ingrid bex schreef op zaterdag 4 november 2006, 18:46:


Is dit een grapje?
Dit soort dingen zeg ik niet vaak, maar ik voel op dit moment de onbedwingbare neiging: KOTS.

Excuus, maar dat moest er even uit.

LUISTER aub naar de mensen hier, ik kom zelf uit een traditionele westernhoek waar hengsten met 2 en merries met 2,5 beleerd worden en na een half jaar al aan wedstrijden deelnemen. Ik ben natuurlijk toen ook zo begonnen, ik wist toen helaas nog niet beter. Ik ben er zelf opgestapt toen ze drie was, zonder gebok e.d. weliswaar, ik heb haar ook al sinds haar geboorte en ze vertrouwde mij door en door. Mijn paardje liep wel wat aarzelend; wij zagen het als onzekerheid. Toen kreeg mijn paard zodanige hoefproblemen dat we gedwongen een half jaar pauze in moesten lassen. Godzijdank mag ik wel zeggen..... Ze heeft tenminste nog een half jaar extra gehad om geestelijk en lichamelijk te groeien.
Hou op met dat zelf ingenomen geklets en LUISTER naar de mensen op dit forum. Zij weten waar ze het over hebben. Het welzijn van je paard is belangrijker dat je eigen ego.
Monique

Hallo,
In de bijkeuken prijkt een nieuw spijkertje: Het sporenspijkertje.
Het nieuwe zadel is een goede koop geweest, de sporen kunnen uit. Geen zere knie, voldoende bewegingsvrijheid. Een nieuwe dekoratie naast het bit.
Monique

eddy DRUPPEL schreef op zondag 5 november 2006, 14:50:


Nee hoor, weggooien doe ik niet. De sporen blijven mooi bij mijn scharenbit hangen, wat ooit de opvolger moest worden van de bosal. Dan kan ik elke keer tegen mijn sporen zeggen: jullie blijven lekker thuis!
Ik ben net weer terug van een behoorlijk winderige buitenrit ZONDER sporen. Ik zie net dat we 4 uur onderweg geweest zijn. Indy heeft zoveel interessante dingen gezien onderweg dat ze aardig het lampje uit had. Ze doet nu een slaapje in de stal, want het spettert een beetje en mevrouw stelt zich soms ontzettend aan. Wel rollen in de blubber, maar een paar drupjes van boven, nee zeg, bah......
Bij ons in de buurt hebben we een berkenbos ontdekt, en ook een breed karrespoor langs een kanaal, die aardig ver doorloopt richting Nederland (google earth is erg handig voor zoiets). Mooie route voor volgend jaar in de zomer, picknick mee. Nu helaas wat te fris. Maar goed, we hebben de buitenrit dus goed overleefd zonder sporen, ook nog twee keer het viaduct over de snelweg gepasseerd, geen probleem. Bovenop hebben we even stilgestaan om te kijken, Indy zat elke auto te volgen totdat ze onder het viaduct verdwenen, dan tilde ze haar voorbenen op en keek naar de grond. Ze verwachtte schijnbaar dat de auto's onder haar benen door zouden rijden. Ze kwam kauwend en smakkend van het viaduct af, haar hersenen waren zichtbaar aan het werk om dat rare gegeven te verwerken.
Monique