Piet schreef op zaterdag 26 augustus 2006, 6:37:


Een verhaal van een proefdier. Zo werkt wetenschap. Ik kan een gevoel van misselijkheid niet onderdrukken bij het lezen van het ondraaglijke lijden waaraan het comité deze pony heeft blootgesteld. Achteraf is alles goed gekomen (anders publiceer je zo'n verhaal ook niet), maar de prijs die ervoor betaald is, vind ik eigenlijk onacceptabel hoog.

Piet schreef op zondag 27 augustus 2006, 11:24:

Ben ik niet met je eens. Ik vind dit geval een duidelijk geval van proefdier gezien de continue twijfel over de te volgen strategie.


Dit is toch een ander geval? Deze bekapmevrouw is Strasser niet. Strasser is een dierenarts, van wie je mag aannemen dat ze meer kijk heeft op het totale medische beeld dan -met alle respect- een bekapster.


Nee, dat wisten ze juist niet! Ze hebben keer op keer getwijfeld als ie lag te kreperen!


Dat weet je pas als het voorbij is. Ook zij wisten niet hoeveel pijn er nog zou komen.


Wat ik al zei: als je het vantevoren wist! En onder de dope houden zou een totaal ander verhaal zijn, maar is blijkbaar onmogelijk, ik lees nl niets over pijnstilling! De kliniek van Strasser geeft ook alleen de eerste 5 dagen eventueel iets.

Daar ben ik het volledig mee eens. Het stuk opent weer een extra luik op de hoevenmaterie, heel prima.
Maar het bergt ook het gevaar in zich dat men lijden gaat bagatelliseren omdat men de blik fanatiek gericht heeft op de eindoverwinning. Daar zit mijn grootste angst.

Even terzijde. Ik hoorde dat de van Nassaus prat gaan op hun methode van hoefkanker genezen. Het is in vergevorderde gevallen ongelooflijk pijnlijk en kan wel een jaar duren. Zij kicken erop het te winnen van de natuur; ik vind dat dus doorgeslagen beroepsidiotie. Ik vind dat je in zo'n geval het vluchtdier paard diervriendelijker helpt met een finaal spuitje dan met een jaar lang foltering.

Margot van Lare schreef op maandag 28 augustus 2006, 0:36:

Nee hoor, voor mij is het probleem niet dat het als ongewoon wordt gezien om zoveel voor een ziek dier te doen.
Voor mij is het probleem: Hoe extreem mag je je paard laten lijden omdat je HOOPT dat je een ziekte kan bedwingen? (Ik heb het hier over gevallen zoals op de site, waarbij ook de profs twijfelen.)
Achteraf is het natuurlijk gloria halleluja wanneer het goed is afgelopen, dan mag het in de bladen en dan WAS de aanpak mede dankzij de vele pijnlijke offers dus succesvol. Maar o, die onzekere weg ernaartoe, wat doe je hem aan... MAG dat zomaar?
Ik vind het een enorme gewetensvraag. Hij kan het zelf niet beslissen zoals een ernstig ziek mens. Mag je hem legaal folteren? Omdat jij VERMOEDT dat hij het er levend af gaat brengen? Maar daar moet-ie dan wel wat voor doen? Is dat paardgericht?

En nu hou ik erover op met de dooddoener dat ik hoop dat zoiets nooit maar dan ook NOOIT mijn pad zal kruisen.

Els Kleverlaan schreef op maandag 28 augustus 2006, 13:41:


Van een ontspanningsmassage schachten ze makkelijk uit, en zeker als ze het gewend zijn al na een halve minuut. Ik doe dan mijn hand er omheen en sluit deze zodra ie terug naar binnen wil. Gewoon vasthouden, hier blijven jij. Zodra het in willen trekken ophoudt, geef ik ook na en zeg goed zo. Vervolgens kan ik alle rommel er voorzichtig afpulken of met mijn sopje aan de gang. Is ie me toch te snel af, begin ik weer opnieuw met de massage-aaien. Oefening baart kunst!

