Isabel van der Made schreef op dinsdag 3 oktober 2006, 22:38:


T'is niet dat ik je niet wil geloven. Het was een eerlijke vraag naar informatie, je hoeft je echt niet aangevallen te voelen. Ik weet hier niets over (heb nog nooit in de situatie gezeten dat enige kennis hierover noodzakelijk was) dus ik kan alleen maar afgaan op wat ik zie in mijn omgeving, door vragen te stellen en door wat anderen (met meer ervaring) mij aanraden. En hopelijk leer ik ondertussen dan ook nog iets bij. :)

Bij deze trouwens bedankt voor de info. Hier kan ik tenminste iets mee.
Volgens jou is betadine dus het beste? Maar hoe pak ik dat praktisch aan? Ik kan moeilijk een emmer vol betadine kappen om haar hoef in te zetten. Dat zou nogal kostbaar worden. Mag je dat verdunnen? of gaat de werking dan achteruit?
(Is het eigenlijk wel nodig dat ik er iets aan doe? De zweer is open, dus die smurrie kan eruit lopen. Ik heb het vandaag in javel geweekt, en ze krijgt normaal nog wel enkele dagen onstekingsremmers.)

Ans

perdida schreef op woensdag 4 oktober 2006, 11:58:


Betadine hebben we wel in huis, alleen is zo'n busje niet genoeg om een hoef in te weken en dat gat is niet echt groot genoeg om er iets in te proppen. Omdat die hoefzweer zo diep zit, is er maar een ieniemieni gaatje, net groot genoeg om het vuil eruit te laten en dat de druk eraf is. (Smid vond het geen goed idee haar hoef nog meer weg te snijden)
Ik zal straks eens proberen of ik het er misschien niet kan inkappen. Ik weet niet of dat zal lukken (plek is nog heel gevoelig, en paardmans heeft liever dat ik van haar pijnlijke voet afblijf en is dus niet zo vriendelijk ) Maar het is het proberen waard.
En als dat niet lukt, anders vandaag toch nog maar eens weken in (verdunde?) javel.

groetjes
Ans

Geertje schreef op woensdag 4 oktober 2006, 14:51:


Volgens wikipedia (en de site van betadine zelf) een breedspectrum desinfectans en wel degelijk bacteriedodend. :)

Isabel van der Made schreef op woensdag 4 oktober 2006, 14:51:


Volgens mij hebben we hier een Vlaams-Nederlands misverstand.
Inkappen = Vlaams iets ergens in kieperen.
Ik heb geen ambities om in die hoef te zitten snijden.
Het was misschien een beetje een ongelukkige woordkeuze op een hoevenforum.

Ik ga zo even langs de apotheek. Eens vragen of ze die halve literflessen verkopen.

Ans

Cedric Coucke schreef op woensdag 4 oktober 2006, 20:04:


Best wel grappig dat je dit schrijft.
Ik was gisteren dus naar de apotheker geweest en die vond betadine verdunnen geen goed plan. En ze heeft mij inderdaad naar huis gestuurd met een fles neo-sabenyl. :)

Mijn Tempête loopt trouwens weer redelijk goed hoor. (om even op een vraag van Esther te antwoorden) Weer bijna net als nieuw.
Maar ik denk dat ik haar nog wel een paar weken niet op de weg laat lopen. Ik heb wat schrik dat ze dan weer een hoefzweer zou krijgen, omdat de zool zo dun is thv van die zweer.

Ans

Door dat hele gedoe met die hoefzweer is mijn paard vorig weekend, na een jaar weer eens bekapt geweest door een (traditionele) smid. (Alhoewel hij nu ook niet direct bekapt op de manier die hier op HN wordt toegeschreven aan TB :) )
Nu stelde ik mij enkele vragen bij dingen die hij gedaan heeft.

