Cledisa schreef op woensdag 13 september 2006, 8:32:


Potverdorie, wat een vreselijke toestand, hopelijk heeft iemand hier op het forum informatie waar je wat aan hebt.............
Ik leef met je mee!
Groeten,
Andere Monique

Hallo,
Indy heeft een bewonderaar - de tweejarige Fries/draver (klop)hengst van mijn collega. Het is prachtig om te zien hoe die twee met elkaar omgaan. De andere merries van mijn collega nemen hem (nog) niet serieus en gaan met hem om in de trant van "Ga weg broekie, als je nog langer aan mijn staart snuffelt krijg je een dreun......" , terwijl mijn merrie hem heel serieus neemt.
Hij begint erg onderdanig met veulenkauwen en je ziet hem gewoon groeien als hij merkt dat ze hem als paard/hengst ziet en niet als veulen.
Ik ben echt wel blij dat er een draadje tussen zit, erg imponerend zoals hij met gitzwarte wapperende manen en staart aan komt draven. Ik ben heel benieuwd hoe hij eruitziet als we een paar jaar verder zijn! Je ziet heel duidelijk de Fries in hem, hij is alleen wat lichter gebouwd.
Indy snuffelt en frutselt graag een paar minuten met hem en verliest dan tot zijn spijt het interesse. Ze komt dan naar mij toe en drukt haar neus in mijn gezicht, het teken dat ze verder wil. Op de terugweg merk ik altijd dat Indy van binnen gegroeid is, ze komt erg zelfverzekerd en tevreden over.
Groeten,
Monique

trea hoex schreef op donderdag 14 september 2006, 11:59:


Ik vind het ook leuk over dat soort dingen te lezen, wat mensen soms voor eigenaardige of grappige situaties meemaken. Wat sneu voor Enya dat haar grote liefde weg ging......
Indy heeft sinds haar 3e jaar (ze is nu 9) toen ze kreupel geschopt is nooit weer contact gehad met een hengst of ruin die echt hengstgedrag vertoont. De ruin van de achterburen is wel een felle pony maar tegenover Indy een echte goedzak die geen last heeft van hormonen. Ik sta er dan ook van te kijken dat Indy zich niet als een verliefde puber gedraagt, terwijl haar vriendje overduidelijk laat zien dat hij haar helemaal geweldig vindt. Ik had eigenlijk verwacht dat haar hormonen zouden opspelen, maar nee hoor. Indy voelt zich duidelijk heel belangrijk en begeerd, maar ze gaat er erg waardig mee om. Indy is trouwens nooit overduidelijk hengstig geweest (hinniken oid doet ze eigenlijk niet), ik merk het als ze niet goed oplet en "in gedachten" lijkt te zijn.
Herinnert me aan een buitenrit met een vreselijk hengstige haflinger van mijn collega die om de paar meter stond te plassen en zelfs koeien erg interessant vond. Indy sjokte met grote ogen mee en wist absoluut niet wat ze daar wel mee aanmoest. Ze heeft de hele buitenrit gepruttelt. We hebben vreselijk gelachen, er stond gewoon met grote letters op Indy haar voorhoofd geschreven met een grote pijl richting de haflinger: ZIJ IS HENGSTIG !!!!!
De volgende dag was Indy ook hengstig (erg solidair he?). Ze ging twee keer op mijn tenen staan en plette mij tussen haar schouder en het hek. Ook maaide ze me bijna van de voeten met haar kont. Echt niet te geloven, Indy is zo onhandig en onnadenkend als ze hengstig is. Ben je aan het rijden is ze in staat links af te gaan als ik rechtsaf wil, of ze stopt niet en wandelt gewoon door om erachter te komen dat ze bijna in een sloot staat. En dan die verwijtende blik die je krijgt "Kun je niet uit je ogen kijken, kijk nou, val ik bijna in die sloot...." Normaal ziet zij dat soort dingen eerder en wijkt ze simpelweg uit. Als ze hengstig is laat ik haar dus gewoon op het weiland laten staan. Veel beter voor mijn tenen.........
Groeten,
Monique

Hallo,
Heeft wel niets met paardjes te maken, maar naar aanleiding van het probleem van uitvallende airco op mijn werk en een vreselijk vrolijke monteur die meende mij (puffend van de warmte, rood hoofd, zweterige kleding en een rotcopieer apparaat dat niet mee wilde werken) op te kunnen vrolijken:

Eerste hulp bij uitvallen van de airco:
1. arko: alle ramen kunnen open
2. akku: alle kleren kunnen uit

Ik kon het niet erg waarderen, het was overal snikheet en dan die breed grijnzende monteur die net uit zijn van airco voorziene auto stapt, en opmerkt dat het een lekker weertje is, bah....
Nu de airco weer draait vind ik het wel grappig........
Monique

Wil schreef op donderdag 14 september 2006, 13:17:


