Goedgekeurd!

Vergeet ik nog te vragen:
Mag ik hem overnemen?

Isabel van der Made schreef op maandag 7 augustus 2006, 20:04:


Oh ja, daar ging het over...
Dus... zijn we er al uit wat we met de haakse slijper doen?

Volgens mij (ik ben nog geen expert) is de witte lijn altijd uitgerekt bij een bevangenheid. Bevangen betekent toch juist dat het uitgerekt is? Dat het hoefbeen heeft losgelaten, hoe zou dat kunnen zonder dat de witte lijn uit rekt?

Wel is het zo dat je dit niet altijd ziet. De zool kan door de witte lijn mee naar voren getrokken worden, zodat hij nog netjes op de hoefwand aansluit. Maar van buiten kun je dan wel zien dat de hoef niet bol maar hol loopt.

Wil schreef op maandag 7 augustus 2006, 23:40:


Nou, ga jij het hoef natuurlijk boekje nog maar eens lezen. (sorry, wilde even wijs overkomen
Het hoefbeen zit ook keurig op zijn plaats, eigenlijk is het de hoef die er omheen draait. Hoefbeenrotatie is dus ook een foute uitdrukking.

De hoef hangt aan de hoefwand. Heel het paardenskelet drukt daar op. Als de verbinding met die hoefwand (de witte lijn) verslapt, dan gaat het skelet dus naar beneden maar de posities van de beenderen veranderen niet zomaar. De hoefwand komt dan hoger te zitten, omdat het skelet dus naar beneden is gezakt.

Tenminste, dat heb ik uit de boekjes begrepen.

van lennep schreef op maandag 7 augustus 2006, 23:49:


Dan is mijn vraag aan Fred: hoe kan een hoefbeen los komen van de hoefwand, zonder dat de witte lijn uitrekt?

Over de vraag van Erik en Esther wil ik een proefballonnetje oplaten: ik denk dat iedere verbrede witte lijn 'beginnende bevangenheid' genoemd zou kunnen worden.
De verbreding zet door totdat de verbinding zo zwak is dat de hoefcapsule om het hoefbeen draait en volgens mij noemen ze het dan opeens hoefbevangen.

Klopt dit? Iemand?

Dit probleem had ik dus precies met die fjord! Als ik afrondde tot in de witte lijn, liep ze gevoelig. Deed ik dat niet, dan keek ik een week later naar een witte lijn die breder was geworden. Omdat die fjord daarvoor altijd wel een paar keer per jaar bevangen was, had ik dan niet zo'n zin om af te wachten totdat het weer zo ver was.

Ik dacht echt: "Wat nu?" Bekapper langs laten komen en die had een simpele oplossing: Hoefwand in de kwartieren laten staan, daar was de witte lijn toch niet verbreed. In de toon afronden tot in de witte lijn. Resultaat: paard dat niet gevoelig loopt en toch een witte lijn die kleiner wordt.

Nu wil ik even an de rest vragen of dit klopt:
Is mechanische hoefbevangenheid als het hoefbeen loslaat door een te grote druk op de toon?

En andere hoefbevangenheid komt dan dus door vochtophopingen die de hoefwand van het hoefbeen losdrukken?

Welke soort bevangenheid komt het meest voor?

Speelt aantasting van de witte lijn (of lamellen) dan niet meer mee?

Wat is nu die fout in het boek precies en hoe zit het dan wel?

Is er ergens ook een rubriek met correcties en aanvullingen op het boek?

Sorry, een gek kan meer vragen dan 10 wetenschappers kunnen antwoorden

Mag ook per mail hoor, ik denk dat ik nu namelijk dingen denk te weten die dus niet kloppen.

okee, niet per mail!

Dat lijkt me waarschijnlijk, ik weet niet hoe lang je de witte lijn kans hebt gegeven om uit te groeien?
Dat kan zomaar een half jaartje of langer duren (korter kan ook). Als je de hoef vanaf de zijkant bekijkt, wat zie je dan? Als het een lijn is die vanaf de kroonrand recht loopt, dan zou de witte lijn (volgens deze leek) goed moeten zijn. Maar als je ergens een 'knak' in de lijn vanaf de kroonrand ziet, dan moet die knak er eerst helemaal (!) uitgroeien. Anders scheurt de hoefwand gewoon weer los zodra hij de grond raakt.
Een foto zou eigenlijk helemaal handig zijn. Kun je die op dit forum plaatsen?

Coralie van W schreef op woensdag 9 augustus 2006, 20:29:


Het lijkt me sterk dat er tussen al die bekappingen die er iedere dag plaatsvinden geen een tussen zit die fout is.
Ik heb wel het gevoel dat een fout bij NB of strasser een stuk breder wordt uitgemeten dan een fout van een hoefsmid.

Over Hempfling: tja, in zijn boeken zie je alle paarden op ijzers staan. Zelfs het paard dat 'net uit het wild komt en dat nog nooit door een mensenhand is aangeraakt'. Ik dacht dat Parelli ook al zijn paardjes op ijzers zet.
Toch raar, zouden ze nooit over NB nagedacht hebben?

Ik benadruk even dat ik dus geen diploma's of iets heb. Ik heb alleen de cursus gevolgd en heb bijna het boekje van Ramey uit. Heb verder een stuk of 5 paarden een tijdje bijgehouden en heb zelf 2 paarden.

Maar als ik die foto's zo zie, dan lijkt het me echt niet nodig om tot in de witte lijn af te ronden. Ik vind het er keurig uitzien. Het valt me op dat de hoef op foto 3 erg breed is, maar dat zal wel zijn omdat ik dat van mijn paarden niet gewend ben. Foto 5 laat een kleine flare aan de zijkant van de hoef zien, maar daar zou ik me niet druk om maken. Dat heeft mijn merrie ook maar dat wordt steeds minder. Als de witte lijn nou nog breder wordt, dan moet je natuurlijk wel iets doen, maar zo zie ik eigenlijk niets dat verkeerd is. Op de foto van de zijkant van de hoef zie ik geen knak in de hoefwand die naar beneden komt, of het moet er een zijn die zo klein is dat het nauwelijks hinder kan opleveren.

Hoe loopt het paard nu?
En is er verschil als je afrond tot in de witte lijn of tot in de ongepigmenteerde hoefwand?