silvie schreef op zaterdag 29 juli 2006, 8:05:


Ik begrijp dat dat steigeren tot nu toe alleen gebeurt is na een wasbeurt.
Kan het zijn dat ze gewoon wil rollen in het zand ( zoals de meeste paarden na een regenbui met dit weer) en ze je duidelijk probeert te maken dat ze niet wil droogstappen maar wil rollen?
Of dat ze tijdens het wassen al stress heeft opgebouwd en jij dit misschien niet gezien hebt?
Of doet ze het vaker en ook onder andere omstandigheden?

Karin

jose schreef op zondag 13 augustus 2006, 0:00:


Ik heb jarenlang fantastisch kruidenhooi uit de Eifel gehad, niet bemest, rook heerlijk, paarden waren er gek van. De laatste jaren neemt mijn fouragehandelaar dat niet meer voor me mee, omdat blijkt dat die landerijen uiteindelijk toch allerlei rotzooi wo JKK gaan krijgen....
Ik heb het hooi nog wel uit Duitsland, ook goed hooi maar minder kruidig en toch iets meer "bewerkt" of zoals de handelaar zegt: van boeren die weten hoe ze paardengras moeten maken. Helaas is Eifel en kruidenhooi dus niet meer zo betrouwbaar en moet je goed opletten.

Karin

Wil schreef op zaterdag 12 augustus 2006, 23:42:


Op de cursus in Denemarken is een zeer internationaal gezelschap aanwezig en ik had er nooit van gehoord dit aan paarden te voeren, maar er zijn een aantal "voedingsdeskundigen" die zweren bij het volgende:

wat graan/haver
3 keer in de week 1 soeplepel gierst (bevat veel mineralen en geen gluteneiwit)
om de dag 1 soeplepel distelolie (safflourolie)
3 keer in de week wat (5 stuks) kikkererwten
3 keer in de week een lepel sesamzaad
gedroogde brandnetels

Mischien kun je hier nog wat mee ivm vitaminen en mineralen en het zou ook goede invloed hebben op de meest kwetsbare organen van paarden, lever en nieren.
Er wordt daar ook specifiek op gewezen paarden nooit te wassen in de nierstreek (die ze van nature ook beschermen)

Karin

Karin Haneveer schreef op zondag 13 augustus 2006, 11:10:


Ik vergeet wat: Kieselgur van dr Scheatte als "kuur" van 1 maand, een paar keer per jaar, 30 gr per dag

Nick Altena schreef op maandag 14 augustus 2006, 12:21:


Voor zover ik begrepen heb van dr Strasser zelf (vanuit een congres) en vanuit SPH ers, wordt er wel aan pijnbestrijding gedaan in de hoefkliniek. (en ook bij andere behandelingen thuis) Zij kiest alleen voor homeopatische middelen en niet voor de zware spullen die normaal in de diergeneeskunde gebruikt worden omdat dat weer een te grote belasting voor het systeem zou zijn.
En een regelmatige controle/behandeling van een acupuncturist of osteopaat werd toen aanbevolen, vanwege eventuele spierpijnen ed door andere belasting.

Tis dus bij mijn weten niet zo dat er nooit iets gedaan wordt aan pijn...al moet je wel "geloven" in homeopatische middelen.

Karin

marjolijn schreef op donderdag 31 augustus 2006, 16:17:


Mijn eerste paard is dood gegaan na koliek en vermoedelijk een draaing van de darm, zij heeft veel pijn gehad voor we haar hebben laten
inslapen
Maar toen al (10 jaar terug) was het advies van Utrecht om paarden met koliek te laten doen wat ze wilde en stalpaarden los te laten, ik denk vaak dat het meer met machteloosheid en "iets willen doen" te maken heeft dat mensen denken dat ze moeten lopen.
De jaren daarna was ik behoorlijk "in paniek" wanneer een van de paarden wat koliekerig was en belde ik meteen de veearts.
Dat is er inmiddels af en gelukkig hebben mijn paarden zelden koliek en al helemaal sinds ze 24 uur buiten kunnen lopen. Maar sporadisch hebben ze wel eens buikpijn en afhankelijk van het paard ( de een piept wat sneller dan de ander ) en of ik een oorzaak kan bedenken (er heeft er wel eens een koliek gehad van sneeuw eten en een emmer warm water heeft geholpen) bel ik een veearts. Maar langer dan een uur laat ik het zeker niet duren met afwachten en dan moeten ze niet al teveel "tekeer" gaan.

Wat je kunt doen (in afwachting van eventueel de veearts) is de punten van de oren goed masseren. In mijn ervaring helpt ze dat echt de pijn te stillen.

Colosan schijnt een goed middel te zijn , ik heb het zelf nooit gebruikt maar er al wel veel goede verhalen van gehoord en het zou eigenlijk in je ehbo doos "moeten" zitten.

