Moniek schreef op vrijdag 6 oktober 2006, 14:56:


Haha Moniek..... ik had de foto's ook al eens bekeken en gokte ook zeker al op Quarterbloed... Zeker die foto met nr. 229, van bovenaf genomen, als ze samen staan. Als je dan die kont van Buck bekijkt... zou een rasQuarter nog weleens jaloers kunnen worden )
Nu Chris, van mij wist je het al... Buck is werkelijk een van de mooiste paarden die ik ooit gezien heb.
In bewondering,
Wil.

Natuurlijk kom je er wel!!

Els Kleverlaan schreef op zondag 8 oktober 2006, 11:39:


Tsja.... ik moet me hier toch bij aansluiten. Zelf heb ik geen kinderen, we hebben ze bewust nooit gewild. En andermans spruiten? Zitten we niet op te wachten!
Egon vermeld het al: jij bent verantwoordelijk! Het is jouw erf, het zijn jouw dieren... Als er iets gebeurd krijg jij de rekening gepresenteerd. Buiten dit vind ik een heleboel kinderen ronduit onbeschoft. Ligt niet aan de kinderen, maar aan de opvoeding die ze niet of nauwelijks gekregen hebben. Nee kennen ze niet. En als ze het wel een keertje geleerd hebben drensen ze net zo lang tot 'nee' vanzelf eens 'ja' wordt.

We hebben hier 1 positieve ervaring. Met een indertijd 11-jarige met een hoge dosis verantwoordelijkheids gevoel en een zeer goede opvoeding. Die wist zeker dat ze dierenarts wilde worden. Studeert daar nu hard voor. Die wist, zonder dat ik dit hoefde te zeggen, al dat een weilandhek gesloten diende te worden en je netjes de staldeur sluit als je weggaat.... Het kán wel, maar is eerder uitzondering als regel.

De laatste ervaring was een gezin met 2 kinderen.... en 2 Jack Russell's...
Hun auto had 4 deuren en die gingen tegelijkertijd open... Zonder te vragen renden hun kinderen door mijn net-schoongemaakte caravan, al springend met baggerlaarsjes op de banken..... Beide Jack Russel-reutjes piesten meteen het hele terrein onder en gingen achter kippen en poezen aan....
Ouders: Leuk zeg... zo'n boerderij! Wat woon je hier heerlijk vrij zeg! Wat fijn dat de kinderen naar de paardjes mogen kijken..... blablablabla......

Terwijl ik nog een afdoend antwoord aan het verzinnen was (om ze zo snel mogelijk weer van het terrein af te krijgen!) zaten 2 kinderen ook al meteen in de wei.... Gewoon even over je schriklint klauteren, da's het handigst! Jammer voor mij en gelukkig voor hun stond er geen stroom op.....
Dat je daarna alles weer kunt spannen zien ze niet eens. Chaser had ze meteen al in de gaten en stond zo ver mogelijk weg. De rest stond in het hooiland en zover zijn ze niet eens gekomen.....

Verder ligt er op ons erf een dikke laag grind. Heel leuk om met grind te gaan lopen gooien... De maaimachine heeft inmiddels flinke bramen van grind-in-gras... yummie..... wat 'n lol ;-((

Deze mensen zijn nog geen 10 min. geweest..... En daarvan ben ik toch zeker 5 min. bezig geweest om 2 kinderen in hun kraagjes te grijpen, ze te wei uit te bonjouren, en tegen de ouders te vertellen dat hun honden (?????) IN de auto dienden te blijven.

Enfin, het eind laat zich raden.... ik was en ben gewoon niet aardig.

Wil

Natuurlijk kom je er wel!!

Els Kleverlaan schreef op zondag 8 oktober 2006, 11:50:


Hoi Els, wat een drama zeg!! Ik wilde ze ook niet meer laten enten, maar gezien de emigratieplannen zal ik wel moeten! Hou ik de entingen nl. niet bij, moet ik dubbel laten enten voordat we vertrekken. Nu kan dit nog wel een poosje duren, maar dat risico wil ik ook niet lopen....
Ik heb dit ook nog nooit meegemaakt, vraag me wel af of dit echt zo'n 'normale' reactie is!
De kans is groot dat ze beiden allergisch zijn door de drager van de entvloeistof.
Misschien dat je met een andere fabrikant minder risico's loopt maar ik zou deze enting echt nooit meer doen.

