Eva Saegerman schreef :


Foto?


Viedeejoo?

Groet, Pien

Eva Saegerman schreef :


Mwáh, heb er hier nog wel een paar liggen, denk ik


Alléén als het in de categorie bloopers valt ....

Greetz, Pien

e m kraak schreef:

Nou....niet helemaal met je eens.
We hebben Peyo al diverse keren vanuit het niets in stilstand over ca 80 cm hoge balk in de bak zien springen en ze is daarmee begonnen toen ze amper 2 maanden oud was, en het was niet eens om bij d'r moeder ofzo te komen, sterker nog; het was juist van haar moeder af omdat ze er zelf voor kiest op een andere plek te zijn. Ze heeft het nu ontdekt en geen balk kan haar meer binnenhouden, ze heeft er enorme lol in en springt overal eenvoudigweg overheen. Er is geen enkele van onze andere paarden die dit gedrag heeft. Vorige week liep ze met Spirit te dollen en zij sprong pardoes over de balk de paddock uit, terwijl Spirit het nakijken heeft, die heeft dit soort fratsen niet. Moeder Bombita en vader Pacha zijn ook niet bekend met springcapaciteiten.

Ik ben het wel met je eens dat ik het weinig zinvol vind een paard 'te dwingen' om over een balk te moeten springen in zo'n racebaan. Dat je obstakels maakt, oké, maar als je al zo'n balk maakt vind ik dat je het paard vrije keuze moet laten daar zelf overheen te mogen springen of erlangs te gaan en niet een sprong te moeten maken voor hij bijvoorbeeld bij zijn hooi of water kan, ik zie daar het nut niet van in en elke dag op die manier te moeten springen lijkt me niet gezond. Weet je hoevaak hij per dag daaroverheen moet springen? , da's vaak hoor, paarden zijn wel zo'n beetje de hele dag in beweging.
Idd cavaletti's tijdfens de training om de voeten op te leren tillen, te timen etc is iets heel anders dan een paard in zijn vrije tijd.Het springgedrag van Peyo stimuleren wij overigens absoluut niet!

Groet, Pien

Tineke Nolet-Verdel schreef :


Zie je.
Wordt mijn idee wéér bevestigd, nl dat niet alle paarden 'in het wild' laag op de hielen staan. De niet lang geleden Spanje gekomen hengsten van Eddy ook al niet en ik hoor steeds vaker dat deze paarden kleine stralen hebben die bij lange na de grond niet raken. De Konikpaarden ook al niet en dat kan ik verklaren doordat ze uitsluitend op het zachte lopen, maar de Spaanse paarden lopen over zéér hard terrein.
Waar zou dat nu aan liggen?

(of moet dit naar het hoevenforum?)

Groe, Pien

Dat gaan wij nu zien, de komende jaren.
Er is niks of niemand ie dit haar geleerd heeft, er is ook nooit een beloning aan gekoppeld, ze doet het niet om bij d'r moeder te komen, of omdat ze bang is en in paniek eroverheen springt. Ze lijkt gewoon te springen omdat ze aan die andere kant wil zijn, omdat ze daar iets wil gaan doen. Dan scharrelt ze wat rond en als ze terug wil kruipt ze net zo makkelijk onder diezelfde balk door.

De laatste dagen echter zien we haar ook onder de balk heen gaan als ze uit de paddock wil, ze lijkt dus toch de voorkeur aan kruipen boven springen te geven en dat is maar goed ook want ik wil niet dat zo'n kleintje elke dag al springt.

Groet, Pien

sandratien schreef op maandag 2 oktober 2006, 10:56:



Ik vind dat je een punt hebt, Ina, want bitloos en dan nóg een strakke laagzittende insnoerende neusriem doet net zo goed niks goeds.
Net zoals ik nog steeds niet geloof in knevelende gekruiste riempjes onder kin of kaak.

Zoals het ook niets goeds doet als mensen hun paard koste wat kost aan de teugel willen blijven rijden en hem omlaag trekken in de veronderstelling dat het paard dan beter/mooier gaat lopen, of dat ze meer controle hebben.
Ik denk dat die ruiters het niet helemaal begrepen hebben.

Bitloos in mijn geval, op mijn manege, op míjn paarden betekent loslaten en op een andere manier dan via je handen en via 'controle' communiceren.
Ik blijf zeggen dat controle over je paard niet zitten in je handen, maar dat er nog een heel traject aan vooraf gaat. Niet dat je niet aan de teugels mag trekken in een onveilige situatie waarin het paard gekke dingen dreigt te doen, nee, verre van dat, (jouw eigen veiligheid staat altijd voorop!) maar er zijn zoveel andere mooie en veel paardgerichtere manieren om je paard te openen voor communicatie en pas als laatste redmiddel zijn er die teugels.

