Wat gegevens:
Paard, ik meen 19 jaar oud, is bij drie klinieken geweest, uiteindelijk in Rozendaal, een cyste (gat)in het straalbeen gevonden. Break over beslag eronder en alvast een afspraak vastgelegd in de kliniek voor een zenuwsnede, voor "als er geen verbetering in het kreupel lopen zou optreden".
Verbetering trad inderdaad niet op, hij ging steeds beroerder lopen.
Een noodkreet naar PN volgde en kwam bij mij terecht.
We, mijn collega cursusleider en ik zijn gaan kijken . De ijzers eraf gehaald en het dier goed, exact bekapt. Advies: zoveel mogelijk naar buiten, niet meer 's nachts op stal en elke dag , als het paard aangeeft dat het kan, 20 minuten over straat wandelen. Gaat het niet dan hoefschoenen aanschaffen.
Na twee dagen heb ik geïnformeerd hoe het ging. Ze had het idee dat hij wat gemakkelijker liep en hij had voor het eerst in maanden liggen rollen in de wei.
We zijn nu een goede maand verder en hebben het paard nog een keer bekapt, omdat de eigenaars pas over een paar weken naar de cursus kunnen en het paard loopt nu te spelen in de wei, zonder welke vorm van kreupelheid dan ook.
Om het helemaal goed te doen gaat ze naar Antoine de Bodt om te laten bekijken of het dier wel helemaal recht is en of er verbetering in zijn houding mogelijk is, als een soort revalidatie. Ik ben heel erg benieuwd of dat nog iets oplevert.
We weten dat de hr. De Bodt claimt dat hij hko oplost in "een kwartier" zonder dat er iets aan de hoeven veranderd of verbeterd is.
Nu ik dus aangetoond heb, dat het paard een goede bekapping nodig had om pijnvrij te gaan, vraag ik me af of hij dit paard ook in een mum van tijd rad had laten lopen ( ik geloof echt dat hij dat kan) zonder dat de voeten behandeld waren.
Als dat zo is, dan heeft een paard geen goede voeten nodig om goed te lopen?
Is dit een juiste of onjuiste stelling?

Piet

Christel Provaas schreef op woensdag 18 oktober 2006, 14:13:


Dank je voor je uitleg Christel.
Mijn bedoeling is om met die eigenaresse mee te gaan, als ze haar paard gaat trainen bij hem.
Ik ga hem ervan proberen te overtuigen dat hij nog veel meer resultaat kan hebben als hij ervoor zorgt dat het voetgedeelte geen negatieve invloed op zijn werk kan hebben?
Of ben ik nou gek?

Eva Saegerman schreef op woensdag 18 oktober 2006, 14:36:


Kan niet breed zijn dan die gracht.


Nu nog een frisbee aan de punt van je zweep knopen en leren happen.
Terug gooien is de volgende les :)

Sky schreef op woensdag 18 oktober 2006, 19:35:


mama! :)

Christel Provaas schreef op woensdag 18 oktober 2006, 21:29:


Ja, er was sprake van een "cyste" in het straalbeen. Ik heb dat toen ik de vlek op de foto zag voor mezelf vertaald in een gat wat vol vocht zit, of iets dergelijks.
Lees het eerste stukje even.
Paard loopt prima op het moment, break over beslag ervan onder en 2 keer NB bekapt.
Mail of bel me anders even voor uitgebreider info
Piet

Arno8 schreef op woensdag 18 oktober 2006, 23:12:


Zou erg zijn. Ik kan je de naam van de eigenaresse en de naam van het paard geven, ook welke geniale smeden gebroeders meenden dit te moeten oplossen met het door henzelf ontworpen "geniaal" break-over ijzer en hier zoveel vertrouwen in hadden dat ze alvast een plaatsje in de kliniek voor een zenuwsnede bespraken.
Deze mevrouw heeft gelukkig niet geaccepteerd dat dit de juiste oplossing zou zijn en, getroffen door het logische verhaal op deze site en een gesprek van anderhalf uur, ons onder tranen van twijfel, de ijzers eraf laten slopen en het dier laten bekappen.
Zo diep zit het soms nog dat een paard op ijzers hoort en zoveel moeite kost het om in te gaan tegen de wil en wet van "De Beste Hoefsmeden Van Nederland"

