Piet schreef :

Is het wel zo dat je met een zogenaamd 'getraumatieerd paard' in de basis anders moet omgaan dan met een niet- getraumatiseerd paard?
Wat jij nu doet in deze stelling is veralgemeniseren door te denken dat je een niet-getraumatiseerd paard dus wel zonder druk kunt 'beleren' en een wel- getraumatiseerd paard niet zonder druk.

Ik denk dus dat dat niet persé zo hoeft te zijn maar dat je je manier van aanpakken/werkwijze eerder moet afstemmen op het karakter en het leervermogen en temperament van je paard. Tuurlijk mag je zijn verleden met je meenemen maar dat moet niet dusdanig zijn dat je je hele 'heden' laat bepalen door het verleden van het paard. Nu gelden andere omstandigheden en weten jij en je paard allang wat je aan mekaar hebt.

Toch?
Groet, Pien

Nick Altena schreef :


Er kan ook nog iets anders zijn, Nick...
Als je zeker weet dat het niet door pijn, dwarsigheid, haar karakter, of temperament komt zou je ook nog kunnen denken dat ze misschien haar voeten niet kán geven omdat ze zich niet voldoende bewust is van haar achterhand / achterbenen. Want ze deed dit ook al bij de vroegere hoefsmeden en wellicht is dat de reden dat ze door hen zo hard is aangepakt.

Jouw vraag haar voeten te geven wil ze wel beantwoorden omdat ze waarschijnlijk in haar hart heel goeiig is, maar dan kan ze haar evenwicht niet bewaren, trekt ze terug, krijgt ze haar voet niet, wordt ze boos en ongeduldig en trapt ze om los te komen.
Gerichte oefeningen om haar bewust te laten worden van haar achterhand kunnen dan heel veel goeds doen, denk hierbij oa aan TTouch, TTeam, Equine Touch en energetische massage.

Je komt erachter of het zo is door je goed af te vragen of ze met meerdere dingen zo reageert en dan te kijken wanneer dit is.

Groet, Pien

Bob Stekkinger schreef op vrijdag 27 oktober 2006, 21:37:


Hoi Bob, welkom!
Je zult bij het inlezen van deze site wel al gelezen hebben waarom wij hier met ons allen verkondigen dat een deken niet nodig is, een paard niet in een stal hoort, maar de hele dag de keuze moet kunnen hebben om te bewegen tussen soortgenoten.

Het is geen volgorde van belangrijkheid; het is het allemaal....
Net als Egon zou ik ook zeggen : De mogelijkheid om te veranderen dat creëer je zelf. Ik zou dus ook een andere plek zoeken of zaken in je huidige pensionstal bespreekbaar maken.

Tis een proces dat je aangaat; wij helpen je graag hierbij!

Succes, lekker veel denkwerk
Pien

Nick Altena schreef :

Ach, ik herken zaken ook wel hoor
Bombita is ook een trapper, en een gerichte venijnige.
Als iets haar niet aanstaat, als iemand anders dan Evy, Jack of ik op de grond iets van haar willen slaat ze gericht en het is altijd raak.
Zelfs naar ons, als ze in de mood is, we zijn al de nodige keren geraakt, maar wij herkennen haar taal en we kunnen daarop anticiperen.

Kom je aan haar borst dan bijt ze, je hoeft daar maar naar te wijzen en ze trekt al een grimmig gezicht.
Bij haar is duidelijk dat er oude trauma's in het spel zijn en we willen haar nu mbv clickeren gaan laten zien dat het zo erg niet is wanneer we onze hand op haar borst leggen, en in een later stadium gaan we ook naar haar benen zoals Piet schreef een paar berichtjes geleden.

Maar ik weet óók van haar dat ze een nurkse taart is en als we haar veel ruimte geven dan néémt ze die ook en gaat ze de dienst lopen uitmaken door te dreigen en da's ook weer niet de bedoeling.
Ongewenst gedrag negeren, lief en begrijpend doen, positief gedrag stimuleren en belonen helpen maar heel weinig bij haar, vandaar dat ik vanavond nog schreef dat je ook te maken hebt met temperament, karakter, enne, ook een stukje opvoeding hoor.

