Wil schreef :

Dan stuur ik haar een meter weg, Wil.
Met mijn arm of met een touwzwiep.
En ik draai me om en negeer haar verder.
Wat ze doet is mij op dat moment proberen te intimideren en daar komt ze niet mee weg.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op vrijdag 27 oktober 2006, 23:52:


Zijn we trouwens nu pas mee begonnen, ik heb dat nooit gewild, juist vanwege haar 'trauma's' (ik vind dat geen leuk woord omdat iedereen het zo graag gebruikt, maarja). Het eerste jaar zijn we uitsluitend in die zachtheid en in áááál dat begrip voor haar verschrikkelijke toestanden gebleven, echter, ze werd steeds nukkiger en nam steeds meer eigen terrein. Toen ze pas bij ons was, was ze denk ik ook nog zo geïntimideerd door alle nieuwe omstandigheden (beenwond, drachtig, en nog wat zaken) dat ze zich keurig gedroeg. Pas nu ze een jaar bij ons is leren we de echte Bombita kennen en dat is geen doetje.

Maar het komt wel goed hoor, ik heb er alle vetrouwen in, ze is nu gewoon zichzelf en haar grenzen aan het ontdekken.
Ik zie het als een fase waar we effe doorheen moeten. Van de andere kant is het ook wel weer heel stoer van haar dat ze nu voor zichzelf durft op te komen, ze komt veel meer in haar kracht nu, wij mogen haar niet 'breken' maar we mogen wel onze grenzen stellen en haar laten weten dat ze niet altijd gewenst gedrag vertoont.
Méér is het niet, we zijn daarna weer gewoon aardig tegen haar.

Groet, Pien

Wil schreef :

Hahaha, nou, kun je je voorstellen, Bombita heeft ook zoveel oogwit (Appaloosa) en zelfs als ze een aardig dagje heeft denken mensen nog dat ze kwaad is. Daarbij ziet ze er ook nog als een bulldog uit. Klein, maar zo'n kleerkast.

Als ik dan zeg dat ze onder het zadel magnifiek is geloven mensen me haast niet. Totdat ze haar hebben mogen rijden, want dan is ze heel anders.

Afgelopen week was haar veulen achter ons aan de straat opgerend toen we net naar buiten liepen (Peyo gaat nooit mee op de buitenritten) en ik was bang dat Bombita zou freaken. Dus zei ik tegen de rijder dat ze snel over het veld naar Peyo toe moest galloperen om moeder en kind bijeen te brengen (rust). Waarop de rijder benauwd piepte dat ze nog nooit gegallopeerd heeft (en al helemaal niet buiten). Inmiddels al was Bombita in een heel beschaafd galopje gegaan dat de rijder makkelijk kon uitzitten en ik zag/voelde/wist dat Bombita alles deed om zo rustig mogelijk te blijven, daarbij echt rekening houdend met de rijder op haar rug.
Ze heeft geen stap verkeerd gezet op weg naar haar paniekerige veulen.

Dat is dus ook Bombita en dat mag gezegd worden !!!!
Groet, Pien

Nick Altena schreef :


Nee, Nick, zo moet dat niet zijn.
Je mag nooit geweld gebruiken.
En ook bij het Parelli systeem komt er een einde aan het druk opvoeren.
Dan zul je op zoek moeten naar een andere methode, afleiden, iets nieuws proberen , net totdat je de sleutel gevonden hebt.

Groet, Pien

ophelie schreef op zaterdag 28 oktober 2006, 0:23:


Ja, ik heb dit een tijd geleden meegemaakt met het paard van de buren. Bij hem was de oorzaak de te fijn gesneden worteltjes en kleine stukken biet. (Daarom dus alles altijd groot geven - niet in plakjes snijden, laat ze zelf maar bijten, is ook nog eens goed voor de tanden).

Het komt wel goed met jouw paard, onze Winner heeft laatst een aantal dagen ook niet mogen eten in de kliniek vanwege koliek die hem bijna fataal geworden was.
Als je weer begint met voeren moet je heel veel piepkleine porties geven he, om op te bouwen en hem nog even zeer goed in de gaten houden, maar dat zal de DA wel uitgelegd hebben he.

Succes, al snap ik niet dat hij niet mag eten, maargoed, daar zal wel een reden voor zijn, ben geen DA (Winner mocht niet eten omdat zijn ingewanden klem gezeten hadden).
Pien

Wil schreef :


a propos "hengst zijn". Hoe gaat het met je puberhengst, Wil?

Wil schreef:


Gaan jullie nou nog naar Portugal verhuizen?
Groet, Pien (die over 5 minuten toch maar plat gaat, morgen cursus...)

Esther schreef

Verd****, jij ook al ? Ikke ook zere schouder....
Wát een stelletje hiero

Wil schreef :


Da's natuurlijk hartstikke wáár van die plek, ik heb zelfs paarden die de hele tijd staan te draaien en dreutelen als hun vriendjes er niet bij zijn, da's hartstikke irri, maar tis gewoon zo.

Zul je toch allang uitgeprobeerd hebben he Nick....

Als we Winner of BD bekappen moet altijd de hele Winnergroep (4 stuks) in de buurt zijn, verleden week kon Jack BD terugbrengen omdat er niks mee aan te vangen was want haar maatjes stonden op de overkantwei. Laat haar niet thuis en de rest op de wei of op buitenrit want ze blijft uren op en neer jakkeren en de buurt bij elkaar gillen.
Dat heeft ze al heel haar leven.

Afgelopen week trailerladen geoefend met Mazir omdat we een paar dagen naar zee gaan en en passant ook maar even een herhalingslesje voor de andere paarden gedaan, nou nou nou, BD deed alsof ze geslacht werd toen Peyo en haar moeder notabene in de trailer gezet werden....

Ik denk dat ik heel aanstellerige paarden heb.
Pien

Conrad van Pruijssen schreef :


Graag ! Het zou misschien meer verheldering brengen in de eeuwige discussie tussen de Parelliers en de clickeraars.
Ik doe mee !!!!

Ik vind dat je een goed voorbeeld gaf over het aanleggen van je been om te vragen in draf te gaan.
Een nieuw gezicht hier werpt ook weer nieuw licht op de discussie.
Groet, Pien