Karin

ingrid bex schreef op zaterdag 4 november 2006, 19:05:


Ik heb hetzelfde meegemaakt. Op de grond geen probleem, de eerste keren erop wel. Het "probleem" was dat ik alleen gericht was op gaan stappen en geen focus van waar ik naar toe wilde had en teveel naar mijn paard keek.
Probeer eens of je hem kunt doen stappen als je jezelf de opdracht geeft ergens (niet te ver weg) naar een object te gaan en daar naar te blijven kijken.
Als dat lukt kun je van plek naar plek gaan.

Al vind ik 3 jaar ook te jong..., wees aub zeer voorzichtig en hou het in elk geval bij niet meer dan die 5 min.

Karin

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 30 november 2006, 8:46:


Luchtzuigen kent vele oorzaken, stress door leefomstandigheden, lichamelijke problemen, pijn, verveling, maagzweren, te vroeg afspenen, een stressvolle relatie met de eigenaar.
Vaak een vicieuze circel want luchtzuigers ontwikkelen vaak rugklachten omdat ze hun rugspieren strak zetten.
Maagzweren ontstaan vaak door te weinig ruwvoer en dus te weinig speekselaanmaak, hoefproblemen is ook een veelvoorkomende oorzaak.

Er gaan vele stemmen op het paard het luchtzuigen niet af te nemen, dus geen band oid om te doen, omdat ie het ergens voor nodig heeft (pijnbestrijding bv) en je zo ook niet achter de oorzaak komt.
Nadeel is dat luchtzuigen tot verslaving kan leiden en dat het dan moeilijk is af te leren.

Ik heb zelf een (voorhene) luchtzuiger,was al latent aanwezig als veulen (te vroeg bij moeders weg ws), en dat is doorgezet nadat ze hoefproblemen kreeg. Ik heb toen in de inloopstal een stuk autoband over een stevige plank gelijmd, alle andere zaken waar ze zou kunnen luchtzuigen ingesmeerd met cribox, ze kon dus alleen op dat stukje luchtzuigen en door het rubber gingen haar tanden niet kapot. Ik ben ook meer hooi gaan voeren om het gedrag zoveel mogelijk te voorkomen. Door het strak zetten van haar rug heb ik 2 keer een osteopaat moeten laten komen.
Na een periode van herstel en het oplossen van haar pijn heb ik alles ingesmeerd met cribox om (verdere) verslaving tegen te gaan.
Ze doet het nu alleen nog als ze iets erg spannends heeft meegemaakt.

Dus ik zou allereerst de band afnemen, hem goed nakijken op lichamelijk gebied, kijken of je de oorzaak (of oorzaken) kunt achterhalen en daar wat aan doen.

Karin

trea hoex schreef op maandag 8 januari 2007, 18:49:


Heet geen Pien of Eddy (ben wel benieuwd naar hun tips!) maar deze oefeningen kun je leren met targetten (en veel tijd en geduld). Met targetstick of je hand of zweep of wat je ook maar wil

Kwestie van omdraaien, paard raakt zweep aan ipv zweep raakt paard aan.
Hoog tijd voor het weer opnemen van het woord zweep in het woordenboek van sommige... Paard raakt helemaal zelf die zweep (of welk hulpmiddel dan ook) aan en krijgt er nog een MOOOI voor ook Of is iemand daar ook op tegen??

Karin

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 9 januari 2007, 9:04:


Dacht ik gisteren eindelijk een/jouw argument te lezen waarom jij in alle gevallen tegen het gebruik van zwepen bent, doe je je eigen argument de das om!!
Of voel jij de impact van een paar meter touw aan een halster en om billen heen, beter dan de impact van een aanwijsstokje (dat niet eens hoeft aan te raken en waarbij je paard ook nog volkomen vrij kan zijn) om op het juiste moment de achterhand te stimuleren?

Kom op Eddy, geef nou maar gewoon toe dat een zweep een paardvriendelijk hulpmiddel kan zijn

Karin

Esther schreef op dinsdag 9 januari 2007, 22:50:



Blijkbaar wordt er van uitgegaan dat er niemand is die geinvesteerd heeft en niet gefrustreerd raakt........
En ja, ik ben het heel erg met je eens, soms is het puur paardenbelang. Ik heb ook zo'n "bang voor zwepen en alles wat daarop lijkt" paard . Het is ook niet dat je je paard ermee confronteerd omdat je wil dat die angst eruit gaat om daarna de zweep te kunnen gebruiken, het is om hen te helpen het vertrouwen in zichzelf weer te kunnen hebben. Zo heb ik dat heel erg ervaren, mijn paard vertrouwd weer veel meer op haar eigen kunnen, staat meer open omdat angsten haar minder bezig houden.