Normaal als ik gewoon de zool aanhoudt heeft mijn paard vrij schuine voeten: lange teen en ondergeschoven hielen.
Maar de smid heeft nu haar hielen een heel stuk verder ingekort, waarbij hij dus ook in de zool heeft gekapt.

hier zijn foto's daarvan.
http://www.mijnalbum.nl/Album=EQSJH8CS
(sorry voor de vuile hoeven, maar paard is nogal beschermend over haar voeten sinds die hoefzweer en foto's maken was niet simpel :) )

Hij heeft overal wel een beetje zool mee weggekapt, maar aan de hielen meer. Hij heeft een heel stuk ondergeschoven hiel gewoon weggekapt.
Op het zicht vind ik het er persoonlijk wel beter uitzien. De hoeven lijken een stuk minder schuin. En de schuine hiel valt minder op. (alhoewel er aan de hoek zelf natuurlijk niets veranderd is) En niet onbelangrijk, mijn paard lijkt er gemakkelijker mee te lopen! (normaal lijkt ze meer moeite te hebben met afwikkelen)

Maar nu vraag ik mij af, is dit nu op lange termijn goed of juist schadelijk?

De reden waarom je de zool aanhoudt is toch om een grond-parallel hoefbeen te verkrijgen? (of zijn er nog andere redenen?)
Maar in het geval van ondergeschoven hielen heb je toch geen grondparallel hoefbeen, ook al volg je de zool? Als ik dan logisch redeneer, lijkt mij dat door het verder wegkappen van die hielen het hoefbeen meer evenwijdig met de grond komt te staan.
Zou de hoek van de hielen dan niet volgen na een tijdje?

groetjes
Ans

(ps: Voor de duidelijkheid: Ik ben niet van zin zelf in haar zolen te gaan kappen ofzo. :) )

Havank schreef op vrijdag 6 oktober 2006, 17:43:


Dus voor jou is het in dit geval geen probleem dat er in de zool gekapt wordt?

Ans

Arno8 schreef op zaterdag 7 oktober 2006, 10:55:


Hij heeft inderdaad de straal bijgesneden, maar alleen aan de punt. Ter hoogte van de hielen is hij er niet aan geweest. (Mijn paard haar straal maakt in de voorhoeven nooit grondcontact en groeit ook amper)
En hij heeft echt wel in de harde zool gesneden. (De koorilige zool krab ik sowieso geregeld weg, en ik heb het hem ook expliciet gevraagd)

Dat van die puntjes, daar kan je gelijk in hebben. Ik zou het zelf even bekijken en eventueel bijvijlen als het zou kunnen. Maar het paard heeft besloten dat ik niet meer aan haar hoeven mag komen. (Ik denk dat de DA en de smid haar wat te veel pijn hebben gedaan met de zoektocht naar die hoefzweer) Dus (mijn paardje kennende) zal het wel een aantal weken duren voor ik weer op een normale manier een voetje kan vragen. En ik durf nu ook niet echt doorvragen, ze wordt nogal gevaarlijk dan.
Ik ben trouwens gisteren 1,5 uur beziggeweest om die slechte hoef snel uit te krabben en in een emmer met ontsmettende oplossing te zetten.
En straks weer, ik zie er al tegen op.

Ans

Ans Jondral schreef op zaterdag 7 oktober 2006, 11:39:


Ik bedoelde natuurlijke korrelig ipv van wat ik daar heb getypt. (editten zou echt wel handig zijn, mis ik echt op dit forum)

Ans

muriela schreef op zaterdag 7 oktober 2006, 19:57:


Om een beetje tegengewicht te geven aan al die negatieve verhalen hier; wil ik toch even zeggen dat niet alle 10 jarige verzorgmeisjes zulke ettertjes zijn. En dat een shet best in staat is om voor zichzelf op te komen.
Ik heb voor mijn shetje een verzorgmeisje dat in het weekend komt. (samen met haar moeder) En die is al helemaal blij als ze Lolita gewoon mag poetsen of longeren. En als Lolita vind dat ze onrechtmatig wordt behandeld, dan maakt ze dat echt wel duidelijk. (En ondertussen weet het meisje ook weer dat ze te ver is gegaan)
Ik vertrouw dat meisje zelfs met mijn eigen paard. Ze vindt het heerlijk om met een halstertje, zonder zadel met Tempête op de wei rond te wandelen en ik zie er echt geen graten in waarom dat niet zou kunnen. En ik denk dat het voor haar ook alleen maar positief kan zijn dat ze op een andere manier met paarden in contact komt, dan alleen maar op de manege-manier. En als ik vergelijk hoe onwennig ze was de eerste keer dat ze op mijn wei was (Op de manege had ze alleen nog maar gereden, verzorging/grondwerk was volkomen vreemd voor haar), en hoe ze nu met de paarden omgaat. Dan vind ik dat zelf ook heel leuk om te zien.

