he). Eerst heb ik hem geleerd dat de kar een goed ding is om uit te eten, nu schuif ik dan elke keer de kar een meter verder (even de hooiruif verplaatsen weet je). Al na de 5e keer nam hij niet meer de moeite om terug te deinzen maar volgde gewoon de "hooiruif" tot die weer stil stond. Hij durft nu strak naast de kar mee te lopen als ik die verplaats. Dus ook dat schiet al op.

Nu nog die drie dingen bij elkaar voegen en dan kunnen we echt van start . Maar een coole kikker zal het niet worden hoor.

Nils Vellinga schreef op maandag 31 juli 2006, 21:50:
****************

Tis een "hij" ja . Nee, dat vindt hij geen probleem, maar ik heb natuurlijk ook al heel veel grondwerk e.d. gedaan met touwen, dingen, zeiltjes, e.d. Ook de oefening van Parelli (level 2) waarbij je een touw om z'n benen doet, en dan m.b.v. het touw het been verplaatst, daar vertrouwt hij me genoeg in om dat goed te vinden, zelfs met de achterbenen lukt dat heel goed zonder ge-paniek. Ik ben wat dit betreft echt wel trots op hem, ik weet nog goed hoe hij kon panieken (ECHT panieken) als hij b.v. per ongeluk op een touw stapte of iets om z'n been kreeg. Hij weet nu, dat als dat gebeurt, hij eigenlijk alleen maar hoeft te stoppen en naar mij moet kijken, ik kom dan naar hem toe en maak het los (dat is a.h.w. een "afspraak" geworden). Die angst is dus helemaal verdwenen nu. Was ook wel even geduld hebben hoor ....

Wat het lopen langs enge dingen betreft. Hij mag van mij gewoon stoppen zodra het te eng wordt, hij mag alleen NIET omdraaien. Dus stopt hij nogal vaak . Als hij zover is, gaat hij er uiteindelijk toch wel langs. Bij het tweede rondje ging het allemaal al meteen goed zonder gestuiptrek, een begeleider ernaast laten lopen was dus niet echt nodig. Mocht hij angstig gebleven zijn dan was ik het eerste rondje even voorop mee gelopen en pas de tweede alleen.

Nathalie Lagasse schreef op dinsdag 1 augustus 2006, 12:49:

*****************************
Het hoofdstel maakt me eigenlijk niet zoveel uit. Ik werk tot nu toe meer met wijzen omdat hij dat gewend is. Dus ik wijs naar rechts als ik naar rechts wil en ik wijs naar links als ik naar links wil (oogkleppen zullen bij ons dus niet kunnen werken). Ik kom nauwelijks aan de touwen. Ik heb het al eens met z'n gewone halster gedaan en ook eens met bit. HIj heeft geen hekel aan een bit, volgens mij maakt het hem ook niks uit. Ik kijk even wat me het beste bevalt en wat met het veiligste lijkt voor in het bos. Een halster kan als nadeel hebben dat ALS je een keer druk op de teugel moet zetten, dit eigenlijk alleen met 1 teugel tegelijk kan. Is misschien onhandig met een kar. Het bit precies andersom, 1 teugel heeft dan geen zin omdat dan het bit al snel door de mond gaat (niet fijn).

Het achter hem lopen heb ik zelf geleidelijk aan opgebouwd, ik ben a.h.w. steeds meer naar achteren geschoven. Ook dan werkte ik met wijzen, m.a.w. ik ging achter hem staan en dan wees ik simpelweg naar VOOR. Uiteindelijk lukte ook achterwaarts (dat duurde wel even hoor), ook daar wijs ik bij met beide handen iets naar achteren.

Het achterwaarts lopen neemt hij nu heel serieus, als hij denkt dat het de bedoeling is, MOET het gebeuren, ook al zeg ik ondertussen al van nee sorry, commando per abuis gegeven het was niet de bedoeling, Dan blijf ik maar rustig wachten tot hij - voorzichtig achterwaarts stappend - zacht tegen me aanbotst en een beetje in verwarring stopt, met zijn kont tegen mijn buik. Dan draait hij z'n hoofd terug en kijkt me lichtelijk geirriteerd /arrogant aan, omdat hij merkt dat er iets misloopt in de communicatie, dat het niet de bedoeling was (ja, dat zei ik dus al Torop). Eigenlijk lig ik dan dubbel, maar ik zou het niet wagen om dan te lachen hoor .

Vandaag ook weer even geoefend met de bomen. Hij heeft nu in de gaten dat hij goed achterwaarts moet mikken zodat hij met z'n achterbenen goed tussen de twee bomen uitkomt. En schrok 2 keer behoorlijk (een paard trok in het nadurige weiland een stuk van de omheining aan diggelen), maar hij bleef WEL tussen de bomen staan! Het begin is er dus wel.

Ik denk persoonlijk dat ook een redelijk schrikachtig paard best voor de kar kan, je kunt ze niet echt leren om niet te schrikken (kun je mij b.v. ook niet leren). Maar je kunt ze wel leren om stil te blijven staan ALS ze schrikken. En daar ben ikdus zelf op uit. Vandaag heeft hij 2x bewezen dat hij er op tijd aan dacht. En 1x dat hij er niet op tijd aan dacht haha.

Wil schreef op zondag 6 augustus 2006, 15:29:


Neem-olie? Heeft Holisan Herbals die niet? (neem-taila ... maar dat is hetzelfde). Ik weet alleen zo snel even geen telefoonnummer van Holisan.

Je zou het via de linnaeus apotheek in Amsterdam kunnen bestellen (www.linnaeus.nl), die leveren Holisan producten namelijk.

Wil schreef op maandag 7 augustus 2006, 20:49:


Ik vraag me af of het geen zin heeft om contact op te nemen met het IVN, het instituut voor natuurbeschermingseducatie. Nou zijn die vooral van de bescherming van de plantjes, maar wie weet kunnen zij hier wel een rol in vervullen?.

Toevallig is mijn zus lid (geweest?) van de Kuinre-tak van die organisatie, ik ga haar eens vragen hoe zij het ziet. Of ze daar niet wat mee kunnen doen.

sandratien schreef op woensdag 9 augustus 2006, 20:31:


Nee, je bent gewoon de enige met pech (op dit moment)
Ik doe alleen handschoenen aan als het te smerig wordt, als er mest uitgespoeld moet worden of zo. Maarrrrrr ik was altijd wel meteen nadien m'n handen voor ik weer op m'n nagels ga knagen.

Wil schreef op donderdag 10 augustus 2006, 19:38:
**************

Wat mineraaltekorten betreft, denk ik dat de meest zekere manier om dat te meten, een haaranalyse is. Een bloedanalyse heeft dan niet zoveel zin.

Bij een goede haaranalyse krijg je ook een heel rapport met uitleg.

Moniek schreef op zaterdag 12 augustus 2006, 10:40:


*****************
Ik heb er destijds een paar bij een Duitse apotheek laten doen, ik kon in Nederland geen instantie vinden die dat deed. Het kostte mij toen dacht ik rond de 60 euro, weet ik niet helemaal zeker meer. Het was wel daaromtrent.

Voordeel is wel dat je dan tenminste echt weet hoe het met de mineralentoestand in het lichaam gesteld is. Als je daar vervolgens een goede bloedanalyse van vitamines en mineralen naast legt, dan kom je toch een heel eind met bepalen hoe hte ermee gesteld is.

Belangrijk is wel dat je je realiseert dat een gebrek of overschot aan een bepaald mineraal lang niet altijd aan dat mineraal zelf hoeft te liggen.