Karin

Michiel schreef op woensdag 10 januari 2007, 18:14:



Je hebt helemaal gelijk, iedereen zijn kwaliteiten en niemand is perfect.
Toen ik net aan de opleiding van Hempfling begon, maakte ik me bv behoorlijk boos over het feit dat ie vond dat alle paarden die hij in zijn picadero zag, hoefijzers nodig hadden. Discussie erover onmogelijk..Tot ik me bedacht dat ik alleen mezelf in de weg zat , ik daar helemaal niet kwam om het over hoeven te hebben en ik daar waarschijnlijk meer vanaf weet dan hij

Aan de andere kant zijn er ook veel dingen, uitspraken of technieken van grote leraren, nu of in andere tijden, die ik jaren terug echt afwees, maar waarvan ik nu zie dat ik dat toen "verkeerd" geinterpreteerd heb of ineens begrijp waar ze het over (kunnen) hebben of een paard of situatie tegenkom waar het heel zinnig is te doen wat ik toen verfoeide.

Het blijft daarom zaak open te blijven staan en je te blijven ontwikkelen.

Karin

Nick Altena schreef op donderdag 11 januari 2007, 1:56:

het zeer zou kunnen doen. En hoe weet je dat het

Ik heb niet heel jullie discussie gevolgd maar hier wil ik toch even op reageren.
Ik vind dat helemaal geen vaststaand feit. Alles hangt af van de manier waarop je iets vraagt, je eigen beleefdheid, je intentie, je gedachtes, je houding enz.

Ik weet wat een prikkende vinger is (met pijn of irritatie) en iemand die mij met een vinger prikt om mij opzij te doen gaan kan een knal voor zijn hoofd krijgen Ik zit dus anders in elkaar dan jij Nick Als iemand mij met diezelfde vinger beleefd en met de juiste intenties vraagt opzij te gaan doe ik dat gewoon.

Sommige paarden zijn daar uitermate gevoelig voor (of anderen hebben het afgeleerd) , ik weet nog goed dat ik volgens een zadelpasser een enorm probleem had met een van mijn paarden toen hij met een prikkende vinger mijn paard vertelde dat ie opzij moest stappen en mijn paard vervolgens erg kwaad werd en compleet uit zijn dak ging...en de zadelpassessie over was...
Had de man hem met diezelfde vinger beleefd gevraagd en zonder irritatie op te wekken, was mijn paard gewoon opzij gestapt.

Ik ben het er dus niet mee eens dat een paard alleen maar reageert omdat die vinger ooit irritatie of pijn veroorzaakt heeft. Nou ja, je kunt wel reaktie krijgen, maar niet datgene wat je wilde
Enja, mijn paard gaat graag voor mijn vinger opzij, mits ik dat met respect vraag.

Karin

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 11 januari 2007, 10:27:


Het had niet zoveel te maken met handpalm of vinger denk ik, hoewel de handpalm vaker als vriendelijker wordt ervaren omdat ik denk dat je intentie daarmee (onbewust) een stukje veranderen kan (waarmee ik niet zeg, zal veranderen), maar het was de houding van de man die, in elk geval volgens mijn paard, respectloos was, hoewel de man natuurlijk vond dat ik een dominantieprobleem had.
En ja, het is paard met een enorm sterk karakter, zelfs binnen de Lips, die toch niet bekend staan als "makkelijk". Ik heb hem nu 10 jaar
en ben door diepe dalen gemoeten en heb enorm hard aan mijn eigen rust en frustraties moeten werken, maar een betere leermeester had ik me niet kunnen wensen. En ik leer nog steeds bij. Nog rustiger, nog duidelijker, nog zachter, gedachten en lichaam nog meer onder "controle" enz lijkt zijn motto
Hij werkt inderdaad enorm graag en gaat inderdaad ook confrontaties niet uit de weg, hetzij door helemaal niks meer te doen en hij mij uit lijkt te
dagen, hetzij door losse voor of achterbenen ......
Gelukkig kom ik die nog maar zelden tegen, al heb ik in de loop der jaren natuurlijk ook wel geleerd zijn protesten eerder op te merken en een beter zelfinzicht te hebben en daar wat mee te doen.

Karin

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 11 januari 2007, 12:10:


Je intuitie is goed Soms is een kwartier al te lang en als het langer duurt dan 20 min zit ik te k**ten
Ik heb dat wel heel erg moeten leren trouwens, de neiging is toch om als iets lekker gaat door te gaan om dat fijne gevoel vast te houden, maar eveneens, als het niet lekker gaat toch iets te willen...
En ik heb er ook nog eens de pest in mijn paard voor 10 minuten op te zadelen

Ik ben het overigens met jullie beide wel eens, kwantiteit zegt helemaal niks, maar ik heb "veel" met andere paarden buiten de mijne gewerkt en van allemaal leer je iets als je de bereidheid hebt daar ook iets van te willen leren. Paarden zijn geen eenheidsworst en elk paard moet je opnieuw ontmoeten.
Maar ik was met mijn eigen paarden nergens geweest als ik daar niet veel kwalitatieve energie (ook buiten met de paarden werken om) in had gestoken.
Niet dat ik nu "ergens" ben, want ik ben en voel me ook na al die jaren, een beginneling, al zeker als ruiter.

Karin