marjolijn schreef op zondag 8 oktober 2006, 13:03:


Nou, in ieder geval bedankt voor de steun!

Willem wordt inmiddels weer wat actiever. Staat niet meer vastgeroest op één plaats. Hij blijft nog steeds stijf in zijn achterhand. Loopt met zijn voorbenen heen en weer om te grazen en laat zijn achterbenen zoveel mogelijk staan. Is een heel raar gezicht, dan hangt hij helemaal voorover en dan weer achterover. Doet met zijn achterbenen ook nog steeds heel kleine stapjes.

Dat paarden wat koortsig en sloom zijn na een enting heb ik wel vaker meegemaakt, zou ik niet zo van geschrokken zijn. Maar de symptomen die Willem heeft lijken voor mijn gevoel het meest op een tetanus-besmetting. En dan zou het, weer volgens mijn gevoel, dus het tetanus-deel van de enting zijn waar hij last van heeft. Niet tegen griep enten lijkt mij niet zo'n probleem, maar om nou ook niet tegen tetanus te enten... Ik weet het niet. Vooral nu ik meemaak hoe Willem eraan toe is en dit zal nog lang niet zo erg zijn als een échte tetanusbesmetting. Zal van de week de veearts maar eens bellen en e.e.a. met hem bespreken. Maar helaas staat die niet zo heel erg open voor een eigen inbreng en ben ik mijn vertrouwen in de reguliere medici al jaren een beetje kwijt. Zal ook nog weer eens gaan googelen om te zien of ik nog meer over tetanus te weten kan komen.

Groetjes, Els.

trea hoex schreef op zondag 8 oktober 2006, 15:03:


Ha, we kunnen een "over de jeugd van tegenwoordig" klaaglijn maken.
Hoewel, toen ik een jaar of zeventien was (en da's héél lang geleden) mijn buurjongens ook al met rotjes naar mijn paard gooiden. Pal onder haar buik! Nou schrok die Jolah nergens van, deed een luchthopsje en liep weer rustig verder, fantastisch beest wat dat betreft.
Stenen gooien heb ik hier twee jaar terug nog meegemaakt. Vanaf de in aanleg zijnde nieuwe weg achter ons. Stond een zootje van dat tuig met bakstenen naar Froukje te gooien, en die was toen toch al zo van streek doordat mijn ruin kort daarvoor doodgegaan was. Toen ze mij zagen, gingen ze er als een haas op een paar brommertjes vandoor. John gauw een helm opgezet en d'r op zijn motor achteraan. Nou, ze zweetten peentjes, hoor! Doodeng, zo'n boze man op een oude zwarte BMW die ze klemreed. We hebben ze nooit meer gezien.

Groetjes, Els.

eddy DRUPPEL schreef op zondag 8 oktober 2006, 21:19:


Dat is denk ik ook het hele punt. Natuurlijk mag het kind (of het dier, of iets/iemand anders die opgevoed moet worden) zijn eigen inbreng hebben, maar wel binnen de grenzen van het fatsoenlijke. Doordat mijn zoon gehandicapt is, toch wel de nodige tijd binnen het speciaal onderwijs doorgebracht, ook als "hulp"moeder en dan merk je toch steeds weer dat er aan veel kinderen te weinig grenzen gesteld worden, waardoor ze ronduit respectloos met de ander omgaan. Op het moment dat je heel duidelijk aangeeft wat wel en niet mag, wordt het voor dergelijke kinderen veel gemakkelijker.
't Is bij de paarden toch niet anders? Ook daar wordt respect verwacht voor de leider en leidster van de groep. En las in een ander item van het forum ook al dat de paarden geen respect hadden voor de tuttelende baasjes. Ook bij een paard zal je duidelijk je grens aan moeten geven, zonder daarbij het wezen van het dier te kort te doen.

Mijn laatste "paardenverzorgster" was een ADHD kind. Heb ik heel veel tijd aan besteed. Maar ouders werkten van geen kanten mee, dat is mede de oorzaak dat het mis is gelopen. En nu heb ik gewoon niet meer de energie om met nog weer een nieuwe verzorger te starten. Vandaar het bordje op het hek, hoef ik ze niet zelf meer teleur te stellen, vind ik altijd best moeilijk.

Els.

Wil schreef op maandag 9 oktober 2006, 0:11:


Ha, die Wil, fijne vakantie gehad?

Els.

Nils Vellinga schreef op maandag 9 oktober 2006, 22:52:


Hoi Nils,

Helemaal met je eens dat de hoefwand in een jaar vernieuwd is. Maar waar je een beetje aan voorbij gaat is dat er ook nog "iets" in de hoef zit. Kijk bijv. maar eens terug naar de berichten van Isabel over het digital cushion, het gedeelte van de straal wat binnen in de hoef zit. Als een paard lang op ijzers heeft gelopen of van jongs af veel te weinig op een harde ondergrond en er zullen nog veel meer oorzaken zijn te bedenken, kan het heel lang duren voor de gevoeligheid verdwijnt, als het al ooit verdwijnt. De buitenkant van de hoef kan er dan perfect uitzien, maar of het binnenin zo goed is?
Zelf ben ik erg enthousiast over het natuurlijk bekappen, zou ook een ieder adviseren om zijn/haar paard die kans te geven, hoe oud ook. Maar je kan niet zeggen dat ieder paard na een jaar zeker pijnvrij kan lopen, hoe graag je dat ook zou willen.

Groetjes, Els.

Wil schreef op woensdag 11 oktober 2006, 1:37:

Nachtmens!
Heb ik even geen tijd om achter de computer te kruipen, wordt m'n geheimpje te grabbel gegooid.
Moet ik opeens gezellig met een hele club véél betere ruiters Sorraya's kijken.
Nou, aan mij hebben jullie lekker helemaal niets. Ben afschuwelijk slecht in talen, heb geen enkele therapeutische kennis, heb nauwelijks verstand van paarden en draag zeer zeker geen bloemetjesjurk.
Kan wel redelijk goed kaartlezen, misschien komt dat dan nog van pas!
Lijkt me wel leuk hoor, met zo'n hele ploeg naar Portugal.

Groetjes, Els.