Groetjes,
Wil

Natuurlijk kom je er wel!!

Tineke Nolet-Verdel schreef op maandag 9 oktober 2006, 11:03:


Hallo Els, Hallo Tineke! Ja? Was het stil?
Hmmmm..... ik zit anders vanaf gisteravond al steeds hele lappen forumtekst te lezen.... Jullie hebben het wel druk gehad! En ik heb jullie, en dit lezen, wel gemist hoor )
Ja, de vakantie was schitterend! Jules heeft bijna 7000 kilometer gereden en we hebben ontzettend veel gezien, vooral van Portugal. De Siera de Estrella is puur genieten, wat een ontzettende hoogte zeg! Maar ook de uitgestrekte wijngaarden van Frankrijk, de Spaanse Sierra's en natuurlijk Andalusie waren om nooit te vergeten!
En verder ben ik natuurlijk Don Quichot op zijn Rossinante en Sancho vaak tegengekomen. Hij is nog niet klaar met z'n werk, want er staan nog heel heel prachtige windmolens hoor )
Qua paarden had ik wel meer willen zien... echter, op doorreis wordt dat moeilijk.

Het is zowel in Portugal als in Spanje kennelijk redelijk normaal om paarden vast te zetten aan een halster en grondpen en zo te laten grazen.... Voor zover er natuurlijk gras is! Want het is zo ontzettend droog in sommige gebieden.
Ik denk dat hooi voeren in het zuiden van Spanje en Portugal een grote uitzondering is. Wat ik wel gezien heb waren complete flatgebouwen van stro! Echt zo'n massief blok, gebouwd van honderden balen stro.
De mensen die ik gesproken heb met paarden voeren stro, lucernebrok, (geweekte) bruine bonen en een soort mix van granen, brokjes en mais.... En verder schijnen de IJslandse pony's van vrienden dol te zijn op pompoen, vijgen en sinaasappels )

Echt... ik heb het ze zien eten )

Groet,
Wil.

Natuurlijk kom je er wel!!

Patchouli schreef op maandag 9 oktober 2006, 14:09:


Hi Caroline! Zie eerder antwoord aan Els en Tineke....
Verder: warm!! Toch de 30 graden makkelijk gehaald hoor....
Oh ja.... heb de IJslanderruin van vrienden gereden. Een ware ruige veldtocht over heuvels en dalen... dwars door cactussen, distels en ander spul. Dit alles gelardeerd met immens grote keien! Heerlijk! Gekko's, salamanders en zelfs een kameleon ontweken, en 1 keer een supergrote vlinder. Deze had gitzwarte staartpunten en de vleugels waren blauw/groen. Nog nooit zo'n grote vlinder gezien!

De IJslander, hij heet trouwens Calli, was nogal eenkennig en duidelijk gesteld op zijn baasje...
Bij onze eerste kennismaking wilde hij niets van mij weten. Hij negeerde me gewoon!
Haha.... toen ben ik eerst een kwartiertje bezig geweest met clickeren....
En het meteen aan z'n baasje uitgelegd. Binnen 15 min. was ik kennelijk heel interessant en liep hij over hun hele terrein achter me aan ) Uiteraard zonder touw.
Geweldig om mee te maken hoe het straal negeren wegviel en zijn belangstelling steeds verder toenam!
Ook een Portugese IJsco doet dus alles voor een lucernebrokje!

Verder ben ik de 19-jarige Calli echt gaan waarderen. Ik bedoel maar, je bent in een vreemd land, zit op een vreemd paard/zadel..... en je gaat ook nog eens het echt superruige terrein in....
En dan merk je gewoon dat dit paardje zoveel ervaring heeft dat je hem gewoon los moet laten... Hij regelt alles zelf wel. Heel voorzichtig, nooit struikelen, echt opletten waar hij zijn (ijzerloze) voeten neerzet. Voorzichtig met zichzelf, maar ook met jou.
Op de vlakke stukken ging ie vanzelf in tölt, en zelfs soms in een handgalopje.
Hup.... zo over de keien en losliggende stenen! Gewoon keiharde voeten en ook een mooi droog beenwerk.
Maar altijd ook netjes wachten op zijn 26-jarige en ietwat kortademige vriendin en weidegenootje Drifa, die niet zo snel meer is..... keurig toch?
Weer een heel leuke ervaring rijker!

Wil
Natuurlijk kom je er wel!!