Hoe gek het misschien ook klinkt vanaf mijn toetsenbord; ik ben absoluut niet tegen een bit, hoezeer ik bitloos ook promoot.
Maar ik ben er wel tegen dat mensen maar blijven menen dat controle in die handen , op de neus of in de mond van het paard moeten zitten.

Groet, Pien

sandratien schreef :


Hij/zij/'ut' zal wel moeten Sandra. Onder alle omstandigheden!!!!


Niemand maakt mij wijs dat een paard zonder bit wél een eigen wil heeft en die wil is er niet meer als er opeens een stuk ijzer in zijn mond zit.
Zijn wil verandert niet, zijn temperament ook niet; echter de impact van jouw hulpen komen misschien wel harder (duidelijker) aan ja. Een paard met wegren-neigingen wil dat net zo goed nog met dat bit.


Ow nee, mijn paarden zijn niet willoos, maar ze weten dat ze er niet mee wegkomen. Gisteren nog een wat ruig ritje met oa mijn Arabier gehad, en er komt een moment dat ook zij het op topsnelheid wel even van mij wil overnemen hoor en uhh, dan gaan wij ook wel even 'in discussie', wat dácht je, maar ik ga pontifikaal op de rem als mijn communicatie niet geheel volgens afspraak verloopt, zeg maar. Kan het veld nog zo groot en aanlokkelijk zijn en kan ik nog zo'n verschrikkelijke zin in een fris galopje hebben, haar sancties voor niet luisteren zijn 'in stap' (en da's balen voor een Arabier joh!). BD reageert daar tegenwoordig dan ook op terug door een bok te geven of te gaan hoofdschudden in de hoop onder mijn hulpen uit te komen (over communicatie tussen rijder en paard gesproken....) . Dan komt weer het voordeel van de Arab naar boven: Die blijven altijd wel bestuurbaar. En nee is nee! Punt, ook al hang ik ondersteboven in de kersenboom. Ik hijs haar op, ik trek haar om, maar stoppen zal ze.
Overigens is dit voor alle paarden in de groep tijdens de buitenrit van toepassing; heeft er iemand het gevoel geen controle te hebben gaat de hele groep pardoes in stap.

Plan A is altijd te blijven communiceren met mijn lichaamstaal, woorden, zit, door gecentered te rijden zonder aan die teugels te gaan, maar als madame het op de heupen heeft moet ook ik naar plan B en dat is iets minder subtiel: Teugel strak totdat ze stapt of dat doet wat ik wil, maar zodra ze in stap gaat weer losse teugel en kijken of het al lukt terug te komen in onze gezamelijke communicatie, dwz, zonder teugel, maar op stem en met lichaamshulpen.
Ik haal de teugels dus alleen maar op als het echt nodig blijkt. En dan nog zo kort mogelijk.

Teveel mensen slaan plan A over (angst, onzekerheid, onervaren?) en gaan gelijk naar plan B hetgeen het paard niet de kans geeft om tot een communicatie te komen, want er ís niks, er is alleen strakte in de teugel en een gespannen rijder die denkt : "als ik haar loslaat gaat ze ervandoor".
En een paard dat denkt bij een lossere teugel :"yeppie, we kúnnen...."

(ik ga effe door in een volgend bericht: dit wordt te lang om te verzenden)

(vervolg)

Dan hebben we nog een andere troef en dat is timing want je vóélt wat dat paard daaronder je van plan is.
Weer een voorbeeld:
Izzy is in een verschrikkelijke fase op de buitenritten: 3 teugels overgebroken, 3 rijders met aangesingeld zadel en al over haar hals naar voren als gevolg van haar 'plotselinge' vreetgedrag ---> Graspol en kop omlaag en hijs dat maar eens op uit het gras.
Zo erg dat ik bepaalde paadjes echt ging mijden.
De oorzaak ligt in het feit dat er veel beginners op haar gereden hebben en dat zijn meestal personen met nog niet de juiste timing (die ríjden niet maar die zítten) want je kunt het gedrag voorkomen door haar te waarschuwen en één teugel bij je te pakken, je been als waarschuwing aan te leggen ('pas op jij, ik heb je in de gaten") en ze laat het echt wel uit d'r hoofd.
Zo blijf je in je (mentale) kracht en is er geen gevecht.
Laat je haar daar eenmaal doorheen gaan door te laat in te grijpen kom je in dat fysieke deel en moet je het hebben van spierkracht, nou, dan leg je het af tegen een Fjordennek, dat hijs je niet zo effe op uit het gras.

