marianne laenen schreef op donderdag 2 november 2006, 21:05:
> En dan rijst bij mij de vraag: wat is dan volgens jullie
> eigenlijk erger: zo'n gemene beet van Indy of een pets van de
> teugels.
Eigenlijk een hele logische vraag. Want heel veel theorieën of systemen erop gebaseerd dat je als mens paardentaal gebruikt.
Nu kan dat heel handig zijn. En ik heb er ook absoluut veel profijt van dat ik een beetje weet hoe paarden doen en denken, want dat zorgt er voor dat ik redelijk veilig in de kudde kan lopen en het eten kan uitdelen.
Maar toch is er een verschil. De paarden lopen elkaar voortdurend te corrigeren en uit hun persoonlijke ruimte te jagen. En echt niet altijd even gezellig. Tegen mensen daarentegen doen ze dat NOOIT. Nooit wordt ik met oren naar achter en een zwiep van het hoofd een meter verderweg gebonjourd. Nooit krijg ik een trap of een bijt. Kortom, ze communiceren met mij, de mens essentieel anders dan onderling.
En dus vind ik het niet terecht om ze dan vervolgens wel met hun eigen correctiemethodes temoet te treden.
Want dat zou betekenen dat ik hun dus wel mag bijten (tik met teugel) terwijl zij dat bij mij niet mogen, maar veel belangrijker, NOOIT DOEN!!
Het gaat bij alle andere dieren eigenlijk net zo. Een nieuwe poes wordt vreselijk in elkaar gemept als hij zich niet gedraagd. Hij accepteert dat, past zich aan en een maand later liggen ze vredig tegenelkaar aan. Zou ik die nieuwe poes met regelmaat in elkaar meppen, zou ik binnen 2 dagen een ernstig getraumatiseerd dier in huis hebben.
Warboel