Op het moment heb ik er heel bewust voor gekozen haar gedrag aan te pakken door tegen haar in te gaan als ze zo doet, en het gekke is dat ze nu veel eerder opgeeft en zich overgeeft. Ik geef haar letterlijk weinig ruimte om míjn ruimte in te nemen. Dat staat overigens los van het aanpakken van haar borst- en benentrauma.

Als ik haar niet aanraak hoeft ze zo niet tegen me te doen, vind ik.
Dat heeft in mijn ogen met respect over en weer te maken.
Overigens is ze wel weer een van onze beste rijpaarden, onder het zadel speelt dit helemaal niet.
Groet, Pien

Piet schreef :


Tuurlijk is het dat, er is alleen iets bijgekomen.
Ik doe in feite hetzelfde bij BD, ik gebruik ook soms druk, en, echt, ze ziet er niet ongelukkig uit en zou bij wijze van nog voor me door een brandende hoepel springen als ik het haar vraag. Hoe meer je op elkaar ingespeeld raakt, hoe makkelijker en vanzelfsprekender het allemaal gaat.

Wat ik echter niet snap is het volgende: Shiny en jij zijn nu al zo lang bij elkaar, je bent zo intensief bezig met hem, en op een gegeven moment is er toch welhaast een blind vertrouwen en wéét hij toch dat jij niks kwaads in de zin hebt en niks zal doen om hem te beschamen, te beschadigen?
Hoe kan het dan dat hij zo freaky blijft bij het aanleren van sommige dingen? Heb je zelf een idee?

Groet, Pien

Wil schreef :

Dan stuur ik haar een meter weg, Wil.
Met mijn arm of met een touwzwiep.
En ik draai me om en negeer haar verder.
Wat ze doet is mij op dat moment proberen te intimideren en daar komt ze niet mee weg.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op vrijdag 27 oktober 2006, 23:52:


Zijn we trouwens nu pas mee begonnen, ik heb dat nooit gewild, juist vanwege haar 'trauma's' (ik vind dat geen leuk woord omdat iedereen het zo graag gebruikt, maarja). Het eerste jaar zijn we uitsluitend in die zachtheid en in áááál dat begrip voor haar verschrikkelijke toestanden gebleven, echter, ze werd steeds nukkiger en nam steeds meer eigen terrein. Toen ze pas bij ons was, was ze denk ik ook nog zo geïntimideerd door alle nieuwe omstandigheden (beenwond, drachtig, en nog wat zaken) dat ze zich keurig gedroeg. Pas nu ze een jaar bij ons is leren we de echte Bombita kennen en dat is geen doetje.

Maar het komt wel goed hoor, ik heb er alle vetrouwen in, ze is nu gewoon zichzelf en haar grenzen aan het ontdekken.
Ik zie het als een fase waar we effe doorheen moeten. Van de andere kant is het ook wel weer heel stoer van haar dat ze nu voor zichzelf durft op te komen, ze komt veel meer in haar kracht nu, wij mogen haar niet 'breken' maar we mogen wel onze grenzen stellen en haar laten weten dat ze niet altijd gewenst gedrag vertoont.
Méér is het niet, we zijn daarna weer gewoon aardig tegen haar.

Groet, Pien

Wil schreef :

Hahaha, nou, kun je je voorstellen, Bombita heeft ook zoveel oogwit (Appaloosa) en zelfs als ze een aardig dagje heeft denken mensen nog dat ze kwaad is. Daarbij ziet ze er ook nog als een bulldog uit. Klein, maar zo'n kleerkast.

Als ik dan zeg dat ze onder het zadel magnifiek is geloven mensen me haast niet. Totdat ze haar hebben mogen rijden, want dan is ze heel anders.

