eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 18 augustus 2006, 21:26:
> Esther schreef op vrijdag 18 augustus 2006, 21:11:
>
>> eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 18 augustus 2006, 21:00:
> . Ik weet dit , besef dit maar ga toch nooit stoppen met
> paardrijden . En er zijn zoveel dingen wetenschappelijk
> onderzocht die een jaar of vijf erna serieus moesten herroepen
> worden .
Ooit had ik een paard dat als veulen bij ons gekomen was. Vaak knuffelde ik hem door met beide armen zijn lijf te omvatten, mijn handen onder zijn buik bij elkaar. Toen hij groter werd lukte dat natuurlijk niet meer, maar het gebaar bleef. Toen we hem in gingen rijden konden we zonder problemen op hem gaan zitten . Het omarmen was veranderd in een ombenen en dat leek voor hem dezelfde aangename ervaring te zijn.
Toen hij 7 was is hij ziek geworden en overleden. De laatste maanden kon hij niet meer gereden worden. Toch ging ik een enkele keer nog wel eens even op hem zitten zonder zadel, alleen met halster en hij leek dat heerlijk te vinden. Hij leek er werkelijk blij mee te zijn.
De ervaring met klikkeren leert mij dat alles wat een dier (hond of paard) geleerd heeft door alleen positief te bekrachtigen (dus niets negatiefs) voor het dier plezierig wordt om te doen.
Zo doet een van mijn paarden soms uit zichzelf de spaanse pas, gewoon voor de lol en een van onze honden komt steeds dolenthousiast met onze schoenen en pantoffels aangelopen.
Dus mijn conclusie: een paard kan plezier krijgen in van alles dat hij in de natuur niet zou doen, zoals voetballen en een ruiter dragen.
Moniek
Warboel