Myriam schreef op maandag 28 augustus 2006, 16:38:


De zwelling zat vrij hoog? Waar dan? Een hoefzweer breekt op zijn hoogst aan de kroonrand uit, maar ik krijg het idee dat jij met de hoogte ergens halverwege de pijp bedoelde?
In elk geval lijkt het een ontsteking (pijn, warmte, zwelling) en dan is antibiotica een paardenmiddel.

sandratien schreef op maandag 28 augustus 2006, 16:34:


Ach... alles went!
Ik ben bijvoorbeeld blij dat ik nooit babybipsen heb hoeven schoonmaken!

reddertje schreef op maandag 28 augustus 2006, 14:19:


Ik pieker nog even over het verhaal van Druid. Het is mij niet duidelijk of hij de maagzweren al had toen hij bevangen raakte of dat dat later kwam. Bevangen werd hij door de suiker in het stro, beweert de schrijfster. Maar kan het niet zo zijn dat de maagzweren de bevangenheid veroorzaakt hebben? Zoals een baarmoederontsteking dat ook kan doen? Dat het dus maw niet aan het stro lag, maar aan het feit dat hij maagzweren had die in de bloedbaan kwamen en bevangenheid veroorzaakten?
Kan het maw niet zo zijn dat een paard dat ergens een (sluimerende) ontsteking heeft, daardoor bevangen raakt? Ik denk even vrij filosoferend aan bv Chaser van Wil, die ondanks preventie toch hoefbevangen raakte.

Els Kleverlaan schreef op maandag 28 augustus 2006, 21:42:


Ik sop met gewoon water. Warm, want anders heeft ie toch nog een reden om in zijn schulp te kruipen. Eerst pulken, wat een hele klus kan zijn en dan soppen. Tis maar goed dat ik afgelegen woon... niet alles wordt gezien...

Myriam schreef op maandag 28 augustus 2006, 22:42:


Was het niet gewoon een wespesteek? Dat kan een dikke pijnlijke plek geven, die een harde plaat vormt en wel 2 weken kan aanhouden.
Moet je ook afspuiten?

jose schreef op woensdag 30 augustus 2006, 10:47:


Enorm bedankt José, voor de geweldige site van St Hippolyt. Equilife moet ik nog bekijken, maar ben voorlopig geheel ondergedompeld in de duitse grondigheid.

Monique Meijer schreef op woensdag 30 augustus 2006, 14:05:


Wat een verhaal, ik kan me voorstellen dat je ten einde raad bent. Het verbaast me dat je veearts but voorschrijft, bij mijn weten is dat verboden in nederland, maar dit terzijde.
Eerst is ze stijf linksvoor, en later kreupel linksachter? Als ik het lees, denk ik aan een hoefzweer linksachter, omdat de kreupelheid zo erg is (heb er net mee te kampen gehad bij mijn eigen paard!). En wat er linksvoor aan de hand is, zou daar los van kunnen staan. Dat kan nog door de sprong van de moeder veroorzaakt zijn, maar het kan ook een hoefzweer in wording geweest zijn. Hoefzweren hoeven niet altijd uit te komen, ze kunnen ook weer door het lichaam opgenomen worden en slechts lichte kreupelheid veroorzaken. Soms merk je er niet eens wat van en kom je het ineens tegen met bekappen. Hoe lang is het geleden dat ze bekapt is? Misschien is de zool wat dun gemaakt, dat kan hoefzweren opleveren. In mijn geval ontstond de hoefzweer 2,5 week nadat mijn paard bekapt was. Een jaar lang deed ik het zelf, zonder problemen, maar deze heeft toch iets van de zool afgehaald. Hij liep aanvankelijk erg gevoelig, maar dat ging over. Niet in de zool snijden dus! Twee en een halve week later was hij linksachter stokkreupel. Mijn dierenarts constateerde onterecht een peesblessure, dus staar je niet blind op hun kennis.
Heeft je veearts met een visiteertang in de hoeven geknepen?
En o ja... pijnstillers helpen niet bij een hoefzweer! Ze halen de druk er niet af. Ik heb zelf eens een abces gehad en daar helpt geen enkele pijnstiller tegen!

Enne... hoefbevangen aan een achterbeen komt eigenlijk nooit voor.