Afgelopen week was haar veulen achter ons aan de straat opgerend toen we net naar buiten liepen (Peyo gaat nooit mee op de buitenritten) en ik was bang dat Bombita zou freaken. Dus zei ik tegen de rijder dat ze snel over het veld naar Peyo toe moest galloperen om moeder en kind bijeen te brengen (rust). Waarop de rijder benauwd piepte dat ze nog nooit gegallopeerd heeft (en al helemaal niet buiten). Inmiddels al was Bombita in een heel beschaafd galopje gegaan dat de rijder makkelijk kon uitzitten en ik zag/voelde/wist dat Bombita alles deed om zo rustig mogelijk te blijven, daarbij echt rekening houdend met de rijder op haar rug.
Ze heeft geen stap verkeerd gezet op weg naar haar paniekerige veulen.

Dat is dus ook Bombita en dat mag gezegd worden !!!!
Groet, Pien

Nick Altena schreef :


Nee, Nick, zo moet dat niet zijn.
Je mag nooit geweld gebruiken.
En ook bij het Parelli systeem komt er een einde aan het druk opvoeren.
Dan zul je op zoek moeten naar een andere methode, afleiden, iets nieuws proberen , net totdat je de sleutel gevonden hebt.

Groet, Pien

ophelie schreef op zaterdag 28 oktober 2006, 0:23:


Ja, ik heb dit een tijd geleden meegemaakt met het paard van de buren. Bij hem was de oorzaak de te fijn gesneden worteltjes en kleine stukken biet. (Daarom dus alles altijd groot geven - niet in plakjes snijden, laat ze zelf maar bijten, is ook nog eens goed voor de tanden).

Het komt wel goed met jouw paard, onze Winner heeft laatst een aantal dagen ook niet mogen eten in de kliniek vanwege koliek die hem bijna fataal geworden was.
Als je weer begint met voeren moet je heel veel piepkleine porties geven he, om op te bouwen en hem nog even zeer goed in de gaten houden, maar dat zal de DA wel uitgelegd hebben he.

Succes, al snap ik niet dat hij niet mag eten, maargoed, daar zal wel een reden voor zijn, ben geen DA (Winner mocht niet eten omdat zijn ingewanden klem gezeten hadden).
Pien

Wil schreef :


a propos "hengst zijn". Hoe gaat het met je puberhengst, Wil?

Wil schreef:


Gaan jullie nou nog naar Portugal verhuizen?
Groet, Pien (die over 5 minuten toch maar plat gaat, morgen cursus...)

Esther schreef

Verd****, jij ook al ? Ikke ook zere schouder....
Wát een stelletje hiero

Wil schreef :


Da's natuurlijk hartstikke wáár van die plek, ik heb zelfs paarden die de hele tijd staan te draaien en dreutelen als hun vriendjes er niet bij zijn, da's hartstikke irri, maar tis gewoon zo.

Zul je toch allang uitgeprobeerd hebben he Nick....

Als we Winner of BD bekappen moet altijd de hele Winnergroep (4 stuks) in de buurt zijn, verleden week kon Jack BD terugbrengen omdat er niks mee aan te vangen was want haar maatjes stonden op de overkantwei. Laat haar niet thuis en de rest op de wei of op buitenrit want ze blijft uren op en neer jakkeren en de buurt bij elkaar gillen.
Dat heeft ze al heel haar leven.

Afgelopen week trailerladen geoefend met Mazir omdat we een paar dagen naar zee gaan en en passant ook maar even een herhalingslesje voor de andere paarden gedaan, nou nou nou, BD deed alsof ze geslacht werd toen Peyo en haar moeder notabene in de trailer gezet werden....

Ik denk dat ik heel aanstellerige paarden heb.
Pien

Conrad van Pruijssen schreef :


Graag ! Het zou misschien meer verheldering brengen in de eeuwige discussie tussen de Parelliers en de clickeraars.
Ik doe mee !!!!

Ik vind dat je een goed voorbeeld gaf over het aanleggen van je been om te vragen in draf te gaan.
Een nieuw gezicht hier werpt ook weer nieuw licht op de discussie.
Groet, Pien