Het beste bewijs loopt trouwens rond op de wei van een vriendin van mij. Die had enkele jaren geleden ook verzorgstertjes genomen voor haar shetje. Ook vers van de manege met bijhorend ideeëngoed. En door de invloed van mijn vriendin zijn die meisjes (nu 12 en 14 jaar oud) helemaal bezig met NH, grondwerk, etc...
Ik heb nu ook aan het jongste meisje gevraagd mijn Lolita een beetje manieren te leren en wat te laten wennen aan een ruiter. (mijn andere verzorgstertje mist hier nog wat ervaring voor) En ik sta echt versteld met hoeveel geduld en hoe bewust ze met mijn pony omgaat, en hoe goed mijn Lola op haar reageert. Alleen maar lof voor haar hoor!!!

Het is toch veel beter dat ze het jong leren, dan dat ze pas binnen enkele jaren (of nooit) beseffen dat ze verkeerd bezig zijn? Dus waarom wil iedereen hier dan zo angstvallig zijn paarden afschermen voor al die "verschrikkelijke 12-jarigen". Misschien kan je ze nog iets leren!

groetjes
Ans

Spirithorses schreef op zondag 8 oktober 2006, 9:18:


Dat is net het leuke aan mijn 'verzorgkind'. De mama komt vaak mee en geniet net zo van de paarden als haar dochter. Toen ik dat meisje de eerste keer op Lolita liet zitten, zat niet alleen de dochter te glunderen. Maar de mama stond daar met een smile van oor tot oor foto's te nemen. En als de pony gepoetst wordt, dan bortselt mama leuk mee.
En ik vind het wel gezellig. Ik vind mijn wei soms wel een beetje eenzaam, heb graag iemand om mee te praten als ik vanalle klusjes uitvoer. Dus voor mij is dit de ideale regeling. Ik heb wat gezelschap als ik zondags mijn klusjes uitvoer op de wei en ondertussen kan ik een oogje in het zeil houden.

Ik heb ook altijd voor de paarden van anderen gezorgd, en heb hier nooit enige begeleiding bij gekregen. En toch kan ik mij niet herinneren dat de dingen die we (=mijn vriendinnetjes en ik) deden onverantwoord of gevaarlijk waren. (Maar ja, ik ben altijd nogal een verantwoordelijk kind geweest )
Mijn Tempête is trouwens ook een ex-verzorgpaard van mij geweest. Ik heb haar eerst drie jaar verzorgd vooraleer ik haar gekocht heb. En haar eigenaar was nooit in de buurt. Die kwam alleen maar 1 keer per maand naar stal, om het stalgeld te betalen. Voor de rest was dat paard volledig afhankelijk van mij, en in het begin was ik toen ook maar een kind van 14.
Als ik die kansen toen niet gekregen had, wie weet zou ik dan nu nog altijd op manegepaarden rondhobbelen met zweep etc...
Het is maar door het gebrek aan begeleiding dat ik manieren ben gaan zoeken om problemen op te lossen en dat ik er de ideeën op na houd, die ik nu heb.

Ik vind echt dat jullie weinig vertrouwen stellen in al die kinderen. Ik heb echt nog nooit slechte ervaringen gehad met mijn paarden en een kind.
Als een er een kind intresse toont in mijn paarden ga ik daar meestal wel op in. Dan mogen ze soms een toertje op Tempête haar blote rug. Meestal zijn die kinderen dan net heel voorzichtig om het paard zeker geen pijn te doen. Blijkbaar is een ongezadeld paard iets wat de meesten nog nooit gevoeld hebben, en dat maakt indruk. Ik ben nog nooit een cowboy tegen gekomen.