Kijk, dat zijn kadootjes waar je tenminste wat aan hebt! Voor elke hoef een eigen hoevenkrabber, lux hoor!
Mijn moeder was eens zo lief om het onkruid tussen de stenen van de oprit uit te krabben, omdat ik erg weinig tijd had en meldde 's avonds enthousiast dat zij zich ook maar zo'n krabding moest aanschaffen, ideaal, vooral ook met die borstel, waar ik die wel gekocht had.......
Bleek dus dat ze mijn hoevenkrabber gebruikt had. Het ding was helemaal versleten en er zat nauwelijks nog haar op de borstel......
Mja, zo kun je ook een hoevenkrabber gebruiken.
Monique

jessica van der Stel schreef op zaterdag 16 september 2006, 23:09:


Hallo, Jessica,
Bedankt dat je zo meedenkt. Ik ben wel de Monique uit Duitsland, maar ik ben niet de Monique met het shetlandveulentje. Op dit forum zijn meerdere mensen met deze naam!
De andere Monique

Monique Meijer schreef op zondag 17 september 2006, 15:56:


Je moet de Monique hebben die "Cledisia" bij haar foto heeft staan, als ik het goed heb! :)
De andere Monique

Hallo,
Vorige week heb ik een nieuw westernzadel besteld bij Loesdau, gisteren kwam het met de post in een enorme doos.
HET ZADEL PAST HOERA !!!!!!
Het zadel is veel lichter, de fenders zijn veel buigzamer en het geeft Indy iets meer ruimte bij de schouders. Gisteren heb ik er ook mee gereden. Hij zit prima, ik heb er zelfs mee gegalloppeerd en ik kon mijn rechterknie goed bewegen.
Helaas was een schroef er scheef ingedraaid en het leer op die plek gescheurd. Hij gaat maandag meteen terug en dan krijg ik zsm een nieuw zadel toegestuurd, zonder extra kosten. Bij Loesdau hebben ze een goede service. Mijn zadel zet ik nu dus met pijn in m'n hart te koop (snik), tja, ik moet wel, rotknie......
Gisteren hebben ze naast ons gehooid en Indy raasde als een gek door het weiland. Ik denk dat ze met haar neus tegen een paalte gerend is (dat heeft ze al een keer voor mijn ogen gedaan, zo in volle gallop er tegen aan), want vanmorgen toen ik haar even longeerde om te kijken of ze goed loopt, kon ze haar hoofd niet zo goed naar rechts bewegen. Ook is haar rug niet helemaal optimaal, het lijkt bij de heup te zitten.
Ze was vanmorgen echter zo verschrikkelijk irritant enthousiast, ze wilde beslist mee naar buiten en begon te hinniken bij het woord "Medi", (haar Haflingervriendin) dat ik haar toch maar meegenomen heb op een buitenrit. Gewoon rechtdoor loopt ze prima, moet ze sterk naar rechts buigen kun je merken dat het niet helemaal goed zit in haar nek en rug. Indy was in ieder geval zeer tevreden dat ze meemocht en waagde zelfs nog een drafje met gespitste oortjes. Ik heb er de meeste tijd maar naast gelopen en mij slechts af en toe een stukje laten dragen. Ik denk echter niet dat het ernstig is, ik ga vanavond onze dorpstherapeut even bellen en vragen of hij morgen avond even langs kan komen. Het is ook altijd wat met Indy.....
Groeten,
Monique

marielle schreef op zondag 17 september 2006, 17:39:


Hallo, Marielle,
Snap hoe je het bedoeld, hoor!
Bij Indy is het helaas wel nodig dat ik onmiddellijk een therapeut inschakel. Ik heb het wel eens geprobeerd haar gewoon te laten lopen, maar binnen twee weken gaat er steeds meer vastzitten, totdat ze helemaal niets meer kan. En dan wordt het een dure en het kost dan enorm veel tijd dat ze helemaal weer rad is.
Groeten,
Monique

Els Kleverlaan schreef op maandag 18 september 2006, 10:24:


Wat mooi, Els!
Monique

Catie schreef op maandag 18 september 2006, 20:49:


Hallo, Catie,
Het is erg moeilijk van afstand te beoordelen waarom jouw paard struikelt. Misschien is het beter een goede bekapper in te schakelen die ter plekke kan beoordelen in hoeverre het verstandig is de hoeven van jouw paard recht te zetten. Ik zou er niet zelf aan gaan knutselen.
Groeten,
Monique

Monique Meijer schreef op maandag 18 september 2006, 8:14:


Hallo,
Gisteren is de therapeut gekomen. Indy zat op drie plaatsen vast: nek, schoft en heup. Nek en schoft kon hij met een simpele beweging met zijn duim losmaken, de heup was heel andere koek. Ze zat werkelijk muurvast, de heup heeft hij echt moeten kraken, wat hij anders nooit doet. De heup kwam met een duidelijk hoorbare knak los, Indy liet een opgelucht gesnuif horen.
Ik mag nu twee dagen niets met haar doen, alleen een beetje wandelen. Je kan merken dat ze opgelucht is. Gisteren had ze op de schoft nog een duidelijk voelbare pijnlijke plek, vanmorgen was die weg en ik mocht er gewoon aankomen. Achter hoefjes uitkrabben vind ze nog niet zo fijn, het doet haar nog wat pijn. Als ze even gelopen heeft gaat het beter. Hij heeft Indy gelijk helemaal gecontroleerd, verder kon hij gelukkig niets vinden.
Groeten,
Monique