Terugvertaald naar jouw situatie:
Je zou moeten voorkómen dat zij in die sterkte gaat door te blijven communiceren, door haar niet de kans te bieden om in dat stuk te komen. Door zelf gecentered te blijven rijden en je niet uit balans te laten brengen, zowel mentaal als fysiek. Angst wegademen, letten op je spieren, niet gaan klemmen, of voorover te gaan hangen etc. Gedachten niet laten afdwalen, niet teveel kletsen met vriendinnen (ik weet van jou dat jij altijd alleen rijdt, dus voor jou geldt dit niet, maar wel voor anderen). Niet voor niks gaat dat hoofd van je paard omlaag in het gras als je verdorie net even niet oplet.
Dat paard voelt dat dus in jouw energie, in jouw trilling. Net zo goed kun jij leren datzelfde van jouw paard op te pikken en er iets mee te doen..
Als je met je paard verbonden bent voel je haar aan, dan voel je wat ze van plan is; een lichte trilling in de spieren, een in die richting scheefgedraaid oor, je voelt haar energie (dat van die energie is voor Eddy, insidersdingetje) en je kunt makkelijk daarop anticiperen , nog vóórdat zij werkelijk aanstalten gemaakt heeft.

Zolang als zij in stap niet naar je luistert is het niet de tijd om een drafje te gaan uitproberen; zolang als zij niet in draf naar je luistert geen galop etc.
Maak het voor jezelf veilig door altijd aan het eind van elk paadje, vóór elke bocht, op elke kruising te gaan stappen. Wij doen dat hier altijd. Ik zal nooit in draf een bocht omgaan, of bovenaan een helling doorgalloperen, ik ga altijd terug naar stap om het paard bij me te houden en om hem te leren dat hij niet door mag schieten.

Wat je dus Bright eerst leert is dat zij moet luisteren naar jouw sturen, stoppen, volgen etc.en dat er werkelijk nooit discussie mag zijn.
Wil zij naar links en jij naar rechts: Ga niet zitten trekken, slaan, meppen, maar 'zet jezelf vast in het zadel' en hou stand.
Buig dat hoofd naar rechts en hou de teugel op één 'strakte'.
Niet trekken, maar op spanning houden. Als je paard maar ook héél even meegeeft of aanstalten maakt door de teugel te laten verslappen, direct LOS en belonen (haar niet alsnog laten ontglippen). Dat moment kan aanvankelijk wel langer dan 10 seconden duren hoor, en jij zit intussen lekker relaxt te fluiten en je laat je niet van je pad afbrengen of kwaad maken.
Bouw dit langzaam op door meer buigactie van haar te vragen (door een seconde langer vast te houden ---> weer timing) en wederom te belonen na ELKE goede actie.
Begin hiermee in de bak, doe stuuroefeningen om pilonnen, stoelen, zigzaggen etc. Verfijn daarmee telkens meer je hulpen, rijd steeds meer met je lijf, en minder met je handen, gebruik daarbij de Centered Riding technieken waar we het zovaak over hebben, zodat het accent van die handen verlegt wordt naar de andere hulpen.
Geef nooit echt nóóit toe als zij besluit de andere kant op te gaan. Als jij naar rechts wil gáát ze naar rechts en geef haar niet haar zin door toch eerst via links om te draaien want als ze leert dat ze ermee wegkomt moet je dat er weer uitkrijgen. Gewoon rustig stand houden, uitademen en vaak tot 10 tellen, misschien wel meer.

Gaat dit in de bak goed dan bouw je dit uit door het buiten ook zo te doen, maar ze moet natuurlijk wel eerst geleerd hebben wat jouw bedoeling is.
Ik zal dit bericht ook naar mijn forum terugcopieren.
Ik hoop dat je er wat mee kunt.

Greetz, Pien

sandratien schreef :

Sandra, het zit em niet in het bit, of welke bitloze optoming dan ook.
Het zit em in de communicatie.
Je zult mijn vorige bericht wel al gelezen hebben, dat verduidelijkt het wel, hoop ik.

Groetjes, Pien

Piet schreef op maandag 2 oktober 2006, 13:00:

Piet schreef op maandag 2 oktober 2006, 13:00:


Ontzettend goed voorbeeld, Piet.
BD kan ook zo verschrikkelijk schrikken als ze op het touw stapt, terwijl Izzy gewoon rustig staat te wachten totdat je haar losmaakt.
Ik denk dat ik het wel zo ga uitproberen als jij zegt want dat schrikken is echt een beetje overdreven ja. Inderdaad effe wat werk in stoppen.