Piet

Arno8 schreef op donderdag 19 oktober 2006, 11:19:


Ja vind ik prima Arno. Maar we zijn geen van allen wonderdokters. Niemand kan iets garanderen
Duidelijk is dat deze voeten in de loop der jaren mishandeld zijn geweest en dat we dat zo'n dier als mensen uit onwetendheid hebben aangedaan. Alleen daarom verdient het dat elke serieuze kans aangegrepen wordt om het paard weer zonder pijn aan het lopen te krijgen.
Alle problemen zijn per slot van rekening ontstaan door een en dezelfde oorzaak en die oorzaak kun je direct wegnemen. De slaging van de revalidatie is van veel zaken afhankelijk, niet in de laatste plaats van de inzet van de eigenaar.
In ieder geval zal het veel minder geld kosten dan er nu al aan uitgegeven is.

Piet

Cedric Coucke schreef op donderdag 19 oktober 2006, 14:44:


Juist, :) een gat gevuld met vocht.... ik zat er niet ver naast.
Geen break-over ijzers en geen zenuwsnedes.
goed bekappen en het dier de tijd die het kost geven.
Prima en bedankt Cedric!

Huertecilla schreef op vrijdag 20 oktober 2006, 14:03:


Ik ken een, bij mensen die al langer hun paard zo natuurlijk als binnen hun mogelijkheden ligt proberen te houden bekende, paardentrainer die een trainingsmethode schreef en dit voorstelde als DE ideale training en behandeling van elk paard.
Later bleek dat deze "ideale" manier van werken zo was bedacht omdat het trainen dan allemaal mogelijk was binnen de ruimte van de deel van zijn boerderij.
Een typisch geval van wat was er eerder, de kip of het ei.
Ik krijg steeds meer de indruk, dat het bij jou ook zo gegaan is.
Dat ook jij al lerende de dingen gevonden hebt die je nu over ons allemaal meent uit te moeten storten.
Ik geloof niet dat je eerst alles uitgevonden hebt en dan pas je paarden bent gaan houden.
Het is allemaal het kraaien van de haan, die achteraf wel wist dat er ergens een kip en een ei zou moeten zijn.
Nu je andere mensen verwijt dat het soms opvallend stil blijft, nodig ik je van harte uit om eindelijk mijn vraag op Hoefnatuurlijk aan jou eens te beantwoorden, want je snapt natuurlijk dat ik heel graag van je wil leren!

Piet

Spirithorses schreef op zaterdag 21 oktober 2006, 0:02:


Flauwekul Pien , dat kan toch helemaal niet? Die beesten gaan dood joh, want het wordt geen eb.
Ik heb dat veel handiger gedaan met mijn snoek.
Ik had een snoek van bijna een meter gevangen en liet hem zwemmen in onze badkuip.
Omdat dat nogal lastig is en zo'n snoek zeep in z'n oogjes krijgt als je wil badderen heb ik hem heel langzaam gewend aan steeds minder water. Net zolang tot hij zonder kon.
Ik maakte hem verkeersmak en liet hem elke dag uit aan een riempje. Ook het eten ging goed, aardappeltjes met sju en appelmoes vond ie heerlijk.
Op een dag liepen we op een voetpad langs het kanaal van Gent naar Terneuzen, toen er zo'n grote vrachtwagen op 3 meter keihard toeterde. Snoekie schrikt, ik laat riempje los en hij neemt een jump zo het kanaal in. Je begrijpt het al natuurlijk, droef einde van Snoekie,.......
reddeloos verzopen.........

Piet