Ik ben echt verbaasd over de hoeveelheid slechte ervaringen die hier naar boven komen. Ofwel hebben jullie een hoop rotkinderen in de buurt, ofwel ben ik verschrikkelijk naïf?
Of zou het een regionaal verschil zijn? Ik heb de indruk dat paarden in Ndl meer ingeburgerd zijn dan in België. De meeste kinderen hier vinden, paarden nog iets 'speciaal'. En naar mijn ervaring zijn Belgische kindjes in het algemeen ook een pak terughoudender dan hun Nederlandse soortgenoten.

groetjes
Ans

Michiel schreef op vrijdag 6 oktober 2006, 23:10:



Had het even gemeten. Het was nog ongeveer 2,1 cm.

groetjes
Ans

Christel Provaas schreef op donderdag 12 oktober 2006, 18:35:


Kan je dit ook omdraaien? Is een paard waar bijna niets mee gedaan wordt ongelukkig?
Ik stel mij al een tijdje die vraag, sinds mijn Tempête in Juli met vervroegd-pensioen is.
Ik heb de indruk dat ze zich hoe langer hoe meer afsluit voor mij en ander menselijk contact sinds ze gedegradeerd is tot weideornament.

Ans

van lennep schreef op vrijdag 13 oktober 2006, 15:03:


Ik weet eigenlijk niet zeker of ze ongelukkig is omdat ik er amper nog iets mee doe en daarom ook apatisch is. Of dat ze net gelukkig is dat ze met rust gelaten wordt en daarom geen contact zoekt.
Het is sowieso een beetje een paard dat weinig contact zoekt met mensen. Ze houdt niet van aanrakingen en gefrunnik aan haar lijf. Ze staat het toe, maar echt leuk heeft ze zoiets nooit gevonden. Het enige wat ze wel leuk vond, was gaan wandelen.

Onder het motto "ik-moet-eens-iets-met-mijn-paard-doen" daarnet aan de hand gaan wandelen met haar. Ik heb achteraf toch twijfels of ik haar daar een plezier mee doe. De verandering van omgeving, en interactie met de paarden die we onderweg tegenkomen (een knappe haflingerhengst die zich voor haar liep uit te sloven :) ) vindt ze wel leuk. En ze was ook heel vriendelijk en oplettend naar mij toe, maar ze heeft wel de hele weg mank gelopen op twee benen.
Daar voel ik mij toch slecht bij. Ik vind het niet echt eerlijk van mij om haar te vragen om te lopen. Op de wei loopt ze ook wel, maar daar beslist ze tenminste zelf of ze al dan niet beweegt.
Ik zou niet weten wat ik anders nog met haar zou kunnen doen, ze vindt gewoon niets anders leuk.

groetjes
Ans

Christel Provaas schreef op vrijdag 13 oktober 2006, 20:25:


Omwille van haar artrose/spat. Ze heeft sinds begin juli geen dag meer rad gelopen. Volgens de DA's kon ze maar best met pensioen.

Tempête is geen paard dat graag werkt. Vandaar ook mijn twijfel of ze nu al dan niet ongelukkig is. Appreciatie van een mens doet haar weinig. (daarom dat bijvoorbeeld clickeren ook niet echt een succes is)
Ze is altijd zo geweest, moest nooit iets van mensen hebben. Ze is wel vriendelijk en correct en doet wat je vraagt. Maar plezier vindt ze daar volgens mij niet in.
Het laatste anderhalf jaar was ze opmerkelijk socialer. (Ik dacht dat ze er "overgegroeid" was) Maar nu is het dus weer als vanouds.
Wandelen vond ze wel leuk, maar niet zozeer omwille van het 'werk' of aandacht van mij. Wel omdat ze het 'spannend' vindt en met haar weidevriendje kon gaan crossen etc,...

Ans