Dat van dat zelf ontdekken : Ik kan zo gauw geen voorbeeld geven van een paard, maar wel het voorbeeld van mijn hond (witte herder) die natuurlijk aanvankelijk in een soort van Walhalla terechtkwam toen ze als tweedehandsje bij ons kwam. Niks gewend en maar eens even lekker die paarden opjutten

Dat ging een tijdje leuk totdat de paarden ernstig genoeg van dat witte irri geval kregen en in plaats van wegrennen, zich omdraaiden en háár achterna begonnen te zitten en dat was op een zeer felle manier.
Ik had Cayuga (mijn hond) ook kunnen terugfluiten, 'néé'-en en haar proberen te behoeden, maar ik vond dat ze dat zelf maar moest ondervinden zodat ze kon leren zich te gedragen bij en tussen de paarden (oké, met het risico op een fatale trap, die er gelukkig nooit gekomen is).

Inmiddels zijn we een jaar verder en heeft ze het zo weten te regelen met de paarden dat zij bij de meeste paarden de zwilwratten mag afknagen en daarvoor mag ze onder de benen van de paarden in gaan staan.
Uit eigen ervaring heeft ze nu geleerd dat te vragen, dat ze dat niet bij alle paarden mag doen.
Tis een prachtig gezicht en dat heeft ze helemaal zelf geregeld!

Groet, Pien

Piet schreef :


Ow ja, het boek staat hier naast me en ik heb er net voor de zekerheid effe in gebladerd om te begrijpen wat je met dit bericht bedoelt.
Tis inderdaad zeer herkenbaar.
Let wel: We hebben het hier over de Tinker van Sandra - niet over een Arabier!

Greetz, Pien

sandratien schreef :

De reden dat zij dit gedrag mét bit niet vertoont ligt waarschijnlijk in het feit dat jij jezelf met bit veiliger voelt en niet zo gespannen bent, hetgeen natuurlijk weer zijn weerslag op het gedrag van Bright heeft.
Dat je haar bitloos wel 'aankunt' in de groep is waarschijnlijk precies hetzelfde: Jij voelt je veiliger en dus rijd je meer ontspannen.

Tis gewoon een vicieueze cirkel waar jullie in zitten.
Ik vind niet dat je dan kunt stellen dat bitloos rijden gevaarlijker is.

Op het Centered Riding arrangement krijg je voldoende tips mee om thuis op verder te gaan, ik beloof het je!

Groet. Pien

sandratien schreef op maandag 2 oktober 2006, 14:17:


Ow jawel, je kunt wel oefenen buiten; Het hoeft toch niet langs de weg? Er zijn bij jou toch ook stukjes land in de buurt waar je naartoe kunt wandelen, desnoods met dat bit erin totdat je op een rustig stuk aangekomen bent.
Het hoeft toch niet allemaal ineens?
Je kunt toch ook iets regelen met een mede-rijder te paard, zodat je er niet helemaal alleen voor staat, of je man meenemen, weet ik veel.

Van Bright denk ik inmiddels dat het helemaal geen slecht luisterend paard is, maar dat ze een beetje anticipeert op jouw angst waardoor jij zegt : "Zie je wel"....
't Zit tussen jóúw oren, San.
Controle over jezelf is nog belangrijker dan controle over je paard, en ik hoop niet dat je het me kwalijk neemt dat ik dit zo schrijf.
Naja, anders zeg je het me maar.
Ik wil je graag helpen!

Groet, Pien

epona schreef

Nee, ik zei dat mensen van de teugels af moeten blijven tenzij....
of dat nu met of zonder bit is (liefst zonder natuurlijk).


Snap ik niet precies. Waarom schouder wél optillen met bit, maar de rest zonder? Wil je daarmee zeggen dat schouder optillen een zwaardere oefening is ofzo? Dat ze je anders niet snapt? Ik doe dat soort dingen allemaal zonder, kom niet eens op het idee dat je het een wel en het andere zonder bit moet doen.
Je paard is fine getuned of hij is het niet.
Ik begrijp ook niet dat je 'recreatief' (wat dat dan ook moge zijn) wel zonder rijden kunt, maar zodra er gewerkt of getraind moet worden het bit ineens heel belangrijk wordt.
Ik rijd uitsluitend recreatief, maar daar horen wel wat gymnastiserende oefeningen bij.

Wie kan mij dat uitleggen?

Groet, Pien

Izzy heeft zo'n hanglip dat je er een hele baai hooi in kunt verstoppen
Als die later bejaard is moeten we echt haar lip gaan laten liften, anders struikelt ze erover.
Als er ergens een ontspannen en ongecompliceerd paard rondloopt is zij het wel. Vorige week nog met haar ge Equine Touched en het viel iedereen op hoe lekker die letterlijk in d'r vel zit, dus het gaat niet altijd op. Izzy heeft een wat zware nek maar die is absoluut soepel.
Wat we wél zien is dat ze het minder heeft in de winter, wij noemen het dan ook een zomerlip

Pien