Michiel schreef op vrijdag 6 oktober 2006, 23:10:



Had het even gemeten. Het was nog ongeveer 2,1 cm.

groetjes
Ans

Christel Provaas schreef op donderdag 12 oktober 2006, 18:35:


Kan je dit ook omdraaien? Is een paard waar bijna niets mee gedaan wordt ongelukkig?
Ik stel mij al een tijdje die vraag, sinds mijn Tempête in Juli met vervroegd-pensioen is.
Ik heb de indruk dat ze zich hoe langer hoe meer afsluit voor mij en ander menselijk contact sinds ze gedegradeerd is tot weideornament.

Ans

van lennep schreef op vrijdag 13 oktober 2006, 15:03:


Ik weet eigenlijk niet zeker of ze ongelukkig is omdat ik er amper nog iets mee doe en daarom ook apatisch is. Of dat ze net gelukkig is dat ze met rust gelaten wordt en daarom geen contact zoekt.
Het is sowieso een beetje een paard dat weinig contact zoekt met mensen. Ze houdt niet van aanrakingen en gefrunnik aan haar lijf. Ze staat het toe, maar echt leuk heeft ze zoiets nooit gevonden. Het enige wat ze wel leuk vond, was gaan wandelen.

Onder het motto "ik-moet-eens-iets-met-mijn-paard-doen" daarnet aan de hand gaan wandelen met haar. Ik heb achteraf toch twijfels of ik haar daar een plezier mee doe. De verandering van omgeving, en interactie met de paarden die we onderweg tegenkomen (een knappe haflingerhengst die zich voor haar liep uit te sloven :) ) vindt ze wel leuk. En ze was ook heel vriendelijk en oplettend naar mij toe, maar ze heeft wel de hele weg mank gelopen op twee benen.
Daar voel ik mij toch slecht bij. Ik vind het niet echt eerlijk van mij om haar te vragen om te lopen. Op de wei loopt ze ook wel, maar daar beslist ze tenminste zelf of ze al dan niet beweegt.
Ik zou niet weten wat ik anders nog met haar zou kunnen doen, ze vindt gewoon niets anders leuk.

groetjes
Ans

Christel Provaas schreef op vrijdag 13 oktober 2006, 20:25:


Omwille van haar artrose/spat. Ze heeft sinds begin juli geen dag meer rad gelopen. Volgens de DA's kon ze maar best met pensioen.

Tempête is geen paard dat graag werkt. Vandaar ook mijn twijfel of ze nu al dan niet ongelukkig is. Appreciatie van een mens doet haar weinig. (daarom dat bijvoorbeeld clickeren ook niet echt een succes is)
Ze is altijd zo geweest, moest nooit iets van mensen hebben. Ze is wel vriendelijk en correct en doet wat je vraagt. Maar plezier vindt ze daar volgens mij niet in.
Het laatste anderhalf jaar was ze opmerkelijk socialer. (Ik dacht dat ze er "overgegroeid" was) Maar nu is het dus weer als vanouds.
Wandelen vond ze wel leuk, maar niet zozeer omwille van het 'werk' of aandacht van mij. Wel omdat ze het 'spannend' vindt en met haar weidevriendje kon gaan crossen etc,...

Ans